Interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.172.2024.3.IZ

Wnioskodawca wystąpi jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 u.p.t.u. z tytułu sprzedaży lokalu, jego sprzedaż będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 7 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, czy z tytułu sprzedaży lokalu, którego właścicielem jest Nowy Właściciel wystąpi Pan jako płatnik, o którym mowa w art. 18 ustawy z oraz możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, ust. 10 lub ust. 10a ustawy o podatku VAT.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 6 maja 2024 r. (wpływ 6 maja i 16 maja 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest komornikiem sądowym i prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużniczce A. sp. j. (dalej Dłużnik A.) w sprawie (…)

Przedmiotem egzekucji jest lokal mieszkalny (…), dla którego Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…) (dalej lokal …1). Lokal mieszkalny obejmuje: pokój z aneksem kuchennym, sypialnię, korytarz, łazienkę oraz komórkę lokatorską (…) o łącznej powierzchni 33,92 m². Powierzchnia mieszkania: 32,22 m²,powierzchnia komórki lokatorskiej: 1,70 m².

Odrębna własność lokalu została ustanowiona na rzecz A. w dniu 15 września 2015 roku. W chwili zajęcia nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego właścicielem lokalu była spółka A., jednak w dniu 4 marca 2022 r. prawo własności tego lokalu przeszło na M.M. (dalej Nowy Właściciel). Sprzedaży tej dokonano w związku z zawartą w dniu 15 maja 2013 r. umową deweloperską. Nowy Właściciel lokalu przystąpił do udziału w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym przeciwko Dłużnikowi A. w charakterze dłużnika.

W dniu 10 czerwca 2021 r. Wnioskodawca przystąpił do oględzin lokalu, jednak na miejscu nikogo nie zastano, w związku z czym nie dokonano oględzin lokalu. W dniu 17 sierpnia 2022 r. pełnomocnik Nowego Właściciela oświadczył, że:

1)lokal jest wynajmowany przez pośrednika na czas nieokreślony, a z tego tytułu Nowy Właściciel opłaca podatek w wysokości 8,5% od przychodów z najmu;

2)Właściciel nie wie, czy przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

3)poniesiono wydatki na nieznaczne ulepszenie lokali, które nie stanowiły raczej 30% ich wartości początkowej, jednak nie było to nigdy weryfikowane.

W dniu 24 stycznia 2024 r. Wnioskodawca wezwał do udzielenia odpowiedzi na następujące pytania:

1)Czy lokal (...) (tak jak oświadczono w piśmie pełnomocnika M.M. z 17 sierpnia 2022 r.) został wynajęty pośrednikowi do dalszego podnajmowania, czy też wspomniany pośrednik jest jedynie pełnomocnikiem M.M. w zakresie czynności najmu,

2)Czy M.M. jest/był czynnym podatnikiem podatku VAT

3)Czy były/będą ponoszone wydatki na ulepszenie tych lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej?

4)Czy w lokalach były wykonywane inne prace remontowe, jeśli tak, to należy wskazać ich zakres i koszt?

W dniu 8 lutego.2024 roku pełnomocnik Nowego Właściciela w odpowiedzi na ww. pytania wyjaśnił, że:

1)Właściciel zawarł umowę najmu z pośrednikiem; nie jest to jego pełnomocnik.

2)Nowy Właściciel nie jest podatnikiem VAT.

3)W lokalu były prowadzone prace remontowe. Obejmowały one remont ścian, podłóg i stref sanitarnych. Rachunki za nie zachowały się jedynie częściowo. Właściciel nie zdecydował jeszcze, czy będzie ponosić dalsze wydatki.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Pan M.M. nie prowadzi zarejestrowanej w CEIDG działalności gospodarczej. Natomiast prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług polegająca na wynajmowaniu lokalu na cele niemieszkalne.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że Pan M.M. nie jest Dłużnikiem, a jedynie przystąpił do udziału w postępowaniu egzekucyjnych w charakterze dłużnika.

