Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 listopada 2023 r., sygn. II SA/Kr 1006/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędziowie: WSA Monika Niedźwiedź Asesor WSA Anna Kopeć (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Anna Frasik-Mazurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2023 r. sprawy ze skargi K.T. i T.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 25 maja 2023 r. znak: SKO.ZP/415/129/2023 w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie solidarnie na rzecz skarżących K.T. i T.Z. kwotę 997 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta Krakowa decyzją z 10 lutego 2023 r. (Nr 73/6730.2/2023, znak: Au-02-5.6730.2.1201.2018.KKR.APŁ.UDU) odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: "budowa samoobsługowej myjni samochodowej 4-stanowiskowej (wiata +kontener) na działkach nr [...] i [...] obr. [...] przy ul. [...] w K..

Po rozpatrzeniu odwołania K. T. i T. Z., wniesionego od powyższej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie utrzymało ją w mocy, jako podstawę prawną wskazując art. 61 ust. 1 pkt 5, art. 54 ust. 2 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2023 r. poz. 977 j.t. ze zm.), zwanej dalej też "u.p.z.p." lub "ustawą" w zw. z art. 7 i 77 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r., poz. 775 tj. ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji Kolegium opisało dotychczasowy przebieg postępowania, powołując w szczególności wydany w sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 lutego 2021 r. (sygn. II SA/Kr 640/20), który uchylił wydane poprzednio przez organy obu instancji decyzje o odmowie ustalenia warunków zabudowy. Przyczyną odmowy było ustalenie braku zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 3 u.p.z.p. Wytykając organowi błędne pojmowanie pojęcia uzbrojenia terenu w rozumieniu art. 2 pkt 13 u.p.z.p. Sąd wyraźnie wskazał na bezpodstawność zaliczenia doń dróg publicznej z którą skomunikowany jest teren inwestycji, a tym samym bezpodstawność badania jej wystarczalności w zakresie obsługi komunikacyjnej w rozumieniu przesłanki z art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy.