Interpretacja indywidualna z dnia 22 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.352.2023.2.AW

Ustalenie czy Gmina zobowiązana będzie do prowadzenia ewidencji i składania deklaracji akcyzowych w zakresie tej części węgla, która nie zostanie sprzedana, ale zostanie wykorzystana na cele zadań własnych Gminy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłegow zakresie podatku akcyzowego jest:

- nieprawidłowew zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji i składania deklaracji akcyzowych w zakresie tej części węgla, która nie zostanie sprzedana, ale zostanie wykorzystana na cele zadań własnych Gminy;

- prawidłowew zakresie uznania, że węgiel wykorzystany na cele zadań własnych Gminy należy traktować jako użycie wyrobów węglowych, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 21 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący obowiązku prowadzenia ewidencji, składania deklaracji akcyzowych oraz uznania, że węgiel wykorzystany na cele zadań własnych Gminy należy traktować jako użycie wyrobów węglowych, wpłynął 21 listopada 2023 r. Przedmiotowy wniosek uzupełnili Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 stycznia 2023 r. (data wpływu: 16 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Gmina”) jest jednostką samorządu terytorialnego. Gmina nabyła węgiel z przeznaczeniem dla gospodarstw domowych w trybie ustawy z 27 października 2022 r. o zakupie preferencyjnym paliwa stałego dla gospodarstw domowych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2236, dalej jako: „Ustawa o zakupie preferencyjnym”). Na dzień nabycia węgla Gmina nie posiadała statusu pośredniczącego podmiotu węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 Ustawy o zakupie preferencyjnym, do gminy, nie stosuje się przepisów art. 16, art. 21a ust. 1, art. 24e ust. 1 pkt 1, art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. a, ust. 3g i ust. 3j oraz art. 138i ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w zakresie paliw stałych.

Na mocy tych regulacji, dokonywana przez Gminę sprzedaż węgla w trybie Ustawy o zakupie preferencyjnym, nie wiązała się z dopełnieniem jakichkolwiek obowiązków w podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 163e Ustawy o podatku akcyzowym, sprzedaż gminom wyrobów węglowych objętych pozycją CN 2701 na podstawie Ustawy o zakupie preferencyjnym była zwolniona od akcyzy.

Ustawa o zakupie preferencyjnym nie reguluje kwestii węgla, który nie został przez gminy sprzedany do 31 lipca 2023 r. Niemniej jednak, mając na względzie fakt, że wielu gminom nie udało się sprzedać węgla w trybie Ustawy o zakupie preferencyjnym, Ministerstwo Aktywów Państwowych w piśmie z 28 lipca 2023 r., sygn. DAS.V.070.6.2023, przedstawiło wykładnię, zgodnie z którą węgiel kupiony przez gminy w trybie Ustawy o zakupie preferencyjnym należy traktować jako mienie komunalne w rozumieniu art. 43 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r., poz. 40, dalej jako: „Ustawa o samorządzie gminnym”), które może być nadal przedmiotem sprzedaży gospodarstwom domowym (z zachowaniem wymogów m.in. Ustawy o podatku akcyzowym, w tym z zastosowaniem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku akcyzowym) lub też może zostać wykorzystane na cele realizacji zadań własnych gminy (np. w zakresie ochrony zdrowia, pomocy społecznej, edukacji publicznej), co nie będzie wiązało się z jakimikolwiek obowiązkami w zakresie podatku akcyzowego.

Ponieważ w Gminie pozostała duża ilość węgla nie sprzedanego w trybie Ustawy o zakupie preferencyjnym, Gmina zdecydowała, że spróbuje sprzedać ten węgiel na rzecz gospodarstw domowych, a ewentualnie taką jego część, której Gmina nie zdoła sprzedać, Gmina pozostawi na cele realizacji zadań własnych.

