Niestawiennictwo osoby bezrobotnej w wyznaczonym terminie w urzędzie pracy - Wyrok NSA z dnia 20 lipca 2023 r., sygn. I OSK 210/23

W przypadku oceny prawnego usprawiedliwienia niestawiennictwa osoby bezrobotnej w wyznaczonym terminie w urzędzie pracy, kluczowe jest, by przyczyna niestawiennictwa została nie tylko zgłoszona w odpowiednim terminie, ale również aby była obiektywna i niezależna od woli zgłaszającego, co umożliwia jej weryfikację przez właściwy organ. Naruszenie tych zasad prowadzi do utraty statusu bezrobotnego zgodnie z przepisami prawa pracy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marian Wolanin Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant asystent sędziego Jakub Rozenfeld po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2022 r. sygn. akt II SA/Wa 1164/22 w sprawie ze skargi P. R. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 13 marca 2020 r. nr 240/2020 w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: "WSA w Warszawie", lub "Sąd I instancji") wyrokiem z 11 października 2022 r. o sygn. akt II SA/Wa 1164/22 oddalił skargę P. R. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 13 marca 2020 r. nr 240/2020 w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł P. R. (dalej: "Skarżący") zaskarżając go w całości i zarzucając:

I. mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, o którym mowa w art. 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a), tj.:

1. naruszenie art. 190 p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie wykładni prawa dokonanej w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 czerwca 2022 r., sygn. akt I OSK 1210/21 polegające na braku rozważenia obu występujących w orzecznictwie linii dotyczących wykładni art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej w skrócie: "u.p.z.i r.p.") i uzasadnienia stanowiska, na podstawie których uznał daną wykładnię tego przepisu za zasadną, w sytuacji, w której w swoim wyroku NSA wprost nakazał WSA przy ponownym rozpoznawaniu sprawy taką ocenę obu tych linii orzeczniczych i uzasadnienia swojego stanowiska przedstawić.