tematy:

Interpretacja indywidualna z dnia 2 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.108.2024.1.AZ

Wskazane przepisy oraz opis sprawy prowadzą do wniosku, że będą Państwo uprawnieni, na podstawie art. 24 ust. 2 lit. a UPO w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 22a ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Indiach od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki indyjskiej usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona na podstawie art. 24 ust. 2 lit. a UPO w zw. z art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 22a Ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Indiach od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki indyjskiej usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie - jest prawidłowe;
czy, określając wielkość odliczenia zgodnie z art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT, Spółka za dzień zapłaty podatku u źródła (pobieranego przez płatnika) powinna traktować dzień dokonania przez płatnika przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni rupii indyjskiej ogłaszanej przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dni roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika) - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podatku do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Indiach oraz ustalenia kursu waluty do określenia wielkości kwoty podatku zapłconego w Indiach.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą: A. S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W ramach swojej działalności, Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca (dalej: „Grupa Kapitałowa”), wypracowała szereg rozwiązań w postaci (…) służących do rozwoju strategii marketingowych w internecie (dalej: „Technologia (…)”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług (…) w oparciu o tzw. (…) w cyfrowych sieciach reklamowych. Ponadto w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparcia działań dot. (…).

Spółka pełni rolę podmiotu holdingowego. Wnioskodawca świadczy ponadto usługi m.in. w zakresie korzystania z technologii (…) oraz usługi wsparcia (dalej: „Usługi”) dla spółek z Grupy Kapitałowej. Ponadto, Grupa Kapitałowa oferuje Usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów przez klienta.

Jednym z nabywców świadczonych przez Wnioskodawcę Usług, umożliwiających korzystanie z Technologii (…) jest spółka z siedzibą w Indiach (dalej: „B.”, „Spółka indyjska”), będąca indyjskim rezydentem podatkowym, tj. jest tam opodatkowana od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. W szczególności B. jest podatnikiem indyjskiego podatku dochodowego od osób prawnych od osiąganych w Indiach dochodów. B. prowadzi w Indiach działalność usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych na rynku indyjskim.

Zgodnie z umową pomiędzy Wnioskodawcą oraz B., za świadczone Usługi na rzecz B., Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie płatne, co do zasady, w miesięcznych okresach rozliczeniowych przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność będzie dokonywana w walucie obcej. Na ten moment nie doszło jeszcze do wypłaty wynagrodzenia przez B. na rzecz Wnioskodawcy, przy czym Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż zgodnie z lokalnymi przepisami podatkowymi (tj. obowiązującymi w Indiach), płatność za Usługi może podlegać w przyszłości opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła w Indiach (dalej: „Podatek u źródła", „WHT”).

Zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 21.06.1989 r. (dalej: „Umowa”, „UPO”), umowa ta dopuszcza opodatkowanie należności licencyjnych w państwie źródła (tj. w Indiach), przy czym stosownie do postanowień UPO stawka podatku u źródła nie może przekroczyć 15% kwoty brutto należności licencyjnych. Co więcej, oznacza to że B. jako wypłacający wynagrodzenie za Usługi świadczone przez Wnioskodawcę w przyszłości, będzie zobowiązany do pobrania i zapłaty podatku z wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy.

Podatek u źródła będzie odprowadzany przez B. w walucie lokalnej (tj. rupii indyjskiej) w formie przelewu na konto bankowe właściwego urzędu podatkowego w Indiach. B. będzie zobowiązany do przekazania Wnioskodawcy dokumentów potwierdzających dokonanie takiej płatności.

Spółka zastrzega, że w przyszłości nie wyklucza zawierania analogicznych transakcji do opisanych w niniejszym stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego wniosku również z innymi podmiotami nie posiadającymi siedziby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie, Wnioskodawca zwraca uwagę, że w wyniku świadczenia Usług w ramach Grupy Kapitałowej, wdrożono politykę cen transferowych (Transfer Pricing Policy), której celem jest implementacja w ramach Grupy zasad cen transferowych mających zastosowanie do określonych transakcji zgodnych z zasadą ceny rynkowej (tzw. arms length principle) określoną w „Wytycznych w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych” (Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations) opracowanych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz regulacji w zakresie cen transferowych mających zastosowanie w poszczególnych krajach członkowskich tej organizacji.