Planując kontynuowanie sprzedaży węgla, Gmina zarejestrowała się jako pośredniczący podmiot węglowy i zaprowadziła ewidencję wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 138i Ustawy o podatku akcyzowym. Ponieważ węgiel sprzedawany przez Gminę korzysta ze zwolnienia z akcyzy w oparciu o art. 31a ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku akcyzowym, Gmina składać będzie kwartalną deklarację AKC-KZ, o której mowa w art. 24e Ustawy o podatku akcyzowym.

W przypadku braku możliwości sprzedaży całości pozostałej ilości węgla w przyjętym przez Gminę terminie, Gmina zaplanowała przeznaczenie niesprzedanego węgla na cele zadania własnego w zakresie edukacji publicznej (tj. zadania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 8 Ustawy o samorządzie gminnym), w zakresie prowadzenia świetlic samorządowych (tj. zadania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 9 Ustawy o samorządzie gminnym) oraz w zakresie ochrony przeciwpożarowej (tj. zadania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 14 Ustawy o samorządzie gminnym).

W tym celu, Gmina planuje przeznaczyć część pozostałego w Gminie węgla na rzecz ogrzania budynku szkoły będącej jednostką budżetową Gminy, nieposiadającą odrębnej od Gminy osobowości prawnej i niebędącej odrębnym od Gminy podatnikiem VAT i podatnikiem podatku akcyzowego.

Natomiast drugą część pozostałego węgla Gmina planuje przeznaczyć na cele opałowe budynków gminnych, w których mieszczą się prowadzone przez Gminę świetlice młodzieżowe i prowadzą swoją działalność Ochotnicze Straże Pożarne (dalej jako: „OSP”), korzystające z lokali w tych budynkach na podstawie umowy użyczenia.

Jednostki OSP są odrębnymi od Gminy osobami prawnymi, których działalność podlega regulacjom ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2020, poz. 2261). Jednostki OSP są organizacjami, o których mowa w art. 3 ust. 2 i ust. 3 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2023 r., poz. 571, dalej jako: „Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie”).

Gmina zwraca uwagę, że zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z 17 grudnia 2021 r. o ochotniczych strażach pożarnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 194, dalej jako: „Ustawa o ochotniczych strażach pożarnych”), działalność OSP finansowana jest, przede wszystkim, z budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 Ustawy o ochotniczych strażach pożarnych, w ramach realizacji zadania własnego w zakresie ochrony przeciwpożarowej gmina zapewnia ochotniczym strażom pożarnym, stosownie do posiadanych sił i środków, m.in. obiekty, tereny, pojazdy i sprzęt specjalistyczny, środki ochrony indywidualnej, umundurowanie, w tym umundurowanie wyjściowe, i środki łączności oraz ich utrzymanie.

Zatem obowiązkiem Gminy jest zapewnienie OSP środków rzeczowych i finansowych niezbędnych do prowadzenia działalności w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

Ponoszone przez Gminę koszty działalności OSP związane z ochroną przeciwpożarową, w tym koszty węgla niezbędnego dla ogrzania obiektów, w których mieszczą się OSP, są pokrywane z budżetu gminy w formie bezpośredniego wydatku z budżetu. Gmina nie przekazuje własności węgla OSP, ale traktuje węgiel jako mienie pozostające własnością Gminy, inwentaryzuje stan węgla i na bieżąco kontroluje ilość węgla zużytego w budynkach, w których znajdują się lokale zajmowane przez OSP.

Rozważając ewentualność pozostawienia niesprzedanego węgla dla celów realizacji zadań własnych, Gmina wystosowała do Ministerstwa Aktywów Państwowych dodatkowe zapytanie zmierzające do wyjaśnienia m.in. czy w przypadku podjęcia decyzji o kontynuowaniu sprzedaży węgla i pozostawieniu na cele zadań własnych tylko takiej ilości węgla, której Gminie nie uda się sprzedać, Gmina zobowiązana będzie do składania deklaracji akcyzowych na podstawie art. 24e Ustawy o podatku akcyzowym, wykazując w nich zarówno sprzedaż węgla z zastosowaniem zwolnienia z art. 31a ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku akcyzowym, jak i zużycie węgla dla celów zadań własnych.

