Interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.789.2023.2.AG

Brak opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania na rzecz Członków Środków do produkcji Produktów oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Środków do produkcji Produktów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania na rzecz Członków Środków do produkcji Produktów oraz prawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Środków do produkcji Produktów.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania na rzecz Członków Środków do produkcji Produktów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Środków do produkcji Produktów.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 lutego 2024 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako „Grupa”) jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca pozostaje podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, a także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada status grupy producentów rolnych w rozumieniu ustawy z 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 1145 t.j.; dalej jako „Ustawa”). Wnioskodawca został utworzony i działa w celach zgodnych z wymogami Ustawy. Ustawa wskazuje, że osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby prawne, które w ramach działalności rolniczej prowadzą gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym lub dział specjalny produkcji rolnej, mogą organizować się w grupy producentów rolnych do realizacji co najmniej jednego celu spośród następujących celów:

1)dostosowanie produktów rolnych i procesu produkcyjnego do wymogów rynkowych;

2)wspólne wprowadzanie towarów do obrotu, w tym przygotowanie do sprzedaży, centralizacja sprzedaży i dostawy do odbiorców hurtowych;

3)optymalizacja kosztów produkcji oraz stabilizowanie cen producentów.

Ustawa wskazuje ponadto, że grupy producentów rolnych mogą także realizować inne cele, w szczególności takie jak:

1)ustanowienie wspólnych zasad dotyczących informacji o produkcji ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów i dostępności produktów rolnych;

2)rozwijanie umiejętności biznesowych i marketingowych;

3)organizowanie i ułatwianie wprowadzania innowacji;

4)prowadzenie procesu produkcyjnego z uwzględnieniem zasad ochrony środowiska naturalnego.

Umowa spółki (Grupy) stanowi, że celem jej działania jest: dostosowanie produktów rolnych i procesu produkcyjnego do wymogów rynkowych, wspólne wprowadzanie towarów do obrotu, w tym przygotowanie do sprzedaży, centralizacja sprzedaży i dostaw do odbiorców hurtowych, ustanowienie wspólnych zasad dotyczących informacji o produkcji ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów i dostępności produktów rolnych, rozwijanie umiejętności biznesowych, marketingowych oraz organizowanie i ułatwianie procesów wprowadzania innowacji, a także ochrony środowiska naturalnego. Ustawa stanowi ponadto, że grupa producentów rolnych, zwana dalej „grupą”, prowadzi działalność jako przedsiębiorca mający osobowość prawną, pod warunkiem że:

1)została utworzona przez producentów jednego produktu rolnego, zwanego dalej „produktem”, lub grupy produktów do realizacji co najmniej jednego celu spośród celów, o których mowa w art. 2 ust. 1;

2)działa na podstawie statutu lub umowy, zwanych dalej „aktem założycielskim”, spełniających wymagania określone w art. 4;

3)żaden z członków, udziałowców lub akcjonariuszy, zwanych dalej „członkami grupy”, nie może mieć więcej niż 20% głosów na walnym zgromadzeniu, zgromadzeniu wspólników lub walnym zebraniu członków, także pośrednio:

a)przez dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów: – na walnym zgromadzeniu, zgromadzeniu wspólników albo walnym zebraniu członków, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej osoby prawnej będącej członkiem grupy, także na podstawie porozumień z innymi osobami, lub – w spółce osobowej będącej członkiem grupy, także na podstawie porozumień z innymi osobami,

b)gdy członkowie zarządu osoby prawnej będącej członkiem grupy stanowią więcej niż połowę członków zarządu innej osoby prawnej będącej członkiem grupy;

4)coroczne przychody ze sprzedaży produktów lub grup produktów wytworzonych w gospodarstwach lub działach specjalnych produkcji rolnej członków grupy stanowią więcej niż połowę przychodów grupy ze sprzedaży produktów lub grup produktów, ze względu na które grupa została utworzona;

5)określi obowiązujące członków grupy zasady produkcji, w tym dotyczące jakości i ilości produktów lub grup produktów oraz sposoby przygotowania produktów do sprzedaży;

6)każdy z członków grupy w każdym roku działalności grupy produkuje oraz sprzedaje do grupy co najmniej 70% wyprodukowanych przez siebie produktów lub grup produktów, ze względu na które grupa została utworzona;

7)każdy z członków grupy przynależy tylko do jednej grupy w zakresie danego produktu lub grupy produktów, ze względu na które grupa została utworzona;

8)żaden z członków grupy nie przynależy do organizacji producentów, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 287 i 412), zwanej dalej „ustawą o rynkach rolnych”, albo ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 381 oraz z 2023 r. poz. 412), zwanej dalej „ustawą o rynku mleka”, utworzonej w zakresie tego samego produktu lub grupy produktów, ze względu na które grupa została utworzona.

