Interpretacja indywidualna z dnia 9 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.489.2023.1.JG

Licytacyjna sprzedaży lokalu, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik, ale Nowi Właściciele, którzy nabyli ten lokal od Dłużnika do majątku osobistego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 1 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy licytacyjnej sprzedaży lokalu, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik, ale Nowi Właściciele, którzy nabyli ten lokal od Dłużnika do majątku osobistego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan Komornikiem Sądowym i prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko Dłużnikowi (...) dalej (Dłużnik) w sprawie Km (…).

Przedmiotem egzekucji jest nieruchomość położona we (…) lokal (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…).

Jest to nieruchomość lokalowa usytuowana w budynku, który został wybudowany przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2014. Lokal mieszkalny będący przedmiotem wniosku znajduje się w budynku wielolokalowym z przeznaczeniem na apartamenty wczasowo/mieszkaniowe. Lokal obejmuje: pokój z aneksem kuchennym, korytarz, łazienkę, taras o pow. 32,71 m² o łącznej powierzchni 65,12 m². Powierzchnia mieszkania: 32,41 m², powierzchnia tarasu: 32,71 m².

Dłużnik (…) – w związku z zawartą umową o sprzedaż lokalu - w roku 2014 przekazał klucze do lokalu małżonkom M. K. i K. K. Odrębna własność tego lokalu została ustanowiona na rzecz Dłużnika (…) 15 września 2015 r. Następnie Dłużnik zbył ten lokal w toku postępowania egzekucyjnego 20 lutego 2016 r. na rzecz małżonków M. K. i K. K. (dalej Nowi Właściciele). Nowi Właściciele nie przystąpili do udziału w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym przeciwko Dłużnikowi (…).

Dokonał Pan oględzin lokalu 1 grudnia 2022 r. Na miejscu czynności stwierdzono, że lokalu (…) jest w pełni umeblowany. Według oświadczenia Nowych Właścicieli złożonego w marcu 2023 r., lokal został przez nich nabyty w stanie deweloperskim. Jeszcze przed zakupem lokalu Nowi Właściciele wykonali w nim prace o wartości ok. (…) tys. zł. Prace wykonane w lokalu to:

1)punktowe wyrównanie tynku na ścianach,

2)wykonanie ścianek działowych – wykonano podział lokalu na odrębne pokoiki,

3)położenie podłóg, grzejników, montaż drzwi wewnętrznych,

4)przebudowa instalacji elektrycznych,

5)w aneksie kuchennym - płytki i zabudowa na wymiar,

6)w łazience - glazura wysokiej klasy, sanitariaty i drzwi do łazienki,

7)łóżka piętrowe wykonane na wymiar i przymocowane do ścian,

8)zabudowana szafa na wymiar marki Komandor,

9)malowanie całego apartamentu.

Opisane wyżej prace zostały wykonane do końca lipca 2015 r. Prace na tarasie zakończono w roku 2017. W lipcu 2023 r. wezwał Pan Nowych Właścicieli do udzielenia odpowiedzi na pytania, które wraz z odpowiedziami ich pełnomocnika są przedstawione niżej.

1)Czy przedmiotowy lokal został nabyty przez Nowych Właścicieli do majątku prywatnego w celach osobistych, czy w celu prowadzenia działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm. – zwanej dalej ustawą), w tym działalności rolniczej (o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy)?

Odp. Lokal, dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr (…), został nabyty przez M. K. i K. K. do majątku prywatnego w celach osobistych.

2)Czy lokal był/jest/będzie do momentu sprzedaży wykorzystywany przez Nowych Właścicieli w działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy), w tym działalności rolniczej (o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy)?

Odp. Przedmiotowy lokal nie był i nie jest wykorzystywany przez M. K. i K. K. do prowadzenia działalności gospodarczej. Nowi Właściciele nie planują wykorzystania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej w przyszłości.

3)Czy lokal stanowił/stanowi/będzie stanowił składnik majątkowy działalności gospodarczej Nowych Właścicieli? Czy był on wprowadzony do środków trwałych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym?

Odp. Lokal nie stanowił, nie stanowi oraz nie będzie stanowił składnika majątkowego działalności gospodarczej M. K. i K. K. Lokal nie był wprowadzony do środków trwałych.