W odpowiedzi udzielonej przez Ministerstwo Aktywów Państwowych wskazano, że „obowiązek składania deklaracji akcyzowych na podstawie art. 24e ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym obowiązuje tylko tą część węgla, która zostanie sprzedana, zgodnie z wykładnią przygotowaną przez Ministerstwo Aktywów Państwowych, na rzecz gospodarstw domowych”.

Ponieważ jednak odpowiedź Ministerstwa Aktywów Państwowych nie zawiera ścieżki argumentacyjnej doprowadzającej do takiej konkluzji, Gmina uznała, że wskazanym jest potwierdzenie powyższej kwestii interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

Wyroby węglowe, które Gmina nabyła w ramach zwolnienia od podatku akcyzowego, a które są przedmiotem wątpliwości wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zaliczane są do kodu Nomenklatury Scalonej CN 2701.

Wyroby węglowe zużywane na własne potrzeby Gminy będą korzystały ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Pytania

1.Czy Gmina zobowiązana będzie do prowadzenia ewidencji i składania deklaracji akcyzowych w zakresie tej części węgla, która nie zostanie sprzedana, ale zostanie wykorzystana na cele zadań własnych Gminy w zakresie edukacji publicznej, prowadzenia świetlic i ochrony przeciwpożarowej?

2.W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1 (tj. wskazania obowiązku prowadzenia ewidencji i składania deklaracji akcyzowych w zakresie tej części węgla, która zostanie wykorzystana na cele zadań własnych Gminy), czy Gmina powinna uznać węgiel wykorzystany na cele zadań własnych, jako użycie przez Gminę wyrobów węglowych (o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 4 Ustawy o podatku akcyzowym)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Finalnym nabywcą węglowym, zgodnie z w art. 2 ust 1 pkt 23c Ustawy o podatku akcyzowym, jest podmiot niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, który:

a)nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub

b)posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 Ustawy o podatku akcyzowym, jako podatnik akcyzy traktowany jest finalny nabywca węglowy w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5 Ustawy o podatku akcyzowym. To zaś oznacza, że o identyfikacji finalnego nabywcy węglowego jako podatnika przesądza przewidziane w art. 9a ust. 1 pkt 5 Ustawy o podatku akcyzowym, użycie przez finalnego nabywcę wyrobów węglowych:

a)nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,

b)uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,

c)jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno- skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości.

W świetle art. 138i ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym, ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

1)pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;

2)pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 24e ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym, w zakresie wyrobów akcyzowych:

1)objętych zwolnieniem od akcyzy, z wyjątkiem zwolnień częściowych lub zwolnień realizowanych przez zwrot akcyzy, lub zwolnień ubytków wyrobów akcyzowych, lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 30 ust. 3,

2)wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy

- podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru za kwartalny okres rozliczeniowy w terminie do 25. dnia drugiego miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Gmina zaplanowała przeznaczenie niesprzedanego węgla na cele zadania własnego w zakresie edukacji publicznej (tj. zadania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 8 Ustawy o samorządzie gminnym), w zakresie prowadzenia świetlic samorządowych (tj. zadania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 9 Ustawy o samorządzie gminnym) oraz w zakresie ochrony przeciwpożarowej (tj. zadania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 14 Ustawy o samorządzie gminnym).

Zarówno w przypadku węgla, który będzie wykorzystany przez Gminę na ogrzanie budynku szkoły, jak i budynków, w których Gmina prowadzi świetlice samorządowe i w których lokale udostępnia OSP tytułem użyczenia, węgiel zostanie wykorzystany na cele opałowe zwolnione z akcyzy w oparciu o art. 31a ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 900), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2023 r. poz. 204), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2023 r. poz. 991), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 901), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2023 r. poz. 571).

