Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2023 r., sygn. II GSK 1009/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Boratyn Protokolant Patrycja Kołtan- Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 993/19 w sprawie ze skargi A. N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca 2017 r. nr Sp. 169.2016 w przedmiocie oddalenia sprzeciwu dotyczącego prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz A. N. 3400 (słownie: trzy tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 grudnia 2019 r., oddalił skargę A. N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca 2017 r., w przedmiocie oddalenia sprzeciwu wobec udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy graficzny.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

pismem z dnia 29 października 2015 r. skarżąca wniosła sprzeciw wobec decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy graficzny o numerze R.271391 na rzecz K. M.. Znak został przeznaczony do oznaczania towarów ujętych w klasach 20 i 28: posłania dla zwierząt domowych, legowiska dla zwierząt domowych, budy dla zwierząt domowych, psie budy, słupki do drapania dla kotów, poduszki dla zwierząt domowych (klasa 20); zabawki dla zwierząt domowych (klasa 28). Jako podstawę prawną swojego żądania skarżąca wskazała przepisy art. 129 ust. 1 pkt 2, art. 129 ust. 2 pkt 1, 2 i 3, art. 131 ust. 2 pkt 1 oraz art. 131 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.; dalej jako: p.w.p.). Zarzuciła, że sporny znak nie posiadał zdolności odróżniającej dla towarów nim oznaczanych, ponieważ przed datą jego zgłoszenia był powszechnie używany przez wielu producentów różnego rodzaju przedmiotów przeznaczonych dla zwierząt domowych. Skarżąca podnosiła, że motyw białej łapy zwierzęcej umieszczonej na czarnym tle był od wielu lat używany przez większość przedsiębiorców szyjących posłania dla zwierząt i produkujących różne akcesoria i zabawki dla zwierząt i jest on elementem wielu wcześniejszych oznaczeń. Zarzuciła również, że celem zgłoszenia spornego znaku było świadome zawłaszczenie oznaczenia używanego przez konkurencję. W ocenie skarżącej sporny znak towarowy nie posiadał zdolności odróżniającej, gdyż konsumenci, zetknąwszy się na rynku z towarami uprawnionego oznaczonymi spornym znakiem, nie będą w stanie odróżnić tych towarów od towarów innych producentów posłań dla zwierząt.