Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 września 2022 r., sygn. II SA/Kr 733/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie: WSA Mirosław Bator (spr.) WSA Piotr Fronc po rozpoznaniu w dniu 20 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 23 lutego 2022 r. nr SKO-ZP-415-6/22 w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy skargę oddala

Uzasadnienie

Wójt Gminy Bukowina Tatrzańska decyzją z dnia 8 listopada 2021 r. działając na podstawie art. 104 K.p.a. oraz art. 4 ust. 2 pkt 2 i art. 59 ust. 1, w związku art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym po rozpatrzeniu wniosku T. P. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia budowlanego polegającego na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczna planowanego na działce ew. nr: [...], położonej w miejscowości L. ze względu na nie spełnienie warunku wynikającego z art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W uzasadnieniu organ wskazał, że działka określona w decyzji nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz obowiązkiem sporządzenia planu, w związku z czym postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy zostało przeprowadzone na zasadach i w trybie określonym w Rozdziale V ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Art. 61 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków: 1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu; 2) teren ma dostęp do drogi publicznej; 3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego; 4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1; 5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi; 6) zamierzenie budowlane nie znajdzie się w obszarze: a) w stosunku do którego decyzją o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych, ustanowiony został zakaz, o którym mowa w art. 22 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, b) strefy kontrolowanej wyznaczonej po obu stronach gazociągu, c) strefy bezpieczeństwa wyznaczonej po obu stronach rurociągu. Po zawiadomieniu stron o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia warunków, organ administracji właściwy w sprawach ustalenia warunków zabudowy przeprowadził niezbędną analizę w zakresie spełnienia warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wokół działki objętej wnioskiem wyznaczony został obszar analizowany, którego granice ustalono w odległości ok. 60 m od granicy części działki objętej wnioskiem. Granice obszaru analizowanego ustalono zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26.08.2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w odległości nie mniejszej niż 3 - krotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem. Przeprowadzona analiza urbanistyczna wykazała, że w obrębie wyznaczonego obszaru analizowanego występuje pięć działek zabudowanych, w tym trzy działki zainwestowane zabudową mieszkaniową jednorodzinną oraz dwie zabudową zagrodową, w związku z czym spełniony jest warunek tzw. "dobrego sąsiedztwa", o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o ustawy. Kolejną ważną kwestię dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy stanowiła kwestia dostępu inwestycji do drogi publicznej. Zgodnie z treścią przepisu art. 2 pkt 14 ustawy przez dostęp do drogi publicznej należy rozumieć jako bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że pojęcie dostępu do drogi publicznej w rozumieniu art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy należy rozumieć jako dostęp i faktyczny i prawny. Dostęp ten winien wynikać wprost z przepisu prawa, czynności prawnej, bądź orzeczenia sądowego. Dostęp do drogi publicznej musi zapewniać też faktyczną możliwość przejazdu do drogi publicznej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2013 r. II SA/Kr 198/13). W związku z treścią przywołanej definicji koniecznym jest dokonanie ustaleń faktycznych dotyczących położenia przedmiotowej działki objętej wnioskiem względem znajdujących się w jej pobliżu dróg publicznych jak również analizy, czy wnioskodawca posiada prawnie ugruntowaną możliwość przejazdu od działki objętej wnioskiem do drogi publicznej. Analizując zagadnienie należy wziąć pod uwagę, że warunek tzw. "dostępności komunikacyjnej" jest spełniony wyłącznie przy stwierdzeniu, że dostęp do drogi publicznej jest jednocześnie zagwarantowany w sposób faktyczny i prawny. W trakcie analizy ustalono, iż najbliższą w stosunku do działki objętej wnioskiem drogą publiczną jest droga gminna publiczna nr [...] ([...]), od której w kierunku osiedla [...] odchodzi droga wewnętrzna we władaniu Gminy Bukowina Tatrzańska - dz. ew. nr [...]. Nie ulega przy tym żadnym wątpliwościom, że ww. droga wewnętrzna - dz. ew. nr [...] przebiegająca przez osiedle [...] posiada charakter drogi ogólnodostępnej i z niej właśnie odbywa się obsługa komunikacyjna całego osiedla. Z kolei od ww. istniejącej drogi wewnętrznej w kierunku działki objętej wnioskiem przebiega na gruncie droga dojazdowa obsługująca budynek mieszkalny zlokalizowany na dz. ew. nr [...] oraz zagrodę rolniczą zlokalizowaną na dz. ew. nr [...] i [...]. Jak wskazuje analiza materiałów geodezyjnych, droga ta przebiega jednak po działkach prywatnych nr ew.: [...], [...] i [...], a nie jak twierdzi wnioskodawca - po dz. ew. nr [...]. Świadczą o tym również posiadane przez organ dokumenty tj. decyzja ustalająca warunki zabudowy z dnia 19.12.2005 r., dla inwestycji realizowanej na dz. ew. nr [...], w której na podstawie umowy ustanowienia służebności gruntowej zawartej w akcie notarialnym z 2005 r., jednoznacznie określono warunki w zakresie obsługi komunikacyjnej: z drogi gminnej dojazdowej, poprzez służebność przejazdu po dz. nr ew. [...] i [...]. Ponadto analiza ortofotomapy wykazała, iż przedmiotowy dojazd do dz. ew. nr [...] został wykonany podczas realizacji inwestycji na w/w działce po roku 2003, co podważa twierdzenie wnioskodawcy, jakoby działka o nr ew. [...] była działką wykorzystywaną jako działka drogowa, a także, iż stanowi ona obsługę komunikacyjną dla zabudowanej domem jednorodzinnym dz. o nr ew. [...]. W istocie wzdłuż południowych granic działek o nr ew.: [...], [...] i [...] przebiega działka ew. nr [...], która oddziela działkę objętą wnioskiem od istniejącej drogi gruntowej biegnącej po tychże działkach i częściowo stanowi skarpę istniejącej drogi biegnącej po ustanowionej—służebności— Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że zarówno na ww. działkach ew. nr: [...], [...] i [...] jak i na działce ew. nr [...], nie została ustanowiona żadna służebność przejazdu do działki objętej wnioskiem, która uprawniałaby do stwierdzenia, iż teren objęty wnioskiem posiada prawnie uregulowany dostęp do drogi publicznej. Biorąc powyższe pod uwagę należało stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. warunek dostępności komunikacyjnej do terenu inwestycji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00