Lokal został wybudowany przez Dłużnika w ramach jego działalności deweloperskiej, a następnie został sprzedany przez Dłużnika M. M.; sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT. Obecny Właściciel wynajmuje lokal na cele niemieszkalne, a więc lokal jest wykorzystywany przez Nowego Właściciela w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nowy Właściciel wg informacji otrzymanej od Jego pełnomocnika nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Nowy Właściciel nie dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny, co jest warunkiem odliczenia podatku naliczonego, jednak w ocenie Wnioskodawcy Nowemu Właścicielowi przysługiwało prawo do odliczenia, z którego nie skorzystał nie dokonując tej rejestracji.

Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę wynika, że w lokalu został przeprowadzony jedynie remont. W ocenie Wnioskodawcy przesądza o tym opis prac przeprowadzonych w lokalu (wskazany przez pełnomocnika Nowego Właściciela), a mianowicie - remont ścian, podłóg i stref sanitarnych.

Taki zakres prac nie mieści się w pojęciu ulepszenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. Przepis ten odsyła do ustaw o podatku dochodowym. Zgodnie zaś z art. art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Istotą remontu są natomiast wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy lokalu lub budynku, które nie zwiększają jego wartości użytkowej poprzez dodanie nowych elementów.

W orzecznictwie uznaje się, że remont ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru, w związku z czym remontem może być jedynie wymiana zużytych elementów na nowe (tak np. NSA w wyroku z 10 sierpnia 2018 r., II FSK 2270/16).

W ocenie Wnioskodawcy nie doszło więc do ulepszenia lokalu w znaczeniu wskazanym w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. Wnioskodawca nie posiada dokumentów ani szczegółowych informacji o przeprowadzonych pracach remontowych, jednak potencjalny zakres prac budowlanych, jakie są dopuszczalne do przeprowadzenia - z punktu widzenia prawa budowlanego - w niewielkim (32 m²) lokalu nie mieści się w pojęciu przebudowy – tym bardziej, że lokal nie zmienił swojego przeznaczenia, ani nie dokonano w nim istotnych zmian związanych ze sposobem wykorzystania lokalu. Z tych powodów Wnioskodawca podtrzymuje wyrażone we wniosku stanowisko, że dostawa lokalu (...) powinna być zwolniona od podatku VAT.

Jak to zauważono wyżej, Nowy Właściciel nie dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny, co jest warunkiem odliczenia. Jednak w ocenie Wnioskodawcy, Nowemu Właścicielowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednak z tego prawa nie skorzystał i nie dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny).

Lokal jest wynajęty na cele niemieszkalne i do dnia sprzedaży lokalu przez komornika w postępowaniu egzekucyjnych w taki sposób najprawdopodobniej będzie wykorzystywany.

Wnioskodawca dysponuje informacjami otrzymanymi od pełnomocnika Nowego Właściciela oraz uzyskanymi w toku postępowania egzekucyjnego. Pełnomocnik dwukrotnie był wzywany do udzielenia wyczerpujących informacji, ale niestety Jego odpowiedzi były niepełne i ogólne. Wszystkie pozyskane przez komornika informacje zostały przedstawione we wniosku i w niniejszej odpowiedzi na wezwanie.

Pytania

1.Czy w przypadku sprzedaży opisanego wyżej lokalu, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik A., ale Nowy Właściciel, który nabył ten lokal od Dłużnika A. już po wszczęciu postępowania egzekucyjnego wobec Dłużnika, Wnioskodawca wystąpi jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 u.p.t.u.?

2.Jeżeli z odpowiedzi na pytanie 1 wynikać będzie, iż Wnioskodawca wystąpi jako płatnik podatku VAT, to czy sprzedaż lokalu powinna zostać zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 lub 10a u.p.t.u.?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej we wniosku, będzie on płatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ planowana sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 18 u.p.t.u., organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W art. 18 u.p.t.u. mowa jest o dostawie towarów będących własnością dłużnika. Jednak w postępowaniu egzekucyjnym może dojść do sytuacji, w której przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej jest majątek, który dłużnik – w toku postępowania – zbył na osoby trzecie. W takich przypadkach zastosowanie ma przepis art. 930 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego określający zasadę bezskuteczności transakcji dokonanej przez dłużnika w toku postępowania egzekucyjnego.

