Interpretacja indywidualna z dnia 27 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.53.2020.10.TW

Skutki podatkowe udzielenia bonifikaty.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 9 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 8 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Bk 905/20; i

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2020 r. wpłynął Pani wniosek z 9 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia bonifikaty. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Na mocy aktu notarialnego z dnia 31 sierpnia 2020 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem niezamieszkałą nieruchomość w skład której wchodzi samodzielny lokal mieszkalny wraz z przynależną piwnicą, udział w części wspólnej nieruchomości oraz udział w częściach wspólnych budynku wraz z wykonanym ukształtowaniem terenu. Sprzedawcą lokalu było Nadleśnictwo A, a sprzedaż nastąpiła w trybie art. 40a ust. 1-4 i ust. 9 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach.

Nabycie lokalu mieszkalnego również nastąpiło zgodnie z treścią art. 40a ust. 1-4 i ust. 9 ustawy o lasach tj. w drodze skorzystania z pierwszeństwa nabycia lokali wolnych. Sprzedaż została poprzedzona ogłoszeniem o sprzedaży, które zostało zamieszczone w Biuletynie Informacyjnym (…) oraz Kurierze (…) wobec czego przedmiotowa oferta została skierowana do szerokiego grona odbiorców. Jeżeli w terminie jednego miesiąca od dnia ukazania się niniejszego ogłoszenia wpłynąłby tylko jeden wniosek, to sprzedaż nastąpiłaby stosując odpowiednio przepis § 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 1 października 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1206). W przypadku większej ilości wniosków zostałby przeprowadzony przetarg ograniczony.

W dniu 22 czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o nabycie niezamieszkałej nieruchomości. Wskazała, że jest emerytem, byłym pracownikiem Lasów Państwowych – Nadleśnictwa B i chce skorzystać z prawa pierwszeństwa nabycia nieruchomości. W wyznaczonym przez Nadleśnictwo A terminie zgłosiła się tylko Wnioskodawczyni, dlatego przetarg ograniczony nie został przeprowadzony.

Rzeczoznawca majątkowy wycenił ww. nieruchomość na łączną kwotę (…) zł. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni jest emerytką oraz byłym pracownikiem Lasów Państwowych (Nadleśnictwo B) z udokumentowanym stażem pracy – 31 lat, nabycie nieruchomości nastąpiło z zastosowaniem 95% bonifikaty od wartości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła zatem za kwotę (…) zł. Sprzedaż z zastosowaniem bonifikaty ma jednak charakter warunkowy, ponieważ w przypadku zbycia nieruchomości lub wykorzystania jej na inne cele niż mieszkalne przed upływem 5 lat od daty zakupu Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zwrotu w terminie 30 dni od zbycia, kwoty równej udzielonej bonifikacie, zwaloryzowanej na dzień zapłaty przy zastosowaniu wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanych przez Prezesa GUS.

Pytanie

Czy kwota zastosowanej bonifikaty stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, bonifikata nie jest przychodem do opodatkowania, gdyż kwota bonifikaty nie jest równoznaczna z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. II FPS 1/06 NSA zdefiniował pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” na gruncie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazując, że w zakres tego pojęcia wchodzą „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskaniem korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (opubl. ONSA nr 2/2003, poz. 47 i ONSA i WSA nr 12/2006, poz. 153).

W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. II FPS 1/10 NSA natomiast potwierdził, że przytoczone wyżej stanowisko ma również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych (opubl. ONSA i WSA 2010/4/58, LEX nr 577354). Warunkiem traktowania jako przychód świadczenia w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jest fakt ich realnego „otrzymania” przez podatnika, zaś słowo „otrzymane” w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych oznacza, że przychód powstaje gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość oraz skonkretyzować odbiorcę. Ustalenie ceny odbiegającej od wartości rynkowej nie jest nieodpłatnym świadczeniem na rzecz kupującego. Warunki sprzedaży określone są bowiem ustawowo, wyrażona jest wola nie zbywcy, a ustawodawcy, który postanawia, iż realizując cele art. 40a ustawy o lasach, sprzeda nieruchomość po obniżonej cenie określonej kategorii nabywców. Nie jest zatem spełniony warunek, aby przysporzenie było skierowane do konkretnej osoby i stanowiło wyraz wolnej woli zbywcy. Bonifikata ustalana jest ściśle na zasadach określonych w ustawie i ma charakter warunkowy, uzależniona jest również od stażu pracy a krąg osób uprawnionych do zakupu jest szeroki, więc jej zastosowanie jest podatkowo obojętne. Można zatem stwierdzić, że udzielenie nabywcy bonifikaty nie jest równoznaczne z osiągnięciem przez niego przychodu z nieodpłatnego świadczenia i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła (podobnie w wyrokach: NSA z dnia 23 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 129/11, WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt I SA/Go 428/13, WSA w Łodzi z dnia 13 października 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 727/16 oraz WSA we Wrocławiu z dnia 22 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 887/18).

