Interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.125.2024.1.MK

Opodatkowanie czynności wykonywanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania czynności wykonywanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka) nie figuruje w rejestrze czynnych podatników podatku VAT. Jedynym wspólnikiem Spółki jest spółka B Sp. z o.o. (dalej jako: Wspólnik) z siedzibą w (…). Obecnie Spółka A nie prowadzi żadnej działalności operacyjnej, a jej jedyną czynnością jest obciążenie Wspólnika kosztami wynagrodzeń. Spółka zatrudnia pracowników i udostępnia swego rodzaju narzędzie, jakim jest praca wykonywana przez jej pracowników na rzecz Wspólnika w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Spółka A obciąża w tym zakresie kosztami Wspólnika. Fakt ten dokumentowany jest w każdym miesiącu wystawianą notą obciążeniową.

Spółka nie dokonuje sprzedaży towarów ani nie świadczy usług na rzecz podmiotów trzecich. Spółka A. nie świadczy także usług na rzecz Wspólnika. Podstawą do zawiązania współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia była chęć realizacji projektów biznesowych o charakterze księgowo-doradczym wspólnie. Spółka i Wspólnik dążyli do realizacji przedsięwzięcia wobec podmiotów trzecich, w ramach którego spółki te podzieliły się zadaniami, prawami i obowiązkami co do realizacji przedmiotowego wspólnego przedsięwzięcia. W proces miałyby być zaangażowane także firmy zewnętrzne, w tym prawnicy, doradcy podatkowi i biegli rewidenci, a adresatami MŚP. Projekt ma nazwę, ramowe zasady realizacji, ale z uwagi na okoliczności biznesowe, nie sformalizowano realizacji projektu, głównie z uwagi na brak finansowania zewnętrznego, do dnia złożenia niniejszego wniosku o interpretację. Wola dalszej współpracy jednak istnieje. Niezależnie od etapu wspólnego przedsięwzięcia, Spółka A ponosi koszty zatrudnienia pracowników, które refunduje Wspólnik.

Z uwagi na to, że w ocenie Spółki A nie są świadczone żadne usługi wobec Wspólnika, a rozliczenie jest pokłosiem chęci realizacji wspólnego przedsięwzięcia, Spółka A nie widzi zasadności wystawiania FV.

Pytanie

Wobec powyższego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy proszą tut. Organ o uzyskanie potwierdzenia swojego stanowiska, zadając następujące pytanie: Czy opisane wyżej świadczenia podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie w przedmiotowym stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie zaś do dyspozycji przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wyżej wymieniony przepis dotyczy zatem sytuacji, w której chodzi wyłącznie o odpłatne świadczenie usług. Co do zasady bowiem, usługa podlega opodatkowaniu jedynie wtedy, kiedy ma charakter odpłatny. Zatem, jeżeli daną usługę wykonano nieodpłatnie, to nie podlega ona opodatkowaniu i dotyczy to zarówno usług ze swej istoty nieodpłatnych, jak i usług, które wykonano za darmo, bez zapłaty w jakiejkolwiek formie. Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną), co znajduje swój wyraz w bogatym orzecznictwie.

W ślad za Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), potencjalny znaczy „taki, który może wystąpić lub pojawić się w określonych warunkach”.

W omawianej sprawie, równowartość wypłaconej kwoty nie przynosi Spółce żadnego, nawet potencjalnego zysku. Środki te stanowią bowiem jedynie partycypację w kosztach. Zatem, w ostatecznym rozrachunku Spółka nie uzyskuje żadnego przychodu.

Dodatkowo wskazuje się, że ustawodawca w przywołanym wyżej przepisie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wymienia dwa rodzaje nieodpłatnego świadczenia usług, z którym wiąże się opodatkowanie tych czynności podatkiem VAT. Żadna z nich nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie. Gdyby ustawodawca chciał opodatkować podatkiem VAT wszelkie czynności nieopodatkowane, wówczas znalazłoby to odzwierciedlenie w przepisach prawa podatkowego. Nie należy więc stosować tej wykładni rozszerzająco.

Odnośnie określenia istoty odpłatności, niewątpliwie istotnej w świetle powyższej sprawy, opierając się na treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 sierpnia 2022 r. sygn. I SA/Po 353/22 „Świadczenie usług dokonywane jest „odpłatnie” tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości wyodrębnionej usługi świadczonej usługobiorcy. Analogicznie fakt, że dostawa towarów jest dokonywana „odpłatnie” zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostarczonym towarem a otrzymanym wynagrodzeniem. Tego rodzaju bezpośredni związek istnieje tylko wtedy, gdy pomiędzy dostawcą a odbiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż cena otrzymana przez dostawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości dostarczonego towaru”.