Zgodnie bowiem z tym przepisem rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie, a czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy. W konsekwencji wierzyciel, który skierował egzekucję do nieruchomości i doprowadził do jej zajęcia, może zaspokoić się z tej nieruchomości tak, jakby nadal należała ona do majątku dłużnika (skutek procesowy).

W kwestii zbycia zajętej nieruchomości przez dłużników wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lutego 2008 r. sygn. akt V CSK 426/07, w których stwierdził, że: „Artykuł 930 § 1 KPC stanowi, że rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie, a czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy. Oznacza to, że wierzyciel, na rzecz którego nieruchomość została zajęta, może zaspokoić się ze sprzedanej nieruchomości tak, jakby nieruchomość ta należała w dalszym ciągu do majątku jego dłużnika, bez względu na zmianę właściciela. W wyroku z 3 lutego 1998 r. (OSP rok 1998, nr 11, poz. 96) Sąd Najwyższy uznał, że w świetle art. 930 § 1 KPC umowa przeniesienia własności zajętej nieruchomości między zbywcą (dłużnikiem) a nabywcą jest ważna, ale całkowicie bezskuteczna w stosunku do wierzycieli, którzy wszczęli egzekucję i pozostaje bez wpływu na dalsze postępowanie egzekucyjne, co oznacza, że egzekucję prowadzi się tak, jak gdyby zbycie nieruchomości nie nastąpiło.

Ratio legis tego przepisu stanowi ochrona wierzyciela przed nierzetelnymi działaniami dłużnika, podjętymi w celu udaremnienia zaspokojenia się wierzyciela z nieruchomości. Podobne stanowisko Sąd Najwyższy zajął w uzasadnieniu wyroku z 29 czerwca 2006 r.

Przepis art. 930 § 1 k.p.c. nie podważa więc ważności umowy przeniesienia własności zajętej nieruchomości między dłużnikiem a nabywcą, powoduje jedynie bezskuteczność względną tej umowy w stosunku do wierzycieli, którzy wszczęli egzekucję. Po zbyciu nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego nowy właściciel traci własność tej nieruchomości. Co do zasady, jeżeli jednak cena uzyskana w toku egzekucji przekroczy wartość wierzytelności, nadwyżka, która pozostanie po zaspokojeniu wszystkich wierzytelności dłużnika powinna przypaść temu właścicielowi, a nie dłużnikowi. Był on bowiem właścicielem zbytej w toku egzekucji nieruchomości, a jedynie w związku z treścią art. 930 § 1 k.p.c. utracił jej własność na potrzeby postępowania egzekucyjnego wobec dłużnika. Tak więc komornik, dokonując zbycia nieruchomości na podstawie art. 930 k.p.c. rozporządza własnością osoby trzeciej.

W art. 18 u.p.t.u. mowa jest o dostawie towarów dokonywanej w trybie egzekucji. Pojęcie „dostawy towarów” zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. i obejmuje wszelkie czynności faktyczne i prawne, których skutkiem jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W sytuacji opisanej we wniosku własność lokalu będącego przedmiotem planowanej czynności egzekucyjnej została skutecznie przeniesiona na Nowego Właściciela. Uzyskał On tym samym prawo do rozporządzania tym lokalem „jak właściciel”. W związku z tym, komornik dokonując sprzedaży lokalu będącego przedmiotem wniosku dokona kolejnego „przeniesienia prawa do rozporządzania lokalem jak właściciel”. Prawo to (własność) należy jednak do Nowego Właściciela, a nie do Dłużnika. Czym innym jest bowiem bezskuteczność względna zbycia przez dłużnika nieruchomości wobec wierzycieli, czym innym zaś – skutek prawny przeniesienia własności z Dłużnika na Nowego Właściciela. W świetle powyższego, czynności egzekucyjne – a więc licytacja komornicza, mająca za przedmiot nieruchomość – powinny uwzględniać aktualnego właściciela rozporządzającego rzeczą (towarem), w imieniu którego powinny być dokumentowane czynności prawne obejmujące wskazaną nieruchomość.