Pytania

1)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona na podstawie art. 24 ust. 2 lit. a UPO w zw. z art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 22a Ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Indiach od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki indyjskiej usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie?

2)W przypadku jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie twierdząca, określając wielkość odliczenia zgodnie z art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT, Spółka za dzień zapłaty podatku u źródła (pobieranego przez płatnika) powinna traktować dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni rupii indyjskiej ogłaszanej przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dni roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Indiach od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki indyjskiej usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie twierdząca, zgodnie z art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT, za dzień zapłaty podatku u źródła (pobieranego przez płatnika) powinna traktować dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni rupii indyjskiej ogłaszanej przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika).

Uzasadnienie:

w zakresie pytania 1:

Zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy wolne od podatku są (...) dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do art. 22a Ustawy o CIT, przepisy art. 20-22 tej ustawy należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Oznacza to, że regulacje zawarte w Ustawie CIT mogą podlegać modyfikacji przez zawarte przez Polskę umowy takie jak UPO.

W art. 24 ust. 2 lit. a UPO, strony umowy międzynarodowej ustaliły, że w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unika się w sposób następujący: „Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może być opodatkowany w Indiach, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Indiach. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski uzyskane w Indiach”. Oznacza to, że w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku dochodów podlegających opodatkowaniu w Indiach, m.in. zgodnie z art. 13 UPO, w Polsce zastosowanie znajdzie metoda proporcjonalnego odliczenia (zwana też metodą kredytu podatkowego).

Przepisy powyższe regulują zasady eliminacji podwójnego opodatkowania krajowych podatników z tytułu dochodów osiąganych poza Polską (faktycznego podwójnego opodatkowania). Wskazany przepis przewiduje stosowanie metody unikania podwójnego opodatkowania, zwanej kredytem podatkowym. Metoda kredytu podatkowego ma zastosowanie do dochodów, które nie są zwolnione na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT i polega na zaliczeniu przez dane państwo na rzecz własnego zobowiązania podatkowego podatku zapłaconego w drugim państwie. W Polsce zastosowanie tej metody przewiduje możliwość odliczenia od podatku obliczonego od całości dochodów (zarówno uzyskanych za granicą, jak i dochodów uzyskanych w kraju) podatku zapłaconego za granicą. Przy czym polskie regulacje przewidują stosowanie metody zaliczenia proporcjonalnego, a więc odliczeniu podlega jedynie ta część podatku, która proporcjonalnie przypada na dochód osiągnięty za granicą.

Dodatkowy warunek zastosowania odliczenia wynikającego z art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT został przez ustawodawcę wprowadzony przepisem art. 22b Ustawy o CIT, zgodnie z którym zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W tym zakresie należy wskazać, że art. 27 UPO przewiduje zasady na jakich strony (Polska oraz Indie) dokonują wymiany informacji podatkowych.

Tym samym, podsumowując warunki stosowania ww. odliczenia wynikające z art. 20 ust. 1, art. 22a i art. 22b Ustawy o CIT wskazać należy, że zastosowanie odliczenia przewidzianego w art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT i zawartej w nim metody unikania podwójnego opodatkowania możliwe jest, jeżeli:

1)spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, oraz

2)osiąga również dochody poza terytorium Polski i dochody te podlegają opodatkowaniu w obcym państwie, oraz

3)dochód ten nie podlega zwolnieniu na podstawie jakiejkolwiek umowy międzynarodowej, oraz

4)istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa obcego, w którym powstał wskazany dochód.

Przewidziane powyżej warunki zastosowania tego przepisu są zdaniem Spółki spełnione w niniejszej sprawie, gdyż:

1)spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, oraz

2)osiąga również dochody określone m.in. w art. 13 UPO w Indiach i dochody te będą podlegać opodatkowaniu w Indiach,

3)dochód ten nie podlega zwolnieniu na podstawie jakiejkolwiek umowy międzynarodowej,

Dodatkowo należy podkreślić, że opisane wyżej regulacje mają na celu usunięcie tzw. podwójnego opodatkowania w znaczeniu prawnym. Oznacza to, że mają one eliminować sytuacje, w których ten sam podmiot (podatnik) zostałby opodatkowany od tego samego dochodu.

