Zasady ustalania świadczeń powypadkowych dla pracowników

Pracodawcy i zleceniodawcy będący płatnikami zasiłków mają obowiązek ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, jakim ulegają ubezpieczeni, jak również prawa do świadczeń przysługujących im z tego tytułu. Zasiłek chorobowy, zasiłek wyrównawczy czy świadczenie rehabilitacyjne przysługują w takiej sytuacji z ubezpieczenia chorobowego albo wypadkowego. Decyduje o tym rodzaj wypadku. Przy ustalaniu prawa do danego świadczenia należy postępować zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami w tym zakresie.

W razie utraty możliwości zarobkowania w związku z przebytym wypadkiem przy pracy, w drodze do pracy lub z pracy prawo gwarantuje ubezpieczonym rekompensatę za utracone zarobki w postaci świadczeń pieniężnych. Po właściwym udokumentowaniu są one wypłacane przez uprawnionych pracodawców, zleceniodawców lub w przypadku braku takich uprawnień płatników składek – przez ZUS.

 1. Wypadek przy pracy 

Zarówno definicja wypadku przy pracy, jak i należne świadczenia z tym związane zostały określone w ustawie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (dalej: ustawa wypadkowa). Jeżeli zatem pracownik występuje z roszczeniem o świadczenia w związku z wypadkiem przy pracy, to otrzyma je po uznaniu zdarzenia, któremu uległ, za taki wypadek i po spełnieniu dodatkowych warunków. 

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodującą uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności albo poleceń przełożonych,

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia,

• w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Istnieje również wiele innych zdarzeń uznawanych za wypadki przy pracy, takich jak urazy podczas m.in.:

• wykonywania odpłatnie pracy na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,