Wyrok NSA z dnia 5 stycznia 2022 r., sygn. I GSK 1057/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia del. WSA Beata Sobocha-Holc po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2021 r. sygn. akt III SA/Po 794/20 w sprawie ze skargi K. T. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 9 kwietnia 2021 r., sygn. akt III SA/Po 794/20, oddalił skargę K. T. (dalej: skarżący) na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z [...] września 2020 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek.

Skarżący złożył skargę kasacyjną wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Skargę kasacyjną oparto na art. 173 pkt. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2002, Nr 153, poz. 1269 ze zm., dalej: p.u.s.a) zarzucając naruszenie art. 1 § 2 oraz art. 3 ust. 2 tej ustawy przez wadliwe wykonanie przez Sąd funkcji kontrolnej, w wyniku naruszenia art. 151 w zw. z art 145 § 1 pkt 1 lit a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej: p.p.s.a.) polegające na błędnej wykładni art 28 ust 3 pkt 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 266, dalej: u.s.u.s.), ktory nie może być interpretowany sposób zaprezentowany w zaskarżonym wyroku jako porównanie wysokości kosztow upomnienia z wysokością egzekwowanego roszczenia ("Ponadto zaległości skarżącego objęte są postępowaniem egzekucyjnym, w ramach którego dokonano zajęcia świadczenia z tytułu pracy, a zobowiązanie wobec ZUS (ponad 100 000 zł) przekracza koszty upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym"), co może wpływać na rozstrzygnięcie ponieważ prawidłowa wykładnia umożliwia zastosowanie przepisu prawa materialnego do skarżącego, ktory powinien być tak rozumiany, że art. 28 ust 3 pkt 6 u.s.u.s. można zastosować zgodnie z wnioskiem strony po zestawieniu spodziewanych w świetle swobodnej oceny wynikow egzekucji prowadzonej przez 20 lat z praktycznie zerowymi wynikami egzekucji (wynikających z dołączonego do wniosku o umorzenie postanowienia o umorzeniu egzekucji) z kosztami egzekucji ponoszonymi przez wierzyciela i aparat egzekucyjny, co mogło wpływać na rozstrzygnięcie, skoro w razie takiej wykładni można było zastosować ww. przepis w stosunku do skarżącego bo oczywista nieściągalności wynika z przepisów o ochronie wynagrodzenia za pracę, czasu prowadzenia bezskutecznej egzekucji (prognoza obiektywna) oraz kwalifikacji dłużnika ograniczające jego dochody (wykluczenie negatywnej przesłanki subiektywnej) oraz brzmienia art. 28 ust.3 a u.s.u.s., który w sposób uprzywilejowany zezwala na umorzenie składek należnych od ubezpieczonego, który jest ich płatnikiem także w przypadku ich całkowitej nieściągalności, bez konieczności wykazywania przesłanek do umorzenia należności ściągalnej. Prawidłowa wykładnia tego przepisu skutkować powinna uchyleniem zaskarżonej decyzji i zastosowaniem kontroli pod względem prawidłowego zastosowania i pominięciem pozostałych rzekomo negatywnych przesłanek uniemożliwiających uchylenie decyzji.