Dlatego też, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla możliwości zastosowania zwolnienia przewidzianego w polskim systemie prawa podatkowego istotne jest, aby podatnik rzeczywiście poniósł ciężar ekonomiczny zagranicznego podatku. Prócz wskazanego celu wprowadzenia regulacji zmierzających do uniknięcia podwójnego opodatkowania świadczy o tym odniesienie się przez ustawodawcę w art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT oraz art. 24 ust. 2 lit. a UPO do „podatku zapłaconego”. Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, tylko faktyczne „zapłacenie”, którego elementem składowym jest rzeczywiste poniesienie (ciężaru ekonomicznego) podatku zagranicznego umożliwia prawidłowe zastosowanie norm pozwalających wyeliminować podwójne opodatkowanie. Dodatkowo, nie powinno budzić wątpliwości, że Wnioskodawca, poniesie w przyszłości ciężar ekonomiczny podatku dochodowego pobranego u źródła w Indiach.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż przedstawione stanowisko, znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 8 kwietnia 2020 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.46.2020.2.KS, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”), w której to Wnioskodawca otrzymał potwierdzenie, że będzie on uprawniony na podstawie art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz podmiotu brazylijskiego, usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie.

Jak również, powyższe stanowisko zostało potwierdzonej w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 27 maja 2022 r., znak: 0111-KDWB.4010.16.2022.2.MJ, w której Wnioskodawca otrzymał potwierdzenie od DKIS, że będzie on uprawniony na podstawie art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Meksyku od wynagrodzenia z tytułu świadczenia opisanych usług na rzecz podmiotu meksykańskiego.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie przesłanki bezpośrednio wskazane w przepisach (Ustawie CIT oraz UPO), w tym rzeczywiste poniesienie w przyszłości ciężaru podatku pobranego u źródła w Indiach, są spełnione. W efekcie, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania regulacji zawartej w art. 24 ust. 2 lit. a UPO w zw. z art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 22a Ustawy o CIT i odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych kwoty podatku u źródła zapłaconego w Indiach od płatności dokonanych na podstawie Umowy.

w zakresie pytania 2:

Tak jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę w treści uzasadnienia do zadanego pytania nr 1 do niniejszego Wniosku, w art. 20 Ustawy o CIT ustawodawca przewidział zasady opodatkowania dochodów uzyskanych poza terytorium Polski, a także sposób unikania podwójnego opodatkowania w przypadku, gdy dochód zagraniczny jest uzyskiwany (i opodatkowany) w kraju, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przepis ten, w ust. 8 precyzuje w jaki sposób ustalić wielkość przysługującego podatnikowi odliczenia (podatku zagranicznego do podatku w Polsce). Zgodnie z jego treścią: „Określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, (...), kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu)”.

Z art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT wynika więc, że aby prawidłowo ustalić wielkość odliczenia, podatnik jest zobowiązany przeliczyć na polskie złote zarówno wysokość osiągniętego przychodu (dochodu), jak i zagranicznego podatku. Co więcej, przepis ten należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, tj. w niniejszym przypadku wraz z zastosowaniem tzw. metody kredytu podatkowego.

W związku z treścią przedmiotowej regulacji, po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość w jaki sposób prawidłowo ustalić wielkość odliczenia w przypadku, gdy zagraniczny podatek jest pobierany przez płatnika. Innymi słowy, jaki dzień powinien być przez Wnioskodawcę uznany za „dzień zapłaty podatku”.

Interpretacji tego zwrotu, w ocenie Spółki, należy rozpocząć od interpretacji językowej, która jest podstawowym narzędziem dekodowania norm prawa podatkowego. Idąc za definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/):

„dzień” to „określony termin, data”;
„zapłata” to „uiszczenie należności za coś”;
„podatek” to „obowiązkowe świadczenia materialne pobierane przez państwo w celu pokrycia jego wydatków”.