W przypadku bowiem wykorzystania węgla na cele opałowe szkoły i budynków, w których Gmina prowadzi świetlice i w których lokale udostępnia OSP tytułem umowy użyczenia, węgiel wykorzystany będzie przez Gminę, czyli organ administracji publicznej, o którym mowa w przytaczanym wyżej art. 31a ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku akcyzowym, wykonujący swoje zadania własne w zakresie edukacji publicznej, prowadzenia świetlic samorządowych i ochrony przeciwpożarowej.

Należy zwrócić uwagę, że także w części, w której Gmina zamierza przeznaczyć węgiel na cele grzewcze budynków, w których poza prowadzonymi przez Gminę świetlicami, znajdują się także siedziby OSP, węgiel nadal wykorzystywany będzie przez Gminę, czyli organ administracji publicznej. Wynika to z faktu, że na Gminie spoczywa obowiązek zapewnienia OSP środków niezbędnych do prowadzenia działalności w zakresie ochrony przeciwpożarowej, która stanowi zadanie własne Gminy.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z 23 lipca 2012 r., sygn. IBPP4/443-179/12/LG, w której czytamy, że:

„W świetle wyżej zacytowanych przepisów stwierdzić należy, że węgiel zakupywany przez Wnioskodawcę (Gminę) do celów opałowych dla potrzeb Urzędu Gminy realizującego zadania Gminy w zakresie zabezpieczenia gotowości bojowej jednostek ochotniczych straży pożarnych, podlega zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, jako zużywany przez organ administracji publicznej do celów opałowych”.

Na mocy Ustawy o zakupie preferencyjnym, Gmina nabyła węgiel nie działając jako pośredniczący podmiot węglowy, ale jako finalny nabywca węglowy, który na podstawie art. 163e Ustawy o podatku akcyzowym będzie dokonywał zwolnionej od akcyzy sprzedaży węgla na rzecz gospodarstw domowych. W przedstawionej wykładni systemowej, Ministerstwo Aktywów Państwowych dopuściło także wykorzystanie węgla na cele zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego.

W powyższych okolicznościach, obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 138i ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym, nie znajdzie zastosowania wobec Wnioskodawcy, który nabył węgiel w charakterze finalnego nabywcy węglowego i nie przeznaczył go do celów sprzedaży, ale dla celów własnych. Art. 138i ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym dotyczy bowiem wyłącznie prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Porównanie art. 9a ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym i definicji finalnego nabywcy węglowego prowadzi do wniosku, że aby finalny nabywca węglowy stał się podatnikiem akcyzy, powinien użyć wyrobów węglowych w ściśle oznaczony sposób, o którym mowa w przywoływanym wyżej art. 9a ust. 1 pkt 5 Ustawy o podatku akcyzowym. W analizowanym przypadku, nabycie wyrobów węglowych nastąpiło w ramach zwolnienia uregulowanego w art. 163e Ustawy o podatku akcyzowym. Nie jest tu więc spełniona żadna z przesłanek z art. 9a ust. 1 pkt 5 Ustawy o podatku akcyzowym.

W efekcie, zużycie węgla przez Gminę na cele ogrzania budynku szkoły oraz budynków, w których znajdują się świetlice samorządowe i w których mają siedzibę na zasadzie użyczenia jednostki OSP, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą. W zakresie zużycia przez Gminę węgla na cele opałowe szkoły, świetlic i jednostek OSP, Gmina nie dokonuje czynności opodatkowanych i nie jest podatnikiem podatku akcyzowego.

Na Gminie nie ciążą zatem żadne obowiązki w zakresie podatku akcyzowego, w tym obowiązek prowadzenia ewidencji i składania deklaracji dla celów podatku akcyzowego w zakresie zużycia węgla na cele grzewcze szkoły oraz budynków, w których prowadzone są świetlice i znajdują się siedziby OSP.

Ad. 2

W przypadku, w którym w ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zużycie węgla dla celów ogrzania budynku szkoły i budynków, w których prowadzone są świetlice samorządowe i w których lokale użyczane są OSP, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, to w ocenie Wnioskodawcy, zarówno w przypadku węgla wykorzystanego przez Gminę na ogrzanie budynku szkoły, jak i budynków, w których prowadzone są świetlice samorządowe i z których korzysta OSP, winno być uznane jako użycie wyrobów węglowych, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 4 Ustawy o podatku akcyzowym.

W obu powyższych przypadkach, węgiel wykorzystany będzie bowiem przez Gminę, czyli organ administracji publicznej wykonujący swoje zadania własne, odpowiednio, w zakresie edukacji publicznej, prowadzenia świetlic samorządowych i ochrony przeciwpożarowej.

Należy zwrócić uwagę, że w części, w której węgiel przeznaczony będzie na ogrzanie budynków, w których poza świetlicami gminnymi, siedzibę mają jednostki OSP, węgiel nadal zużywany będzie przez Gminę, gdyż obowiązek zapewnienia OSP środków materialnych i finansowych niezbędnych do prowadzenia przez OSP działalności w zakresie ochrony przeciwpożarowej, spoczywa na Gminie.

W powyższych okolicznościach, niezależnie od tego, że jednostki OSP stanowią podmioty odrębne od Gminy, posiadające własną osobowość prawną, użycie przez Gminę węgla dla potrzeb jednostek OSP nie powinno być traktowane jako zrównana ze sprzedażą darowizna wyrobów węglowych, o której mowa w art. 9a ust. 2 pkt 5 Ustawy o podatku akcyzowym, ale jako zużycie węgla przez Gminę dla celów wykonania obowiązków nałożonych na nią przepisami Ustawy o ochotniczych strażach pożarnych i Ustawy o samorządzie gminnym.

Umowa darowizny zdefiniowana jest w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610). Zgodnie z art. 888 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna stanowi dobrowolne świadczenie na rzecz podmiotu obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Nie jest zatem darowizną takie świadczenie, które nie stanowi przejawu autonomii woli stron, wyrażonej w zawartej przez nie umowie, ale wykonaniem obowiązku spoczywającego na Gminie na mocy przepisów rangi ustawowej, tj. Ustawy o ochotniczych strażach pożarnych i Ustawy o samorządzie gminnym.

Podobne stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 października 2009 r., sygn. I FSK 879/08, dotyczącym opodatkowania podatkiem VAT deputatów węglowych, w którym czytamy, że:

„Rację ma bowiem autor skargi kasacyjnej stwierdzając, że wydanie przedmiotowych deputatów nie miało charakteru bezpłatnego świadczenia, lecz było następstwem wykonania zobowiązania, które ciążyło na N. S. W. S.A. z uwagi na przepisy Karty górnika oraz postanowienia podpisanych układów zbiorowych pracy. Tym samym wydanie deputatów węglowych w naturze uprawnionym członkom rodzin byłych pracowników nie spełnia przesłanek do uznania tej czynności jako darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.)”.

Ponoszone przez Gminę koszty działalności OSP związane z ochroną przeciwpożarową, w tym koszty węgla niezbędnego dla ogrzania obiektów, w których mieszczą się OSP, są pokrywane z budżetu gminy w formie bezpośredniego wydatku z budżetu. Gmina nie przekazuje własności węgla OSP ale traktuje węgiel jako mienie pozostające własnością Gminy, inwentaryzuje stan węgla i na bieżąco kontroluje ilość węgla zużytego w budynkach, w których znajdują się lokale zajmowane przez OSP.

W tych okolicznościach, w ocenie Wnioskodawcy, przeznaczając węgiel na cele grzewcze budynku, w których poza świetlicami gminnymi znajdują się także siedziby OSP, Gmina zużywa węgiel w celu realizacji zadania własnego w zakresie prowadzenia świetlic samorządowych i ochrony przeciwpożarowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

-nieprawidłowew zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji i składania deklaracji akcyzowych w zakresie tej części węgla, która nie zostanie sprzedana, ale zostanie wykorzystana na cele zadań własnych Gminy;

-prawidłowew zakresie uznania, że węgiel wykorzystany na cele zadań własnych Gminy należy traktować jako użycie wyrobów węglowych, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1542; ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym:

