Interpretacja indywidualna z dnia 28 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.781.2023.1.DW

Ustalenie, czy przychody z faktoringu podlegają opodatkowaniu oraz czy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, czy Spółka powinna uwzględniać faktoring w kwotę przychodów wykorzystywanej do kalkulacji na podstawie art. 15 ust. 2-2a

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, z 18 grudnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- kwota przychodów (cena zbycia wierzytelności) i kosztów uzyskania przychodów (wartość nominalna zbywanej wierzytelności oraz Koszty faktoringu), powinny podlegać zaliczeniu do dochodu opodatkowanego Spółki (tj. dochodu z działalności niepodlegającej zwolnieniu z opodatkowania CIT), niezależnie od tego, czy pierwotna transakcja sprzedaży, z którą wiąże się zbyta wierzytelność, została lub zostanie przypisana do dochodu opodatkowanego Spółki czy dochodu zwolnionego z opodatkowania CIT,

- spółka powinna uwzględniać przychody ze sprzedaży wierzytelności w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…)  (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) z siedzibą w (…) jest producentem wyrobów (…) o światowym zasięgu działania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”) i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), w zakresie wynikającym z otrzymanych zezwoleń na prowadzenie działalności w SSE.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca uzyskuje zarówno dochody zwolnione z opodatkowania jak i dochody podlegające opodatkowaniu CIT na zasadach ogólnych (dochody z działalności nieobjętej Zezwoleniem).

Wydatki, które ponosi Wnioskodawca mogą być związane wyłącznie z jednym z wymienionych rodzajów działalności (tj. objętej zwolnieniem z CIT lub opodatkowanej), lub stanowić tzw. „koszty wspólne”, związane zarówno z działalnością strefową, jak i pozastrefową.

W celu poprawienia płynności finansowej Spółki jak również zmniejszenia ponoszonego przez nią ryzyka niewypłacalności dłużników (zwykle kontrahentów nabywających od Wnioskodawcy produkty), Spółka korzysta z faktoringu - Spółka dokonuje zbycia własnych wierzytelności handlowych na rzecz faktora za cenę ustaloną z faktorem.

Zbyciu podlegają wierzytelności, które Spółka uprzednio zaliczyła do przychodów należnych (jako przychody przypisane do dochodu opodatkowanego lub zwolnionego z CIT, w zależności od tego, jakiego rodzaju działalności dane przychody dotyczą). Do tej pory były to zazwyczaj przychody przypisywane do dochodu zwolnionego jednak Spółka nie wyklucza w przyszłości możliwości zbywania wierzytelności zaliczanych do przychodów podlegających alokacji do dochodu opodatkowanego CIT.

Wnioskodawca ponosi i będzie ponosić również szereg kosztów (innych niż wartość nominalna zbywanej wierzytelności) związanych z Faktoringiem, w tym między innymi odsetki, (dalej: „koszty faktoringu”).

Środki pieniężne otrzymane przez Spółkę od faktora są kompensowane z Kosztami faktoringu - Wnioskodawca otrzymuje każdorazowo różnicę pomiędzy ceną zbycia danej wierzytelności a Kosztami faktoringu.

Dochód (stratę) z tytułu Faktoringu Spółka rozpoznaje oraz będzie rozpoznawać jako dochód (stratę) osiągnięte z innych źródeł przychodów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie profesjonalnego obrotu wierzytelnościami.

Pytania

1. Czy kwota przychodów (cena zbycia wierzytelności) i kosztów uzyskania przychodów (wartość nominalna zbywanej wierzytelności oraz Koszty faktoringu), powinny podlegać zaliczeniu do dochodu opodatkowanego Spółki (tj. dochodu z działalności niepodlegającej zwolnieniu z opodatkowania CIT), niezależnie od tego, czy pierwotna transakcja sprzedaży, z którą wiąże się zbyta wierzytelność, została lub zostanie przypisana do dochodu opodatkowanego Spółki czy dochodu zwolnionego z opodatkowania CIT?

2. Czy Spółka powinna uwzględniać przychody ze sprzedaży wierzytelności w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, kwota przychodów (cena zbycia wierzytelności) i kosztów uzyskania przychodów (wartość nominalna zbywanej wierzytelności oraz Koszty faktoringu), wynikające z zawarcia umowy faktoringu podlegają i podlegać będą zaliczeniu do dochodu opodatkowanego Spółki (tj. dochodu z działalności niepodlegającej zwolnieniu z opodatkowania CIT), niezależnie od tego, czy pierwotna transakcja sprzedaży, z którą wiąże się zbyta wierzytelność, została lub zostanie przypisana do dochodu opodatkowanego Spółki czy dochodu zwolnionego z opodatkowania CIT.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu Faktoringu są i powinny być uwzględniane w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1604), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W świetle powyższych przepisów, za podlegający zwolnieniu z opodatkowania CIT może być uważany dochód, który spełnia łącznie poniższe warunki:

- został uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, oraz

- działalność gospodarcza podatnika, w ramach której został wygenerowany dochód, jest objęta zakresem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle opisu zdarzenia przyszłego, zbycie wierzytelności na rzecz faktora nie powinna być postrzegane jako element działalności gospodarczej Spółki podlegającej zwolnieniu z opodatkowania CIT.