Grupa spełnia wszystkie wymienione wymagania. Wnioskodawca dodaje, że próg, o którym mowa w pkt 6 powyżej, wynosił niegdyś 80%. Umowa spółki (Grupy) w dalszym ciągu określa próg, o którym mowa, na poziomie 80%. Produktem, dla którego został utworzony Wnioskodawca (...) (...). Działalność Wnioskodawcy skupia się na nabywaniu Produktów od Członków i ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca wskazuje, że z każdym Członkiem posiada zawartą ramową umowę produkcyjno-handlową (dalej jako „Umowa”). Na jej podstawie Grupa zawiera z każdym Członkiem umowy wykonawcze, na podstawie których nabywa Produkty. Umowa stanowi również, że Członek w każdym roku działalności, jest zobowiązany wyprodukować i sprzedać do grupy co najmniej 80% wyprodukowanych Produktów. Wnioskodawca z wypracowanych dochodów chciałby nabywać środki do produkcji Produktów w postaci.... – dalej jako „Środki”. Zakup Środków przez Grupę byłby opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu Środków Wnioskodawca chciałby odliczać podatek naliczony. Nabyte Środki Wnioskodawca następnie przekazywałby nieodpłatnie Członkom. Przed pierwszym przekazaniem Środków, o którym mowa, Umowa, a za nią również umowy wykonawcze, zostałyby odpowiednio dostosowane i wskazywałyby, że wyłącznym sposobem wykorzystania Środków otrzymanych przez Członka od Grupy, jest ich wykorzystanie do produkcji Produktów. Jednocześnie dokument, o których mowa, stanowiłyby, że wytworzone przy wykorzystaniu Środków Produkty, w całości muszą zostać sprzedane do Grupy, po cenie odpowiadającej cenie ustalonej dla Produktów wyprodukowanych bez wykorzystania Środków, pomniejszonej o wartość uprzednio otrzymanych przez Członka Środków. Tak nabyte Produkty, Grupa odsprzedawałaby dalej. Przy dalszej odsprzedaży Grupa rozpoznawałaby podatek należny.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, iż:

Ad 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1)o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł (bez podatku), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

2)których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 20 zł.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT: przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika: 1) ma na celu promocję tego towaru oraz 2) nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Środki przekazywane Członkom nie będą stanowiły prezentów o małej wartości czy próbek w rozumieniu powołanych przepisów.

Ad 2.

Zakup Środków do produkcji Produktów, które następnie będą nieodpłatnie przekazywane Członkom Grupy, będzie udokumentowany fakturami VAT wystawionymi na Grupę.

Ad 3.

Odsprzedaż Produktów przez Grupę, uprzednio nabytych od Członków, będzie stanowiła dla Grupy czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Ad 4.

Skoro Środki będą nabywane przez Grupę w celu ich przekazania Członkom, którzy następnie muszą wykorzystać te Środki do produkcji Produktów, które to Produkty muszą następnie zostać zbyte przez Członków do Grupy, a Grupa nabyte Produkty odsprzeda w ramach czynności opodatkowanych, to Wnioskodawca wywodzi, że zakup Środków będzie następował do wykonywania czynności opodatkowanych.

Pytania

1)Czy nieodpłatne przekazanie Środków Członkom przez Wnioskodawcę, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, będzie rodzić obowiązek rozpoznania przez Wnioskodawcę podatku należnego w podatku od towarów i usług?

2)Czy w związku z chęcią nieodpłatnego przekazania Środków Członkom przez Wnioskodawcę, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Środków?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1)nieodpłatne przekazanie Środków Członkom przez Wnioskodawcę, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie rodziło obowiązku rozpoznania przez Wnioskodawcę podatku należnego w podatku od towarów i usług;

2)w związku z chęcią nieodpłatnego przekazania Środków Członkom przez Wnioskodawcę, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Środków.