W poz. 19 załącznika nr 1, pod kodem CN ex 2701, wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Przy czym oznaczenie „ex” wskazuje, że dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

W myśl art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 9a ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 9a ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym:

Natomiast art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy stanowi, iż:

Z kolei z art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy wynika że:

Z art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy wynika:

W myśl art. 10 ust. 1, 1a i 1b ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o podatku akcyzowym:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym:

W myśl art. 21a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie z art. 24e ust. 1 i 1a ustawy:

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie z art. 163e ustawy o podatku akcyzowym:

Stosowanie do art. 138i ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:

Zgodnie z art. 138i ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 138i ust. 3 ustawy:

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić w pierwszej kolejności należy, że co do zasady wszelkie prawa i obowiązki dotyczące wyrobów akcyzowych, w tym wyrobów węglowych będących przedmiotem Państwa wątpliwości, wynikają z ustawy o podatku akcyzowym oraz aktów wykonawczych do ustawy, co wynika z ugruntowanej w orzecznictwie zasady autonomii prawa podatkowego.

W dalszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że zwolnienie z art. 163e ustawy dla wyrobów węglowych na podstawie którego nabyli Państwo te wyroby w celu dalszej odsprzedaży gospodarstwom domowym, bez konieczności spełnienia pozostałych wymogów wynikających z ustawy, obowiązywało wyłącznie do 31 lipca 2023 r.

Jak wynika z okoliczności ostatecznie sprecyzowanego zdarzenia przyszłego, nie wszystkie nabyte w ramach tego zwolnienia wyroby węglowe (CN 2701), zostały przez Państwa sprzedane gospodarstwom domowym do 31 lipca 2023 r.

Postanowili Państwo część z pozostałych wyrobów węglowych sprzedać na rzecz gospodarstw domowych, a część przeznaczyć na realizację zadań własnych.

Co istotne, dokonali Państwo rejestracji jako pośredniczący podmiot węglowy i rozpoczęli prowadzenie ewidencji o której mowa w art. 138i ustawy. Wskazali Państwo, że sprzedaż węgla na rzecz gospodarstw domowych korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy i w tym zakresie będą Państwo składać deklaracje kwartalne AKC-KZ o których mowa w art. 24e ustawy.

Ponadto w uzupełnieniu wskazali Państwo, że również wyroby węglowe przeznczone do realizacji zadań własnych będą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy.

Względem powyższego zauważyć zatem należy, że konstrukcja zwolnienia z art. 31a ustawy polega na zwolnieniu od akcyzy czynności podlegających opodatkowaniu, określonych w art. 9a ust. 1 ustawy, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych. Zwolnieniem są zatem objęte czynności podlegające opodatkowaniu, którymi w sprawie będą: sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - gospodarstwu domowemu (art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy) oraz użycie wyrobów węglowych przez Państwa jako pośredniczący podmiot węglowy do realizacji zadań własnych (art. 9a ust. 1 pkt 4 ustawy), na co słusznie Państwo wskazali w zakresie pytania nr 2.

Konsekwencją dokonania czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów węglowych jest powstanie obowiązku podatkowego ciążącego na podatniku, który tych czynności dokonuje i obowiązek rozliczenia podatku od wyrobów węglowych na zasadach wynikających z art. 21a w zw. z art. 24e ustawy.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z wyłącznie czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe objęte zwolnieniem na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, których dokonywać będzie pośredniczący podmiot węglowy. Tym samym na Państwu jako zarejestrowanym pośredniczącym podmiocie węglowym ciążyć będzie obowiązek składnia deklaracji kwartalnych(AKC-KZ), które są przeznaczone co do zasady dla podatników dokonujących w danym okresie rozliczeniowym jedynie czynności objętych zwolnieniem od akcyzy lub wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy.