Na gruncie językowym, zwrot „dzień zapłaty podatku” oznacza zatem określony termin uiszczenia należności za obowiązkowe świadczenie pobierane przez państwo. Innymi słowy, jest to konkretna data, w której należność podatkowa jest uiszczana.

Sięgając poza wykładnie językową tego pojęcia, w szczególności wynikającą z umieszczenia wskazanego zwrotu w art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT nie powinno budzić wątpliwości, że odnosi się ono do „kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie”, czyli do daty w jakiej ten zagraniczny podatek został uiszczony.

W ocenie Spółki odnosząc się do pojęcia zapłaty (uiszczenia) podatku należy uwzględnić fakt występowania w tym przypadku płatnika (tj. B. ). Działa on wprawdzie na zasadzie przepisów lokalnych (indyjskich), lecz dla celów Ustawy o CIT (tj. art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT), czyli ustalenia wysokości obciążenia podatkowego w Polsce należy stosować normy prawa polskiego.

Interpretując budzącą wątpliwości Wnioskodawcy normę, w jego ocenie, należy uwzględnić wykładnię systemową zewnętrzną, w szczególności normy zawarte w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowej (tj. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.; dalej: „Op.”).

Zgodnie z art. 8 Op. płatnik to podmiot, którego rolą jest obliczenie, pobranie i wpłacenie podatku we właściwym terminie do organu podatkowego. W art. 60 Op. ustawodawca uregulował zasady ustalenia „terminu” zapłaty podatku.

Stosownie do treści art. 60 § 1 pkt 1 Op., w przypadku zapłaty gotówką jest to dzień m.in. pobrania podatku przez płatnika. Natomiast w przypadku obrotu bezgotówkowego za termin zapłaty podatku uznaje się dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika (art. 60 par. 1 pkt 2). Przepisy te stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika (art. 60 par. 2 Op.).

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy pobór podatku jest dokonywany przez płatnika u źródła (tj. z należności, wypłacanej na rzecz podatnika), a następnie wpłacany na konto bankowe właściwego urzędu, stosownie do regulacji zawartej w art. 60 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 60 par. 2 Op. za termin zapłaty podatku należy uznać dzień, w którym obciążony został rachunek bankowy płatnika. Należy przy tym uwzględnić, że regulacje zawarte w Op. dotyczą sytuacji podatkowych na terenie Polski (nie obejmują płatnika podatku zagranicznego). Niemniej, ich treść powinna być pomocna do interpretacji normy zawartej w art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT, która odnosi się do podatku zagranicznego.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że zwrot „dzień zapłaty podatku (zagranicznego)” zastosowany w art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT oznacza dzień, w który podatek zagraniczny został zapłacony przez płatnika (tj. kiedy został obciążony rachunek bankowy płatnika). W rezultacie, w celu ustalenia wielkości odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie (tu: Indiach), zgodnie z art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien ustalić w przyszłości wartość podatku zagranicznego poprzez przeliczenie na polskie złote kwoty podatku odprowadzonego w walucie lokalnej przez płatnika (B. ) na rzecz właściwego organu według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przelewu (zapłaty podatku) na konto właściwego organu podatkowego w Indiach. Podkreślenia wymaga jednocześnie, że w stanie faktycznym (i zdarzeniu przyszłym) wskazanym przez Wnioskodawcę, będzie on otrzymywał od B. potwierdzenia dokonania płatności podatku pobranego u źródła. Takie rozwiązanie pozwala na zastosowanie interpretacji art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT zaprezentowanej przez Wnioskodawcę.

Podsumowując, w przypadku stosowania art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT, tj. odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w przyszłości w Indiach od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz B. usług, określając wielkość odliczenia Wnioskodawca, zgodnie z art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT, za dzień zapłaty podatku zagranicznego (pobieranego przez płatnika) powinno uznać się dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni rupii indyjskiej ogłaszanej przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika).