Przysporzenie będące nieodpłatnym świadczeniem nie może mieć charakteru warunkowego. W stanie faktycznym sprawy nie ma wątpliwości, że nabycie lokalu w trybie art.40a ustawy o lasach ma taki właśnie charakter. Zgodnie bowiem z art. 40a ust. 5b, Lasy Państwowe zażądają zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji, jeżeli nabywca lokalu przed upływem 5 lat od dnia nabycia sprzeda ten lokal lub wykorzysta na inne cele niż mieszkalne. O przychodzie z nieodpłatnego świadczenia można by ewentualnie mówić w momencie udzielenia nabywcy lokalu bonifikaty, bowiem wtedy kupujący uzyskuje pewną korzyść majątkową. Jednak późniejsze zwolnienie nabywcy z obowiązku zwrotu bonifikaty, nie przysparza mu już żadnej korzyści. Nabywca zostaje zwolniony z obowiązku zwrotu korzyści, którą już uzyskał.

Jeszcze dalej idące argumenty przedstawił NSA w wyroku z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 728/14, w którym wskazał, że nawet odstąpienie przez właściwy urząd, na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami od żądania zwrotu bonifikaty przez uprawniony organ przy sprzedaży mieszkania nie generuje dla podatnika powstania przychodu, gdyż zniżka ta w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. nie stanowi nieodpłatnego świadczenia. Dodać również trzeba, że ustawa o lasach nie zezwala na modyfikację warunków umowy sprzedaży-zakupu nieruchomości, ani przez zbywcę, ani nabywcę. Strony tej umowy nie mogą więc ułożyć stosunku prawnego według swojego uznania.

Podsumowując, nabycie nieruchomości na preferencyjnych warunkach ma swoje podstawy w ustawie o lasach, dlatego nie można uznać, że w wyniku tej transakcji dochodzi do otrzymania przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Z uwagi bowiem na określone tam warunki, nie występuje podstawowa przesłanka jaką jest nieodpłatność a przysporzenie nie jest skierowane do konkretnej osoby i nie stanowi wyrazu wolnej woli zbywcy.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 14 października 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDWL.4011.53.2020.1.TW, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Pani 16 października 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

12 listopada 2020 r. wniosła Pani skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Skarga wpłynęła do mnie 17 listopada 2020 r.

Wniosła Pani o uchylenie interpretacji przepisów prawa podatkowego z 14 października 2020 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego doradcy podatkowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 8 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Bk 905/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 8 grudnia 2023 r. sygn. akt II FSK 313/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 8 grudnia 2023 r. Odpis prawomocnego wyroku otrzymałem 22 marca 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w tej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Z kolei stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 9 cytowanej ustawy źródłami przychodu są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 powołanej ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Zatem przy zastosowaniu wykładni gramatycznej za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Internetowy słownik języka polskiego, www.sjp.pwn.pl). Tym samym należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie (mający konkretny wymiar finansowy) kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Z przepisu art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1.jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2.jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3.jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4.w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zatem zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 cytowanej ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. (art. 11 ust. 2b omawianej ustawy).

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy:

-świadczenie powoduje wystąpienie przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku,

-świadczenie zostało spełnione za zgodą nabywcy, tj. gdy nabywca skorzystał z niego w pełni dobrowolnie,

-świadczenie to zostanie spełnione w interesie nabywcy (a nie w interesie zbywcy) i przynosi nabywcy korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jego warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Zgodnie z treścią art. 40a ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2023 r., poz. 1356 ze zm.), Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej „lokalami”, oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom Państwowym.