Wskazać również należy, że na pośredniczącym podmiocie węglowym ciąży także obowiązek prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 138i ustawy. Tym samym powinni Państwo - jako pośredniczący podmiot węglowy - uwzględniać w tej ewidencji zarówno sprzedaż wyrobów węglowych na rzecz gospodarstw domowych (finalnych nabywców węglowych), która będzie objęta zwolnieniem jak i użycie wyrobów węglowych na własne potrzeby, które również będzie objęte zwolnieniem, co wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku.

Podkreślić należy, że co do zasady ewidencja stanowi podstawę do sporządzenia deklaracji podatkowej oraz służy celom kontrolnym, w tym pozwala na potwierdzenie materialnego prawa do stosowania zwolnienia od akcyzy.

Równocześnie przepisy ustawy nie wprowadzają żadnego wyłączenia z obowiązków deklaracyjnych czy ewidencyjnych dla pośredniczących podmiotów węglowych w zakresie który dotyczyłby użycia wyrobów węglowych na własne potrzeby. Zatem powinni Państwo, jak każdy inny pośredniczący podmiot węglowy, wypełnić wszystkie ustawowe obowiązki.

W świetle powyższego nie można podzielić Państwa stanowiska (w zakresie pytania nr 1), w myśl którego w zakresie dotyczącym wykorzystania wyrobów węglowych na własne potrzeby, nie dokonują Państwo czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą i w konsekwencji nie ciąży na Państwu w tym zakresie obowiązek składnia deklaracji kwartalnych i prowadzenia ewidencji.

Skoro bowiem wykorzystanie wyrobów węglowych do realizacji zadań własnych będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, to realizacja tego zwolnienia wiąże się nieodłącznie z dokonaniem czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 4 ustawy. To z kolei skutkować będzie obowiązkiem złożenia deklaracji kwartalnej, w której powinni wykazać Państwo zarówno sprzedaż wyrobów węglowych w ramach zwolnienia jak i użycie wyrobów węglowych na własne potrzeby. Z kolei w prowadzonej ewidencji na podstawie art. 138i ustawy powinni uwzględniać Państwo zarówno sprzedaż wyrobów węglowych w ramach zwolnień jak i użycie wyrobów węglowych na własne potrzeby, które również będzie objęte zwolnieniem.

Dla powyższych obowiązków w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego nie ma znaczenia fakt, że wyroby węglowe nabyli Państwo jeszcze jako finalny nabywca węglowy w ramach zwolnienia o którym mowa w art. 163e ustawy. Zwolenie to bowiem jak wskazano na wstępie obowiązywało do 31 lipca 2023 r. Tym samym sprzedaż przez Państwa tych wyrobów po tej dacie jak i ich wykorzystanie na własne potrzeby w ramach zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, wiąże się z koniecznością wypełniania wszystkich ustawowych warunków i obowiązków, w tym wcześniejszego zarejestrowania jako pośredniczy podmiot węglowy, co zresztą Państwo już dokonali.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko które przedstawili Państwo we wniosku jest:

- nieprawidłowew zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji i składania deklaracji akcyzowych w zakresie tej części węgla, która nie zostanie sprzedana, ale zostanie wykorzystana na cele zadań własnych Gminy;

- prawidłowew zakresie uznania, że węgiel wykorzystany na cele zadań własnych Gminy należy traktować jako użycie wyrobów węglowych, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy nadmienić, że przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie Państwa sytuacji prawnopodatkowej, wyłącznie zagadnień objętych treścią pytań i została wydana w oparciu o przedstawiony przez Państwa opis zdarzenia przyszłego, którego jednoznacznymi elementami był fakt stosowania zwolnień i rejestracja Państwa jako pośredniczącego podmiotu węglowego. Kwestie te, w tym zasadność stosowania zwolnień nie były przedmiotem analizy i oceny.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych oraz konkretnych stanów prawnych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Podkreślić również należy, że dokumenty i załączniki dołączone do wniosku lub jego uzupełnienia nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji, bowiem Organ w ramach tego postępowania nie prowadzi postępowania dowodowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

 - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383; ze zm. dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.