Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.390.2023.4.PJ

Zbywana Fabryka nie będzie posiadała dolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. Jako kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo w praktyce wskazuje się bowiem możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Powyższe potwierdza zatem jednoznacznie, że Fabryka, będąca przedmiotem planowanej transakcji, nie może zostać uznana za przedsiębiorstwo ani zorganizowaną część przedsiębiorstwa Zbywcy. Exit payment powinno być kwalifikowane jako wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Zbywcy. Zbywca zaniecha określonych działań, za co otrzyma wynagrodzenie, natomiast Nabywca będzie beneficjentem tej czynności - bezpośrednim odbiorcą świadczenia uzyskującym możliwość osiągania przychodów z kontynuowanej działalności produkcyjnej w Fabryce. Odstąpienie biznesu w zamian za wynagrodzenie należne Zbywcy od Nabywcy (Exit payment) stanowi odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Podstawą opodatkowania VAT będzie całkowite należne Zbywcy wynagrodzenie, które obejmować będzie w szczególności wynagrodzenie za sprzedaż poszczególnych aktywów (składników majątkowych) oraz ewentualnie także (o ile wystąpi) wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (Exit payment).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek wspólny z 25 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania transakcji sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, uznania transakcji sprzedaży Fabryki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, określenia wartości podstawy opodatkowania oraz możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Zbywcę wpłynął 13 października 2023 r. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 19 grudnia 2023 r. (wpływ 19 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1) Zainteresowany będący stroną postępowania: X. (...)

2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania: Y. (...)

Opis zdarzenia przyszłego

X. jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT (dalej jako: Zbywca). Y. również jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT (dalej jako: Nabywca).

Zbywca i Nabywca prowadzą działalność opodatkowaną VAT. Nabywca prowadzi działalność w zakresie obróbki tworzyw sztucznych oraz należy do tej samej grupy kapitałowej co Zbywca (dalej: Grupa).

Zbywca jest producentem przewodów i wiązek kablowych oraz elementów z tworzyw sztucznych. Działalność Zbywcy prowadzona jest w dwóch lokalizacjach tj. (i) w A. (centrala X., w której realizowana jest obecnie działalność w zakresie produkcji kabli) oraz (ii) w B., gdzie znajduje się fabryka zajmująca się produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych (dalej: Fabryka).

W związku z planowaną reorganizacją w ramach Grupy planowana jest sprzedaż Fabryki na rzecz Y., czyli innego podmiotu z Grupy. Reorganizacja jest przeprowadzana z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, tj. jej głównym lub jednym z głównych celów nie jest uzyskanie korzyści podatkowych.

Żaden z wnioskodawców nie jest tzw. małym podatnikiem na gruncie ustawy o CIT, tj. podmiotem uprawnionym do stosowania stawki 9% CIT.

W dalszej części wniosku Nabywca i Zbywca będą nazywani łącznie również Stronami lub Wnioskodawcami lub Spółkami.

Zbywca realizuje swoją dotychczasową działalność (zarówno w centrali w A., jak i w Fabryce) przy zaangażowaniu m.in.:

- pracowników, zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę;

- środków trwałych, których Zbywca jest właścicielem lub właścicielem zależnym;

- innych niż środki trwałe aktywów rzeczowych (m.in. zapasy, materiały, towary oraz niskocenne składniki majątku);

- nieruchomości, które w przypadku Fabryki są wynajmowane;

- wartości niematerialnych i prawnych, obejmujących m.in. licencje na korzystanie z programów komputerowych wykorzystywanych do prowadzenia działalności produkcyjnej.