Tak uznał DKIS w tożsamych sprawach w interpretacjach: z 27 listopada 2023 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.485.2023.1.MPA; z 10 listopada 2023 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.375.2023.2.KM; z 9 listopada 2023 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.492.2023.2.MKA; z 9 listopada 2023 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.489.2023.1.JG; z 13 listopada 2023 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.390.2023.1.AP; z 16 listopada 2023 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.541.2023.1.AKA; z 24 listopada 2023 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.393.2023.2.AP.

Tak więc odpowiedź na pytanie o status Wnioskodawcy jako płatnika podatku VAT w planowanej transakcji zależy więc od ustalenia, czy Nowy Właściciel wystąpi w niej w charakterze podatnika VAT. Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług. Z informacji pozyskanych w toku czynności egzekucyjnych wynika, że lokal został wynajęty przez Nowego Właściciela osobie trzeciej ze zgodą na podnajem, co potwierdził ich pełnomocnik pismem z dnia 17 sierpnia 2022 r. oraz z 8 lutego2024 roku, w których oświadczył, że lokal (...) jest wynajęty pośrednikowi na czas nieokreślony. Oznacza to, że nie jest to najem na cele mieszkaniowe i nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u. To zaś prowadzi do konkluzji, że lokal (...) jest wykorzystywany przez Nowego Właściciela w działalności gospodarczej w rozumieniu 15 ust. 2 u.p.t.u. i został przez Niego nabyty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z tym, komornik sprzedając lokal (...) w postępowaniu egzekucyjnym dokona dostawy tego lokalu, która będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Podsumowując, w przypadku sprzedaży opisanego wyżej lokalu, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik, ale Nowy Właściciel, który nabył ten lokal od Dłużnika już po wszczęciu postępowania egzekucyjnego wobec Dłużnika, Wnioskodawca wystąpi jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 u.p.t.u.

Ad 2) Jeżeli organ interpretacyjny uzna, że w sytuacji opisanej we wniosku, Wnioskodawca wystąpi w charakterze płatnika podatku VAT, to w ocenie Wnioskodawcy, powinien On zastosować zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pojęcie pierwszego zasiedlenia zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. jako oddanie do użytkowania (używania, korzystania) pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi albo rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dla oceny, czy dostawa opisanego wyżej lokalu będzie zwolniona od podatku, niezbędne jest ustalenie, czy będzie on w chwili dostawy uznany za „zasiedlony” przez okres co najmniej 2 lat liczonych od wybudowania albo od jego ulepszenia o wartość co najmniej 30% wartości początkowej. Warunkiem zwolnienia jest bowiem zasiedlenie obiektów budowlanych przez okres co najmniej 2 lat przed dostawą.

Lokal został zbyty na rzecz Nowego Właściciela w dniu 4 marca 2022 r., tak więc w chwili składania niniejszego wniosku o interpretację indywidualną prawa podatkowego mijają 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Dostawa lokalu nastąpi więc po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia lokalu po jego wybudowaniu.

Jednocześnie z informacji otrzymanych od pełnomocnika Nowego Właściciela wynika, że lokal nie został poddany ulepszeniom, a jedynie przeprowadzono w nim prace remontowe, takie jak remont ścian, podłóg i stref sanitarnych.

W związku z czym w ocenie Wnioskodawcy należy zastosować zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. i nie trzeba badać przesłanek do zwolnienia określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 u.p.t.u.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. stosuje się jedynie wtedy, gdy do dostawy lokalu nie można zastosować zwolnienia określonego w pkt 10. Ponieważ jednak lokal jest zasiedlony przez okres 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia i okres ten nie został przerwany wskutek ulepszenia lokalu o wartość co najmniej 30% wartości początkowej, brak jest podstaw do rozważania możliwości (konieczności) zastosowania tego zwolnienia.

