Interpretacja indywidualna z dnia 25 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.551.2023.1.AS

Czy limit 150.000 zł, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. wartości końcowej, związanej z ewentualnym wykupem przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy limit 150.000 zł, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. wartości końcowej, związanej z ewentualnym wykupem przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalności głównie w zakresie związanym z produkcją i handlem (…). Spółka jest podatnikiem czynnym VAT i cała jej sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła z podmiotem zewnętrznym (niepowiązanym ze Spółką) umowę leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem umowy leasingu jest samochód osobowy, spełniający definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a ustawy o CIT.

Samochód jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki. Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy leasingu.

Umowa leasingu zawarta przez Spółkę wskazuje wartość przedmiotu leasingu (wartość rynkową samochodu osobowego), tj. wartość nabycia samochodu przez Leasingodawcę. Ponadto, zgodnie z umową leasingu, Spółka jest zobowiązana do poniesienia na rzecz Leasingodawcy szeregu opłat. W przypadku zawartej umowy będącej umową leasingu operacyjnego będą to następujące opłaty:

-opłata wstępna,

-okresowe opłaty leasingowe (raty leasingu).

Zgodnie z umową leasingu, Spółka może (tzn. nie ma obowiązku) dokonać wykupu przedmiotu leasingu na koniec trwania umowy leasingu - w tym zakresie umowa leasingu określa wysokość kwoty wykupu (tzw. wartość końcowa przedmiotu leasingu).

Suma powyższych opłat (tj. opłata wstępna + opłaty okresowe + kwota wykupu) w ramach umowy leasingu przewyższa wartość przedmiotu leasingu.

Pytanie

Czy limit 150.000 zł, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. wartości końcowej, związanej z ewentualnym wykupem przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego, będącego przedmiotem tej umowy. Dodatkowo, na postawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT, w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT przez umowę leasingu należy rozumieć umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Umowa zawarta przez Wnioskodawcę wskazuje wartość przedmiotu leasingu (wartość rynkową samochodu osobowego), tj. wartość nabycia samochodu przez Leasingodawcę. Ponadto, zgodnie z umową leasingu, Spółka zobowiązana jest ponieść na rzecz Finansującego szereg opłat. W przypadku umowy będącej umową leasingu operacyjnego będą to następujące opłaty:

-opłata wstępna;

-okresowe opłaty leasingowe (raty leasingu).

Zgodnie z umową leasingu, Spółka może (chociaż nie musi) dokonać wykupu przedmiotu leasingu na koniec trwania umowy - w tym zakresie umowa leasingu wyznacza wysokość tzw. kwoty wykupu (tzw. wartość końcowa).

Spółka pragnie podnieść, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębnym zdarzeniem gospodarczym (odrębną transakcją, w tym na gruncie przepisów podatkowych) od samej usługi leasingu.

W ocenie Wnioskodawcy, pojęcie „wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy” wyrażone w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, w powiązaniu z art. 16 ust. 5c ustawy o CIT, będzie wyznaczona przez sumę opłaty wstępnej i rat leasingowych wyrażonych w umowie leasingu.

Podobne stanowisko w analogicznych przypadkach zajmuje również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo:

-w interpretacji z dnia 25 października 2021 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.338.2021.2.EJ, w której Dyrektor KIS wskazał, że „(...) wynikające z umowy leasingu operacyjnego opłaty, limitowane będą limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT. Natomiast limit ten nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego.” 

-w interpretacji z dnia 19 sierpnia 2021 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.140.2021.2.ASK: „(...) limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, będzie dotyczył ewentualnego wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych. Ponadto, wynikające z umowy leasingu operacyjnego opłaty, limitowane będą odrębnym limitem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT.”

