Artykuł 2

Podatki, których dotyczy umowa [Zakres przedmiotowy]

1. [1] Do podatków, których dotyczy Umowa należą:

a) w Indiach:

podatek dochodowy, włączając wszelkie dopłaty oraz podatek edukacyjny nakładany na podstawie ustawy o podatku dochodowym z 1961;

(zwany dalej podatkiem indyjskim)

b) w Polsce:

(i) podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz

(ii) podatek dochodowy od osób prawnych

(zwane dalej „podatkami polskimi”).

2. Niniejsza umowa będzie także stosowana do wszystkich podatków takiego samego lub zasadniczo podobnego rodzaju, które będą wprowadzane przez którekolwiek z Umawiających się Państw obok lub w miejsce podatków, o których mowa w ustępie 1, po podpisaniu niniejszej umowy. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich odpowiednich przepisach podatkowych, będących przedmiotem niniejszej umowy.

Artykuł 3

Ogólne definicje [Definicje]

1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej:

a) [2] określenie „Indie” oznacza terytorium Indii i zawiera wody terytorialne oraz przestrzeń powietrzną ponad nimi, jak również każdy inny obszar morski na którym Indie posiadają suwerenne prawa, inne prawa oraz jurysdykcję, zgodnie z prawem Indii oraz zgodnie z prawem międzynarodowym, łącznie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza;

b) [3] określenie „Polska” oznacza Rzeczpospolitą Polską, a użyte w znaczeniu geograficznym oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz każdy rejon przyległy do wód terytorialnych Rzeczypospolitej Polskiej, w którym na podstawie ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym, Polska może wykonywać prawa odnoszące się do badań i wykorzystywania zasobów naturalnych dna morskiego i jego podglebia;

c) określenia „Umawiające się Państwo” i „drugie Umawiające się Państwo” oznaczają odpowiednio Polskę lub Indie;

d) określenie „podatek” oznacza odpowiednio podatek polski lub indyjski, lecz nie obejmuje żadnej kwoty, która jest płatna w związku z bankructwem lub zaniedbaniem związanym z podatkami, których dotyczy niniejsza umowa, lub która stanowi opłatę karną nałożoną w związku z tymi podatkami;

e) określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę i każdą jednostkę, która podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w Umawiających się Państwach;

f) określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub jakąkolwiek jednostkę, którą traktuje się jak spółkę lub osobę prawną zgodnie z prawem podatkowym obowiązującym w Umawiających się Państwach;

g) określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;

h) określenie „właściwa władza” oznacza w przypadku Polski Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela i w przypadku Indii Rząd Centralny – Ministerstwo Finansów (Departament Dochodów Państwa) lub ich upoważnionego przedstawiciela;

i) określenie „obywatel” oznacza wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki jawne lub stowarzyszenia utworzone na podstawie prawa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;

j) określenie „komunikacja międzynarodowa” oznacza wszelki transport wykonywany przez statek lub samolot będący w użytkowaniu przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy statek lub samolot jest użytkowany tylko w ruchu między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;

(k) [4] określenie „rok podatkowy” w przypadku Indii, oznacza rok finansowy rozpoczynający się pierwszego dnia kwietnia.

2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, jakiekolwiek określenie, nie zdefiniowane w niej odmiennie, będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w zakresie podatków, których dotyczy umowa.

Artykuł 4

Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych [Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych]

1. [5] W rozumieniu niniejszej Umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub władze lokalne. Jednakże, niniejsze określenie nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie.

2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a), b) lub c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, uważa się ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej rzeczywistego zarządu.

Artykuł 5

Zakład [Zakład]

1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządu;

b) filię;

c) biuro;

d) zakład fabryczny;

e) warsztat;

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych;

g) magazyn – w stosunku do osoby zajmującej się dostarczaniem innym usług magazynowych;

h) gospodarstwo rolne, plantację lub inne miejsce, na którym prowadzona jest działalność rolna, leśna, ogrodnicza lub inna z nią związana;

i) lokale wykorzystywane jako punkty sprzedaży, używane dla otrzymywania lub uzyskiwania zamówień;

j) urządzenie lub budowlę wykorzystywane do poszukiwań bogactw naturalnych,

k) plac budowy lub budowę, urządzenie lub przedsięwzięcie montażowe albo działalność nadzorczą związaną z nimi, jeżeli okres ich prowadzenia przekracza 6 miesięcy.