Podobne uwagi dotyczą zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Zgodnie z nim zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uzyskanych informacji wynika, że lokal (...) został wynajęty osobie trzeciej. Najem nie został zawarty na cele mieszkaniowe, w związku z czym nie jest objęty zwolnieniem przedmiotowym określonym w art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u. Prowadzi to do konkluzji, iż Nowy Właściciel miał prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie, jednak z tego prawa nie skorzystał. W związku z czym brak jest podstaw do zastosowania tego zwolnienia od podatku, nie jest bowiem spełniony podstawowy warunek zwolnienia, a mianowicie brak prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W analizowanej sytuacji Nowy Właściciel nie ma statusu podatnika VAT czynnego, prawdopodobnie ze względu na obroty poniżej 200 000 zł w skali roku. W ocenie Wnioskodawcy zwolnienie od VAT z uwagi na obroty poniżej tego limitu nie mieści się w zakresie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Mowa jest w nim bowiem o „wykorzystywaniu towarów wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku”, chodzi więc o zwolnienia przedmiotowe, o takie rodzaje działalności, które zawsze będą objęte zwolnieniem niezależnie od osiąganych z tego tytułu obrotów. W takich przypadkach podatnik istotnie nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, i żadne działanie tej sytuacji nie zmieni.

Jak to zauważono wyżej, Nowy Właściciel może w dowolnym momencie dokonać odliczenia podatku naliczonego przy zakupie lokalu, ponieważ jedynym warunkiem odliczenia jest dokonanie rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. nie dotyczy więc sytuacji, w której podatnik nie dokonuje takiej rejestracji, dzięki czemu jego obroty korzystają ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 u.p.t.u. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. odnosi się wyłącznie do konkretnych działalności (branż), które są objęte zwolnieniem przedmiotowym.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy nie może on zastosować zwolnienie od podatku określonego w tym przepisie.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 u.p.t.u., jeżeli udokumentowane działania komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. Jednak w ocenie Wnioskodawcy, z informacji uzyskanych od pełnomocnika Nowego Właściciela wynika, że lokal jest zasiedlony od 2 lat, i w tym czasie przeprowadzono w nim jedynie prace remontowe. Oznacza to, że w dacie dokonania dostawy lokalu (co nastąpi dopiero po otrzymaniu interpretacji prawa podatkowego w niniejszej sprawie, a więc po upływie 2 lat od daty zasiedlenia lokalu), lokal będzie zasiedlony, co powoduje konieczność zastosowania zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie zaś do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów zarówno grunt, jak i budynek lub budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Interpretując zawarty w tym artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy utożsamiać z czynnością, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Wskazać także należy, że pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan komornikiem sądowym i prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko Spółce - A. sp. j. Przedmiotem egzekucji jest lokal mieszkalny nr (...), który obejmuje: pokój z aneksem kuchennym, sypialnię, korytarz, łazienkę oraz komórkę lokatorską (…) o łącznej powierzchni 33,92 m². Lokal został wybudowany przez Dłużnika w ramach jego działalności deweloperskiej. Odrębna własność lokalu została ustanowiona na rzecz A. w dniu 15 września 2015 roku. W toku postepowania egzekucyjnego, 4 marca 2022 r., prawo własności tego lokalu przeszło na M.M. (Nowego Właściciela). Nowy Właściciel lokalu przystąpił do udziału w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym przeciwko Dłużnikowi A. w charakterze dłużnika. Obecny Właściciel wynajmuje lokal na cele niemieszkalne na czas nieokreślony.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku sprzedaży opisanego wyżej lokalu, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik A., ale Nowy Właściciel, który nabył ten lokal od Dłużnika A. już po wszczęciu postępowania egzekucyjnego wobec Dłużnika, wystąpi Pan jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu rozstrzygnąć należy, kto będzie uznany za podatnika podatku VAT przy licytacyjnej sprzedaży lokalu. Jak z wniosku wynika, w momencie licytacyjnej sprzedaży lokalu, prawo do rozporządzania lokalem jak właściciel będzie należało do Nowego Właściciela. Ponadto, Nowy Właściciel, który nabył od Dłużnej Spółki lokal, ma nad nim praktyczną kontrolę, dysponuje nim i korzystaj z niego jak właściciel.

Zgodnie z art. 930 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 ze zm.):

Jak wynika z powyższego przepisu Kodeksu postępowania cywilnego, zbycie nieruchomości zajętej w postępowaniu egzekucyjnym jest ważne z punktu widzenia zasad prawa i nie wyklucza dalszego prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Ponadto w takich sytuacjach sam nabywca nieruchomości jest traktowany jak dłużnik (jednak wyłącznie w zakresie nabytego środka majątkowego).

