Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2022 r., sygn. II SA/Wa 3580/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Asesor WSA Michał Sułkowski, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 marca 2020r. sygn. akt II SA/Wa 2042/19 uchylił wydaną wobec R. K. (zwany dalej "Skarżącym") decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwany dalej "Ministrem") z [...] lipca 2019r. nr [...]. Zdaniem Sądu ww. decyzję wydano z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a., gdyż organ nie przeprowadził rzetelnej i wnikliwej analizy wszelkich okoliczności sprawy pod kątem zastosowania art. 8a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2019r., poz. 288, zwana dalej "u.z.e.f.").

Z uzasadnienia ww. orzeczenia wynika, że Minister przede wszystkim nie wyjaśnił w sposób przekonujący, z jakich względów uznał, że w przypadku Skarżącego służba na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b u.z.e.f., która, jak ustalił IPN, trwała od [...] września 1987r. do [...] maja 1990r., tj. przez 2 lata, 8 miesięcy i 15 dni, nie może być rozumiana jako krótkotrwała. Organ wprawdzie podkreślał, że "intencją ustawodawcy było zagwarantowanie uprawnionemu organowi możliwości indywidualnego podejścia do każdej sprawy (...)", ale nie wyjaśnił na tle okoliczności faktycznych, z jakich względów przyjął, że ww. okres służby nie może być uznany za krótkotrwały, zwłaszcza w odniesieniu do trwającego łącznie ponad 19-letniego okresu służby Skarżącego w formacjach mundurowych, a także w odniesieniu do znacznej przewagi okresu jego służby w Policji w stosunku do okresu służby przed 31 lipca 1990r. Z ww. decyzji wynikało, że stosunek służby na rzecz totalitarnego państwa do całego okresu służby Skarżącego wynosi 15%. Minister nie ustosunkował się również do argumentów Skarżącego, że z racji na to, że odbywał on zasadniczą służbę wojskową w organach Milicji Obywatelskiej, służbę na rzecz totalitarnego państwa pełnił tylko przez 8 miesięcy i 15 dni, co stanowi zaledwie 3,5% całego okresu służby.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00