Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 stycznia 2022 r., sygn. III SA/Lu 708/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), Sędzia WSA Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale III w dniu 13 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi W. W. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. z dnia [...] października 2021 r., nr [...] w przedmiocie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję z dnia [...] sierpnia 2021 r., nr [...] Komendanta Miejskiego Policji w L.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 5 października 2021 r., Nr [...] Komendant Policji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Policji w L. z dnia 18 sierpnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania i wypłaty skarżącemu W. W. wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Pismem z dnia 22 listopada 2018 r., skarżący W. W. złożył do Komendanta Miejskiego Policji w L. wniosek o wypłacenie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, wypłaconego w związku ze zwolnieniem z Policji, z uwzględnieniem należnych odsetek. W uzasadnieniu wniosku skarżący powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., wydany w sprawie K 7/15 (Dz. U. z 2018 r. poz. 2102), w którym Trybunał orzekł, że art. 115a ustawy o Policji w zakresie, w jakim ustala wysokość ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia, jest niezgodny z art. 66 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji RP. Wniosek ten został w dniu 27 listopada 2018 r. przekazany zgodnie z właściwością do Komendanta Policji

W odpowiedzi na wniosek Komendant Policji pismem z 19 grudnia 2018 r. poinformował skarżącego , że na chwilę obecną nie wprowadzono regulacji prawnych określających inny wymiar części miesięcznego uposażenia do naliczenia ekwiwalentu, w związku z czym brak było podstaw do realizacji wniosku. Jednocześnie wskazał, że nie wyklucza to możliwości ubiegania się o wypłatę stosownego świadczenia, po dokonaniu zmian legislacyjnych w przedmiotowym zakresie.