Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. II SA/Ol 1133/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) asesor WSA Grzegorz Klimek Protokolant starszy sekretarz sądowy Sylwia Chodorowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2024 r. sprawy ze skargi A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [...] spółka komandytowa z siedzibą w Ś. na decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na rzecz skarżącej spółki kwotę 997 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 6 sierpnia 2021 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski (wojewoda, organ odwoławczy lub organ II instancji), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm. dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania [...] Sp. z o.o. [...] Sp. Komandytowa (spółka, skarżąca), od decyzji Starosty [...] z 26 kwietnia 2021 r. zatwierdzającej projekt zagospodarowania działki oraz projekt architektoniczno-budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę dla J. K. (inwestor) obejmującego budowę budynku usługowo-handlowego wraz z infrastrukturą techniczną oraz rozbiórkę istniejącego budynku na działce nr [...] obręb [...] m. K. – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji z dnia 6 sierpnia 2021 r. wojewoda wskazał, że po dokonaniu analizy akt sprawy należy stwierdzić, że załączony przez inwestora do wniosku projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Odnosząc się natomiast do zarzutów odwołania wniesionego przez spółkę podniósł, że w aktach sprawy prowadzonej przez organ I instancji nie ma żadnych pism skarżącej (pomimo dwukrotnego zapoznawania się z aktami) odnoszących się do zebranych dowodów i materiałów w przedmiotowej sprawie, brak zgłoszonych żądań, czy wniosków, które wskazywałyby na sporne interesy stron. Swoje niezadowolenie z wydanej decyzji w sprawie odwołująca przedstawiła dopiero w odwołaniu od przedmiotowej decyzji. W związku z powyższym organ I instancji zgodnie z art. 107 § 4 k.p.a. mógł odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględniała ona w całości żądanie strony, a nie było uzasadnionych podstaw, aby sądzić, że decyzja rozstrzyga sporne interesy stron i nie została wydana na skutek odwołania. Odnosząc się do zarzutu, że organ I instancji w skarżonej decyzji nie wyjaśnił kwestii spełnienia przez przewidziane rozwiązanie projektowe wymogów dla drogi pożarowej przewidującej jedynie cofanie samochodów gaśniczych stwierdził, że w projekcie zagospodarowania terenu w pkt 7 na str. 13 oraz w projekcie architektoniczno-budowlanym w pkt 2.3.3 na str. 7 i w pkt 13.17 na str. 36 opisane zostały drogi pożarowe i dojścia do dróg. Z powyższych zapisów oraz z rysunku planu zagospodarowania terenu [...] uzgodnionego z rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych wynika, że drogę pożarową od strony frontowej budynku, stanowi istniejąca droga - ul. [...]. Natomiast, od strony bocznej drogę pożarową stanowi droga wewnętrzna zakończona drogą zapewniającą cofanie pojazdu. W ocenie organu odwoławczego nie mógł również zostać uwzględniony zarzut, że decyzja narusza art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.) poprzez zatwierdzenie projektu i udzielenie pozwolenia na budowę w sytuacji braku kompletności projektu architektoniczno-budowlanego w zakresie geotechnicznych badań podłoża i stosownej dokumentacji. W projekcie architektoniczno-budowlanym w pkt 6 na str. 16 została zawarta opinia geotechniczna zawierająca m.in. informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego. Zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 2 ppkt d) Prawa budowlanego projekt architektoniczno-budowlany powinien obejmować opinię geotechniczną oraz informację o sposobie posadowienia obiektu budowlanego. W związku z powyższym należy stwierdzić, że skarżona decyzja nie narusza art. 35 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego. Zdaniem organu odwoławczego bezzasadny okazał się zarzut naruszenia art. 7 k.p.a. oraz art. 35 ust.1 pkt 2 Prawa budowlanego w zw. z art. 234 ust. 3 ustawy Prawo wodne, poprzez brak wyjaśnienia kwestii zmiany, w wyniku realizacji inwestycji, stosunków wodnych i związanych z tym niebezpieczeństw dla nieruchomości sąsiednich, bowiem przedstawiony projekt zagospodarowania terenu przewiduje w pkt 1.5 - str. 19-20, że wody deszczowe z projektowanego budynku handlowo-usługowego oraz projektowanych placów i dróg będą odprowadzane poprzez separatory substancji ropopochodnych ze zintegrowanym osadnikiem, do projektowanego zbiornika retencyjnego otwartego o pojemności około 200 m³. Dodał, że zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 3 ppkt a) Prawa budowlanego w decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji architektoniczno-budowlanej, w razie potrzeby określa terminy rozbiórki istniejących obiektów budowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania. Przedstawiony do zatwierdzenia projekt zagospodarowania terenu i projekt architektoniczno-budowlany zakładają lokalizację projektowanego budynku usługowo-handlowego i pozostałej infrastruktury w miejscu istniejącego budynku na działce nr [...] obręb [...] m. [...]. W związku z powyższym warunkiem wybudowania projektowanego budynku usługowo-handlowego i pozostałej infrastruktury jest w pierwszej kolejności rozbiórka istniejącego budynku. Z tych powodów organ I instancji nie określił terminu rozbiórki istniejącego budynku, gdyż nie było takiej potrzeby, która jest warunkiem zastosowania ww. przepisu.