Interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.656.2023.2.END

Czy Koszty Transportu należy ujmować jako koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy koszty transportu należy ujmować jako koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 lutego 2024 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa polskiego i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi m.in. koszty transportu zakupionych materiałów wykorzystywanych do wytwarzania produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę oraz koszty transportu towarów (dalej: „Koszty Transportu”). W ramach danego transportu mogą być przewożone zarówno różnego rodzaju materiały, jak i różne towary. Transport wyceniany jest:

- zbiorczo dla danego okresu (tj. faktury od przewoźników obejmują łącznie koszty wszystkich dostaw z danego okresu) lub

- zbiorczo dla danej dostawy - dokumenty dotyczące transportu nie wyszczególniają składowych Kosztów Transportu i nie wynika z nich jednoznacznie Koszt Transportu poszczególnych elementów dostawy.

Wnioskodawca nie przypisuje wprost Kosztów Transportu do danego towaru. Dla celów księgowych, zgodnie z obowiązującą polityką rachunkowości w poszczególnych latach, Koszty Transportu były lub są przypisywane statystycznie do danego towaru (i związanego z nim przychodu) za pomocą specjalnego klucza podziału przygotowanego dla potrzeb bilansowych, bądź nie były alokowane do poszczególnych towarów (były zaliczane w ciężar kosztów na bieżąco).

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

- dany transport może obejmować zarówno materiały, jak i towary;

- faktury dot. transportu obejmują łącznie koszty wszystkich dostaw z danego okresu lub całkowity koszt danej dostawy, bez dzielenia tego kosztu na poszczególne elementy dostawy.

Dany Koszt Transportu zwykle obejmuje niejednorodne materiały i towary, które mogą różnić się m.in. ilością, wagą, kubaturą, a także wykorzystywaniem do różnych celów i w różnych momentach.

Wobec opisanego wyżej zbiorczego charakteru Kosztów Transportu Spółka nie ma obiektywnej możliwości, aby precyzyjnie wskazać, jaka część Kosztu Transportu dotyczy danego materiału czy towaru. Tym samym należy stwierdzić, że charakter Kosztów Transportu nie pozwala na przypisanie ich wprost (tj. bez zastosowania klucza alokacji, bazującego na określonych założeniach) do poszczególnych przychodów podatkowych.

Pytanie

Czy Koszty Transportu należy ujmować jako koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Transportu należy ujmować jako koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu bezpośredniego ani kosztu pośredniego - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami podatnika w konkretnym przypadku.

Kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. W przypadku kosztów bezpośrednich możliwe jest określenie wpływu danego kosztu na przychody podatnika, tj. ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Natomiast kosztem pośrednim jest wydatek, którego nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, pomimo że jego poniesienie jest racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do osiągnięcia przychodów. Nie pozostaje on w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, ponieważ brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nim przychód.

Jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej, sygn. 3063-ILPB2.4510.189.2016.1.KS, koszty bezpośrednie są to koszty, które bez zastosowania żadnych współczynników, przeliczników, klucza podziałowego da się powiązać z konkretnym przychodem, zaś koszty pośrednie to wszelkie inne koszty (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie przypisać Kosztów Transportu do konkretnych towarów - a co za tym idzie, do konkretnego przychodu. Przypisanie Kosztów Transportu do danego przychodu możliwe jest jedynie poprzez zastosowanie statystycznego klucza podziału, stworzonego specjalnie dla celów bilansowych.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, Koszty Transportu stanowią koszty pośrednio związane z przychodami i są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z linią interpretacyjną organów podatkowych oraz orzecznictwem sądów administracyjnych o momencie ujęcia danego wydatku w kosztach uzyskaniach przychodów nie decyduje sposób ujęcia tego wydatku do celów rachunkowych.

W kwestii momentu ujmowania danego wydatku w kosztach uzyskania przychodów organy podatkowe opowiadają się za autonomią prawa podatkowego w stosunku do prawa bilansowego. Innymi słowy, prawo bilansowe nie rozstrzyga o tym, kiedy należy zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów (por. m.in. interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 15 lutego 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.524.2018.2.AW;

- z 29 października 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.413.2021.1.MZA).

Dzień uznania wydatku za koszt podatkowy nie jest zatem uzależniony od równoczesnego uznania go za koszt dla celów bilansowych (por. m.in. interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 29 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDWB.4010.10.2020.1.APA;

- z 10 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.634.2021.2.SK;

- z 7 lipca 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.236.2023.1.RK).

Jak wynika również z orzecznictwa sądów administracyjnych art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odnosi się do pojęcia kosztu, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1, a więc kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej. Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnie z:

- 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13;

- 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14;

- 6 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1071/13;

- 20 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 414/10).

Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w CIT są tylko te, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Tym samym, biorąc pod uwagę linię interpretacyjną organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych Wnioskodawca uważa, że dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Koszty Transportu należy ujmować jako koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia, czyli w dniu, w którym ujęto te koszty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (lub innego dokumentu) - bez względu na sposób ewidencjonowania i rozliczania tego kosztu dla celów bilansowych, tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym, czy też nie.

Wnioskodawca nadmienia, że analogiczne stanowisko w podobnych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych) potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne:

- z 9 maja 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.113.2023.1.MK;

- z 22 maja 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.186.2018.1.AP;

- z 30 listopada 2016 r., sygn. 3063-ILPB2.4510.189.2016.1.KS;

- z 7 czerwca 2016 r., sygn. IBPB-1-1/4510-113/16/DW.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.