Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 lipca 2022 r., sygn. I SA/Łd 274/22
Dnia 20 lipca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk Sędziowie Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant Asystent sędziego Daria Przybylska-Cieplucha po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2022 roku sprawy ze skargi V. Ż. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 4 lutego 2022 r. nr 1001-IOD-2.4102.21.2021.15.U14/ME w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. oddala skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z 4 lutego 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew z 23 czerwca 2021 r., określającą V. Ż., dalej: "Podatniczce", zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w kwocie 179.462,- zł.
W 2016 r. Podatniczka prowadziła działalność gospodarczą w R. pod nazwą V– PL V. Ż. Głównym przedmiotem działalności Podatniczki była sprzedaż detaliczna odzieży. W wyniku kontroli podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew stwierdził nieprawidłowości w rozliczeniu podatkowym Podatniczki z tytułu prowadzonej działalności za 2016 r. Organ zakwestionował wykazane przez Podatniczkę w zeznaniu podatkowym oraz podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej za 2016 r. koszty uzyskania przychodu na łączną kwotę 620.850,- zł, wynikające z faktur wystawionych przez C Sp. z o.o., L Sp. z o.o., T Sp. z o.o. i MMTC B Sp. z o.o., jako nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Organ I instancji zanegował też wartość towarów ujętych w spisie z natury według stanu na dzień 31 grudnia 2016 r., z uwagi na brak rzetelnych i niebudzących wątpliwości dokumentów potwierdzających zakup tych towarów. Jego zdaniem, remanent końcowy na dzień 31.12.2016 r. winien wynosić 58.141,- zł zamiast wykazanej przez Podatniczkę kwoty 70.410,- zł. Ponieważ zawyżenie kosztów uzyskania przychodów przekraczało 0,5 % wykazanych przez Podatniczkę kosztów, organ uznał za nierzetelną podatkową księgę przychodów i rozchodów prowadzoną za 2016 r. z uwagi na naruszenie § 11 ust. 1 i ust. 3, § 11 ust. 4 pkt 1 w zw. z ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w konsekwencji nie uznał podatkowej księgi przychodów i rozchodów za 2016 r. w zakresie kosztów uzyskania przychodów za dowód tego, co wynika z zawartych w niej zapisów.