W omawianych okolicznościach sprawy otrzymywana przez Wnioskodawcę kwota nie odzwierciedla jej faktycznej wartości – gdyby tak było, Spółka poniosłaby wymierne korzyści z tytułu świadczenia na rzecz Wspólnika usługi, a tym samym jej działalność przynosiła zyski.

Potwierdza to również wykładnia językowa, gdzie pojęcie „rzeczywiste” oznacza autentyczne, prawdziwe, zaś słowo „wartość” – to, ile coś jest warte pod względem materialnym (oba wyrazy znajdują swoją definicję w Słowniku Języka Polskiego PWN – www.sjp.pwn.pl).

Co za tym idzie – nie zostaje spełniony jeden z warunków dla uznania, że w omawianych okolicznościach mowa jest o odpłatnym świadczeniu usług opodatkowanym zgodnie z przepisami ustawy o VAT. Skoro nie występuje świadczenie usługi bez bezpośredniego wynagrodzenia, co w ocenie Spółki ma tutaj miejsce, nie można mówić o powstaniu jakiejkolwiek podstawy opodatkowania. W konsekwencji, nieodpłatnie wyświadczona usługa nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższą tezę zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 kwietnia 2018 r., sygn. I FSK 966/16 gdzie czytamy, iż „Jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi od wartości dodanej”.

Jeżeli oba podmioty podejmują wspólnie podobne działania w ramach wspólnego przedsięwzięcia, to same wewnętrzne rozliczenia (co ma miejsce w przedmiotowej sprawie) są poza zakresem VAT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie każda wypłata środków polegająca na rozliczeniu wzajemnych kosztów musi być uznana za świadczenie usług, a tym samym podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Spółka jedynie udostępnia pewne narzędzia (czyli personel), które pozwolą na realizację określonych działań. W ostateczności zatem, to nie Wspólnik jest beneficjentem, na rzecz których świadczone są usługi a podmioty, na rzecz których świadczona jest praca, czyli klientów Wspólnika. Nie istnieje więc w tej relacji bezpośrednia i jasno zidentyfikowana korzyść dla jakiejkolwiek strony.

Podobnie wyraził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. III SA/Wa 874/16, gdzie sprawa dotyczyła współpracy banku z partnerem należącym do tej samej grupy kapitałowej „(…) między zapłatą za usługę a otrzymanym wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek. Związek ten winien mieć charakter przyczynowy. Oznacza to, iż zapłata powinna być konsekwencją spełnienia świadczenia i powinna być należna podatnikowi na podstawie łączącego go z odbiorcą stosunku prawnego. Taki związek nie będzie występował w sytuacji rozliczeń finansowych między Wnioskodawcą a Partnerem. Rozliczenia między Stronami nie będą bowiem wynikiem zapłaty w zamian za wyświadczone przez nich na swoją rzecz usługi, ale rozliczeniem poniesionych kosztów, zależnym od wyników skuteczności działań podjętych w ramach współpracy przez każdą ze Stron oraz poniesionych kosztów/zaangażowanych zasobów”.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że analogicznie sprawę można zastosować w jego przypadku. Nie można bowiem wyodrębniać danych czynności służących realizacji danego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego, co podniósł w swoim wyroku Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. I FSK 1788/07 czy wyroku z dnia 8 czerwca 2017, sygn. I FSK 1839/15.

Konkludując, w ocenie Spółki powyższa wykładnia przepisów powoduje, że w ten sposób świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę pozostają neutralne na gruncie przepisów ustawy VAT. Co za tym idzie – świadczenia te nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kwestia „odpłatności” była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise:

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał wskazał, że:

Za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy:

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Umowa o współpracy nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym.

Art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi, a umowa o wspólne przedsięwzięcie z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty podejmujące współpracę w ramach wspólnego przedsięwzięcia realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem, a podjęte przez takie podmioty działania nie tworzą podmiotu gospodarczego, który byłby odrębnym podmiotem gospodarczym podlegającym rejestracji. Przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia są odrębnymi podatnikami.

