Wyrok NSA z dnia 18 maja 2022 r., sygn. I GSK 1487/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia NSA Beata Sobocha-Holc po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 12 sierpnia 2021 r. sygn. akt II SA/Go 518/21 w sprawie ze skargi Z (...) spółka jawna we W. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) marca 2021 r., znak (...) w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Z (...)spółka jawna we W. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z 12 sierpnia 2021 r., sygn. akt II SA/Go 518/21 w sprawie ze skargi Z. (...)spółka jawna we W. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 24 marca 2021 r., znak 510000/268751/2021 w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek uchylił zaskarżoną decyzję, oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Zakład Ubezpieczeń Społecznych wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej: p.p.s.a.), tj. art. 31 zo ust. 10 i 11 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz.1842) poprzez niewłaściwą wykładnię i przyjęcie, że art. 31 zo ust. 11 nie wskazuje wyłącznego dowodu wykazania przez podmiot rodzaju przeważającej działalności, a stanowi jedynie domniemanie, co oznacza, że w przypadku jeżeli zapisy w rejestrze nie potwierdzają prowadzenia przeważającej działalności oznaczonej kodami PKD, wyszczególnionymi w ust. 10, organ zobligowany jest do prowadzenia postępowania wyjaśniającego zmierzającego do ustalenia rzeczywistej przeważającej działalności prowadzonej przez stronę, podczas gdy kategoryczne brzemienie art. 31 zo ust. 11 ustawy, które należy intepretować ściśle, wskazuje, iż oceny spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 10 i 12, w zakresie oznaczenia prowadzonej działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) dokonuje się na podstawie danych zawartych w rejestrze REGON, w brzmieniu na dzień 30 września 2020 r.