4)Czy Nowi Właściciele z tytułu prowadzenia działalności, o której mowa powyżej byli/są/będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatkiem VAT?

Odp. Nie byli, nie są i nie planują być zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

5)W jaki sposób lokal był/jest/będzie wykorzystywany przez Nowych Właścicieli od momentu jego nabycia do momentu jego zbycia (czy były to czynności opodatkowane podatkiem VAT, zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, czy niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT)? Prosimy o szczegółową odpowiedź.

Odp. Od momentu nabycia lokal nie był, nie jest oraz nie będzie wykorzystywany przez M. K. i K. K. w sposób polegający na wykonywaniu czynności opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej z opodatkowania VAT lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Z lokalu korzystali, korzystają i będą korzystać Nowi Właściciele oraz grzecznościowo i sporadycznie członkowie rodziny.

6)Czy lokal był/jest/będzie udostępniany przez Nowych Właścicieli osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia) lub innej umowy o podobnym charakterze? Jeżeli tak, to:

a)na podstawie jakiej umowy?

b)czy były to umowy odpłatne, czy nieodpłatne?

c)na jaki okres zostały zawarte te umowy (np. na 3 miesiące, na rok, na czas nieokreślony)?

Odp. Lokal nie był, nie jest i nie będzie udostępniany przez Nowych Właścicieli osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (za wyjątkiem grzecznościowego umożliwiania członkom rodziny sporadycznego korzystania z lokalu).

7)Czy Nowi Właściciele ponosili/poniosą nakłady lub dokonali/dokonają działań, które zwiększały/zwiększą wartość bądź atrakcyjność lokalu? Jeśli tak, to jakie dokładnie były/będą to nakłady/działania? Prosimy o szczegółową odpowiedź.

Odp. Przedmiotowy lokal został przekazany Nowym Właścicielom przez dewelopera w stanie surowym. M. K. i K. K. ponieśli nakłady na przedmiotowy lokal, które zwiększyły wartość i atrakcyjność lokalu. W szczególności lokal wyposażono w meble, kuchnię i inne elementy mieszkania wykonane na wymiar do tego lokalu. Do lipca 2015 r. wykonano prace: punktowe wyrównanie tynku na ścianach, wykonanie ścianek działowych związane z podziałem mieszkania na odrębne pokoje, położenie desek podłogowych, przemieszczenie grzejników, montaż nowych drzwi do pokoju, przebudowa instalacji elektrycznych, montaż łóżek piętrowych wykonane na wymiar i przymocowanie ich ścian, montaż zabudowanej szafy na wymiar (marki Komandor), położenie płytek w aneksie kuchennym, zabudowa aneksu kuchennego na wymiar, położenie glazury wysokiej klasy w łazience, montaż sanitariatów, montaż drzwi do łazienki, podwójne malowanie całego mieszkania. W 2016 r. wykonano ogrodzenie oddzielające taras lokalu od tarasów sąsiednich mieszkań oraz w garażu wykonano komórkę na narzędzia. W 2017 r. taras zabudowano panelami kompozytowymi. Wartość nakładów dokonanych przez Nowych Właścicieli na lokal szacuje się aktualnie na (…) zł.

8)Czy w odniesieniu do lokalu doszło/dojdzie do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i czy od tego momentu do momentu dokonanej sprzedaży tego lokalu upłynął/upłynie okres co najmniej 2 lat?

Odp. Deweloper oddał lokal do użytkowania M. K. i K. K. (pierwszym nabywcom). Nowi Właściciele rozpoczęli użytkowanie lokalu na potrzeby własne. Oznacza to, że doszło do pierwszego zasiedlenia lokalu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. M. K. i K. K. nie sprzedali tego lokalu.

9)Czy były/będą ponoszone wydatki na ulepszenie tego lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej?

Odp. Wartość początkowa lokalu - cena jego nabycia na rzecz M. K. i K. K. od dewelopera to (…) zł. Nowi Właściciele ponieśli nakłady (wydatki) na ulepszenie lokalu, których wartość szacuje się aktualnie na (…) zł. Lokal nie był wprowadzony do środków trwałych.

10)Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie nr 9 jest twierdząca, to czy po tym ulepszeniu lokal został/zostanie oddany do użytkowania? Czy od ww. oddania do użytkowania do momentu dokonania sprzedaży upłynął/upłynie okres co najmniej 2 lat?