W myśl art. 40a ust. 2 ww. ustawy, ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

Na podstawie art. 40a ust. 3 ustawy o lasach, łącznie z lokalami sprzedaje się grunty wraz z przynależnościami, niezbędne do korzystania z lokali. Grunty pod budynkami oraz grunty z budynkami związane, będące przedmiotem sprzedaży, uważa się za grunty wyłączone z produkcji rolnej i leśnej w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Grunty te podlegają z urzędu ujawnieniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz ewidencji gruntów i budynków jako grunty zabudowane.

Z treści art. 40a ust. 4 ww. ustawy wynika, że pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych mający co najmniej trzyletni okres zatrudnienia w Lasach Państwowych, z wyjątkiem osób, z którymi stosunek pracy rozwiązany został bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami i w których mieszkają. Cena sprzedaży lokalu podlega łącznemu obniżeniu o 6% za każdy rok zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych i o 3% za każdy rok najmu tego lokalu, nie więcej jednak niż o 95%, a spłata należności może zostać rozłożona na 60 rat miesięcznych, przy czym oprocentowanie nie może przekraczać w stosunku rocznym stopy referencyjnej, określającej minimalne oprocentowanie podstawowych operacji otwartego rynku prowadzonych przez Narodowy Bank Polski, powiększonej o 2 punkty procentowe. Jeżeli osobą uprawnioną jest emeryt lub rencista, cena nabycia lokalu ustalona jest na 5% jego wartości.

Stosownie do treści art. 40a ust. 9 ustawy o lasach, pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych niebędący najemcami lokali przeznaczonych do sprzedaży, pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, mają pierwszeństwo nabycia lokali wolnych (pustostanów) lub gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie na warunkach określonych w ust. 4.

Przy czym, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z 8 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Bk 905/20, udzielenie bonifikaty, o jakiej mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest dla nabywcy nieruchomości neutralne podatkowo. Ustalenie ceny odbiegającej od wartości rynkowej nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego. Jest to wyrażenie woli przez ustawodawcę, który postanawia, że sprzeda nieruchomość po obniżonej cenie określonej kategorii nabywców. Ustawa o lasach nie zezwala na modyfikację warunków umowy sprzedaży nieruchomości, ani przez zbywcę, ani nabywcę. Strony tej umowy nie mogą więc ułożyć stosunku prawnego według swego uznania. Prawo do bonifikaty wynika wprost z ustawy i z ustawy tej wynikają warunki jej udzielenia. Nie jest zatem spełniony warunek, aby przysporzenie było skierowane do konkretnej osoby i stanowiło wyraz wolnej woli zbywcy. W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła. Nie bez znaczenia jest również fakt, że nabycie lokalu w trybie art. 40a ustawy o lasach ma warunkowy charakter. Z przepisu art. 40a ust. 5b tej ustawy wynika bowiem, że Lasy Państwowe – poza sytuacjami zbycia lokalu na rzecz osoby bliskiej – żądają zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji, jeżeli nabywca lokalu, o którym mowa w ust. 4, 5 i 5a, przed upływem 5 lat od dnia jego nabycia zbył ten lokal lub wykorzystał na inne cele niż mieszkalne. Nie ma przy tym znaczenia, czy nabywcą nieruchomości jest były pracownik, ale innej jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych niż jednostka zbywająca. Krąg osób uprawnionych do nabycia nieruchomości z bonifikatą ustawa określiła jednoznacznie. Kwalifikują się do niego pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych, niezależnie od tego czy świadczyli pracę w jednostce sprzedającej nieruchomość w trybie określonym w art. 40a ustawy o lasach.

Podobnie, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 8 grudnia 2023 r. sygn. akt II FSK 313/21 uznał, że sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje „otrzymanie” nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowi, że przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas, gdy podatnik takie świadczenie otrzyma. Wyrażając wolę udzielenia bonifikaty Lasy państwowe nie wykonują na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku,kwota zastosowanej bonifikaty nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).