2A. [6] Określenie „zakład” obejmuje także świadczenie usług, w tym usług konsultacyjnych, przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa za pośrednictwem jego pracowników lub innego personelu zatrudnionego w tym celu przez to przedsiębiorstwo, jednakże tylko gdy tego typu działania (w ramach takich samych lub powiązanych prac) na obszarze drugiego Umawiającego się Państwa trwają przez okres lub okresy wynoszące łącznie powyżej 6 miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie.

3. Bez względu na postanowienia niniejszego artykułu określenie „zakład” nie obejmuje:

a) użytkowania urządzeń wyłącznie w celu składowania lub wystawiania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;

b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania lub wystawiania;

c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstwa;

e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamowym, dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnych działalności o charakterze przygotowawczym albo pomocniczym dla przedsiębiorstwa.

Jednakże postanowienia liter a)–e) nie będą miały zastosowania, jeżeli przedsiębiorstwo utrzymuje jakąkolwiek inną stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie dla jakichkolwiek celów innych niż cele wymienione w postanowieniach zawartych w powyższych literach.

4. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba inna aniżeli niezależny przedstawiciel, do którego mają zastosowanie postanowienia ustępu 5, działa w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, to przedsiębiorstwo będzie uważane za posiadające zakład w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) posiada ona i zwyczajowo wykonuje w tym Państwie uprawnienie do zawierania kontraktów w imieniu tego przedsiębiorstwa, chyba że jego działalność jest ograniczona do zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa; lub

b) nie posiada ona takiego uprawnienia, ale zwyczajowo prowadzi w pierwszym wymienionym Państwie skład dóbr lub towarów, z którego regularnie dostarcza dobra lub towary w imieniu tego przedsiębiorstwa.

5. Nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym drugim Państwie czynności przez maklera, komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, jeżeli te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jeżeli jednak działalność takiego niezależnego przedstawiciela jest prowadzona w całości lub prawie w całości w imieniu tego samego przedsiębiorstwa lub w imieniu tego przedsiębiorstwa i innych przedsiębiorstw kontrolujących, kontrolowanych przez lub znajdujących się pod tą samą kontrolą jak to przedsiębiorstwo, nie będzie on traktowany jako niezależny przedstawiciel w rozumieniu tego ustępu.

6. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Artykuł 10

Przedsiębiorstwa powiązane [Przedsiębiorstwa powiązane]

[7] 1. Jeżeli:

a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, lub

b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa oraz przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa,

i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych, zostaną umówione lub narzucone warunki, które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne przedsiębiorstwa, wówczas zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane przez Umawiające się Państwo za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.

2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków przedsiębiorstwa tego Państwa, i odpowiednio opodatkowuje, zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym drugim Państwie, i drugie Umawiające się Państwo zgadza się, że zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby przedsiębiorstwo pierwszego wymienionego Państwa, gdyby warunki ustalone między obydwoma przedsiębiorstwami były takie, jak między przedsiębiorstwami niezależnymi, wtedy to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku wymierzonego od tych zysków. Przy ustalaniu takiej korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej Umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą w razie konieczności porozumiewać się ze sobą.

Artykuł 11

Dywidendy [Dywidendy]

1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. [8] Jednakże, dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć 10 % kwoty dywidend brutto.

Postanowienia niniejszego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

3. Użyte w niniejszym artykule określenie „dywidendy” oznacza dochody z akcji lub innych praw związanych z udziałem w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochody z innych udziałów w spółce, które są traktowane w ten sam sposób dla celów opodatkowania jak wpływy z akcji przez prawo podatkowe tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę.

4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie, bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód, w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15, w zależności od konkretnego przypadku, będą miały zastosowanie.

5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub w przypadku gdy udział, z którego tytułu dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w tym drugim Państwie, ani też nie może obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy wypłacane dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.

Artykuł 12

Odsetki [Odsetki]

1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. [9] Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli odbiorcą jest osoba uprawniona do odsetek, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 % kwoty brutto tych odsetek.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2:

a) odsetki powstające w Umawiającym się Państwie będą zwolnione od opodatkowania w tym Państwie, jeżeli pochodzą i są należne:

i) Rządowi, jednostce terytorialnej lub władzy lokalnej drugiego Umawiającego się Państwa; lub

ii) Centralnemu Bankowi drugiego Umawiającego się Państwa;

b) odsetki powstające w Umawiającym się Państwie będą zwolnione od opodatkowania w tym Państwie, jeżeli są należne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie i powstały w związku z pożyczką lub kredytem przyznanym lub gwarantowanym przez:

i) [10] w przypadku Polski, Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK), w takim zakresie, w jakim te odsetki są związane wyłącznie z finansowaniem eksportu i importu.

ii) w przypadku Indii, the Export-lmport Bank of India (Exim Bank), w zakresie takim, w jakim takie odsetki są związane jedynie z finansowaniem eksportu i importu,

iii) każdą inną instytucję Umawiającego się Państwa prowadzącą państwowe finansowanie handlu zagranicznego,

iv) każdą inną osobę, przy założeniu, że pożyczka lub kredyt są aprobowane przez Rząd pierwszego wymienionego Umawiającego się Państwa.