Wskazali Państwo, że jedynym Państwa wspólnikiem jest spółka B. Sp. z o.o. Obecnie nie prowadzą Państwo żadnej działalności operacyjnej, a Państwa jedyną czynnością jest obciążenie Wspólnika kosztami wynagrodzeń. Zatrudniają Państwo pracowników i udostępniają swego rodzaju narzędzie, jakim jest praca wykonywana przez Państwa pracowników na rzecz Wspólnika w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Obciążają Państwo w tym zakresie kosztami Wspólnika. Fakt ten dokumentowany jest w każdym miesiącu wystawianą notą obciążeniową.

Nie dokonują Państwo sprzedaży towarów ani nie świadczą Państwo usług na rzecz podmiotów trzecich. Nie świadczą także Państwo usług na rzecz Wspólnika. Podstawą do zawiązania współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia była chęć realizacji projektów biznesowych o charakterze księgowo-doradczym wspólnie. Państwo i Wspólnik dążyli do realizacji przedsięwzięcia wobec podmiotów trzecich, w ramach którego Państwo i Wspólnik podzielili się zadaniami, prawami i obowiązkami co do realizacji przedmiotowego wspólnego przedsięwzięcia. W proces miałyby być zaangażowane także firmy zewnętrzne, w tym prawnicy, doradcy podatkowi i biegli rewidenci, a adresatami MŚP. Projekt ma nazwę, ramowe zasady realizacji, ale z uwagi na okoliczności biznesowe, nie sformalizowano realizacji projektu, głównie z uwagi na brak finansowania zewnętrznego, do dnia złożenia niniejszego wniosku o interpretację. Wola dalszej współpracy jednak istnieje. Niezależnie od etapu wspólnego przedsięwzięcia, ponoszą Państwo koszty zatrudnienia pracowników, które refunduje Wspólnik.

Państwa wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Wskazać należy na orzeczenie TSUE z 11 marca 2020 r. w sprawie C-94/19 San Domenico Vetraria SpA przeciwko Agenzia delle Entrate, w której przedmiotem pytania prejudycjalnego była kwestia uznania:

TSUE w powyższym orzeczeniu wskazał, że:

Ponadto TSUE wskazał, że:

Dalej z powyższego orzeczenia wprost wynika, że gdy zapłata kwot zafakturowanych przez spółkę była warunkiem delegowania przez tę ostatnią członka zarządu, a spółka zapłaciła te kwoty jedynie w zamian za oddelegowanie, należałoby stwierdzić istnienie bezpośredniego związku pomiędzy tymi dwoma świadczeniami.

W konsekwencji TSUE uznał, że czynność oddelegowania pracowników, w której spółce oddelegowującej wypłacany jest jedynie zwrot związanych z tym kosztów, powinna zostać uznana za dokonaną odpłatnie i podlegającą opodatkowaniu VAT.

W omawianej sprawie między Państwem a Wspólnikiem dochodzi do świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy zatrudniają Państwo pracowników i udostępniają swego rodzaju narzędzie, jakim jest praca wykonywana przez Państwa pracowników na rzecz Wspólnika w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Obciążają Państwo w tym zakresie kosztami Wspólnika.

Między Państwem a Wspólnikiem istnieje związek prawny, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne – zatrudnieni przez Państwa pracownicy są udostępnieni do pracy do Wspólnika, a w zamian za to Wspólnik zwraca koszty związane z tym udostępnieniem. Dokonywany przez Wspólnika zwrot kosztów na Państwa rzecz pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością jaką wykonują Państwo na rzecz Wspólnika (udostępnienie pracowników).

Zwrot kosztów dokonywany pomiędzy Państwem a Wspólnikiem stanowi de facto wynagrodzenie za usługę wykonaną przez Państwa na rzecz Wspólnika, polegającą na udostępnieniu pracowników. W związku z tym, zwrot kosztów stanowi zapłatę za świadczenie usług.

Czynności polegające na udostępnieniu pracowników przez Państwa, za które będzie wypłacone należne wynagrodzenie polegające na pokryciu kosztów związanych z udostępnieniem pracowników do Wspólnika podejmowane w ramach wspólnego przedsięwzięcia, stanowią czynności opodatkowane w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko Państwa jako wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji prawa podatkowego w swojej indywidualnej sprawie, i nie wywołuje skutków prawnych dla Wspólnika.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa orzeczeń sądów wyjaśniam, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą stronę postępowania w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).