Wnioskodawcy zamierzają zawrzeć umowę przeniesienia (zbycia) ze Zbywcy na Nabywcę części działalności Zbywcy, tj. Fabrykę. Fabryka znajduje się w innym miejscu niż siedziba X. w A. W siedzibie X. w A. prowadzone są inne rodzaje działalności, tj. niezwiązane z działalnością Fabryki w B. Fabryka posiada również własnego kierownika - Dyrektora Produkcji. Tym samym do Fabryki są przypisane osoby nadzorujące i kierujące procesem jej funkcjonowania. Działalność Fabryki nie jest formalnie wyodrębniona w dokumentach korporacyjnych Spółki (np. takich jak odrębny statut), jednakże z uwagi na odrębne położenie geograficznie, jest ona również organizacyjnie wyodrębniona w ramach struktur X.

Przedmiotem transakcji będą zasadniczo aktywa materialne (w tym zapasy i materiały) oraz wartości niematerialne (w tym oprogramowanie związane z wyposażeniem, np. oprogramowanie dotyczące wtryskarek). Po dokonaniu planowanej transakcji Zbywca prowadził będzie działalność gospodarczą w pozostałym zakresie, nieobejmującym produkcji, która miała dotychczas miejsce w Fabryce.

Formalnie know-how w rozumieniu prawa własności intelektualnej nie będzie podlegało przeniesieniu w ramach planowanej transakcji, jednak Fabryka obecnie prowadzi i także po planowanej transakcji będzie prowadziła regularną działalność z udziałem pracowników i majątku przeznaczonego do zakładu zlokalizowanego w B., merytorycznie wykorzystując wiedzę i doświadczenie (know-how) związane z tą działalnością produkcyjną (tj. know-how zostanie faktycznie przekazane wraz z wykwalifikowanymi pracownikami zatrudnionymi w Fabryce). Nie dojdzie jednak do transferu know-how w sensie prawnym.

Nieruchomość związana z funkcjonowaniem Fabryki podlega dzierżawie. Y. po dokonaniu planowanej transakcji dotyczącej nabycia Fabryki przystąpi do umowy dzierżawy jako dzierżawca, tj. wstąpi w prawa i obowiązki, które odpowiednio przysługiwały lub spoczywały na X. jako dzierżawcy.

Przeniesienie pracowników Fabryki (w tym dyrektora kierującego pracami Fabryki) nastąpi na podstawie art. 23[1] ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.), tj. będzie stanowiło przekazanie części zakładu innemu pracodawcy. Przenoszeni pracownicy są dedykowani do pracy wyłącznie w Fabryce, tj. nie wykonują oni obowiązków na rzecz innych jednostek/organizacyjnych X. niż Fabryka.

W ramach transakcji przekazywane/przenoszone będą również:

- zobowiązania związane z wypłatą premii (system premiowy) oraz nagród jubileuszowych,

- system staży,

- ubezpieczenie grupowe,

- dodatkowa opieka medyczna.

Nie dojdzie do przeniesienia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS).

W związku z planowaną transakcją dojdzie również do przeniesienia części umów związanych wyłącznie z działalnością Fabryki takich jak:

- dostawa mediów,

- świadczenie usług telefonicznych,

- usługi BHP,

- serwis maszyn znajdujących się w Fabryce,

- wsparcie w kwestiach środowiskowych,

- dotyczących utrzymania nieruchomości.

W przypadku umów związanych z funkcjonowaniem całego X. (w tym Fabryki) Spółki rozważają dwie możliwości w odniesieniu do tego w jaki sposób zostanie rozwiązany ich podział. Możliwym jest, że Y. przystąpi do poszczególnych istniejących umów lub zawrze nowe. Umowy bezpośrednio związane z działalnością Fabryki zostaną przeniesione na Nabywcę w granicach dozwolonych przez przepisy prawa.

