Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 marca 2024 r., sygn. I SA/Gl 593/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krywow, Sędzia WSA Borys Marasek (spr.), Sędzia WSA Anna Rotter, Protokolant st. sekretarz sądowy Halina Modliszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2024 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 27 lutego 2023 r. nr SKO.F/41.4/89/2023/2042 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 27 lutego 2023 r. znak SKO.FP/41.4/89/2023/2042, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm., dalej: o.p.) oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 570), po rozpoznaniu odwołania J. S. (dalej: skarżący, podatnik), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia 30 listopada 2022 r. nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2017.

Przedmiotowa decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia 5 stycznia 2022 r. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2017 r. i decyzją z dnia 30 listopada 2022 r. ustalił podatnikowi wysokość zobowiązania w kwocie 67 455,00 zł tytułem nieruchomości położonych przy ul. [...], ul. [...] oraz ul. [...]. Do opodatkowania organ podatkowy przyjął budynki łub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. uż. 2583,57 m2, budynki pozostałe o pow. uż. 239,95m2, budynki lub ich części mieszkalne o pow. uż. 163,43m2, grunty pozostałe o pow. 620m2 oraz grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 7492,80m2.

W złożonym odwołaniu podatnik zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych, tj. naruszenie art. 122 o.p. i innych, poprzez przyjęcie całkowitej powierzchni podlegającej opodatkowaniu w wymiarze 1787,66 m2, podczas gdy organ sam stwierdził na stronie 2 decyzji, iż na skutek przeprowadzonych oględzin w dniu 19 czerwca 2019 r. i dokonania pomiarów korytarza na II piętrze stwierdzono, iż powierzchnia użytkowa korytarza wynosi 53,78 m2, a zatem jest mniejsza - zgodnie z twierdzeniami strony wielokrotnie podnoszonymi w postępowaniach podatkowych za wcześniejsze lata o 27,09 m2. Pomimo stwierdzenia zmniejszenia powierzchni korytarza podlegającej wymiarowi podatku organ w tej samej decyzji konsekwentnie nie przyjął swego własnego ustalenia odliczając od sumy całkowitej powierzchnię 27,09 m2, tj. dokonał błędu logicznego i matematycznego odliczając powierzchnię korytarza w pozycji, natomiast nie odejmując jej od powierzchni całkowitej, która winna zgodnie ze stanowiskiem organu wynosić 1760,90 m2 (1787,66 m2 minus 1760,90 m2);