Postanowienie WSA w Szczecinie z dnia 26 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Sz 1079/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący asesor WSA Joanna Świerzko-Bukowska po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. R. i A. B. na czynność Burmistrza Miasta i Gminy Gryfino w przedmiocie włączenia karty adresowej zabytku nieruchomego do gminnej ewidencji zabytków postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 9 listopada 2023 r. E. R. i A. B. (dalej: skarżący) wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na czynność Burmistrza Miasta i Gminy polegającą na sporządzeniu i włączeniu do gminnej ewidencji zabytków karty adresowej zabytku nieruchomego dla budynku mieszkalnego położonego przy ul. [...] w G.. Działka nr [...] na której posadowiony jest budynek stanowi własność skarżących (KW Nr [...]).

W uzasadnieniu skargi skarżący podali, że przedmiotową nieruchomość nabyli w 2011 r. Natomiast w 2018 r. uzyskali informację przekazaną drogą nieoficjalną, że ich nieruchomość została bez ich wiedzy wpisana do gminnej ewidencji zabytków a także że została dla tej nieruchomości założona karta adresowa zabytku. Skarżący dysponowali opinią techniczną sporządzoną przez rzeczoznawcę dotyczącą oceny stanu technicznego nieruchomości, z której wynikało, że stan degradacji nieruchomości nie uzasadnia przeprowadzenia prac pozwalających na przywrócenie stanu pierwotnego budynku, z uwagi na zbyt wysokie koszty. Z punktu widzenia skarżących rozwiązaniem ekonomicznie uzasadnionym byłaby rozbiórka i postawienie nowego budynku. Wobec tego skarżący, powołując się na opinię techniczną rzeczoznawcy, skierowali do organu gminy wniosek z dnia 20 kwietnia 2018 r. o wykreślenie nieruchomości z gminnej ewidencji zabytków. Organ gminy skierował do Zachodniopomorskiego Konserwatora Zabytków wniosek o zaopiniowanie wyłączenia nieruchomości z gminnej ewidencji zabytków. Stanowisko Zachodniopomorskiego Konserwatora Zabytków zostało zawarte w piśmie z dnia 26 lipca 2017 r. (w rzeczywistości 26 lipca 2018 r.), w którym to powołano się na kartę adresową zabytku a także oględziny nieruchomości dokonane w 2018 r. W ocenie Konserwatora budynek nie utracił wartości zabytkowych a stwierdzony przez rzeczoznawcę zły stan techniczny w żaden sposób nie umniejszył wartości zabytkowych posiadanych przez nieruchomość. W konsekwencji organ gminy poinformował o odmowie wykreślenia nieruchomości z gminnej ewidencji zabytków. W kwietniu 2023 r. skarżący zlecili wykonanie kolejnej ekspertyzy, z której wynikało dalsze pogorszenie się stanu technicznego budynku. W dniu 24 października 2023 r. pełnomocnik skarżących zapoznał się z dokumentacją dotyczącą włączenia nieruchomości do gminnej ewidencji zabytków, składającą się wyłącznie z karty adresowej zabytku oraz korespondencji prowadzonej pomiędzy skarżącymi a organem gminy w 2018 r. Według skarżących początkiem terminu do wniesienia skargi jest dzień wglądu w akta postępowania przez ich pełnomocnika i powzięcie przez nich wiedzy co do podstawy dokonania przez organ gminy włączenia stanowiącej ich własność nieruchomości do gminnej ewidencji zabytków.