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „VAT”): Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 2 VAT: 2. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W ocenie Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie Środków Członkom przez Wnioskodawcę, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie posiadać cechy nieodpłatności. Co prawda wydaniu Środków Członkom, nie będzie towarzyszyć płatność ze strony Członków na rzecz Grupy, to jednak należy brać pod uwagę okoliczność, że Umowa stanowić będzie, że Członkowie są zobligowani do wyłącznego wykorzystania Środków do produkcji Produktów, a następnie sprzedaży Grupy wszystkich wyprodukowanych w ten sposób Produktów, po cenie odpowiadającej cenie ustalonej dla Produktów wyprodukowanych bez wykorzystania Środków, pomniejszonej o wartość uprzednio otrzymanych przez Członka Środków. W takim sposobie działania uwypukla się również związek przekazania Środków z działalnością gospodarczą Grupy, przez co nie sposób uznać, że przekazanie będzie następować na cele osobiste. W ocenie Wnioskodawcy w opisanym przypadku nie sposób mówić również o darowiźnie. Niezależnie od powyższego powszechnie przyjmuje się, że nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 VAT stanowi dostawę towarów w rozumieniu VAT tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. A. Bartosiewicz wskazuje: „W myśl Słownika języka polskiego „przekazać” znaczy tyle, co oddać, powierzyć kogoś, coś komuś innemu. Należy uznać, że istotą przekazania będzie więc wyzbycie się władztwa nad towarem, przeniesienie prawa do rozporządzania tą rzeczą (towarem) jak właściciel na inną osobę” (VAT. Komentarz, wyd. XVII, WKP 2023, wersja LEX). W ocenie Wnioskodawcy, przekazanie Środków Członkom, nie będzie prowadziło do przeniesienia na Członków prawa do rozporządzania Środkami jak właściciel. Na gruncie podatku od towarów i usług rozporządzenie towarem jak właściciel łączy się z przeniesieniem tzw. „własności ekonomicznej”, przy czym przeniesienia własności ekonomicznej nie można utożsamiać z przeniesieniem własności rzeczy w sensie cywilnoprawnym. Zauważyć przy tym należy, że obowiązujące przepisy prawa krajowego, jak i wspólnotowego, a także orzecznictwo sądów polskich czy też Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej również jako „TSUE”), nie definiują wprost terminu „prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel”. Potwierdza to T. Michalik, który wskazuje, że „ani dyrektywa 2006/112/WE, ani orzecznictwo zarówno TSUE, jak i polskich sądów administracyjnych nie definiują wprost terminu „prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel” (VAT. Komentarz, T. Michalik, Wydawnictwo C.H. Beck, wydanie 11, wersja Legalis). P. Fałkowski wskazuje, że „Konsekwencją zdefiniowania dostawy towarów jako „przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel” jest fakt, że oprócz transakcji skutkujących przeniesieniem prawa własności, za dostawę towarów uważa się także inne transakcje, w wyniku których nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem, takie samo jak prawo przysługujące właścicielowi” (Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz, K. Lewandowski, P. Fałkowski, Wydawnictwo C.H. Beck, wersja Legalis). P. Fałkowski podkreśla również, że: „W doktrynie przyjmuje się, że korzystanie z rzeczy przez właściciela oznacza możliwość jej posiadania, pobierania z niej pożytków oraz rozporządzania rzeczą. Rozporządzanie rzeczą obejmuje natomiast wszelkie czynności prawne, których skutkiem jest wyzbycie się własności lub jej obciążenie (Kodeks cywilny. Komentarz, t. I, pod red. J. Pietrzykowskiego, Warszawa 2004, s. 433)” (Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz, K. Lewandowski, P. Fałkowski, Wydawnictwo C.H. Beck, wersja Legalis). P. Fałkowski wskazuje dalej, że: „Analiza taka została zaprezentowana m.in. w uchwale siedmiu sędziów NSA z 8.1.2007 r. (I FPS 1/06, Legalis), w której sąd rozstrzygał, czy oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowi dla celów VAT dostawę towarów, czy też świadczenie usług. W uzasadnieniu uchwały sąd stwierdził: „W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (...) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela” (Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz, K. Lewandowski, P. Fałkowski, Wydawnictwo C.H. Beck, wersja Legalis). Należy również wskazać, że w wyroku z dnia 8 lutego 1990 r., sygn. C-320/88, w sprawie Staatssecretaris van Financiën przeciwko Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV, TSUE wskazał: - „Dostawa towarów” nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stroną do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem; - Pojęcie „dostawa towarów” w art. 5(1) VI Dyrektywy należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności do tego majątku w sensie prawnym. W komentarzu do przedmiotowego wyroku wskazano, że: „Koncepcja przyjęta w art. 14 ust. 1 (który zastąpił art. 5 ust. 1 VI Dyrektywy), czyli odwołanie się do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, wyraźnie odcina się od przeniesienia prawa własności jako kryterium uznania czynności za podlegającą opodatkowaniu. Istotne jest natomiast przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel. Aby zatem dysponować towarem jak właściciel nabywca powinien mieć swobodę w dysponowaniu towarem zbliżoną do właściciela. Jeśli więc np. nabywca może towar dowolnie zmienić, zniszczyć, oddać innej osobie w używanie bądź dalej przenieść prawo do dysponowaniem towarem jak właściciel, to nabycie przez niego towaru podlega opodatkowaniu jakby stanowiło ono dostawę towarów”. Dalej wskazano, że: „Przy omawianej kwestii warto odwołać się do stwierdzenia zawartego w pkt 23 orzeczenia w sprawie 260/95 DFDS, zgodnie z którym kryterium ekonomiczne jest fundamentalne dla całego systemu VAT. Oznaczałoby to, że w celu określenia, czy dostawa towarów miała miejsce, należy sprawdzić, czy z punktu widzenia ekonomicznego nastąpiło przeniesienie prawa do dysponowaniem towarem jak właściciel”.