Odp. Po ulepszeniu z lokalu korzystali i korzystają Nowi Właściciele M. K. i K. K., nie sprzedali tego lokalu.

11)Czy w stosunku do tego lokalu przysługiwało/będzie przysługiwało Nowym Właścicielom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Odp. W stosunku do tego lokalu M. K. i K. K. nie przysługiwało i nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

12)Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 9 jest twierdząca, to czy w stosunku do tych wydatków przysługiwało/będzie przysługiwało Nowym Właścicielom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Odp. W stosunku do nakładów (wydatków) na lokal M. K. i K. K. nie przysługiwało i nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

13)Czy lokal od momentu nabycia do momentu sprzedaży będzie wykorzystywany przez Nowych Właścicieli wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT? Jeżeli tak, to prosimy podać podstawę prawną zwolnienia.

Odp. Lokal od momentu nabycia nie był wykorzystywany przez Nowych Właścicieli na cele działalności gospodarczej, w szczególności nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.

14)Czy z tytułu nabycia lokalu przysługiwało Nowym Właścicielom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Czy przy ww. nabyciu wystąpił podatek VAT?

Odp. Z tytułu nabycia lokalu M. K. i K. K. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z treścią aktu notarialnego z 20 lutego 2016 r., cena nabycia lokalu (…) zł obejmowała podatek od towarów i usług.

Pytania

1.Czy w przypadku sprzedaży opisanego wyżej lokalu, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik (Spółka), ale Nowi Właściciele, którzy nabyli ten lokal od Dłużnika do majątku osobistego, wystąpi Pan jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 ustawy?

2.Jeżeli z odpowiedzi na pytanie 1 wynikać będzie, iż wystąpi Pan jako płatnik podatku VAT, a podatnikiem będą Nowi Właściciele, to czy w celu potwierdzenia albo wykluczenia możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 i 10a ustawy może On uzyskiwać informacje zarówno do Dłużnika, jak od Nowych Właścicieli, mimo iż w art. 43 ust. 21 ustawy mowa jest jedynie od informacjach od dłużnika, a Nowi Właściciele nie przystąpili do postępowania egzekucyjnego?

3.Jeżeli z odpowiedzi na pytanie 1 wynikać będzie, iż wystąpi Pan jako płatnik podatku VAT, to czy sprzedaż lokalu może zostać zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1)

W Pana ocenie, w sytuacji opisanej we wniosku, nie będzie Pan płatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ planowana sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W art. 18 ustawy, mowa jest o dostawie towarów będących własnością dłużnika. Jednak w postępowaniu egzekucyjnym może dojść do sytuacji, w której przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej jest majątek, który dłużnik - w toku postępowania - zbył na osoby trzecie. W takich przypadkach zastosowanie ma przepis art. 930 § 1 kodeksu postępowania cywilnego określający zasadę bezskuteczności transakcji dokonanej przez dłużnika w toku postępowania egzekucyjnego. Zgodnie bowiem z tym przepisem rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie, a czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy.

W konsekwencji wierzyciel, który skierował egzekucję do nieruchomości i doprowadził do jej zajęcia, może zaspokoić się z tej nieruchomości tak, jakby nadal należała ona do majątku dłużnika (skutek procesowy).

Przepis art. 930 § 1 KPC nie podważa więc ważności umowy przeniesienia własności zajętej nieruchomości między dłużnikiem a nabywcą; powoduje jedynie bezskuteczność względną tej umowy w stosunku do wierzycieli, którzy wszczęli egzekucję. Po zbyciu nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego Nowy Właściciel traci własność tej nieruchomości. Jeżeli jednak cena uzyskana w toku egzekucji przekroczy wartość wierzytelności, nadwyżka, która pozostanie po zaspokojeniu wszystkich wierzytelności dłużnika powinna przypaść właścicielowi nieruchomości, czyli nabywcy. Był on bowiem właścicielem zbytej nieruchomości, a jedynie w związku z treścią art. 930 § 1 KPC utracił jej własność na potrzeby postępowania egzekucyjnego wobec dłużnika.

Tak więc komornik, dokonując zbycia nieruchomości na podstawie art. 930 KPC rozporządza własnością osoby trzeciej – Nowych Właścicieli.

