Wyrok WSA w Krakowie z dnia 3 sierpnia 2022 r., sygn. III SA/Kr 559/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Czarny-Drożdzejko Sędziowie: WSA Janusz Kasprzycki (spr.) WSA Jakub Makuch po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 3 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi T. G. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 22 lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe za rok 2011 i 2014 uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Zaskarżoną przez T. G., zwanego dalej skarżącym, decyzją z dnia 22 lutego 2022 r. nr 18/EU-O/2022 Komendant Wojewódzki Policji, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm., zwanej dalej w skrócie - k.p.a.) w zw. z art. 6a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2021 r., poz. 1882 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Powiatowego Policji w W z dnia 10 stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowe za lata 2011-2014.

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktyczny i prawnym:

Wnioskiem z dnia 16 listopada 2018 r. skarżący, zwolniony ze służby w Policji z dniem 4 stycznia 2014 r., zwrócił się o wypłatę wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy. Podstawę żądania stanowił wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15.

Komendant Powiatowy Policji w W decyzją nr [...] z dnia 16 września 2019 r., [...], odmówił skarżącemu wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, dodatkowy oraz za czas wolny od służby za lata 2011-2014.

Skarżący złożył odwołanie od ww. decyzji.

Komendant Wojewódzki Policji w Krakowie decyzją z dnia 7 listopada 2019 r., nr 108/EU-O/2019 utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.