W ocenie Wnioskodawcy, dla udzielenia właściwej odpowiedzi na sformułowane pytanie, kluczowe jest stanowisko wyrażone przez P. Fałkowskiego że: „Rozstrzygnięcie, czy w danych okolicznościach transakcji nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem podobne do prawa przysługującego właścicielowi, powinno zatem bazować na ocenie, w jakim stopniu podmiot ten może realizować opisane powyżej uprawnienia przysługujące właścicielowi” (Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz, K. Lewandowski, P. Fałkowski, Wydawnictwo C.H. Beck, wersja Legalis). Powyższe stanowisko zostało zaakceptowane nie tylko przez doktrynę, ale również orzecznictwo polskich sądów administracyjnych. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 105/09, został wyrażony pogląd, że „… podczas analizy pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel nie można nie uwzględnić krajowego systemu prawa regulującego obrót cywilny. Przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel winno mieścić się w granicach regulacji krajowych, na mocy których dochodzi do przeniesienia własności rzeczy lub nabycia prawa zbliżonego do prawa własności. J. Zubrzycki w Leksykonie VAT zauważa, że nie każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ujęciu ekonomicznym można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 VATU, lecz jedynie takie, które z punktu widzenia Prawa cywilnego przenosi na nabywcę prawo własności lub prawo umożliwiające nabywcy dysponowanie towarem prawie jak właściciel. (por. J. Zubrzycki: Leksykon VAT, tom I, 2009, „UNIMEX”, s. 28). Powyższa konstatacja wynika ze zwrotu „jak właściciel”, użytego przez normodawcę krajowego, jak i prawodawcę wspólnotowego”. Z powyższych poglądów doktryny i orzecznictwa, zarówno krajowego, jak i wspólnotowego, należy wyprowadzić wniosek, że nie każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ujęciu ekonomicznym można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ale tylko takie które prowadzi do władztwa ekonomicznego nad rzeczą, zbliżonego do pozycji właściciela. A contrario – przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ujęciu ekonomicznym nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 VAT w sytuacji, w której władztwo ekonomiczne nie będzie zbliżone do pozycji właściciela. Biorąc pod uwagę powołane powyżej stanowisko przez P. Fałkowskiego, które stanowi, że: „… za dostawę towarów uważa się także inne transakcje, w wyniku których nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem, takie samo jak prawo przysługujące właścicielowi”, należy uznać, że władztwo ekonomiczne, o którym mowa, musi być bardzo zbliżone do tego, które posiada właściciel. Jednocześnie mając na względzie powołane powyżej poglądy orzecznictwa i doktryny należy uznać, że prawo rozporządzania towarem jak właściciel powinno obejmować co najmniej możliwość: 1. faktycznego używania rzeczy, 2. obciążania rzeczy, 3. pobierania pożytków cywilnych i prawnych z rzeczy, 4. dowolnej zmiany rzeczy, 5. zniszczenia rzeczy, 6. oddać rzeczy innej osobie w używanie, 7. przeniesienia prawa do dysponowaniem rzeczą jak właściciel na inną osobę. Dopiero zatem, gdy dokonana z zachowaniem doświadczenia życiowego, obiektywna ocena, będzie pozwalać na stwierdzenie, że osoba, która uzyskała władztwo nad rzeczą jest zasadniczo uposażona we wszystkie, a na pewno zdecydowaną większość w/w możliwości w zakresie „władania” rzeczą, to wówczas uzasadnione będzie stwierdzenie, że zostało na nią przeniesione prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na stanowisko P. Fałkowskiego, rozpatrywane w zakresie możliwości braku posiadania władztwa ekonomicznego nad rzeczą przez właściciela rzeczy. Zauważa on, że: „Wyrażone w wyroku C-320/88 (Safe) stanowisko, że prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel może przysługiwać podmiotowi niebędącemu właścicielem, implikuje twierdzenie odwrotne, tzn. że możliwa jest sytuacja, w której podmiotowi będącemu właścicielem rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego nie będzie przysługiwało prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Powstaje więc pytanie, w jakich okolicznościach prawo własności towaru nie wiąże się z prawem do rozporządzania nim jak właściciel. Wydaje się, że sytuacja taka może mieć miejsce, gdy prawo własności obciążone jest ograniczeniem, które powoduje, że posiadacz tego prawa nie może swobodnie rozporządzać towarem. Takie ograniczenie w dysponowaniu rzeczą może wynikać np. z faktu, że na mocy przepisu prawa lub umowy, innym osobom przysługują do danej rzeczy prawa na tyle doniosłe, że prawo własności nie pozwala na swobodne dysponowanie rzeczą. W omawianym wyroku w sprawie C-320/88 (Safe) takim uwarunkowaniem może być fakt zawarcia przez właściciela nieruchomości umowy, na mocy której przeniósł on na inny podmiot prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością i czerpania z niej pożytków, obowiązek ponoszenia związanych z nią kosztów, zobowiązując się jednocześnie do przeniesienia prawa własności nieruchomości przed upływem określonego terminu” (Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz, K. Lewandowski, P. Fałkowski, Wydawnictwo C.H. Beck, wersja Legalis). Z powyższego można wyprowadzić jeden zasadniczy wniosek, że poprzez przepisy prawa, umowy lub inne zdarzenia wywołujące skutki prawne, mogą zostać wprowadzone takie ograniczenia we władaniu rzeczą, że podmiot, który taką rzecz będzie fizycznie posiadał, nie będzie mógł być traktowany jak podmiot, który posiada prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel. Biorąc pod uwagę wszystkie w/w okoliczności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wobec faktu, iż Członkowie: 1) nie będą mogli wykorzystać otrzymanych nieodpłatnie Środków w sposób inny aniżeli do produkcji Produktów, które następnie będą obowiązani zbyć na rzecz Spółki, a ponadto 2) sprzedaż Produktów, do produkcji których wykorzystano Środki, będzie następowała po cenie odpowiadającej cenie rynkowej pomniejszonej o wartość uprzednio przekazanych nieodpłatnie Środków. Nie jest możliwe przyjęcie, że nieodpłatne przekazanie Środków Członkom może być uznane za przeniesienie na nich prawa do rozporządzania tymi środkami jak właściciel. Wniosek taki należy wyprowadzić wobec faktu, że na podstawie Umowy, Członkowie zostaną tak dalece ograniczeni w możliwości wykorzystania Środków (który to sposób będzie polegał na wyłącznej możliwości zużycia Środków do produkcji Produktów, dla których Grupa została utworzona i zarejestrowana jako grupa producentów rolnych, i które następnie będą podlegały całkowitej sprzedaży na rzecz jednego, z góry ustalonego i nie podlegającego zmianie podmiotu - Grupy). Nie będą oni wyposażeni we wszystkie lub zdecydowaną większość uprawnień, które zwyczajowo przysługują właścicielowi rzeczy. Nie będą oni mieli prawa wykorzystać ich w inny sposób, aniżeli z góry ustalony i konkretny sposób. Nie będą oni mieli również prawa ich zbyć, oddać innej osobie do korzystania, zniszczyć, czy też dowolnie zmienić/zmodyfikować. Co więcej członkowie Grupy nie będą mieli możliwości i nie będą posiadali prawa do pobrania z otrzymanych produktów dowolnych pożytków. Jak zostało już wspomniane po ich stronie istniał (i istnieje nadal) obowiązek sprzedaży całości wyprodukowanych produktów rolnych (w tym przypadków ...) do Spółki, z pomniejszeniem ceny sprzedaży – ustalonej wg aktualnych cen rynkowych – o wartość otrzymanych środków do produkcji. W ocenie Wnioskodawcy przekazanie Członkom Środków nie będzie również stanowiło świadczenia usług w rozumieniu VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 VAT:

1. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

2. Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak wskazano powyżej w zobowiązaniu Członka do określonego wykorzystania otrzymanego nieodpłatnie Środka, tj. na celu wyprodukowania Produktu, i następczego zbycia takiego produktu na rzecz Grupy, uwypukla się związek przekazania z działalnością gospodarczą Grupy. Przekazanie nie nastąpi na cele inne niż działalność gospodarcza, ani na czyjekolwiek cele osobiste. Jak wskazuje A. Bartosiewicz: „Opodatkowaniu (art. 8 ust. 2 pkt 2 – przyp. red.) podlega takie świadczenie usług, które następuje na cele inne niż działalność gospodarcza. Oznacza to, że wykonywanie tych usług nie jest konieczne do celów prowadzonej działalności. Usługi te nie są także pożądanym uzupełnieniem działalności podatnika” (VAT. Komentarz, A. Bartosiewicz, WKP 2023, wersja Lex). Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają: 1) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18.11.2014 r., znak: IPPP2/443-812/14-2/AO, 2) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18.07.2013 r., znak: ITPP1/443-372/13/KM, 3) interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 06.03.2013 r., znak: ITPP1/443-1516/12/KM.

Ad 2.

 Zgodnie z art. 86 ust. 1 VAT: w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawodawca stworzył prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy, który to przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wskazano powyżej, w zobowiązaniu Członka do określonego wykorzystania otrzymanego nieodpłatnie Środka, tj. na celu wyprodukowania Produktu, i następczego zbycia takiego Produktu na rzecz Grupy, która – w ramach czynności opodatkowanych – dokonywać będzie dalszej odsprzedaży Produktów, uwypukla się związek zakupu Środków z czynnościami opodatkowanymi Grupy. W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie Środków, które następnie będą podlegały przekazaniu Członkom. Stanowisko, o którym mowa, zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18.11.2014 r., znak: IPPP2/443-812/14-2/AO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania na rzecz Członków Środków do produkcji Produktów oraz prawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Środków do produkcji Produktów.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Tut. Organ informuje, że dla zachowania spójności niniejszej interpretacji, w pierwszej kolejności udzielono odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku numerem 2, a następnie na pytanie oznaczone we wniosku numerem 1.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że:

