Interpretacja indywidualna z dnia 2 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.130.2024.1.SG

W zakresie ustalenia: - czy w przypadku Transakcji A powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, - czy w przypadku Transakcji B powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy w przypadku Transakcji A powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych,

- czy w przypadku Transakcji B powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest polską spółką kapitałową. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”), Spółka jest objęta w Polsce nieorganicznym obowiązkiem podatkowym.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje następujących transakcji:

 1. Spółka otrzymuje faktury wystawione w walucie obcej (np. dolar amerykański - USD, Euro - EUR). Spółka dokonuje płatności zobowiązań wyrażonych walutach obcych (dalej: „Transakcja A”). Płatność jest dokonywana z rachunku bankowego Spółki prowadzonego w polskich złotych (dalej: „PLN”). W opisywanym przypadku bank, z którego usług korzysta Spółka, dokonuje na żądanie Spółki konwertowania PLN na walutę obcą. Finalnie, zapłata w ramach Transakcji A następuje więc w walucie obcej.

 2. Spółka otrzymuje faktury wystawione w PLN. Spółka otrzymuje płatności w walucie obcej, a następnie wykorzystując środki zgromadzone w walucie obcej dokonuje płatności zobowiązań wyrażonych w PLN (dalej: „Transakcja B”) z rachunku bankowego Spółki prowadzonego w walucie obcej (np. USD lub EUR). W opisywanym przypadku bank, z którego usług korzysta Spółka, dokonuje na żądanie Spółki konwertowania waluty obcej na PLN. Finalnie, zapłata w ramach Transakcji B następuje więc w PLN.

Płatności, o których mowa powyżej, a więc:

1. zapłata zobowiązania w walucie obcej,

2. otrzymanie płatności w walucie obcej,

są dla Spółki odpowiednio kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT oraz przychodami podatkowymi w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy CIT.

Spółka powzięła wątpliwość czy zapłata zobowiązań wyrażonych w walutach obcych oraz zobowiązań wyrażonych w PLN przy wykorzystaniu waluty obcej, może spowodować powstanie różnic kursowych albo innych przychodów lub kosztów podatkowych z uwagi na wahania kursów.

Spółka ustala różnice kursowe metodą podatkową, o której mowa w art. 15a ustawy CIT.

Pytania

 1. Czy w przypadku Transakcji A powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów CIT?

 2. Czy w przypadku Transakcji B powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1 i 2

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 ustawy CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;

 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Zgodnie z art. 15a ust. 3 ustawy CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;

 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W przepisach art. 15a ust. 2 i 3 ww. ustawy ustawodawca przewidział zamknięty katalog przypadków, w których powstają różnice kursowe dla celów podatkowych. Zatem, dla podatników ustalających różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy CIT (różnice kursowe podatkowe), różnice kursowe powiększające odpowiednio przychody albo koszty uzyskania przychodów powstają w przypadkach wskazanych w ww. przepisach.

Powołane powyżej przepisy określają sytuacje, kiedy powstają podatkowe różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, m.in.:

- gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania,

- gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty,

- wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku.

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy CIT wypływa wniosek, że z różnicami kursowymi w znaczeniu podatkowym (tj. określanym w ustawie o CIT) mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie, spełnione są następujące przesłanki:

- należność (przychód) lub zobowiązanie (koszt uzyskania przychodów) są wyrażone w walucie obcej;

- uregulowanie (realizacja) zobowiązania lub otrzymanie należności następuje również w walucie obcej;

- między dniem powstania zobowiązania i należności a dniem spłaty tego zobowiązania lub otrzymania należności wystąpiła różnica w kursie waluty.

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli, np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej a uregulowanie następuje w polskich złotych lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w polskich złotych a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Tym samym, nie wszystkie różnice kursowe - w wymiarze ekonomicznym - ustalane dla celów rachunkowych i traktowane odpowiednio jako koszt/przychód finansowy w rachunku wyników, uznawane są przez prawo podatkowe za różnice kursowe, bowiem dla celów podatkowych różnice te powstają wyłącznie w przypadkach wymienionych enumeratywnie w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy CIT.

Mając na uwadze, że ustawowy katalog zdarzeń prowadzących do realizacji podatkowych różnic kursowych ma charakter zamknięty, wszelkie inne zdarzenia niż wymienione w tym przepisie nie mogą skutkować powstaniem różnic kursowych dla celów podatkowych (por. interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-2.4010.734.2022.2.AW).

