Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 września 2022 r., sygn. II SA/Bd 549/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Korycka (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 września 2022 r. sprawy ze sprzeciwu M. L. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2022 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz M. L. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Na wniosek M. L. z dnia [...] września 2022 r. o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji: Budowa elektrowni fotowoltaicznej "[...]" o mocy do 4 MW, Wójt [...] W. decyzją z dnia [...] grudnia 2021 r. nr [...] ustalił warunki zabudowy dla ww. inwestycji polegającej na budowie elektrowni fotowoltaicznej "[...]" o mocy do 4 MW wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na terenie części działki nr ewid.[...], położonej w obrębie S. , gmina Z. W.. Jak wynika z części tekstowej Analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu, stanowiącej załącznik do ww. decyzji, w ramach oceny spełnia warunków wydania decyzji o warunkach zabudowy, nie zastosowano przepisów art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 741 ze zm., dalej powoływanej jako "ustawa o planowaniu i zakonspirowaniu przestrzennym" lub "upzp"), uznając że planowana inwestycja stanowi instalację odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 610, dalej powoływanej też jako "ustawa o odnawialnych źródłach energii" lub "uoze"), a zatem ma do niej zastosowanie wyłączenie z art. 61 ust. 3 upzp.

W następstwie rozpatrzenia, złożonych przez właścicieli sąsiednich nieruchomości tj. K. J. i P. J., R. J. oraz M. K. i H. J. - odwołań od ww. decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) w T. decyzją z dnia [...] kwietnia 2022 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 2 ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 735 ze zm., dalej powoływanej jako "kpa") uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Jako podstawę wydania decyzji kasacyjnej SKO wskazało na wadliwość stanowiska organu I instancji, iż przedmiotowa inwestycja stanowi instalację odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 61 ust. 3 upzp i, że tym samym ma do niej zastosowanie określone w tym przeniesie wyłączenie od wymogu analizy przesłanek wynikających z art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 upzp. Uzasadniając powyższe, SKO powołało się na orzeczenia sądów administracyjnych (tj. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2021 r., sygn. akt II SA/Bd z dnia 6 maja 2021 r., sygn. akt II SA/Bd 994/20; wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. akt II OSK 3705/19 - dostępne na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query), w których wyrażono stanowisko, że przepis art. 61 ust. 3 upzp powinien być stosowany z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, normujących kwestię lokalizacji mikroinstalacji i urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW (art. 10 ust. 2a, art. 15 ust. 3 pkt 3a upzp) i podkreślono, że ustawodawca w przepisach art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a upzp dokonał rozróżnia instalacji fotowoltaicznych z uwagi na ich moc (do 100 kW i ponad 100 kW), wprowadzając odrębne unormowania dotyczące urządzeń wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW oraz, że z przepisów tych wynika, iż tylko na obszarach wskazanych w studiach mogą być realizowane urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW (co wskazuje na ich znacznie dla ładu przestrzennego) i, że wolą ustawodawcy było, aby tego rodzaju instalacje były realizowane przede wszystkim na podstawie ustaleń planu, natomiast na podstawie decyzji o warunkach zabudowy jedynie wówczas gdy zostaną spełnione wymagania z art.61 ust.1 pkt 1-5 upzp. W wyrokach tych powołano się również na zapisy uzasadnienia projektu ustawy, którą zmieniono m.in. art. 61 ust. 3 upzp poprzez rozszerzenie jego zakresu o instalacje odnawialnego źródła energii. W oparciu o powyższą argumentację, SKO stwierdziło, że skoro przedmiotowej inwestycji nie można było zaliczyć do instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 61 ust. 3 upzp, to w sprawie należało zastosować przepisy art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 upzp oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia [...] sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588; dalej powoływanego jako "rozporządzenie MI"), w tym § 3 ust. 1 tego aktu, zgodnie z którym w celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu właściwy organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy. Z akt sprawy zaś wynika, jak podkreśliło SKO, że organ I instancji czynności tych nie przeprowadził, co oznacza że w sprawie nie wyjaśniono stanu faktycznego, że decyzja podjęta została z naruszeniem ww. przepisów i, że konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy (brak analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 upzp) ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. W ramach wskazań dotyczących ponownego postępowania, SKO wskazało na konieczność przeprowadzenia analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 upzp i rozporządzeniem MI oraz na powinność właściwego określenia obszaru podlegającego analizie.