W art. 18 ustawy mowa jest o dostawie towarów. Pojęcie „dostawy towarów” zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 ustawy i obejmuje wszelkie czynności faktyczne i prawne, których skutkiem jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W sytuacji opisanej we wniosku własność lokalu będącego przedmiotem planowanej czynności egzekucyjnej została skutecznie przeniesiona na Nowych Właścicieli 20 lutego 2016 r. Nowi Właściciele w wyniku tej dostawy uzyskali prawo do rozporządzania tym lokalem „jak właściciel”, i - co wykazano podczas czynności egzekucyjnych - z prawa tego korzystali faktycznie. Komornik dokonując sprzedaży lokalu będącego przedmiotem wniosku dokona kolejnego „przeniesienia prawa do rozporządzania lokalem jak właściciel”. Prawo to (własność) należy jednak do Nowych Właścicieli, a nie do Dłużnika. Czym innym jest bowiem bezskuteczność zbycia lokalu przez Dłużnika w stosunku do wierzycieli, czym innym zaś ważność umowy przenoszącej własność lokalu na Nowych Właścicieli.

Tak więc, w przypadku sprzedaży przez Pana lokalu dojdzie do dostawy lokalu będącego własnością Nowych Właścicieli. W Pana ocenie, odpowiedź na pytanie o jego status jako płatnika podatku VAT w planowanej transakcji zależy jednak od ustalenia, czy Nowi Właściciele wystąpią w niej w charakterze podatnika VAT. Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zdefiniowana w ust. 2 obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnikiem jest każdy, kto działa:

1)jak producent,

2)jak handlowiec

3)jak usługodawca, w tym podmiot wynajmujący nieruchomości.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest więc spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1)po pierwsze - czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (a mieści się tam praktycznie wszystko),

2)po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jak podatnik, tj. jak producent, handlowiec, usługodawca.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku, Nowi Właściciele nabyli lokal do majątku osobistego, na prywatne potrzeby. Według ich oświadczenia Lokal jest wykorzystywany wyłącznie na prywatne potrzeby ich samych oraz ich bliższej i dalszej rodziny. Nie jest i nigdy nie był wynajmowany ani w żaden inny sposób wykorzystywany w jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W związku z tym, w Pana ocenie, Nowi Właściciele nie wystąpią w planowanej transakcji w charakterze podatników VAT. W konsekwencji nie wystąpi Pan jako płatnik podatku od towarów i usług.

Ad 2)

Jeżeli jednak organ interpretacyjny uzna, że wystąpi Pan jako płatnik podatku VAT, to – niezależnie od tego, czy podatnikiem byłby Dłużnik, czy Nowi Właściciele - stoi Pan na stanowisku, że w celu potwierdzenia albo wykluczenia możliwości zastosowania zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 i 10a ustawy może Pan uzyskiwać informacje zarówno do Dłużnika, jak od Nowych Właścicieli, mimo iż w art. 43 ust. 21 ustawy mowa jest jedynie od informacjach uzyskanych od dłużnika.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli udokumentowane działania komorników sądowych, o których mowa w art. 18 ustawy, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 10 i 10a ustawy, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. W przepisie tym mowa jest o informacjach uzyskanych jedynie od dłużnika, jednak w Pana ocenie w przypadku zbycia przez dłużnika nieruchomości na inny podmiot, dłużnik nie jest już w posiadaniu kompletnych informacji niezbędnych do ustalenia, czy można zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 lub 10a ustawy.

Takie informacje posiadają jedynie Nowi Właściciele, tym bardziej, że lokal stanowi ich własność od lutego 2016 r. W związku z tym, uważa Pan, że w sprawie istotne jest pozyskanie takich informacji od innego podmiotu niż dłużnik, mimo iż w art. 43 ust. 21 ustawy mowa jest jedynie o Dłużniku. Jedynie Nowi Właściciele mają bowiem informacje, które będą podstawą do zastosowania zwolnienia albo do opodatkowania transakcji.

Jednocześnie uważa Pan, że w przypadku zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 10a ustawy pozyskanie informacji, co do tego, czy przy nabyciu lub przy ulepszeniu nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno nastąpić wyłącznie od tego podmiotu, który zostanie uznany za podatnika, a więc:

1)jedynie od dłużnika – jeżeli to dłużnik zostanie uznany za podatnika VAT z tytułu dostawy lokalu, którego właścicielem jest inny podmiot albo

2)jedynie od Nowego Właściciela – jeżeli to nowy właściciel zostanie uznany za podatnika.