W szczególności, zakres zwolnień wydanych na rzecz Spółki nie obejmuje zbycia wierzytelności. W związku z powyższym, według Wnioskodawcy, przychód rozpoznany przez Spółkę z tytułu ceny zbycia wierzytelności na rzecz faktora nie podlega zaliczeniu do działalności Spółki objętej zwolnieniem z podatku dochodowego.

W ocenie Spółki, koszty uzyskania przychodów będące konsekwencją zbycia wierzytelności (obejmujące wartość nominalną oraz Koszty faktoringu), należy uznać za koszty bezpośrednio związane z przychodem z tytułu zapłaty przez faktora ceny zbycia wierzytelności.

Spółka podkreśla, że - z uwagi na odrębność pierwotnej transakcji sprzedaży, z którą wiąże się zbyta wierzytelność, oraz transakcji zbycia samej wierzytelności - te dwie operacje gospodarcze powinny być rozpatrywane niezależnie dla celów przypisania do dochodu opodatkowanego Spółki lub dochodu zwolnionego z opodatkowania.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS w dniu 20 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.590.2019.2.IZ.

Podsumowując, według Wnioskodawcy, kwota przychodów ze zbycia wierzytelności i kosztów uzyskania przychodów (wartość nominalna zbywanej wierzytelności oraz Koszty faktoringu), wynikające ze zbycia wierzytelności, podlegają oraz podlegać będą zaliczeniu do dochodu opodatkowanego Spółki (tj. dochodu z działalności niepodlegającej zwolnieniu z opodatkowania CIT), niezależnie od tego czy pierwotna transakcja sprzedaży, z którą wiąże się zbyta wierzytelność, została przypisana do dochodu opodatkowanego Spółki czy dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Uzasadnienie stanowiska w odniesieniu do pytania nr 2.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem jest, co do zasady, osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Natomiast, stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, a także kosztów uzyskania tych przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zgodnie z ust. 2a powyższego przepisu, zasadę tę należy stosować odpowiednio w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu CIT albo jest zwolniona z tego opodatkowania.

W świetle powyższego, podatnik prowadzący zarówno działalność opodatkowaną CIT, jak i podlegającą zwolnieniu, powinien przypisywać koszty pomiędzy oba rodzaje działalności w następujący sposób:

- poprzez bezpośrednie przypisanie kosztów do jednego z rodzajów działalności: opodatkowanej lub zwolnionej - alokacja bezpośrednia,

- stosując klucz przychodowy zgodnie z art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT - dla kosztów, których nie można bezpośrednio przypisać do jednego z rodzajów działalności: opodatkowanej lub zwolnionej - alokacja za pomocą tzw. przychodowego klucza alokacji.

Mając na uwadze treść przepisów, Wnioskodawca zwraca uwagę, że sposób kalkulacji klucza przychodowego odbywa się poprzez porównanie przychodów opodatkowanych lub zwolnionych do ogólnej kwoty przychodów.

Według Spółki obliczenie Klucza przychodowego wymaga zatem zastosowania następującej formuły:

- w liczniku formuły klucza przychodowego uwzględnia się przychody z działalności strefowej (zwolnionej) lub odpowiednio przychody opodatkowane,

- w mianowniku formuły należy uwzględnić przychody ogółem (tj. z działalności strefowej oraz pozastrefowej).

W świetle art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT, wartość przychodów wykorzystywana we wskazanej wyżej formule powinna, co do zasady, odpowiadać wartości przychodów rozpoznawanych dla celów CIT przez danego podatnika w ramach źródła przychodów (w tym przypadku - przychody z innych źródeł, w rozumieniu art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT). Wskazane przepisy referują bowiem do „ogólnej kwoty przychodów”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna uwzględniać przychody uzyskane ze sprzedaży wierzytelności w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. Przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT dla celu przypisania kosztów wspólnych (takich gdzie przypisanie bezpośrednie nie jest możliwe do zastosowania) do dochodu opodatkowanego CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają znane Spółce interpretacje indywidualne np.:

•Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.224.2022.1.KS.

•Interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.187.2022.1.KS.