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało również w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, spośród których wskazać należy chociażby interpretację indywidualną z dnia 21 grudnia 2021 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.681.2021.1.AK, w której to Wnioskodawca otrzymał odpowiedź twierdzącą, w zakresie podobnej sytuacji jaka zaistniała w przypadku jego rozliczeń podatku u źródła w Brazylii.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 20 ust. 8 Ustawy o CIT, za dzień zapłaty podatku u źródła (pobieranego przez płatnika) powinien traktować dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni rupii indyjskiej ogłaszanej przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dni roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (B.) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. Zatem wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Ad. 1

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”, „updop”):

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Polski ustawodawca w przepisach ustawy o CIT regulujących problematykę dochodów uzyskiwanych przez podatników posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (rezydentów), którzy uzyskują dochody ze źródeł położonych poza terytorium Polski, unormował jako jedyną metodę eliminacji podwójnego opodatkowania tzw. metodę zaliczenia zwykłego (proporcjonalnego).

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o CIT:

Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Powołany art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, ustanawia następujące przesłanki materialne pozwalające na dokonanie odliczenia podatku zapłaconego w państwie źródła, tj.:

1)podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (jest rezydentem);

2)podatnik ten osiąga dochody (przychody) zarówno na terytorium Polski, jak i zagranicą;

3)dochody (przychody) osiągane na terytorium państw obcych podlegają opodatkowaniu w tych państwach;

4)dochody te nie są wolne od podatku na mocy postanowień umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, i tym samym nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

5)podatek od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium państw obcych został faktycznie zapłacony w tych państwach.

Zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy o CIT:

Łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Jak stanowi art. 20 ust. 8 ustawy o CIT:

Określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Z kolei, jak wynika z art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem, postanowienia tych umów mają pierwszeństwo w zastosowaniu przed ustawodawstwem krajowym, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Należy mieć na uwadze również art. 22b ustawy o CIT, zgodnie z którym :

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie wskazuje dokładnie, co należy rozumieć pod pojęciami „podstawy prawnej do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa”, o której mowa w art. 22b ustawy o CIT . Pewne wskazówki w tym względzie zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383).

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej:

Ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W myśl art. 22b ustawy o CIT należy zatem przeanalizować, czy postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowią o prawie Polski do stosownego odliczenia.

W tej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia Umowy między Rządem PolskiejRzeczypospolitej Ludowej aRządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r., Nr 8, poz. 46, dalej „UPO”), zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 1337, dalej: „Protokół zmieniający”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz Indie dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. 2018 r., poz. 1369, dalej: „Konwencja MLI”).

Zgodnie z art. 24 ust. 2 UPO:

W przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może być opodatkowany w Indiach, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Indiach. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski uzyskane w Indiach.

b) Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Umowy, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

Natomiast w myśl art. 27 UPO:

1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje (łącznie z dokumentami lub potwierdzonymi kopiami dokumentów), które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Umowy albo dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, nałożonych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne albo władze lokalne w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z Umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2.

2. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo zgodnie z ustępem 1 będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym sądom i organom administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściganiem albo rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków, których dotyczy ustęp 1, lub sprawowaniem nad nimi nadzoru. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w orzeczeniach sądowych. Niezależnie od powyższego, informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo, mogą zostać wykorzystane w innych celach w przypadku gdy takie informacje mogą być wykorzystywane dla takich innych celów na podstawie ustawodawstwa obu Państw i gdy właściwa władza Państwa dostarczającego informacje zezwoli na takie wykorzystanie.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do:

a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową lub informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).

4. Jeżeli Umawiające się Państwo występuje o informację zgodnie z niniejszym artykułem, drugie Umawiające się Państwo użyje środków służących zbieraniu informacji, aby ją uzyskać, nawet jeżeli to drugie Państwo nie potrzebuje tej informacji dla własnych celów podatkowych. Wymóg, o którym mowa w zdaniu poprzednim podlega ograniczeniom, o których mowa w ustępie 3, lecz w żadnym przypadku takie ograniczenia nie mogą być rozumiane jako zezwalające Umawiającemu się Państwu na odmowę dostarczenia informacji jedynie dlatego, że nie ma ono wewnętrznego interesu w odniesieniu do takiej informacji.