Żadne zobowiązania związane z nabyciem towarów i usług oraz należności związane ze sprzedażą produktów przez Fabrykę nie będą przenoszone na Y. W związku z tym obowiązek zapłaty za faktury związane z działalnością Fabryki wynikające z transakcji dokonanych przed datą planowanej transakcji pozostaną w X. Zbywca będzie upoważniony do otrzymania płatności za wszelkie faktury wynikające z działalności Fabryki, które zostały wystawione przed dokonaniem sprzedaży Fabryki lub dotyczą transakcji zrealizowanych przed jej sprzedażą, a w odniesieniu do których odpowiednie faktury zostaną wystawione po transakcji. Jedynie zamówienia związane z Fabryką, które zostały złożone przed transakcją i nie zostały zrealizowane przez X. do dnia zbycia Fabryki, zostaną już zrealizowane (produkty zostaną dostarczone) przez Y. po dokonaniu transakcji. W konsekwencji, Nabywca będzie generował zobowiązania i należności związane z działalnością Fabryki dopiero począwszy od realizacji ww. zamówień, które zostaną już zrealizowane (produkty zostaną dostarczone) przez Nabywcę po dokonaniu transakcji.

Jeżeli chodzi o kwestię wyodrębnienia finansowego w ramach dotychczasowej działalności Zbywcy w zakresie funkcjonowania Fabryki, wskazać należy, że przychody i koszty zakładu X. w A. i Fabryki są księgowane na tych samych kontach księgowych, co w praktyce oznacza, że obecnie nie jest możliwe automatyczne przypisanie wygenerowanych strumieni przychodów i poniesionych kosztów w ramach poszczególnych rodzajów działalności i rozdzielenie ich pomiędzy Fabrykę a zakład X. w A. Działanie to w teorii mogłoby być możliwe, ale w praktyce byłoby ono bardzo pracochłonne i wymagałoby bardzo detalicznej analizy poszczególnych pojedynczych zapisów księgowych i ich alokacji do odpowiedniego obszaru działalności (niejako ponownej weryfikacji poszczególnych pojedynczych zapisów). W związku z tym, Strony wyjaśniają, że podział taki nie został dokonany w X. i Strony nie planują, aby został on wykonany także do planowanego dnia przeniesienia Fabryki tj. na dzień planowanej transakcji w księgach rachunkowych X. nie będą tworzone odrębne rachunki analityczne dla Fabryki i nie będzie możliwe stworzenie odrębnego bilansu oraz rachunku zysków i strat dla działalności Fabryki i pozostałej działalności Zbywcy.

Powyższe jest podyktowane faktem, że jakkolwiek X. jest w stanie alokować aktywa pomiędzy zakładem w A. a Spółką i alokować pasywa do obu typów działalności na podstawie przyjętego klucza alokacji, to precyzyjna alokacja przychodów i kosztów związanych z Fabryką wiązałaby się ze znacznym nakładem pracy i środków finansowych.

W momencie transakcji X. będzie w stanie jedynie oszacować przybliżony wynik finansowy Fabryki, jednak nie będzie w stanie sporządzić uproszczonego bilansu reprezentatywnego. W przeszłości X. nie sporządzał odrębnego rachunku zysków i strat ani odrębnego bilansu dla Fabryki. Dla Fabryki nie był również prowadzony oddzielny rachunek bankowy.

Żadne zobowiązania i należności związane z finansowaniem dłużnym nie zostaną przeniesione do Y., ponieważ nie ma bezpośrednich kredytów/pożyczek/innych rodzajów finansowania dłużnego związanego z działalnością operacyjną Fabryki.

W ramach planowanej sprzedaży Zbywca przeniesie na Nabywcę wyłącznie Fabrykę wykonującą działalność produkcyjną (produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych). Inne funkcje bezpośrednio związane z produkcją, takie jak np. wsparcie procesu zakupów surowców do produkcji, jak również funkcje związane z marketingiem czy sprzedażą nie będą podlegały przeniesieniu. Po sprzedaży Y. , przynajmniej w okresie przejściowym, będzie wymagał wsparcia X. w zakresie działań związanych z Fabryką, wykonywanych przez działy pozostające w X. (np. wsparcie procesu szacowania i zakupu surowców niezbędnych w procesie produkcyjnym, wsparcie procesu dystrybucji wyprodukowanych form, wsparcie procesu kalkulacji cen sprzedawanych produktów (form), wsparcie w obszarze dalszego rozwoju produkcji). Współpraca między Zbywcą a Nabywcą w powyższym zakresie oparta będzie o model usługowy (usługi świadczone przez Zbywcę na rzecz Nabywcy). W tym zakresie podjęto działania w celu opracowania odrębnych umów o współpracę umożliwiających prowadzenie podstawowej działalności Fabryki.

