Wyrok NSA z dnia 25 marca 2022 r., sygn. II GSK 1739/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia del. WSA Cezary Kosterna Protokolant Anna Ważbińska-Dudzińska po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 stycznia 2017 r. sygn. akt VI SA/Wa 1535/16 w sprawie ze skargi J. . na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J.R.na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 240 (dwieście czterdzieści) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 stycznia 2017 r., sygn. akt VI SA/Wa 1535/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; powoływanej dalej jako p.p.s.a.), oddalił skargę J. R. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2016 r. w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku WSA złożył J. R., zaskarżając to orzeczenie w całości. Strona wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego ustanowionego z urzędu według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie

1) na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. przepisów prawa materialnego, a to art. 13k ust 1 pkt 2 w zw. z art 13 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej "u.d.p.") w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w ten sposób, że dokonano niewłaściwej wykładni poprzez uznanie, że kierujący pojazdem o masie całkowitej przekraczającej 3,5 t. winien jest uregulować opłatę za przejazd drogą krajową, mimo braku prawidłowego oznaczenia tej drogi, co w konsekwencji doprowadziło skarżącego do sytuacji w której została nałożona na niego kara w wysokości 1.500 zł,