Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 października 2022 r., sygn. II SA/Ol 691/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk asesor WSA Grzegorz Klimek Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Chodorowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2022 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 11 lipca 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 450/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpatrzeniu skargi Stowarzyszenia A (dalej jako: "stowarzyszenie"), uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 24 marca 2017 r., nr SKO.73.490.2016, utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza z 23 września 2016 r. w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na realizacji [...] - przebudowa Stacji Terenowej Wydziału [...] Uniwersytetu [...], na fragmencie działki o nr [...] w obrębie L., gm. M. W uzasadnieniu wyroku Sąd wyraził wątpliwość co do charakteru inwestycji. Wskazał na potrzebę wykazania, że inwestycja jest inwestycją celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim. Podniósł, że w zależności od poczynionych ustaleń nie można wykluczyć, że uzgodnienie decyzji z Marszałkiem Województwa może okazać się bezprzedmiotowym z uwagi na nielegitymowanie się przez inwestycję celu publicznego pierwiastkiem ponadlokalności (co najmniej wojewódzkim). W przeciwnym wypadku Kolegium miało uwzględnić, że postanowienie uzgadniające Marszałka Województwa z 23 sierpnia 2016 r. nie weszło do obrotu prawnego, ponieważ nie zostało doręczone stronom postępowania lokalizacyjnego, a jedynie organowi I instancji. Odnosząc się natomiast do postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (dalej: "RDOŚ") z 19 sierpnia 2016 r. Sąd nie dopatrzył się naruszenia zarzucanych skargą przepisów natury procesowej, jak i prawa materialnego. Podniósł, że zakresem analizy RDOŚ były uregulowania rozporządzenia Nr 9 Wojewody z dnia 26 stycznia 2006 r. w sprawie Mazurskiego Parku Krajobrazowego oraz fakt usytuowania terenu planowanej inwestycji w Specjalnym Obszarze Ochrony Ptaków Natura 2000 Jezioro L. Podjęta ocena nie abstrahuje o tych elementów, przeciwnie stwierdza, że planowane zamierzenie nie wpływanie negatywnie na obszar Natura 2000 Jezioro L. Z art. 33 ustawy z 2004 r. o ochronie przyrody nie wynika zakaz podejmowania przedsięwzięć, które oddziaływałyby na obszar Natura 2000 w jakikolwiek negatywny sposób, a wyłącznie takich przedsięwzięć, które oddziaływałyby na ten obszar w sposób znacząco negatywny. Samo stwierdzenie, że teren stanowi miejsce lęgów określonych gatunków nie wypełnia dyspozycji art. 33 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody, gdyż ze względu na występowanie tych właśnie gatunków został wyznaczony obszar chroniony.