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

 Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

 W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawno-podatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiadają Państwo status grupy producentów rolnych. Produktem, dla którego zostali Państwo utworzeni są (...). Państwa wspólnikami są producenci... - Członkowie. Państwa działalność skupia się na nabywaniu Produktów od Członków i ich dalszej odsprzedaży. Z każdym Członkiem posiadają Państwo zawartą ramową umowę produkcyjno-handlową. Członek w każdym roku działalności, jest zobowiązany wyprodukować i sprzedać Państwu co najmniej 80% wyprodukowanych Produktów. Z wypracowanych dochodów będą Państwo nabywać środki do produkcji Produktów w postaci .... Zakup Środków przez Państwa będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu Środków chcą Państwo odliczać podatek naliczony. Nabyte Środki następnie przekażą Państwo nieodpłatnie Członkom. Środki otrzymane przez Członka od Państwa będą wykorzystywane do produkcji Produktów. Wytworzone przy wykorzystaniu Środków Produkty, w całości zostaną Państwu sprzedane. Tak nabyte Produkty, dalej będą Państwo odsprzedawać. Środki przekazywane Członkom tj. (...) nie będą stanowiły prezentów o małej wartości czy próbek w rozumieniu art. 7 ust. 4 i ust. 7 ustawy. Zakup Środków do produkcji Produktów, które następnie będą nieodpłatnie przekazywane Członkom, będzie udokumentowany fakturami VAT wystawionymi na Państwa. Odsprzedaż Produktów przez Państwa, uprzednio nabytych od Członków, będzie stanowiła dla Państwa czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Środków do produkcji Produktów.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W analizowanym przypadku obie przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego zostaną spełnione, bowiem są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakupione środki do produkcji, które następnie będą nieodpłatnie przekazywane na rzecz Członków – jak wskazali Państwo – będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (odsprzedaż Produktów, uprzednio nabytych od Członków, będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku).

Mając na uwadze treść powołanych powyżej przepisów oraz przedstawiony opis sprawy wskazuję, że z uwagi na fakt spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem Środków - towarów będących środkami produkcji rolnej, które nieodpłatnie będą przekazywane Członkom Państwa Grupy. Podkreślenia wymaga jednak, że będą mogli Państwo zrealizować prawo do odliczenia pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

A zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznałem za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania na rzecz Członków Środków do produkcji Produktów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy:

Wskazany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Jak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Podkreślić w tym miejscu należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 20 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Nie ma w tym przypadku również znaczenia ilość przekazywanych przez podatnika jednemu podmiotowi towarów.

Jak wyżej wskazano, z tytułu nabycia Środków, które nieodpłatnie będą przekazywane Członkom Grupy, przysługiwać będzie Państwu prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, Środki przekazywane Członkom nie będą stanowiły prezentów o małej wartości czy próbek w rozumieniu art. 7 ust. 4 i ust. 7 ustawy.

Zatem do nieodpłatnego przekazania towarów, nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy.

Należy zauważyć, że z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika, że za dostawę towarów uznaje się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Spośród czynności „przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel” można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności.

W kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy wskazać, że skoro Członkowie Grupy będą mieli prawo sprzedaży wyprodukowanych przez siebie towarów (...) to oznacza, że będą mieli prawo do dysponowania ww. towarem jak właściciel, a tym samym będą mieli również prawo do dysponowania jak właściciel środkami zużytymi do produkcji tych ..., przekazanymi przez Państwa Spółkę. Członkowie Grupy nabędą zarówno uprawnienia do korzystania z nabytych środków do produkcji rolnej (...), ale i wyzbycia się ich własności w momencie sprzedaży wyprodukowanych ....

W konsekwencji nieodpłatne przekazanie Członkom Grupy do użytkowania zakupionych przez Państwa Spółkę Środków, przy nabyciu których – jak wyżej wskazano – będą mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego, będzie podlegało opodatkowaniu jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru.

Warunkiem uznania powyższych czynności za odpłatną dostawę towaru jest przysługujące podatnikowi w części lub w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, które mają być przekazane. Jeżeli zatem podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W konsekwencji nieodpłatne przekazanie członkom grupy do użytkowania zakupionych przez Państwa Środków do produkcji Produktów, przy nabyciu których – jak wyżej wskazano – będą mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego, będzie podlegało opodatkowaniu jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Państwo przekazując nieodpłatnie Członkom Grupy towary (Środki) będziecie dokonywać dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Tym samym będziecie mieli obowiązek naliczenia należnego podatku VAT od nieodpłatnego przekazania towarów według stawki właściwej dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, chyba, że dostawa danego towaru korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, nieodpłatne przekazanie (dostawa towarów) środków produkcji rolnej (...) Członkom Grupy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem nieprawidłowe jest Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym nieodpłatne przekazanie Środków Członkom przez Wnioskodawcę nie będzie rodzić obowiązku rozpoznania przez Wnioskodawcę podatku należnego w podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. 2383 ze zm.).