4. Określenie „odsetki” użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z wszelkiego rodzaju roszczeń zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestniczenia w zyskach dłużnika i w szczególności dochód od gwarancji rządowych, dochód z obligacji i listów zastawnych, włączając premie i nagrody związane z takimi gwarancjami, obligacjami i listami zastawnymi. Obciążenia karne z tytułu opóźnionych płatności nie będą uznawane za odsetki dla celów tego artykułu.

5. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek, będący ich właścicielem, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową poprzez położony tam zakład bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód, korzystając ze stałej placówki, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15, w zależności od konkretnego przypadku, będą miały zastosowanie.

6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka polityczna, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli osoba wypłacająca odsetki, niezależnie od tego, czy jest osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, czy nie, posiada jednak w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością której powstało zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i takie odsetki są wypłacane przez ten zakład lub stałą placówkę, to odsetki te będą uważane za powstające w Umawiającym się Państwie, w którym zakład lub stała placówka są położone.

7. Jeżeli między dłużnikiem a wierzycielem lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone odsetki, mające związek z roszczeniem wynikającym z długu, przekraczają kwotę, którą dłużnik i wierzyciel uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.

Artykuł 13

Należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne [Należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne]

1. Należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. [11] Jednakże, takie należności lub opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba uprawniona do należności lub opłat za usługi techniczne ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15 % kwoty należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne brutto.

3. [12] Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich prawa autorskich, w tym praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, łącznie z filmami dla kin, oraz filmami i taśmami dla telewizji oraz radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

4. [13] Określenie „opłaty za usługi techniczne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju opłaty inne niż te wymienione w artykułach 15 i 16 będące wynagrodzeniem za usługi menadżerskie, techniczne lub doradcze, włącznie z dostarczaniem usług personelu technicznego lub innego personelu.

5. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15, w zależności od konkretnego przypadku, będą miały zastosowanie.

6. Uważa się, że należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka administracyjna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne, i zakład lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne i opłaty za te usługi techniczne powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała placówka.

7. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone opłaty licencyjne i za usługi techniczne mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.

Artykuł 14

Zyski ze sprzedaży majątku [Zyski ze sprzedaży majątku]

1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego, należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała lub mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną osiągnięte z tytułu przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków lub samolotów eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz z tytułu własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków lub samolotów będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

4. [14] Zyski z tytułu przeniesienia własności udziałów w spółce, której majątek składa się bezpośrednio lub pośrednio głównie z nieruchomości położonych w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym Państwie.

5. Zyski z przeniesienia akcji innych niż wymienione w ustępie 4 w kapitale spółki, która ma siedzibę w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

6. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2, 3, 4 i 5 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Artykuł 16

Praca najemna [Praca najemna]

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 17, 18, 19, 20, 21 i 22 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) [15] odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i;

b) wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz

c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

3. Bez względu na postanowienia niniejszego artykułu wynagrodzenia z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku lub samolotu w komunikacji międzynarodowej, przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

Artykuł 21

Świadczenia otrzymywane przez studentów i praktykantów [Świadczenia otrzymywane przez studentów i praktykantów]

[16] 1. Świadczenia otrzymywane na utrzymanie, kształcenie lub odbywanie praktyki przez studenta lub praktykanta, który ma lub miał bezpośrednio przed przybyciem do Umawiającego się Państwa miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie i który przebywa w pierwszym wymienionym Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli świadczenia te pochodzą ze źródeł spoza tego Państwa.

