Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Wr 880/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Haberka (sprawozdawca), Sędzia WSA Jarosław Horobiowski, , Protokolant Izabela Kremza, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie 23 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi J. C. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 października 2023 r. znak 0112-KDIL2-2.4011.600.2023.1.MM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi J. C. (dalej: strona, podatnik, skarżący, wnioskodawca) jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS, organ interpretacyjny) z 3 października 2023 r. znak 0112-KDIL2-2.4011.600.2023.1.MM wydana w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Postępowanie przed organami.

Wnioskiem z 21 sierpnia 2023 r. skarżący wystąpił o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Jak wskazano we wniosku, podatnik jest osobą fizyczną prowadzącą od 21 kwietnia 1994 r. działalność gospodarczą. Według rejestru CEIDG przeważająca działalność gospodarcza to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (kod PKD 68.20.Z).

Przed 1 stycznia 2022 r., a zatem przed wejściem w życie ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustawy (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105, ze zm.; dalej: ustawa nowelizująca), podatnik amortyzował nieruchomości mieszkalne (lokale, budynki) będące środkami trwałymi w jego firmie, zaewidencjonowane w Ewidencji Środków Trwałych oraz Ewidencji Wartości Niematerialnych i Prawnych, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. według zapisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym o osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.; dalej: ustawa o PIT, uPIT). Podatnik przyjmował przy tym roczną stawkę amortyzacyjną na poziomie 1,5 % lub 2,5 %, zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami.