Postanowienie NSA z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. I OW 21/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Piotr Przybysz Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta m.st. Warszawy o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem m.st. Warszawy a Wójtem Gminy B. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku S.F. o umieszczenie w domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Wójta Gminy B. jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie

Prezydent m.st. Warszawy, pismem z 5 lutego 2024 r. wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Wójtem B., wnosząc o wskazanie Wójta B. jako organu właściwego do rozpoznania wniosku S.F. w sprawie przyznania pomocy w formie umieszczenia w domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu wskazano, że Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w B. przesłał przedmiotowy wniosek o udzielnie pomocy Ośrodkowi Pomocy Społecznej Dzielnicy Praga-Południe m.st. Warszawy, swoją niewłaściwość motywując wieloletnim pobytem wnioskodawcy w Warszawie, a nie na terenie Gminy B. Jednak w ocenie Prezydenta m.st. Warszawy, wnioskodawca jest osobą bezdomną, co wynika z treści samego wniosku o przyznanie pomocy, jak i załączonych dokumentów. W sytuacji, gdy wnioskodawca jest osobą bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej, o właściwości miejscowej organu decyduje ostatnie miejsce zameldowania na pobyt stały, a w przypadkach szczególnie uzasadnionych sytuacją osobistą osoby ubiegającej się o świadczenie, w sprawach niecierpiących zwłoki, o właściwości rozstrzyga miejsce pobytu wnioskodawcy. Ponieważ w niniejszym przypadku wnioskodawca przebywa obecnie w Wojskowym Instytucie Medycznym Państwowym Instytucie Badawczym, miejsca tego nie można uznać za lokal mieszkalny, zaś wcześniejsze miejsca pobytu wnioskodawcy także nie stanowiły lokali mieszkalnych w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy. Przed rozpoczęciem hospitalizacji wnioskodawca przebywał w przestrzeni miejskiej, a uprzednio w zakładzie karnym. Ze zgromadzonych akt wynika, że wnioskodawca nie jest nigdzie zameldowany na pobyt stały, ponadto złożył oświadczenie, które potwierdza stan bezdomności. W związku z tym, w ocenie Prezydenta m.st. Warszawy, właściwość miejscową organu należy ustalić na podstawie art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, a więc wg. ostatniego miejsca zameldowania wnioskodawcy, skoro miejsca zamieszkania wnioskodawca nie posiada. Organ wnoszący o rozpoznanie wniosku zaznaczył, że nie zachodzą podstawy do zastosowania art. 101 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, bowiem ani wola strony ani wcześniejsze udzielanie pomocy nie mają przesądzającego znaczenia, zaś z wniosku nie wnika, aby świadczenie musiało być udzielone niezwłocznie, skoro wnioskodawca przebywa w szpitalu, a wniosek nie wskazuje, aby miał hospitalizację w najbliższym czasie zakończyć.