Mając na uwadze Transakcje A i B, w przypadku regulowania płatności za pośrednictwem danego konta - w opinii Spółki - bank z którego usług korzysta Spółka, w momencie realizacji transakcji dokonuje w istocie sprzedaży Spółce waluty obcej albo PLN, po wskazanym przez bank kursie.

Transakcja A

W przypadku Transakcji A mogą powstać różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 2 albo w art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy CIT z uwagi na to, że zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej oraz zapłata za to zobowiązanie również zostanie dokonana w walucie obcej. Nie powstanie inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów CIT. Różnice kursowe powstaną, jeśli między dniem powstania zobowiązania i należności a dniem spłaty tego zobowiązania lub otrzymania należności wystąpiła różnica w kursie waluty.

Transakcja B

W przypadku Transakcji B mogą powstać różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 albo w art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy CIT. Dochodzi bowiem do wpływu waluty obcej, która następnie jest konwertowana celem nabycia PLN (dochodzi więc do wypływu waluty obcej). Nie powstanie inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów CIT. Różnice kursowe powstaną, jeśli wystąpiła różnica w kursie waluty biorąc pod uwagę dzień wpływu i dzień wypływu waluty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z regulacją art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Przy czym, jak wynika z art. 12 ust. 2 ww. ustawy:

Jednocześnie, w myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Różnice kursowe, jako kategoria ekonomiczna, najogólniej oznaczają różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu. Powstają na skutek wahań kursów (kurs – cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut.

Zatem w świetle ww. przepisów, różnice kursowe stanowią, co do zasady, przychody lub koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie, przywoływana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie metody prowadzące do ustalenia przychodów i kosztów z tego tytułu.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy ustawa o CIT:

Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

 1) art. 15a, albo

 2) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

Z wniosku wynika, że rozliczają Państwo różnice kursowe w oparciu o tzw. metodę podatkową, czyli na podstawie art. 15a ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wymienione zostały w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice kursowe) i ust. 3 (ujemne różnice kursowe) ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 1-3 ustawy o CIT:

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;

 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast art. 15a ust. 3 pkt 1-3 ustawy o CIT stanowi, że:

Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;

 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Biorąc pod uwagę powyższe w przypadku, gdy w przeliczeniu na PLN otrzymana zapłata do faktury sprzedaży przewyższa wartość faktury - powstaje przychód do opodatkowania (dodatnia różnica kursowa). W odwrotnej sytuacji powstanie koszt (ujemna różnica kursowa). Jeśli natomiast to przedsiębiorca dokonuje zapłaty zobowiązań i w przeliczeniu na PLN kwota dokonanej zapłaty jest wyższa od wartości wynikającej z faktury zakupu - powstanie koszt (ujemna różnica kursowa). W sytuacji odwrotnej będziemy mieć do czynienia z przychodem (dodatnia różnica kursowa).

W przepisach art. 15a ust. 2 i 3 ww. ustawy ustawodawca przewidział zamknięty katalog przypadków, w których powstają różnice kursowe dla celów podatkowych. Zatem, dla podatników ustalających różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o CIT (różnice kursowe podatkowe), różnice kursowe powiększające odpowiednio przychody albo koszty uzyskania przychodów powstają w przypadkach wskazanych w ww. przepisach.

Powołane powyżej przepisy określają sytuacje, kiedy powstają podatkowe różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, m.in.:

- gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania,

- gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty,

- wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku.

Przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o CIT co do zasady pozwalają zarówno po stronie przychodów, jak i po stronie kosztów wyodrębnić następujące kategorie różnic kursowych:

- różnice kursowe wprost związane z działalnością gospodarczą, której skutkiem jest powstanie należnych przychodów bądź poniesienie kosztów – tzw. różnice kursowe transakcyjne (art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o CIT),

- różnice kursowe od posiadanych w walucie obcej własnych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych (substytutów pieniądza w postaci papierów wartościowych, jak np. akcje, obligacje, a także środków płatniczych, jak np. czeki, akredytywy i inne) z tytułu obrotu tych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych – tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych (art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT),

- różnice kursowe związane z operacjami finansowymi w formie udzielenia/otrzymania kredytu/pożyczki (art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy o CIT).

Są to niezależne od siebie kategorie różnic kursowych, jednak w przypadku zapłaty za zobowiązania w walucie obcej (koszty) mogą występować równocześnie różnice transakcyjne oraz różnice kursowe od własnych środków pieniężnych.

