Interpretacja indywidualna z dnia 21 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.51.2024.2.RMA

Brak opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez komornika sądowego.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 1 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 13 marca 2024 r. (wpływ 13 marca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W toku prowadzonego postępowania dokonano zajęcia nieruchomości dłużnika, dla której Wydział Ksiąg Wieczystych przy SR w (…) prowadzi księgę wieczystą o nr Kw (…). Nieruchomość jest nieruchomością gruntową, niezabudowaną, posiada status rolnej i obejmuje 11 działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 o łącznej powierzchni 38 772 m². Działki zlokalizowane są na terenie, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z Uchwałą Nr (...) Rady Gminy (...) z dnia 29 grudnia 2010 r. w sprawie uchwalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (...) , z późniejszymi zmianami [1.7.4], przedmiotowe działki znajdują się w następujących strefach funkcjonalnych:

1)Działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10 obręb (...) znajdują się w strefie funkcjonalnej oznaczonej na rysunku Studium kolorem białym - „obszary rolnicze i zieleni krajobrazowej”.

2)Działka nr 11 położona jest w części w strefie funkcjonalnej oznaczonej na rysunku Studium kolorem białym - „obszary rolnicze i zieleni krajobrazowej” i w części w strefie funkcjonalnej oznaczonej kolorem brązowym - „obszary rozwoju zainwestowania wielofunkcyjnego - funkcje mieszkaniowe, usługowe, rekreacyjne, zagrodowe”.

Zgodnie z informacją Gminy (...) dla działek 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Teren działek jest niezabudowany, nieogrodzony, w przeważającej części płaski, lekko pofałdowany, wymaga zagospodarowania i urządzenia, działki są uzbrojone. Dojazd do kompleksu działek od strony ul. (…) z nawierzchnią asfaltobetonową, po wydzielonych i nieurządzonych działkach drogowych (działka nr 12 i nr 13).

Zgodnie z wpisem w księdze wieczystej nabycie nieruchomości przez dłużnika nastąpiło na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego nr (…) zgłoszonej do ksiąg 7 maja 1990 r. Dłużnik nie figuruje w bazie CEIDG, dłużnik nie figuruje w Urzędzie Skarbowym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, Urząd Skarbowy nie odnotował powiązań z działalnością gospodarczą, nie odnotował także deklaracji VAT-7/VAT-7K. Dłużnik nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty rolniczej i nie pobiera takich świadczeń. Zgodnie z informacją podaną przez KRUS dłużnik od 1 sierpnia 2018 r. nie podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu, a ubezpieczeniu społecznemu rolników podlegał w okresach: od 1 stycznia 1991 r. do 30 września 1991 r., 1 stycznia 2008 r. do 2 stycznia 2013 r., 11 sierpnia 2013 r. do 8 września 2013 r., 24 lutego 2018 r. do 1 lipca 2018 r. Dłużnik podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy jako rolnik z uwagi na posiadanie gruntów rolnych o powierzchni powyżej 1 ha przeliczeniowego (art. 7 i 16 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2022 r. poz. 933 z późn. zm.)). Zgodnie z informacją Wójta Gminy (...) ww. nieruchomości opodatkowane są podatkiem rolnym (grunty orne klasy III i IV) .

Komornik nie posiada informacji, w jakim celu przekazano dłużnikowi nieruchomość. Komornik nie posiada informacji, w jaki sposób dłużnik wykorzystywał nieruchomość od momentu jej nabycia i czy była ona przedmiotem umowy najmu, dzierżawy bądź innej umowy. Również nie posiada informacji, czy dłużnik podejmował działania wymagające zaangażowania środków finansowych zmierzające do podniesienia wartości przedmiotowej nieruchomości, np. uzyskiwanie decyzji/pozwoleń, uzbrojenie terenu, itp.

Organ egzekucyjny oświadcza, że podjął wszelkie działania mające na celu uzyskanie informacji od dłużnika i działania te są udokumentowane. Dłużnik nie odebrał żadnych wezwań Komornika, w toku jest postępowanie o ustanowienie kuratora. Wniosek o wydanie interpretacji został sporządzony o wszystkie dostępne organowi egzekucyjnemu informacje. Zgodnie z informacją ze strony podatki.gov.pl, dłużnik nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W toku czynności terenowych z 12 marca 2024 r.:

Ad. 1. Dłużnik oświadczył, iż otrzymał działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 w formie darowizny od ojca, J.K. Na początku ziemia była użytkowana rolniczo jako związana z prowadzeniem przez dłużnika gospodarstwa rolnego, celem uzyskania paszy dla świń i krów. Gospodarstwo rolne było prowadzone do 2005 r.

Ad. 2. Obecnie ww. działki są objęte jedynie ustną umową na uprawę ziemi w zamian za opiekę nad ziemią, żeby nie leżała ugorem. Opiekun ziemi zamieszkuje w Lisewie, żadna umowa pisemna nie została sporządzona.