Istotne jest bowiem ustalenie kompletnego stanu faktycznego, aby otrzymać komplet informacji niezbędnych do ustalenia, czy w danej sytuacji należy zastosować zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 lub 10a ustawy.

Ad 3)

Jeżeli organ interpretacyjny uzna, że w sytuacji opisanej we wniosku, wystąpi Pan w charakterze płatnika podatku VAT, to w Pana ocenie, powinien Pan zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – niezależnie od tego, czy podatnikiem byłby Dłużnik, czy Nowi Właściciele. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pojęcie pierwszego zasiedlenia zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 ustawy jako oddanie do użytkowania (używania, korzystania) pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi albo rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dla oceny, czy dostawa opisanego wyżej lokalu będzie zwolniona od podatku, niezbędne jest ustalenie, czy będzie on w chwili dostawy uznany za „zasiedlony” przez okres co najmniej 2 lat liczonych od wybudowania albo od jego ulepszenia o wartość co najmniej 30% wartości początkowej. Warunkiem zwolnienia jest bowiem zasiedlenie obiektów budowlanych przez okres co najmniej 2 lat przed dostawą.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku Dłużnik (…) dokonał sprzedaży lokalu 20 lutego 2016 r. Jednak lokal został przekazany Nowym Właścicielom już w roku 2014. Pierwsze zasiedlenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy nastąpiło więc ponad 9 lat temu. Nowi Właściciele oświadczyli, że jeszcze przed zakupem lokalu wykonali w nim następujące prace: lokal wyposażono w meble, kuchnię i inne elementy mieszkania wykonane na wymiar do tego lokalu. Do lipca 2015 r. wykonano prace: punktowe wyrównanie tynku na ścianach, wykonanie ścianek działowych związane z podziałem mieszkania na odrębne pokoje, położenie desek podłogowych, przemieszczenie grzejników, montaż nowych drzwi do pokoju, przebudowa instalacji elektrycznych, montaż łóżek piętrowych wykonane na wymiar i przymocowanie ich ścian, montaż zabudowanej szafy na wymiar (marki Komandor), położenie płytek w aneksie kuchennym, zabudowa aneksu kuchennego na wymiar, położenie glazury wysokiej klasy w łazience, montaż sanitariatów, montaż drzwi do łazienki, podwójne malowanie całego mieszkania. W 2016 r. wykonano ogrodzenie oddzielające taras lokalu od tarasów sąsiednich mieszkań oraz w garażu wykonano komórkę na narzędzia. W 2017 r. taras zabudowano panelami kompozytowymi.

W Pana ocenie, opisane wydatki nie mieszczą się w pojęciu ulepszenia lokalu, o którym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy, jest to jedynie wykończenie lokalu nabytego w stanie deweloperskim. Wykładni pojęcia „ulepszenia” w znaczeniu istotnym dla rozważanego zagadnienia dokonał TSUE w wyroku z 16 listopada 2017 r. (sygn. C-308/16). Wskazał on, że pojęcie „ulepszenia” zawarte w art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy należy interpretować jako „przebudowę”, o której mowa w art. 12 ust. 2 zd. drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej Dyrektywa VAT). TSUE wyjaśnił, że chodzi wyłącznie o prace polegające na przebudowie, wskazując, że: „Jakkolwiek termin „przebudowa” nie jest jednoznaczny (…), to jednak sugeruje on, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Pojęcie „przebudowy” obejmuje zatem w szczególności przypadek, w którym zostały przeprowadzone pełne lub dostatecznie zaawansowane prace, po zakończeniu których odnośny budynek zostanie przeznaczony do innych celów.”

Przy takim rozumieniu ulepszenia, jakie wskazał TSUE, trudno uznać, że opisane wyżej prace wykonane w lokalu mieszczą się w pojęciu „przebudowy”. Były to bowiem jedynie prace mające na celu umożliwienie korzystania z lokalu mieszkalnego. Niezależnie jednak od klasyfikacji prac wykonanych w lokalu, doszło do nich wiele lat temu. Gdyby więc nawet uznać ten zakres prac za ulepszenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy, to nastąpiło ono ponad 2 lata przez planowaną sprzedażą lokalu.