W odniesieniu do ww. funkcji pośrednio związanych z działalnością Fabryki, takie jak m.in. księgowość, HR i IT Strony planują zawarcie umowy współpracy dot. dostarczenia przez Zbywcę ww. usług. Długość okresu przejściowego, w którym Zbywca będzie dostarczał część usług Nabywcy nie jest określona na moment składania niniejszego wniosku.

Również licencje wykorzystywane wewnętrznie przez X. dotyczące systemu (...) nie zostaną przeniesione na Y. Systemy (...) Zbywcy i Nabywcy różnią się, ponieważ są oparte odpowiednio na rozwiązaniach (...) i (...). W związku z tym w okresie przejściowym niezbędne będą czasochłonne prace informatyczne w celu włączenia działalności Fabryki do systemów (...) Y. Z kolei brak odrębnego systemu (...) uniemożliwia Fabryce prowadzenie samodzielnej działalności (np. Fabryka nie jest w stanie zaplanować procesu produkcyjnego bez systemów (...) pozostających w X.). Dlatego może być konieczne przejściowe wsparcie Zbywcy w utrzymaniu ciągłości korzystania z systemów (...) zanim Nabywca włączy nabytą Fabrykę do wykorzystywanych lub nowych systemów. W związku z tym Wnioskodawcy planują zawrzeć umowę, na podstawie której w początkowym okresie po dokonaniu sprzedaży X. będzie dostarczał niezbędnego wsparcia związanego z działalnością Fabryki dla Nabywcy korzystając z posiadanego systemu (...) (wsparcie procesu produkcyjnego, prowadzenie zapisów księgowych dotyczących działalności Fabryki itp.). Dzięki takim działaniom sprzedaż Fabryki nie spowoduje przerw w procesach produkcyjnych, a tym samym działalność produkcyjna w Fabryce będzie kontynuowana przez Y. , jednakże przy istotnym wsparciu X.

Sprzedaż Fabryki poprzedzona zostanie jej wyceną. Na bazie wartości Fabryki ustalonej w procesie wyceny ustalona zostanie jej cena sprzedaży.

Strony nie wykluczają, że planowana sprzedaż będzie stanowiła restrukturyzację przez co cena sprzedaży Fabryki obejmie również wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (dalej: Exit payment). Wtedy wynagrodzenie należne Zbywcy poza aspektem sprzedaży poszczególnych składników majątkowych dotyczących działalności w obszarze produkcyjnym (produkcja wyrobów) obejmie również wynagrodzenie za przejęcie przez Nabywcę potencjału zysku związanego z transferowaną działalnością (forma wynagrodzenia za transfer funkcji oraz zaniechanie działań Zbywcy w wykonywaniu tych funkcji, a w konsekwencji utratę źródła przychodów).

Uzupełnienie wniosku

Jak wskazano we Wniosku, przedmiotem transakcji będą aktywa materialne (w tym zapasy i materiały) oraz wartości niematerialne (w tym oprogramowanie związane z wyposażeniem, np. oprogramowanie dotyczące wtryskarek). Aktywa te (wartości) obejmują związane z działalnością Fabryki:

a) środki trwałe, których Zbywca jest właścicielem lub właścicielem zależnym;

b) inne niż środki trwałe aktywa rzeczowe (m.in. zapasy, materiały, towary oraz niskocenne składniki majątku);

c) prawo do nieruchomości, która w przypadku Fabryki jest dzierżawiona (przedmiotem zbycia będzie transfer praw i obowiązków związanych z tymi nieruchomościami);

d) wartości niematerialne i prawne, obejmujące przede wszystkim licencje na korzystanie z programów komputerowych wykorzystywanych do prowadzenia działalności produkcyjnej.

