Wyrok NSA z dnia 17 marca 2022 r., sygn. I FSK 1299/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 września 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3111/16 w sprawie ze skargi J.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 4 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za maj 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz J.P. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Zaskarżonym wyrokiem z 22 września 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3111/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", uwzględnił skargę J.P. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej "organ odwoławczy") z 4 sierpnia 2016 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za maj 2011 r. i uchylił zaskarżona decyzję.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że istotę sporu w sprawie stanowiło zagadnienie, czy - w związku z zastosowaniem przez Skarżącego stawki VAT 8% zamiast 5% do dostawy niektórych artykułów spożywczych - doszło do nadpłacenia przez niego podatku od towarów i usług za maj 2011 r. oraz czy dokonana przez Skarżącego zmiana w naliczeniu tego podatku faktycznie stanowi korektę sprzedaży. Rozstrzygając tak zakreślony spór, Sąd pierwszej instancji przede wszystkim nie podzielił stanowiska organów podatkowych, odwołującego się do uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I GPS 1/11 (dostępna w Centralnej Bazie Orzecznictwa Sądów Administracyjnych, https://orzeczenia.nsa.gov.pl; dalej "CBOSA"), o konieczności poniesienia ekonomicznego ciężaru podatku jako warunku zwrotu nadpłaty, gdyż taki warunek - w odniesieniu do podatnika - nie wynika z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej "O.p.", definiujących pojęcie nadpłaty. Sąd nie zgodził się także z organami podatkowymi w kwestii znaczenia prawnego w rozpoznawanej sprawie interpretacji indywidualnej, której udzielono Skarżącemu. Zdaniem Sądu przedmiotowa interpretacja, jak wynika z jej treści, została udzielona w warunkach przedstawienia przez wnioskodawcę (Skarżącego) wyczerpującego stanu faktycznego, który w części jest zbieżny ze stanem faktycznym rozpoznawanej sprawy. W związku z udzieleniem przedmiotowej interpretacji Skarżącemu przysługuje ochrona, o której mowa w art. 14l w zw. z art. 14k § 1 O.p. Brak zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku nie wyklucza bowiem możliwości skutecznego wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. W wyroku wskazano ponadto na dopuszczalność korygowania wartości podstawy opodatkowania i podatku należnego przy sprzedaży potwierdzonej paragonami fiskalnymi, wywodząc to prawo z wykładni systemowej przepisów ustawowych i wykonawczych regulujących w szczególności zasady ewidencjonowania obrotu na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Za zasadne Sąd uznał także zarzuty skargi dotyczące uzasadnienia decyzji organu odwoławczego oraz uchylenia się organów podatkowych od obowiązku poczynienia stosownych ustaleń faktycznych.