Wyrok NSA z dnia 17 marca 2022 r., sygn. I FSK 1308/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3142/16 w sprawie ze skargi J.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 4 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za kwiecień 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz J.P. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Zaskarżonym wyrokiem z 7 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3142/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", uwzględnił skargę J.P. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej "organ odwoławczy") z 4 sierpnia 2016 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za kwiecień 2011 r. i uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że nie podziela stanowiska organów podatkowych o braku prawa Skarżącego do otrzymania zwrotu nadpłaty spowodowanej obniżeniem pierwotnie zastosowanej do sprzedaży niektórych artykułów spożywczych stawki VAT 8% do 5% ze względu na brak poniesienia przez niego ekonomicznego ciężaru podatku (sprzedaż na rzecz konsumentów udokumentowana paragonami fiskalnymi). W ocenie Sądu taki warunek w odniesieniu do podatnika nie wynika z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej "O.p.", definiujących pojęcie nadpłaty, a powoływana przez organy podatkowe uchwała siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I GPS 1/11 (dostępna w Centralnej Bazie Orzecznictwa Sądów Administracyjnych, https://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej "CBOSA"), nie ma zastosowania do podatku od towarów i usług. Sąd nie zgodził się także z organami podatkowymi w kwestii znaczenia prawnego w rozpoznawanej sprawie interpretacji indywidualnej, której udzielono Skarżącemu. Zdaniem Sądu przedmiotowa interpretacja, jak wynika z jej treści, została udzielona w warunkach przedstawienia przez wnioskodawcę (Skarżącego) wyczerpującego stanu faktycznego, który w części jest zbieżny ze stanem faktycznym rozpoznawanej sprawy. W związku z udzieleniem przedmiotowej interpretacji Skarżącemu przysługuje ochrona, o której mowa w art. 14l w zw. z art. 14k § 1 O.p. Brak zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku nie wyklucza bowiem możliwości skutecznego wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. W wyroku wskazano ponadto na dopuszczalność korygowania wartości podstawy opodatkowania i podatku należnego przy sprzedaży potwierdzonej paragonami fiskalnymi, wywodząc to prawo z wykładni systemowej przepisów ustawowych i wykonawczych regulujących w szczególności zasady ewidencjonowania obrotu na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Za zasadne Sąd uznał także zarzuty skargi dotyczące uzasadnienia decyzji organu odwoławczego oraz uchylenia się organów podatkowych od obowiązku poczynienia stosownych ustaleń faktycznych.