5. Postanowienia ustępu 3 w żadnym przypadku nie będą interpretowane jako zezwalające Umawiającemu się Państwu na odmowę dostarczenia informacji wyłącznie z takiego powodu, że informacja jest w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, przedstawiciela, agenta lub powiernika albo dotyczy relacji właścicielskich w danym podmiocie.

6. Umawiające się Państwo może zezwolić przedstawicielom właściwej władzy drugiego Umawiającego się Państwa na pobyt na terytorium pierwszego wymienionego Państwa w celu przesłuchania osób fizycznych oraz badania dokumentów, przy pisemnym wyrażeniu zgody osób których sprawa dotyczy. Właściwa władza drugiego wymienionego Umawiającego się Państwa poinformuje właściwą władzę pierwszego wymienionego państwa o terminie i miejscu spotkania z osobami fizycznymi, których sprawa dotyczy.

7. Na wniosek właściwej władzy jednego Umawiającego się Państwa, właściwa władza drugiego Umawiającego się Państwa, może zezwolić przedstawicielom właściwej władzy pierwszego wymienionego Umawiającego się Państwa na obecność w trakcie odpowiedniej części kontroli w drugim wymienionym Umawiającym się Państwie.

8. Jeśli wniosek, o którym mowa w ustępie 7, zostanie uwzględniony, właściwa władza Umawiającego się Państwa prowadząca kontrolę zawiadomi, bez zbędnej zwłoki, właściwą władzę drugiego Umawiającego się Państwa o czasie i miejscu kontroli, organie lub osobie upoważnionej do przeprowadzenia kontroli oraz o procedurach i warunkach wymaganych przez pierwsze wymienione Umawiające się Państwo do przeprowadzenia kontroli. Wszelkie decyzje dotyczące prowadzenia kontroli podejmuje Umawiające się Państwo prowadzące kontrolę.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Pełnią Państwo rolę podmiotu holdingowego. Świadczą Państwo usługi m.in. w zakresie korzystania z technologii (…) oraz usługi wsparcia (dalej: „Usługi”) dla spółek z Grupy Kapitałowej, do której Państwo należą. Ponadto, Grupa Kapitałowa oferuje Usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów przez klienta. Jednym z nabywców świadczonych przez Państwa Usług, umożliwiających korzystanie z Technologii (…) jest spółka z siedzibą w Indiach (dalej: „B.”, „Spółka indyjska”), będąca indyjskim rezydentem podatkowym, tj. jest tam opodatkowana od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zgodnie z umową pomiędzy Państwem oraz B., za świadczone Usługi na rzecz B., przysługuje Państwu wynagrodzenie płatne, co do zasady, w miesięcznych okresach rozliczeniowych przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność będzie dokonywana w walucie obcej. Na ten moment nie doszło jeszcze do wypłaty wynagrodzenia przez B. na Państwa rzecz, przy czym, jak zwracają Państwo uwagę, zgodnie z lokalnymi przepisami podatkowymi (tj. obowiązującymi w Indiach), płatność za Usługi może podlegać w przyszłości opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła w Indiach. B. jako wypłacający wynagrodzenie za Usługi świadczone przez Państwa w przyszłości, będzie zobowiązany do pobrania i zapłaty podatku z wynagrodzenia Państwu należnego. Podatek u źródła będzie odprowadzany przez B. w walucie lokalnej (tj. rupii indyjskiej) w formie przelewu na konto bankowe właściwego urzędu podatkowego w Indiach. B. będzie zobowiązany do przekazania Wnioskodawcy dokumentów potwierdzających dokonanie takiej płatności.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącym. Nie mają zatem waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Nadto, ta interpretacja indywidualna dotyczy tylko transakcji dokonywanych przez Państwa z podmiotem wskazanym we wniosku i nie odnosi się do przyszłych, analogicznych transakcji z innymi podmiotami, nieposiadającymi siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 zez zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytania nr 2 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Zobacz także

Szkolenie Zobacz więcej

Obowiązki sprawozdawcze podatników – najważniejsze regulacje

Interpretacja indywidualna z dnia 2 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.108.2024.1.AZ

Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu

TESTUJ INFORLEX przez 5 dni za darmo!

Jeśli już masz abonament Inforlex Zaloguj się