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o CIT wypływa wniosek, że z różnicami kursowymi w znaczeniu podatkowym (tj. określanym w ustawie o CIT) mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie, spełnione są następujące przesłanki:

- należność (przychód) lub zobowiązanie (koszt uzyskania przychodów) są wyrażone w walucie obcej;

- uregulowanie (realizacja) zobowiązania lub otrzymanie należności następuje również w walucie obcej;

- między dniem powstania zobowiązania i należności a dniem spłaty tego zobowiązania lub otrzymania należności wystąpiła różnica w kursie waluty.

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli, np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej a uregulowanie następuje w polskich złotych lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w polskich złotych a zapłata dokonywana jest w walucie obcej. Tym samym, nie wszystkie różnice kursowe – w wymiarze ekonomicznym – ustalane dla celów rachunkowych i traktowane odpowiednio jako koszt/przychód finansowy w rachunku wyników, uznawane są przez prawo podatkowe za różnice kursowe, bowiem dla celów podatkowych różnice te powstają wyłącznie w przypadkach wymienionych enumeratywnie w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT. Mając na uwadze, że ustawowy katalog zdarzeń prowadzących do realizacji podatkowych różnic kursowych ma charakter zamknięty, wszelkie inne zdarzenia niż wymienione w tym przepisie nie mogą skutkować powstaniem różnic kursowych dla celów podatkowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje następujących transakcji:

 1. Spółka otrzymuje faktury wystawione w walucie obcej (np. dolar amerykański - USD, Euro - EUR). Spółka dokonuje płatności zobowiązań wyrażonych walutach obcych (dalej: „Transakcja A”). Płatność jest dokonywana z rachunku bankowego Spółki prowadzonego w polskich złotych (dalej: „PLN”). W opisywanym przypadku bank, z którego usług korzysta Spółka, dokonuje na żądanie Spółki konwertowania PLN na walutę obcą. Finalnie, zapłata w ramach Transakcji A następuje więc w walucie obcej.

 2. Spółka otrzymuje faktury wystawione w PLN. Spółka otrzymuje płatności w walucie obcej, a następnie wykorzystując środki zgromadzone w walucie obcej dokonuje płatności zobowiązań wyrażonych w PLN (dalej: „Transakcja B”) z rachunku bankowego Spółki prowadzonego w walucie obcej (np. USD lub EUR). W opisywanym przypadku bank, z którego usług korzysta Spółka, dokonuje na żądanie Spółki konwertowania waluty obcej na PLN. Finalnie, zapłata w ramach Transakcji B następuje więc w PLN.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia:

- czy w przypadku Transakcji A powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych,

- czy w przypadku Transakcji B powstaną różnice kursowe lub inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przypadku różnic kursowych związanych z kosztami, które to różnice jako takie mogą być przychodem bądź kosztem uzyskania przychodów ustawodawca uzależnił możliwość ich powstania od kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek:

- koszty zostały wyrażone w walutach obcych,

- nastąpiło zarachowanie i zapłata w walucie obcej zobowiązania,

- między momentem poniesienia kosztu a momentem zapłaty wystąpiły różne kursy walut.

Odnosząc się zatem do powstania tzw. różnic kursowych w odniesieniu do Transakcji A wskazać należy, że ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka otrzymuje faktury wystawione w walucie obcej (np. dolar amerykański - USD, Euro - EUR), Spółka dokonuje płatności zobowiązań wyrażonych walutach obcych („Transakcja A”), płatność jest dokonywana z rachunku bankowego Spółki prowadzonego w polskich złotych, bank, z którego usług korzysta Spółka, dokonuje na żądanie Spółki konwertowania PLN na walutę obcą, finalnie, zapłata w ramach Transakcji A następuje więc w walucie obcej.

Tym samym w przypadku regulowania płatności wyrażonych w walucie obcej, za pośrednictwem konta złotówkowego, bank, z którego usług korzysta Spółka, w momencie realizacji transakcji dokonuje w istocie sprzedaży Spółce (w przypadku zapłaty za otrzymane przez nią faktury) waluty obcej, po wskazanym przez bank kursie. W wyniku tak przeprowadzonej Transakcji A, rachunek Spółki zostaje obciążony wartością środków walutowych przelanych przez bank na konto kontrahenta. Zatem zapłata za wystawione w walucie obcej faktury, mimo iż Spółka dysponuje jedynie złotówkami, następuje w rzeczywistości w walucie obcej.

