Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 11 października 2022 r., sygn. II SA/Bd 369/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek Sędziowie sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 października 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] października 2021 r. nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz M. P. kwotę [...] ( [...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 12 października 2021 r., nr WR.6730.71.2021, Wójt Gminy Ryńsk, po rozpoznaniu wniosku M. P. (skarżącej) odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zmiany zagospodarowania terenu polegającej na budowie farmy fotowoltaicznej o mocy do 2 MW wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, na terenie części działki nr [...] obręb. geodezyjny Z. . W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że w sprawie nie został spełniony warunek dobrego sąsiedztwa z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 741 – dalej "u.p.z.p."), albowiem na obszarze analizowanym otaczającym teren inwestycji występuje jedynie zabudowa zagrodowa - nie występuje zabudowa umożliwiająca stwierdzenie kontynuacji funkcji produkcyjnej.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca nie zgodziła się z twierdzeniem, jakoby elektrownia fotowoltaiczna nie stanowiła instalacji, o której mowa w art. 61 ust. 3 u.p.z.p., a w konsekwencji podniosła, że winien być wobec takiej inwestycji stosowany wyjątek opisany w ww. przepisie i poza analizą pozostawać powinno to, czy inwestycja spełnia warunek z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p.

Decyzją z 2 lutego 2022 r. nr SKO-72-249/21, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu utrzymało w mocy rozstrzygnięcie I instancji. W uzasadnieniu, po przywołaniu stanu faktycznego oraz treści art. 61 ust. 1 u.p.z.p. organ odwoławczy potwierdził, że na wyznaczonym zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszarze analizowanym nie występują obiekty produkcyjno-przemysłowe, istnienie których stanowić mogłoby dobre sąsiedztwo dla inwestycji objętej wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W ocenie SKO nie został zatem spełniony warunek z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. Dalej, przywoławszy treść 61 ust. 3 u.p.z.p., organ odwoławczy stwierdził, że elektrownia fotowoltaiczna o mocy przekraczającej 100 kW nie jest inwestycją objętą hipotezą art. 61 ust. 3 u.p.z.p., a jej zrealizowanie winno być zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, co wynika z art. 10 ust. 2a oraz art. 15 ust. 3a u.p.z.p. SKO wskazało, że farma fotowoltaiczna nie jest urządzeniem infrastruktury technicznej. Przywołał, że § 3 pkt 54 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko wprost zalicza systemu fotowoltaiczne do zabudowy przemysłowej.