2. Bez względu na postanowienia artykułu 16, wynagrodzenie otrzymywane przez studenta lub praktykanta który ma lub miał bezpośrednio przed przybyciem do Umawiającego się Państwa miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie i który przebywa w pierwszym wymienionym Państwie wyłącznie w celu kształcenia lub odbywania praktyki, za świadczenie usług o charakterze pracy najemnej w pierwszym Umawiającym się Państwie, nie podlega opodatkowaniu w tym Państwie, jeżeli jest ono bezpośrednio związane z jego kształceniem lub praktyką i ma charakter okazjonalny lub wynagrodzenie za te usługi jest konieczne do uzupełnienia środków jego utrzymania. Jednakże, w każdym przypadku korzyści przewidziane w tym ustępie nie zostaną przyznane na okres dłuższy niż pięć kolejnych lat począwszy od pierwszego dnia przybycia do pierwszego wymienionego Państwa.

Artykuł 24

Unikanie podwójnego opodatkowania [Unikanie podwójnego opodatkowania]

[17] 1. W przypadku Indii, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Indiach osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy, może być opodatkowany w Polsce, Indie zezwolą na odliczenie od podatku dochodowego danej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Polsce.

Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski uzyskane w Polsce.

b) Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Umowy, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Indiach jest zwolniony z opodatkowania w Indiach, wówczas Indie mogą przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

2. W przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może być opodatkowany w Indiach, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Indiach. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski uzyskane w Indiach.

b) Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Umowy, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

Artykuł 25

Równe traktowanie [Równe traktowanie]

1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie będą poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu i związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od opodatkowania i związanych z nim obowiązków od tych, którym w tych samych okolicznościach i w tych samych warunkach są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego Państwa.

2. [18] Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie mniej korzystne, niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność w takich samych okolicznościach i na takich samych warunkach. Niniejszy przepis nie może być rozumiany jako ograniczający Umawiające się Państwo w opodatkowaniu zysków zakładu, który przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa posiada w pierwszym wymienionym Państwie, wyższą stawką podatkową niż ta którą stosuje się wobec zysków podobnego przedsiębiorstwa pierwszego Umawiającego się Państwa, jak również jako sprzeczny z przepisami artykułu 7 ustęp 3. Jednakże, różnica w wysokości stawki podatkowej nie może przekroczyć 10 punktów procentowych.

3. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie będzie rozumiane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w tym Państwie żadnych osobistych ulg, obniżek i potrąceń w celach podatkowych, które zgodnie z prawem są dostępne wyłącznie dla osób mających w nim miejsce zamieszkania lub siedzibę.

4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek w całości lub w części, bezpośrednio albo pośrednio należy, lub jest przez nie kontrolowany, do osoby lub osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie będą w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane opodatkowaniu ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego Umawiającego się Państwa w tych samych okolicznościach i na tych samych warunkach.

5. Użyte w niniejszym artykule określenie „opodatkowanie” oznacza podatki, które są przedmiotem niniejszej umowy.

6. Z wyjątkiem przypadków stosowanie postanowień artykułu 11, artykułu 12 ustęp 7 lub artykułu 13 ustęp 7 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne i inne płatności dokonywane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są potrącane przy określaniu zysku takiego przedsiębiorstwa, podlegającego opodatkowaniu, na takich samych warunkach, jakby były wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie jakiekolwiek zadłużenie przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa w stosunku do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będzie potrącane przy określeniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na tych samych warunkach, jak gdyby ono powstało w stosunku do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie.

7. Żadne z postanowień niniejszej umowy nie narusza zwolnień, ulg, obniżek i potrąceń w celach podatkowych przewidzianych prawem wewnętrznym w obu Umawiających się Państwach.

Artykuł 27

Wymiana informacji [Wymiana informacji]

[19] 1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje (łącznie z dokumentami lub potwierdzonymi kopiami dokumentów), które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Umowy albo dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, nałożonych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne albo władze lokalne w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z Umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2.

2. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo zgodnie z ustępem 1 będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym sądom i organom administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściganiem albo rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków, których dotyczy ustęp 1, lub sprawowaniem nad nimi nadzoru. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w orzeczeniach sądowych. Niezależnie od powyższego, informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo, mogą zostać wykorzystane w innych celach w przypadku gdy takie informacje mogą być wykorzystywane dla takich innych celów na podstawie ustawodawstwa obu Państw i gdy właściwa władza Państwa dostarczającego informacje zezwoli na takie wykorzystanie.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do:

a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową lub informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).

4. Jeżeli Umawiające się Państwo występuje o informację zgodnie z niniejszym artykułem, drugie Umawiające się Państwo użyje środków służących zbieraniu informacji, aby ją uzyskać, nawet jeżeli to drugie Państwo nie potrzebuje tej informacji dla własnych celów podatkowych. Wymóg, o którym mowa w zdaniu poprzednim podlega ograniczeniom, o których mowa w ustępie 3, lecz w żadnym przypadku takie ograniczenia nie mogą być rozumiane jako zezwalające Umawiającemu się Państwu na odmowę dostarczenia informacji jedynie dlatego, że nie ma ono wewnętrznego interesu w odniesieniu do takiej informacji.