W pierwszej z powyższych interpretacji wskazano: „Podsumowując, ponoszone przez Spółkę koszty uzyskania przychodów zobowiązani są Państwo przyporządkować odpowiednio do działalności zwolnionej z opodatkowania i działalności niepodlegającej zwolnieniu. W przypadku, kiedy nie będzie to możliwe, należy przyporządkować je wg tzw. klucza alokacji zgodnie z art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W kwocie przychodów wykorzystywanej dla tej kalkulacji powinni Państwo uwzględniać także przychody uzyskane z Faktoringu (w wysokości ceny zbycia wierzytelności)”.

W drugiej wskazanej interpretacji organ wskazał natomiast: „Zatem, prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym Spółka powinna uwzględniać przychody uzyskane z Faktoringu (tj. cenę zbycia wierzytelności) w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotem interpretacji nie była ocena sposobu rozliczania przychodów i koszów związanych z umową faktoringu. Interpretacja dotyczyła wyłącznie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, przychodów i kosztów uzyskania przychodów powstałych w związku z ta umową oraz uwzględnienia przychodów ze sprzedaży wierzytelności do kalkulacji tzw. klucza przychodowego o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy.

Ad. 1

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

W świetle art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT,

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, że przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Wskazać również należy, że w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wyrażono ogólną regułę, że:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Treść art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT stanowi,

W myśl art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

Z ww. art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT wynika, że aby dany dochód korzystał ze zwolnienia z opodatkowania musi być uzyskany z działalności:

- prowadzonej na terenie SSE,

- prowadzonej na podstawie wydanego zezwolenia.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową. Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu lub decyzji o wsparciu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku.

Dochód zwolniony (strefowy) to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w strefie, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej.

Zbycie wierzytelności podmiotowi trzeciemu nie jest związane z transakcją zawartą między wierzycielem a jego dłużnikiem – jest odrębnym zdarzeniem gospodarczym. Zbycie wierzytelności nie prowadzi do spłaty tej wierzytelności przez dłużnika, ponieważ ten w dalszym ciągu nie uregulował swojego zobowiązania, tylko po zbyciu tej wierzytelności, jest on zobowiązany wobec innego podmiotu.

Zatem, przychody z tytułu rozliczenia transakcji umów faktoringu dotyczących wierzytelności nie wpływają na ustalenie dochodu podlegającego zwolnieniu z opodatkowania z tytułu prowadzenia działalności na podstawie posiadanego zezwolenia, a w związku z tym powinny podlegać zaliczaniu do działalności niepodlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT.

Tym samym, należy uznać, że jeżeli uzyskali/uzyskają Państwo przychód/poniosą koszt z tytułu zawartych umów faktoringu, to dochód z tego tytułu nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Zatem, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, według którego kwota przychodów (cena zbycia wierzytelności) i kosztów uzyskania przychodów (wartość nominalna zbywanej wierzytelności oraz Koszty faktoringu), wynikające z zawarcia umowy faktoringu podlegają i podlegać będą zaliczeniu do dochodu opodatkowanego Spółki (tj. dochodu z działalności niepodlegającej zwolnieniu z opodatkowaniu CIT), niezależnie od tego, czy pierwotna transakcja sprzedaży, z którą wiąże się zbyta wierzytelność, została lub zostanie przypisana do dochodu opodatkowanego Spółki czy dochodu zwolnionego z opodatkowania CIT.

Ad. 2

Ustawodawca w ustawie o CIT przewidział sytuacje, gdzie pomimo prawidłowego dokumentowania ponoszonych wydatków i prowadzenia ewidencji rachunkowych w sposób rzetelny i niewadliwy, obiektywnie oceniając podatnik nie ma możliwości przypisania danego kosztu podatkowego wyłącznie do przychodów tworzących dochody opodatkowane albo przychodów tworzących inne dochody.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT,

W myśl art. 15 ust. 2a ustawy o CIT,

Przepisy art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT, ustanawiają zasadę proporcjonalnego podziału pośrednich kosztów uzyskania przychodów, których nie można w sposób wyłączny przyporządkować do żadnego źródła.

Podkreślenia wymaga, że omawiane powyżej przepisy ustawy o CIT mają charakter szczególny. Zakresem ich zastosowania objęte są wyłącznie przypadki, gdy przypisanie kosztów uzyskania przychodów do przychodów tworzących dochód opodatkowany i innych przychodów nie jest obiektywnie możliwe, a nie sytuacje, gdy takie wyodrębnienie kosztów było możliwe na podstawie posiadanych dokumentów, lecz podatnik zaniechał dokonania tej czynności. Pamiętać także należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. Do takich kosztów uzasadnione jest zastosowanie proporcji, o której mowa w ww. przepisach ustawy o CIT.

Proporcjonalnej alokacji dokonuje się w oparciu o tzw. klucz przychodowy, który polega na podziale kosztów w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zatem, prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym przychody z tytułu faktoringu są i powinny być uwzględnianie w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).