Na skutek transakcji dojdzie również do Przeniesienie pracowników Fabryki (w tym dyrektora kierującego pracami Fabryki), co nastąpi na podstawie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.), tj. będzie stanowiło przekazanie części zakładu innemu pracodawcy. Przenoszeni pracownicy są dedykowani do pracy wyłącznie w Fabryce, tj. nie wykonują oni obowiązków na rzecz innych jednostek organizacyjnych X. niż Fabryka.

Intencją Nabywcy jest kontynuowanie działalności produkcyjnej w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych w Fabryce i dokonywanie transakcji opodatkowanych VAT związanych z działalnością Fabryki (wynikających z tej działalności). W związku z tym składniki majątku związane z działalnością Fabryki nabyte przez Nabywcę (obejmujące aktywa materialne oraz wartości niematerialne) będą bezpośrednio lub pośrednio wykorzystywane w celu wykonywania przez niego czynności opodatkowanych VAT. Podsumowując, Nabywca będzie wykorzystywał nabyte w transakcji aktywa materialne oraz wartości niematerialne do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o będący przedmiotem planowanej sprzedaży zespół składników majątkowych i niemajątkowych, nie będzie możliwe (choćby potencjalnie) samodzielne prowadzenie działalności produkcyjnej przez Nabywcę. Z uwagi bowiem na to, że:

- inne funkcje bezpośrednio związane z produkcją, takie jak np. wsparcie procesu zakupów surowców do produkcji, jak również funkcje związane z marketingiem czy sprzedażą nie będą podlegały przeniesieniu;

- a tym samym Y. przynajmniej w okresie przejściowym, będzie wymagał wsparcia X. w zakresie działań związanych z Fabryką, wykonywanych przez działy pozostające w X. (np. wsparcie procesu szacowania i zakupu surowców niezbędnych w procesie produkcyjnym, wsparcie procesu dystrybucji wyprodukowanych form, wsparcie procesu kalkulacji cen sprzedawanych produktów (form), wsparcie w obszarze dalszego rozwoju produkcji);

- licencje wykorzystywane wewnętrznie przez X. dotyczące systemu (...) nie zostaną przeniesione na Y. W konsekwencji, może być konieczne przejściowe wsparcie Zbywcy w utrzymaniu ciągłości korzystania z systemów (...) zanim Nabywca włączy nabytą Fabrykę do wykorzystywanych lub nowych systemów;

- nie nastąpi transfer na rzecz Nabywcy istotnych zobowiązań i należności związanych z transferowanymi składnikami majątku;

- bez wsparcia Zbywcy, jak również zaangażowania własnych zasobów Nabywcy, nie będzie możliwe prowadzenie podstawowej działalności Fabryki i jej kontynuowanie w pełnym zakresie.

Jak zatem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Nabywca będzie musiał zawrzeć odpowiednie umowy ze Zbywcą, aby móc w pełni prowadzić działalność produkcyjną i ją kontynuować. Po nabyciu Fabryki Nabywca nie będzie w stanie działać samodzielnie i będzie wymagał wsparcia Zbywcy w zakresie działań związanych z Fabryką, wykonywanych przez działy pozostające u Zbywcy, w tym wsparcia procesu szacowania i zakupu surowców niezbędnych w procesie produkcyjnym, wsparcia procesu dystrybucji wyprodukowanych form, wsparcia procesu ustalania/kalkulacji cen sprzedawanych produktów (form), czy też wsparcia w obszarze dalszego rozwoju produkcji.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Reorganizacja jest przeprowadzana z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, tj. jej głównym lub jednym z głównych celów nie jest uzyskanie korzyści podatkowych. W konsekwencji, głównym lub jednym z głównych celów Reorganizacji nie jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania, a Reorganizacja jest przeprowadzana z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych.

