Wyrok WSA w Kielcach z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. II SA/Ke 743/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi K. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 19 października 2023 r. znak: SKO.PS-80/5503/3189/2023 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach na rzecz K. L. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 19 października 2023 r. znak: SKO.PS-80/5503/3189/2023 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach (zwane też dalej "SKO"), po rozpatrzeniu odwołania K. L. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta Starachowice z 19 maja 2023 r. znak: DŚRiA.5211.40.2023.ODM odmawiającej przyznania ww. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną M. L., uchyliło zaskarżoną decyzję organu I instancji w całości i w to miejsce orzekło o odmowie przyznania K. L. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną żoną M. L. za okres od 1 marca 2023 r. do dnia śmierci M. L., tj. do dnia 5 czerwca 2023 r.

W uzasadnieniu decyzji SKO wyjaśniło, że wnioskiem z dnia 30 marca 2023 r. K. L. zwrócił się do CUS w Starachowicach o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną żoną M. L. Nie jest sporne w sprawie, że M. L. na podstawie orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS Oddział w Kielcach z dnia 15 lutego 2023 r. została uznana za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji do 28 lutego 2026 r. Zatem bezspornym jest, że M. L. jest osobą legitymującą się znacznym stopniem niepełnosprawności w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 390, ze zm.), zwanej dalej "u.ś.r.". Akta sprawy potwierdzają również, że opiekę nad żoną sprawuje mąż M. L. – K. L., a zatem osoba obciążona obowiązkiem alimentacyjnym wobec żony. Organ I instancji odmówił stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego ze względu na niespełnienie przesłanki określonej w art. 17 ust. 1b ustawy, gdyż niepełnosprawność żony odwołującego powstała po 25. roku życia. W ocenie Kolegium organ I instancji dopuścił się tym samym uchybienia prawa materialnego, gdyż nie wziął pod uwagę treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13 i wydał decyzję w oparciu o niekonstytucyjną normę prawną. Okoliczność, iż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki nie powstała w wieku określonym w art. 17 ust. 1b ustawy nie wyklucza możliwości uzyskania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, bowiem nie ma znaczenia wiek, w którym ta niepełnosprawność powstała, istotne zaś jest, że występuje ona w stopniu znacznym.