Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 maja 2022 r., sygn. II SA/Wr 76/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis, Sędzia WSA Adam Habuda, po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 maja 2022 r. sprawy ze skargi I. B. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych i nałożenia obowiązku przedłożenia określonych dokumentów I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej kwotę 597 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. (dalej jako PINB) po przeprowadzeniu [...] czynności kontrolnych wszczął postępowanie w związku z zabudową tarasu przyległego do lokalu nr [...] znajdującego się w budynku przy ul. [...] we W. Zawiadomienie o wszczęciu postępowania skierowano, między innymi do I. B. (dalej inwestorka), jako współwłaścicielki lokalu, na adres ul. [...] we W. W tak zainicjowanym postępowaniu inwestorka przedłożyła w dniu [...] pismo wraz z dokumentacją fotograficzną, w którym wskazano, że wykonanie zabudowy tarasu było konieczne ze względu na ochronę przed warunkami atmosferycznymi.

Postanowieniem z [...], wydanym na podstawie art. 48 ust. 2 i ust. 3 ustawy z 07.07.1994 r. – Prawo budowalne, PINB wstrzymał prowadzenie robót budowlanych związanych z zabudową tarasu i nałożył na I. B. obowiązek przedłożenia w terminie miesiąca dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia procedury legalizacyjnej. Postanowieniem z [...] PINB zmienił postanowienie z [...] w zakresie terminu wykonania obowiązków ustalając nowy termin do [...].

W zażaleniu wniesionym na to postanowieniu pełnomocnik inwestorki zarzucił organowi I instancji naruszenie przepisów prawa procesowego przez dokonanie błędnych ustaleń co do charakteru prawnego zabudowy balkonu, skutkujących nieprawidłowym przyjęciem, że wykonana zabudowa powoduje zmianę kubatury budynku mieszkalnego, co w konsekwencji prowadziło do ustalenia, że wykonane prace nie są zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. W związku z powyższym, wskazał na naruszenie prawa materialnego, tj. art. 29 pkt 15 w związku z art. 3 pkt 9 u.p.b., przez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że zabudowa tarasu nie stanowi robót polegających na instalowaniu urządzeń budowlanych zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę lub zgłoszenia; art. 3 pkt 9 u.p.b. w związku z § 14a ust. 2 rozporządzenia MSWiA z 16.08.1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U. nr 74 poz. 836 ze zm.) przez jego niezastosowanie; art. 48 ust. 2 i ust. 3 u.p.b. przez nieprawidłowe zastosowanie skutkujące błędnym uznaniem, że zaistniały podstawy do orzekania w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych i nałożenia obowiązku przedłożenia odpowiedniej dokumentacji.