Tak więc przedmiotem planowanej dostawy będzie lokal zasiedlony przez okres o wiele dłuższy niż 2 lata, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania komorników sądowych, o których mowa w art. 18 ustawy, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Z art. 43 ust. 21 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku można zastosować jedynie wówczas, gdy stan faktyczny zostanie ustalony w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, a stwierdzone okoliczności wskazują, że należy zastosować zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 lub 10a ustawy.

Podobnie uznano w licznych interpretacjach prawa podatkowego w podobnych sprawach np. w interpretacji DKIS z 3 lutego 2023 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.587.2022.2.PJ; z 16 stycznia 2023 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.505.2022.2.AKS.

W Pana ocenie, informacje pozyskane przez Pana w toku czynności egzekucyjnych pozwalają jednoznacznie ocenić, że sprzedaż lokalu (…) położonego przy (…) powinna skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383):

Natomiast zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów zarówno grunt, jak i budynek lub budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Interpretując zawarty w tym artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy utożsamiać z czynnością, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Wskazać także należy, że pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan Komornikiem Sądowym i prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko Dłużnej Spółce. Przedmiotem egzekucji jest nieruchomość lokalowa (…) usytuowana w budynku, który został wybudowany przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2014. Dłużnik w roku 2014 przekazał klucze do lokalu Nowym Właścicielom. Odrębna własność tego lokalu została ustanowiona na rzecz Dłużnika 15 września 2015 r. Następnie Dłużnik zbył ten lokal w toku postępowania egzekucyjnego 20 lutego 2016 r. na rzecz Nowych Właścicieli. Nowi Właściciele nie przystąpili do udziału w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym przeciwko Dłużnikowi. Lokal, został nabyty przez Nowych Właścicieli do majątku prywatnego w celach osobistych. Przedmiotowy lokal nie był i nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Nowi Właściciele nie planują wykorzystania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej w przyszłości. Nowi Właściciele nie byli, nie są i nie planują być zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Od momentu nabycia lokal nie był, nie jest oraz nie będzie wykorzystywany przez Nowych Właścicieli do czynności opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej z opodatkowania VAT lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Z lokalu korzystali, korzystają i będą korzystać Nowi Właściciele oraz grzecznościowo i sporadycznie członkowie rodziny. Lokal nie był, nie jest i nie będzie udostępniany przez Nowych Właścicieli osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (najem, dzierżawa).

Na tle powyższego opisu sprawy Pana wątpliwości w pierwszej kolejności sprowadzają się do ustalenia, czy w przypadku sprzedaży opisanego wyżej lokalu (...), którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik, ale Nowi Właściciele, którzy nabyli ten lokal od Dłużnika (...) do majątku osobistego, wystąpi Pan jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu rozstrzygnąć należy, kto będzie uznany za podatnika podatku VAT przy licytacyjnej sprzedaży lokalu (…). Jak z wniosku wynika, w momencie licytacyjnej sprzedaży lokalu, prawo do rozporządzania lokalem jak właściciel będzie należało do Nowych Właścicieli. Ponadto, Nowi Właściciele, którzy nabyli od Dłużnej Spółki lokal, mają nad nim praktyczną kontrolę, dysponują nim i korzystają z niego jak właściciel.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że sprzedaż wskazanego we wniosku lokalu przez Dłużnika, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, będzie stanowiło dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, i skutkowało przeniesieniem prawa własności do lokalu. Wraz z przeniesieniem przez Dłużnika na rzecz Nowych Właścicieli własności lokalu, Nowi Właściciele uzyskali prawo do rozporządzania lokalem jak właściciel. Zatem, w rozpatrywanej sprawie, od dnia sprzedaży lokalu Nowymi Właścicielami tego lokalu są małżonkowie M. K. i K. K. W świetle powyższego czynności egzekucyjne – a więc licytacja komornicza mająca za przedmiot lokal – powinny uwzględniać aktualnych właścicieli rozporządzającego rzeczą (towarem), w imieniu których powinny być dokumentowane czynności prawne obejmujące wskazany lokal.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie doszło do wydania przez Dłużnika towaru, w tym przypadku lokalu, w konsekwencji czego nabywca (Nowi Właściciele) zaczęli dysponować towarem jak właściciel, należy uznać, że dokonano dostawy lokalu w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 930 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 ze zm.):

Jak wynika z powyższego przepisu Kodeksu postępowania cywilnego, sprzedaż nieruchomości zajętych w postępowaniu egzekucyjnym jest ważna z punktu widzenia zasad prawa i nie wyklucza dalszego prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Ponadto, w takich sytuacjach sam nabywca nieruchomości jest traktowany jak dłużnik.