W kwestii zbycia zajętej nieruchomości przez dłużników wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lutego 2008 r. sygn. akt V CSK 426/07, w których stwierdził, że: „Artykuł 930 § 1 KPC stanowi, że rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie, a czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy. Oznacza to, że wierzyciel, na rzecz którego nieruchomość została zajęta, może zaspokoić się ze sprzedanej nieruchomości tak, jakby nieruchomość ta należała w dalszym ciągu do majątku jego dłużnika, bez względu na zmianę właściciela. W wyroku z 3 lutego 1998 r. (OSP rok 1998, nr 11, poz. 96) Sąd Najwyższy uznał, że w świetle art. 930 § 1 KPC umowa przeniesienia własności zajętej nieruchomości między zbywcą (dłużnikiem) a nabywcą jest ważna, ale całkowicie bezskuteczna w stosunku do wierzycieli, którzy wszczęli egzekucję i pozostaje bez wpływu na dalsze postępowanie egzekucyjne, co oznacza, że egzekucję prowadzi się tak, jak gdyby zbycie nieruchomości nie nastąpiło. Ratio legis tego przepisu stanowi ochrona wierzyciela przed nierzetelnymi działaniami dłużnika, podjętymi w celu udaremnienia zaspokojenia się wierzyciela z nieruchomości”.

Zatem w rozpatrywanej sprawie jak już wcześniej zostało wskazane, od dnia zakupu Nowym Właścicielem lokalu jest Pan M.M., który wynajmuje lokal na cele niemieszkalne.

W przedmiotowym przypadku należy więc rozważyć kwestię, czy Nowy Właściciel, który nabył lokal od Dłużnika, będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży lokalu (...), a tym samym sprzedaż ta będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zatem na gruncie przepisów ustawy najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W kontekście wyżej przedstawionego opisu sprawy oraz przywołanych przepisów należy stwierdzić, że najem lokalu mieszkalnego wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. W konsekwencji najem lokalu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w wyżej powołanym art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a świadcząc ww. usługę najmu Nowy Właściciel będzie działać jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Najem lokalu mieszkalnego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż egzekucyjna lokalu, która nie jest własnością dłużnika, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w przypadku sprzedaży opisanego wyżej lokalu, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik, ale Nowy Właściciel, który nabył ten lokal od Dłużnika w toku postępowania egzekucyjnego wobec Dłużnika, Wnioskodawca wystąpi jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 ustawy.

Zatem, Pana stanowisko, że w przypadku sprzedaży lokalu (...), którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik, ale Nowy Właściciel, który nabył ten lokal od Dłużnika już po wszczęciu postępowania egzekucyjnego wobec Dłużnika, wystąpi Pan jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku VAT uznaję za prawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również możliwości zastosowania dla dostawy lokalu (...) zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wskazałem wcześniej sprzedaż lokalu (...) stanowić będzie, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Według art. 2 pkt 14 ustawy:

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości i ruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie.

Jak wynika z opisu sprawy lokal (...) został wybudowany przez Dłużnika w ramach jego działalności deweloperskiej. Odrębna własność lokalu została ustanowiona na rzecz Dłużnika A. 15 września 2015 roku. 4 marca 2022 r., prawo własności tego lokalu przeszło na M.M. (Nowego Właściciela). Czynność ta był opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Nowy Właściciel przeprowadził remont lokalu - remont ścian, podłóg i stref sanitarnych. Wskazał Pan, że zakres przeprowadzonych prac nie mieści się w pojęciu ulepszenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dla sprzedaży lokalu (...) będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Lokal został bowiem zasiedlony najpóźniej 4 marca 2022 r. Do dnia sprzedaży upłynie więc okres dłuższy niż 2 lata od daty pierwszego zasiedlenia. Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie tego lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej, lecz prace remontowe.

Tym samym dalsza analiza zwolnień – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lub pkt 2 ustawy – jest bezzasadna.

W związku z powyższym Pana stanowisko, że dostawa lokalu nr (...) będzie zwolniona od podatku podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Pana we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).