5. Postanowienia ustępu 3 w żadnym przypadku nie będą interpretowane jako zezwalające Umawiającemu się Państwu na odmowę dostarczenia informacji wyłącznie z takiego powodu, że informacja jest w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, przedstawiciela, agenta lub powiernika albo dotyczy relacji właścicielskich w danym podmiocie.

6. Umawiające się Państwo może zezwolić przedstawicielom właściwej władzy drugiego Umawiającego się Państwa na pobyt na terytorium pierwszego wymienionego Państwa w celu przesłuchania osób fizycznych oraz badania dokumentów, przy pisemnym wyrażeniu zgody osób których sprawa dotyczy. Właściwa władza drugiego wymienionego Umawiającego się Państwa poinformuje właściwą władzę pierwszego wymienionego państwa o terminie i miejscu spotkania z osobami fizycznymi, których sprawa dotyczy.

7. Na wniosek właściwej władzy jednego Umawiającego się Państwa, właściwa władza drugiego Umawiającego się Państwa, może zezwolić przedstawicielom właściwej władzy pierwszego wymienionego Umawiającego się Państwa na obecność w trakcie odpowiedniej części kontroli w drugim wymienionym Umawiającym się Państwie.

8. Jeśli wniosek, o którym mowa w ustępie 7, zostanie uwzględniony, właściwa władza Umawiającego się Państwa prowadząca kontrolę zawiadomi, bez zbędnej zwłoki, właściwą władzę drugiego Umawiającego się Państwa o czasie i miejscu kontroli, organie lub osobie upoważnionej do przeprowadzenia kontroli oraz o procedurach i warunkach wymaganych przez pierwsze wymienione Umawiające się Państwo do przeprowadzenia kontroli. Wszelkie decyzje dotyczące prowadzenia kontroli podejmuje Umawiające się Państwo prowadzące kontrolę.

Artykuł 28

Pomoc w poborze podatków [Pomoc w zakresie poboru podatków]

[20] 1. Umawiające się Państwa będą udzielały sobie wzajemnie pomocy w egzekucji ich wierzytelności podatkowych. Pomoc ta nie podlega ograniczeniom wynikającym z przepisów artykułów 1 i 2. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą ustalić, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania tego artykułu.

2. Użyte w tym artykule określenie „wierzytelność podatkowa” oznacza kwotę należną z tytułu podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, nakładanych w imieniu Umawiających się Państw, ich jednostek terytorialnych lub władz lokalnych, o ile takie opodatkowanie nie jest sprzeczne z niniejszą Umową lub jakimkolwiek innym porozumieniem, którego stronami są Umawiające się Państwa, łącznie z odsetkami, karami administracyjnymi i kosztami egzekucji lub środków zabezpieczających związanych z taką kwotą.

3. Jeżeli wierzytelność podatkowa Umawiającego się Państwa, która podlega egzekucji na mocy prawa tego Państwa i jest należna od osoby, która w danym czasie nie może na mocy tych praw przeszkodzić jej egzekucji, to taka wierzytelność podatkowa na wniosek właściwej władzy tego Państwa będzie w celu jej egzekucji przyjęta przez właściwą władzę drugiego Umawiającego się Państwa. Taka wierzytelność podatkowa będzie pobrana przez to drugie Państwo zgodnie z jego ustawodawstwem stosowanym w zakresie egzekucji i poboru jego własnych podatków, tak jakby dana wierzytelność podatkowa była wierzytelnością podatkową tego drugiego Państwa.

4. Jeżeli wierzytelność podatkowa Umawiającego się Państwa jest wierzytelnością, w odniesieniu do której to Państwo może na mocy jego prawa podjąć środki zabezpieczające dla potrzeb jej egzekucji, to na wniosek właściwej władzy tego Państwa taka wierzytelność podatkowa będzie pobrana w celu podjęcia środków zabezpieczających przez właściwą władzę drugiego Umawiającego się Państwa. To drugie Państwo podejmie środki zabezpieczające w odniesieniu do wierzytelności podatkowej zgodnie z przepisami jego ustawodawstwa, nawet jeżeli w czasie podjęcia takich środków zabezpieczających, wierzytelność podatkowa nie podlega egzekucji w pierwszym wymienionym Państwie lub jeżeli jest należna od osoby, która ma prawo zapobiec egzekucji tej wierzytelności.

