Wyrok NSA z dnia 22 września 2022 r., sygn. II OSK 2533/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Linska- Wawrzon, Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak, Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski (spr.), Protokolant asystent sędziego Julia Słomińska, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.M. i A.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14 maja 2019 r. sygn. akt II SA/Bk 87/19 w sprawie ze skargi M.M. i A.M. na uchwałę Rady Gminy J.K. z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza solidarnie od A.M. i M.M. na rzecz Gminy J.K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 maja 2019 r. sygn. akt II SA/Bk 87/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę A.M. i M.M. na uchwałę Rady Gminy J.K. z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wyjaśnił, że skarga została wniesiona w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; zwanej dalej u.s.g.). Interes prawny skarżących wynika z faktu, iż są oni właścicielami działki nr geod. [...] położonej na terenie objętym planem miejscowym, bezpośrednio graniczącej z działkami nr geod. [...] i [...] , który to teren został objęty ustaleniami planu.

Sąd I instancji podkreślił, że tylko istotne naruszenie prawa stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy, a więc uchybienie prowadzące do skutków, które nie mogą być zaakceptowane w demokratycznym państwie prawnym, które wpływają na treść uchwały lub zarządzenia.

Dalej Sąd wyjaśnił, że ocenia, iż plan miejscowy nie narusza ustaleń studium (art. 9 ust. 4 i oraz 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018r., poz. 1945, z późn. zm., zwanej dalej: u.p.z.p.)) musi być dokonana z uwzględnieniem charakteru studium i związanymi z tymi różnicami pomiędzy tym aktem, a planem miejscowym, zgodnie bowiem z art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p., w planie miejscowym określa się przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Natomiast w myśl art. 10 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p., w studium określa się kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów. Zatem nie można utożsamiać określonych w studium obszarów o różnym przeznaczeniu z określonymi w planie miejscowym terenami o różnym przeznaczeniu, w takim znaczeniu, że muszą się one w pełni pokrywać. W studium określa się kierunki zmian w przeznaczeniu terenów, a nie przeznaczenie terenów i to należy mieć na uwadze przy ocenie, czy plan miejscowy jest zgodny ze studium, a więc czy przeznaczenie terenów określone w planie miejscowym jest zgodne z kierunkami zmian w przeznaczeniu terenów określonymi w studium.