Wyrok NSA z dnia 1 marca 2012 r., sygn. II GSK 80/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia del. WSA Jacek Czaja (spr.) Protokolant Anna Ważbińska po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1058/10 w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na wzór użytkowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz A. C. kwotę 950 (dziewięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 15 września 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1058/10 oddalił skargę A. C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2010 r., [...] w przedmiocie prawa ochronnego na wzór użytkowy.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że wymienioną wyżej decyzją Urząd Patentowy oddalił wniosek A. C. o unieważnienie prawa ochronnego na wzór użytkowy nr [...] pt.: "[...]" udzielonego na rzecz A. K. i M. A., prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą F. P. - . M. z siedzibą w Cz.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę stwierdził, że stosownie do art. 77 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz.U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 ze zm.) wzorem użytkowym podlegającym ochronie jest nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci. Definicję nowości zawiera art. 11 tej ustawy, w myśl którego rozwiązanie uważa się za nowe, jeśli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, nie zostało ono udostępnione do wiadomości powszechnej w sposób ujawniający dla znawcy dostateczne dane do jego stosowania, w szczególności przez publikację, jawne stosowanie lub wystawienie na wystawie publicznej, przy czym, przy merytorycznej ocenie nowości rozwiązania konieczne jest uwzględnienie w zasadzie całego stanu techniki. Sąd pierwszej instancji wskazał, że w jego ocenie ugruntowany jest pogląd w orzecznictwie oraz w piśmiennictwie, zgodnie z którym dla wykazania braku nowości konieczne jest przeciwstawienie danemu rozwiązaniu konkretnego rozwiązania o identycznych w istocie cechach. Należy więc przeciwstawić rozwiązanie w którym cechy techniczne występują w tym samym powiązaniu lub w tej samej funkcji co w rozwiązaniu chronionym. Nie wystarczy, zdaniem Sądu dowieść, że poszczególne istotne elementy danego rozwiązania są znane z kilku odrębnych rozwiązań zaliczonych do stanu techniki, gdyż danemu rozwiązaniu trzeba przeciwstawić konkretne wcześniejsze rozwiązanie tego samego problemu. W oparciu o więcej niż jedno rozwiązanie (kilka wcześniejszych rozwiązań) można dowodzić braku nieoczywistości rozwiązania, a nie braku nowości. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że dla udowodnienia, iż sporny wzór użytkowy nie jest rozwiązaniem nowym, oprócz wykazania, że został on udostępniony do wiadomości powszechnej przed tą datą, należy również wykazać, że udostępnienie to nastąpiło w sposób ujawniający dla znawcy dostateczne dane do jego zastosowania. Zatem dowód braku nowości wzoru użytkowego wymaga przedstawienia co najmniej jednego, konkretnego, wcześniejszego rozwiązania, o wszystkich jego zastrzeganych cechach. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 80 ust. 3 cyt. ustawy o wynalazczości, zakres przedmiotowy prawa ochronnego na wzór użytkowy określają zastrzeżenia ochronne. Z powyższego wynika, że zakres przedmiotowy określony jest przez całość zastrzeżenia ochronnego tj. zarówno przez część przedznamienną jak i część znamienną zastrzeżenia, przy czym część przedznamienną definiuje przedmiot znany ze stanu techniki, a cześć znamienna określa cechy nowe przedmiotu zdefiniowanego w części przedznamiennej zastrzeżenia. Jest więc zrozumiałe, że obie części zastrzeżenia ochronnego określają przedmiot jako całość i obie części muszą być brane pod uwagę przy ocenie zakresu rozwiązania. Sąd pierwszej instancji zauważył, że wszystkie elementy spornego wzoru mogą być znane, ale ochronie podlega wzajemne funkcjonalne powiązanie tych elementów. Ponadto sporny wzór użytkowy należy interpretować nie tylko poprzez zastrzeżenia, ale także rysunek.