Ad. 3. Obecnie dłużnik nic na ww. działkach nie robi.

Ad. 4. Jedyne działania jakie dłużnik podjął, to wniosek do Gminy o podział działek na mniejsze - 3000 m². Decyzja została wydana w 2012/2013 r. Dłużnik oświadczył, iż nie prowadzi działalności rolniczej na ww. działkach, ma tylko formalne uprawnienia ze względu na posiadany areał.

Pytanie

Czy sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości o nr Kw (…) obejmującej działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 będzie polegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie posiadanych przez organ egzekucyjny informacji dłużnik nie spełnia kryterium art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zgodnie z którym:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:

1)Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

2)Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Nie jest więc podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C‑291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Orzeczenie to dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Zatem uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C‑181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Pana wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży opisanych we wniosku działek gruntu.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takich aktywnościach dłużnika w przedmiocie zbycia działek, które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Analiza okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że dłużnik nie spełnia przesłanek do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w związku z opisaną transakcją zbycia nieruchomości obejmującej działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11.

Jak wskazał Pan we wniosku, zgodnie z wpisem w księdze wieczystej nabycie nieruchomości przez dłużnika nastąpiło na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego nr (…), zgłoszonej do ksiąg 7 maja 1990 r. Dłużnik oświadczył, że otrzymał ww. działki w formie darowizny od ojca, J.K.

Na początku ziemia była użytkowana rolniczo jako związana z prowadzeniem przez dłużnika gospodarstwa rolnego, celem uzyskania paszy dla świń i krów. Gospodarstwo rolne było prowadzone do 2005 r. Dłużnik nie figuruje w bazie CEIDG, nie figuruje w Urzędzie Skarbowym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, Urząd Skarbowy nie odnotował powiązań z działalnością gospodarczą, nie odnotował także deklaracji VAT‑7/VAT-7K. Zgodnie z informacją ze strony podatki.gov.pl, dłużnik nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

W zakresie wskazania, czy przedmiotowe działki lub którakolwiek z nich były/są przedmiotem odpłatnej umowy dzierżawy lub jakiejkolwiek innej umowy poinformował Pan, że obecnie ww. działki są objęte jedynie ustną umową na uprawę ziemi w zamian za opiekę nad ziemią, żeby nie leżała ugorem. Opiekun ziemi zamieszkuje w (…), żadna umowa pisemna nie została sporządzona.

Obecnie dłużnik nic na ww. działkach nie robi. Jedyne działania jakie dłużnik podjął, to wniosek do Gminy o podział działek na mniejsze - 3000 m². Decyzja została wydana w 2012/2013 r.

Nie można zatem stwierdzić, że dostawa (sprzedaż) przez dłużnika nabytych w formie darowizny działek gruntu będzie transakcją zbycia majątku związanego (wykorzystywanego) w prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowa sprzedaż będzie odbywać się w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym dłużnika. Ww. działki gruntu nie były bowiem związane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą (np. zarejestrowaną działalnością rolniczą, odpłatnym najmem czy dzierżawą). Dłużnik nie podejmował szeregu aktywnych działań mających na celu przygotowanie działek gruntu do sprzedaży - np. faktycznych (działki są nieogrodzone), czy formalno-prawnych (nie wydano dla tych działek decyzji o warunkach zabudowy). Jedyne działania, to wniosek do Gminy o podział działek na mniejsze.

Tym samym w oparciu o tezy ww. wyroku TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 dłużnika nie można uznać za handlowca, który podjął aktywne działania w zakresie handlu nieruchomościami, wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem z tytułu planowanej dostawy działek gruntu o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 dłużnik nie będzie występować jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą wskazaną w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż przez Pana w drodze licytacji ww. nieruchomości o nr Kw (…) nie będzie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informacja o zwrocie nadpłaty

Zgodnie z art. 14f Ordynacji podatkowej:

§ 1. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.

§ 2. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

W złożonym wniosku wskazał Pan, że dotyczy on 11 zdarzeń przyszłych w podatku od towarów i usług i zadeklarował opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej w wysokości 440 zł (11 zdarzeń przyszłych x 40 zł). 5 lutego 2024 r. wpłacił Pan dwukrotnie ww. kwotę 440 zł (tj. łącznie 880 zł). Wnioskiem z 6 lutego 2024 r. zwrócił się Pan z prośbą o zwrot mylnie zapłaconej jednej z kwot w wysokości 440 zł.

Wniosek dotyczy 1 zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług (braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług licytacyjnej sprzedaży nieruchomości w związku z nieuznaniem dłużnika za podatnika tego podatku), a tym samym należna kwota od wniosku wynosi 40 zł (1 zdarzenie przyszłe x 40 zł). W związku z tym kwota 840 zł jest wpłatą nienależną w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi na rachunek bankowy (...) nr (…).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).