Tym samym kontrahent Spółki otrzymuje walutę obcą, w przypadku regulowania przez Spółkę faktur kosztowych.

Zatem koszt wynikający z otrzymanej faktury wyrażony jest w walucie obcej i zapłata za tą fakturę również jest dokonana w walucie obcej.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku dokonywania wskazanych we wniosku Transakcji A za pośrednictwem konta złotówkowego mogą wystąpić podatkowe różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 2 oraz ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, jeśli między dniem powstania zobowiązania a dniem spłaty tego zobowiązania wystąpiła różnica w kursie waluty. Nie powstanie inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle powyższego Państwa stanowisko do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, uznano za prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do powstania tzw. różnic kursowych w odniesieniu do Transakcji B wskazać należy, że ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka otrzymuje faktury wystawione w PLN, Spółka otrzymuje płatności w walucie obcej, a następnie wykorzystując środki zgromadzone w walucie obcej dokonuje płatności zobowiązań wyrażonych w PLN („Transakcja B”) z rachunku bankowego Spółki prowadzonego w walucie obcej (np. USD lub EUR), bank, z którego usług korzysta Spółka, dokonuje na żądanie Spółki konwertowania waluty obcej na PLN, finalnie, zapłata w ramach Transakcji B następuje więc w PLN.

Tym samym w odniesieniu do Transakcji B różnice kursowe mogą powstać jedynie od tzw. własnych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej (art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. pkt 3 ustawy o CIT).

Sens ekonomiczny tych różnic polega na odzwierciedleniu rzeczywistych przysporzeń i strat podatnika z tytułu obrotu własnymi środkami i wartościami pieniężnymi w walucie obcej. Powstanie różnic kursowych od środków własnych w walucie obcej jest oderwane od istoty ekonomicznej operacji gospodarczych skutkujących ruchem waluty na rachunku, tj. nie ma znaczenia czy te różnice związane są z zapłatą kosztu podatkowego. W konsekwencji, każda wypłata środków pieniężnych w walucie obcej skutkuje powstaniem tego rodzaju różnic kursowych. Co istotne, różnic takich nie ustala się na okoliczność otrzymania lub nabycia środków i wartości pieniężnych, lecz są one ustalane na okoliczność wypływu środków i wartości pieniężnych w sensie wyzbycia się ich. Dopiero porównanie wartości waluty obcej z dnia jej wpływu z wartością z dnia jej wypływu pozwala ocenić skutki ryzyka kursowego.

Samo przechowywanie przez podatnika walut obcych i zmiana ich kursu nie powoduje powstania tego rodzaju różnic kursowych.

Zatem odnosząc się do Transakcji B wskazać należy, że skoro z wniosku wynika, że w ramach transakcji Spółka otrzymuje faktury wystawione w PLN, Spółka otrzymuje płatności w walucie obcej, a następnie wykorzystując środki zgromadzone w walucie obcej dokonuje płatności zobowiązań wyrażonych w PLN z rachunku bankowego Spółki prowadzonego w walucie obcej (np. USD lub EUR), bank, z którego usług korzysta Spółka, dokonuje na żądanie Spółki konwertowania waluty obcej na PLN, finalnie, zapłata  w ramach Transakcji B następuje więc w PLN, to oznacza, że dla tych transakcji sprzedaży waluty obcej (jej wymiany na PLN, przewalutowania na PLN) powstaną podatkowe różnice kursowe, o których mowa w przepisach art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, o ile wartość waluty obcej z dnia jej wpływu z wartością z dnia jej wypływu będą się od siebie różnić.

Zatem jeśli Spółka w ramach Transakcji B będzie dokonywała powyższej sprzedaży waluty obcej na rzecz banku w celu uregulowania faktur w PLN, to powstaną różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 albo w art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy CIT, dochodzi bowiem do wpływu waluty obcej, która następnie jest konwertowana celem nabycia PLN (dochodzi więc do wypływu waluty obcej). Różnice kursowe powstaną, jeśli wystąpiła różnica w kursie waluty biorąc pod uwagę dzień wpływu i dzień wypływu waluty. Nie powstanie inny przychód podatkowy lub koszt jego uzyskania związany z tymi różnicami, które powinny wpływać na dochód wykazywany przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zatem Państwa stanowisko do pytania nr 2, uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).