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, limit 150.000 zł, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. opłaty końcowej, związanej z ewentualnym wykupem przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z art. 4a pkt 9a ustawy o CIT:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16 ust. 5a ustawy o CIT:

Na podstawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT:

Z treści art. 16 ust. 5d ustawy o CIT wynika, że:

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT:

Z kolei art. 17a pkt 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Stosownie do treści art. 17b ust. 1 ustawy o CIT:

W związku z powyższym, co do zasady jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT, warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatki związane ze spłatą rat leasingowych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarli Państwo z podmiotem zewnętrznym, niepowiązanym z Państwem, umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. Samochód osobowy spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a ustawy o CIT. Samochód ten jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki. Nie prowadzą Państwo ewidencji przebiegu samochodu osobowego, będącego przedmiotem umowy leasingu. Zawarta przez Państwa umowa leasingu wskazuje wartość przedmiotu leasingu, tj. wartość nabycia samochodu przez Leasingodawcę. Zgodnie z umową leasingu są Państwo zobowiązani do poniesienia na rzecz Leasingodawcy opłat:

-opłata wstępna,

-okresowe opłaty leasingowe.

Zgodnie z umową leasingu mogą Państwo dokonać wykupu przedmiotu leasingu na koniec trwania umowy leasingu – w tym zakresie umowa leasingu określa wysokość kwoty wykupu, czyli wartość końcową przedmiotu leasingu. Suma opłat w ramach umowy leasingu, tj.:

-opłata wstępna,

-opłaty okresowe,

-kwota wykupu,

przewyższa wartość przedmiotu leasingu.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy limit 150.000 zł o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy tzw. wartości końcowej, związanej z ewentualnym wykupem przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu.

Jak zostało już wcześniej wskazane, w myśl cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, dotyczących samochodu osobowego, opłat wynikających m.in. z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że z cyt. art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, jednoznacznie wynika, że aby określona umowa leasingu mogła być uznana za podatkową umowę leasingu operacyjnego, to suma ustalonych w tej umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W tym też zakresie zauważyć trzeba, że wyłączenie wskazanej we wniosku „kwoty wykupu”, tj. ceny wykupu przedmiotu leasingu w wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem leasingu, spowodowałoby, że suma netto określonych w niej wartości byłaby niższa niż wartość początkowa przedmiotu leasingu, co tym samym wykluczałoby możliwość uznania wskazanej we wniosku umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego i zaliczenia wynikających z niej należności do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, wskazana we wniosku „kwota wykupu” a więc cena wykupu przedmiotu leasingu – samochodu osobowego, stanowi „opłatę wynikającą z umowy leasingu” i musi zostać uwzględniona w wartości samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, co zarazem oznacza, że opłata ta ma wpływ na obliczenie proporcji, o której mowa w tym przepisie.

Zatem do ustalenia ww. proporcji należy brać pod uwagę całą wartość samochodu wynikającą z umowy leasingu. W niniejszej sprawie będzie to opłata wstępna, raty leasingowe (część kapitałowa) oraz kwota wykupu.

Proporcję tę, na podstawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT, odniesiecie Państwo jednakże wyłącznie do opłaty wstępnej i raty leasingu (część kapitałowa), stanowiących „spłatę wartości samochodu osobowego”, biorąc pod uwagę, że jak wynika z wniosku, umowa leasingu operacyjnego w ramach której ponosicie Państwo wydatki z tytułu opłaty wstępnej i raty leasingowej stanowią odrębną transakcję od transakcji wykupu samochodu osobowego z leasingu.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko wskazujące, że pojęcie „wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy” wyrażone w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, w powiązaniu z art. 16 ust. 5c ustawy o CIT, będzie wyznaczona przez sumę opłaty wstępnej i rat leasingowych wyrażonych w umowie leasingu – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zauważyć należy, że wydając niniejsze rozstrzygnięcie nie wzięto pod uwagę powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, jako wydanych w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły; w związku z czym nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem ww. wniosku z 30 listopada 2023 r. Ponadto, ze we względów wskazanych w niniejszej interpretacji, Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska. Jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować, np. pod wpływem orzecznictwa sądowego. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to, czy stanowisko to byłoby słuszne, czy też nie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).