W kwestii zbycia zajętej nieruchomości przez dłużników wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lutego 2008 r. sygn. akt V CSK 426/07, w których stwierdził, że: „Artykuł 930 § 1 KPC stanowi, że rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie, a czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy. Oznacza to, że wierzyciel, na rzecz którego nieruchomość została zajęta, może zaspokoić się ze sprzedanej nieruchomości tak, jakby nieruchomość ta należała w dalszym ciągu do majątku jego dłużnika, bez względu na zmianę właściciela. W wyroku z dnia 3 lutego 1998 r. (OSP rok 1998, nr 11, poz. 96) Sąd Najwyższy uznał, że w świetle art. 930 § 1 KPC umowa przeniesienia własności zajętej nieruchomości między zbywcą (dłużnikiem) a nabywcą jest ważna, ale całkowicie bezskuteczna w stosunku do wierzycieli, którzy wszczęli egzekucję i pozostaje bez wpływu na dalsze postępowanie egzekucyjne, co oznacza, że egzekucję prowadzi się tak, jak gdyby zbycie nieruchomości nie nastąpiło. Ratio legis tego przepisu stanowi ochrona wierzyciela przed nierzetelnymi działaniami dłużnika, podjętymi w celu udaremnienia zaspokojenia się wierzyciela z nieruchomości. Podobne stanowisko Sąd Najwyższy zajął w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 czerwca 2006 r.”

Zatem w rozpatrywanej sprawie jak już wcześniej zostało wskazane, od dnia zakupu Nowymi Właścicielami nieruchomości są małżonkowie M. K. i K. K., którzy nabyli niniejszy lokal do majątku prywatnego w celach osobistych.

W przedmiotowym przypadku należy więc rozważyć kwestię, czy Nowi Właściciele, którzy nabyli lokal od Dłużnika, będą działać jako podatnicy podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży lokalu, a tym samym sprzedaż ta będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Jak wykazano powyżej, definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że właściwym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi działalność gospodarczą wówczas, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Wskazał Pan we wniosku, że w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko Dłużnikowi zamierza sprzedać lokal mieszkalny (…), który wcześniej (już w toku postępowania egzekucyjnego) został zbyty na rzecz Nowego Właściciela. Nowi Właściciele nabyli lokal do majątku prywatnego w celach osobistych. Przedmiotowy lokal nie był i nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Nowi Właściciele nie byli, nie są i nie planują być zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Z lokalu korzystali, korzystają i będą korzystać Nowi Właściciele. Lokal nie był, nie jest i nie będzie udostępniany przez Nowych Właścicieli osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zatem, dostawa lokalu będzie dokonywana z majątku osobistego Nowych Właścicieli i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Nowych Właścicieli (występujących, z racji nabycia lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem postępowania egzekucyjnego, w charakterze dłużników w zakresie tego składnika majątkowego) za podatników tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Nowych Właścicieli, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nieruchomość nie była wykorzystywana w celach zarobkowych, do osiągnięcia korzyści majątkowych. Oznacza to więc, że działania Nowych Właścicieli wobec posiadanej nieruchomości należy uznać za działania związane z wykonywaniem przysługującego im prawa własności. Sprzedaż nieruchomości (lokalu mieszkalnego (…)) w ramach postępowania egzekucyjnego nie będzie więc podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Pan – jako komornik sądowy – dokonujący w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko Dłużnikowi sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego (...)) – niebędącej w chwili licytacji własnością Dłużnika, lecz Nowych Właścicieli – nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT od dostawy nieruchomości (uprzednio zbytej przez Dłużnika (...)), dokonywanej w trybie egzekucji.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W związku z tym, że Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe, udzielenie odpowiedzi na pytania nr 2 i 3 wniosku pozostaje bezzasadne.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).