5. Jeżeli Umawiające się Państwo zgodnie z jego ustawodawstwem, podejmuje tymczasowe środki zabezpieczające dla potrzeb egzekucji polegające na zabezpieczeniu aktywów, zanim wierzytelność podatkowa wobec danej osoby zostanie egzekwowana, właściwa władza drugiego Umawiającego się Państwa, na wniosek właściwej władzy pierwszego wymienionego Państwa, podejmie tymczasowe środki zabezpieczające w ramach przewidzianych przez jego prawo w celu zabezpieczenia aktywów tej osoby w tym drugim Umawiającym się Państwie.

6. Bez względu na postanowienia ustępów 3 i 4 niniejszego artykułu, wierzytelność podatkowa przyjęta przez jedno Umawiające się Państwo w rozumieniu ustępów 3 i 4, nie będzie w tym Państwie podlegać przedawnieniu ani nie przyzna się jej pierwszeństwa stosowanego do wierzytelności podatkowej na mocy ustawodawstwa tego Państwa z uwagi na jej istotę. Ponadto, wierzytelność podatkowa pobrana przez Umawiające się Państwo w rozumieniu ustępów 3 i 4 nie będzie miała żadnego pierwszeństwa w tym Państwie w stosunku do tych wierzytelności na mocy ustawodawstwa drugiego Umawiającego się Państwa.

7. Postępowanie dotyczące istnienia, zasadności lub kwoty wierzytelności podatkowej Umawiającego się Państwa może być prowadzone jedynie przed sądami lub organami administracyjnymi tego Państwa. Postanowienia niniejszego artykułu w żadnym przypadku nie będą interpretowane jako nakładające lub przewidujące prawo do takiego postępowania przed sądami lub organami administracyjnymi drugiego Umawiającego się Państwa.

8. Jeżeli w każdym momencie po przedłożeniu wniosku przez Umawiające się Państwo na podstawie ustępów 3 lub 4 niniejszego artykułu i zanim drugie Umawiające się Państwo pobrało i przekazało daną wierzytelność podatkową pierwszemu Umawiającemu się Państwu, dana wierzytelność podatkowa przestaje być:

a) w przypadku wniosku przedłożonego na podstawie ustępu 3 niniejszego artykułu – wierzytelnością podatkową pierwszego Umawiającego się Państwa, która podlega egzekucji na podstawie ustawodawstwa tego Państwa i jest należna od osoby, która w tym czasie nie może z mocy ustawodawstwa tego Państwa zapobiec jej egzekucji, lub

b) w przypadku wniosku przedłożonego na podstawie ustępu 4 niniejszego artykułu – wierzytelnością podatkową pierwszego wymienionego Państwa, w odniesieniu do której to Państwo może na podstawie jego ustawodawstwa podjąć środki zabezpieczające w celu zapewnienia jej egzekucji,

właściwa władza pierwszego wymienionego Państwa niezwłocznie poinformuje o tym fakcie właściwą władzę drugiego Państwa i w zależności od decyzji podjętej przez to drugie państwo, pierwsze wymienione państwo wycofa lub zawiesi realizację swojego wniosku.

9. W żadnym przypadku postanowienia tego artykułu nie mogą być rozumiane jako nakładające na Umawiające się Państwo zobowiązania do:

a) stosowania środków administracyjnych sprzecznych z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

b) podejmowania działań sprzecznych z porządkiem publicznym (ordre public);

c) udzielania pomocy, jeżeli drugie Umawiające się Państwo nie podjęło wszelkich stosownych czynności egzekucyjnych lub zabezpieczających, w zależności od przypadku, na podstawie jego ustawodawstwa lub praktyki administracyjnej;

d) udzielania pomocy w przypadkach, w których obciążenie administracyjne dla tego Państwa pozostaje w wyraźnej dysproporcji w stosunku do korzyści, jakie może z tego odnieść drugie Umawiające się Państwo.

Artykuł 28 A

Ograniczenie korzyści umownych [Ograniczenie korzyści umownych]

[21] Korzyści wynikające z niniejszej Umowy nie zostaną przyznane:

(a) osobie (nie będącej osobą fizyczną) mającej siedzibę w Umawiającym się Państwie; lub

(b) w związku z każdym porozumieniem lub transakcją zawartą przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,

jeżeli głównym celem lub jednym z głównych celów utworzenia lub istnienia takiej osoby, porozumienia lub transakcji było uzyskanie korzyści przewidzianych przez niniejszą Umowę.