Do przyczyn tych należy m.in. zamiar uporządkowania w Grupie rodzajów działalności realizowanych przez poszczególne spółki. Założeniem Grupy jest bowiem, aby poszczególne rodzaje działalności (dywizja zajmująca się produkcją przewodów i dywizja zajmująca się produkcją elementów formowanych wtryskowo z tworzyw sztucznych) były uporządkowane w odrębnych podmiotach. W przypadku X. historycznie były realizowane oba typy działalności. Jednocześnie w Polsce od lat funkcjonuje spółka, która zajmuje się produkcją elementów formowanych wtryskowo z tworzyw sztucznych (Nabywca). Tym samym w Grupie została podjęta decyzja o sprzedaży Fabryki na rzecz Nabywcy, dzięki czemu dojdzie do odseparowania obu rodzajów działalności realizowanej przez Grupę w obu podmiotach.

Na marginesie wskazali Państwo, że art. 12 ust. 13 i 14 ustawy o CIT nie obejmuje swoim zakresem transakcji polegającej na sprzedaży aktywów materialnych i niematerialnych.

Wynagrodzenie w postaci Exit payment :

a) będzie ustalone na podstawie przepisów o cenach transferowych, a tym samym będzie spełniać warunek ceny rynkowej w myśl art. 11c ustawy o CIT;

b) zostanie poniesione przez Nabywcę;

c) zostanie poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W szczególności w celu uzyskiwania przychodów ze zbycia produktów wytwarzanych przez Fabrykę;

d) zostanie definitywnie i odpowiednio udokumentowane;

e) nie zostanie poniesione w celu optymalizacji podatkowej.

Pytania (oznaczone we wniosku nr 1, 2 oraz 3)

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, zgodnie z którym opisana transakcja sprzedaży Fabryki nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP), o których mowa w art. 6 ustawy o VAT, a w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako tzw. zbycie poszczególnych aktywów?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że transakcja sprzedaży Fabryki będzie podlegać opodatkowaniu VAT po stronie Zbywcy na zasadach ogólnych, a podstawą opodatkowania VAT będzie całkowite należne Zbywcy wynagrodzenie, które obejmować będzie w szczególności wynagrodzenie za sprzedaż poszczególnych aktywów (składników majątkowych) oraz ewentualnie także (o ile wystąpi) wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (exit payment)?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że w przypadku nabycia Fabryki Nabywca będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury (lub faktur) wystawionej przez Zbywcę (w zakresie w jakim nabywane składniki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT) - na zasadach ogólnych przewidzianych dla odliczenia w ustawie o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Uwagi ogólne

Z uwagi na to, że Nabywca i Zbywca uczestniczyć będą w tym samym zdarzeniu przyszłym, zgodnie z art. 14r § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.), występują o wydanie interpretacji we wniosku wspólnym.

Określenie, czy sprzedaż Fabryki nie będzie stanowić ZCP, jest istotna z punktu widzenia Zbywcy, bowiem rozstrzyga o jego potencjalnych obowiązkach podatkowych m.in. o obowiązku rozpoznania VAT należnego na tej transakcji. Co więcej, będzie miała ona również wpływ na rozliczenia w zakresie CIT, gdyż w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest ZCP, może powstać dodatnia wartość firmy (tzw. Goodwill), która podlega amortyzacji podatkowej i mieć wpływ na rozliczenia podatkowe obu stron transakcji dotyczące okresów sprzed/po nabyciu ZCP.

Z punktu widzenia Nabywcy określenie, czy sprzedaż Fabryki nie będzie stanowić sprzedaży ZCP również bezpośrednio wpływa na jego sytuację podatkową, w tym m.in. na kwestie ewentualnego braku opodatkowania planowanej transakcji podatkiem PCC i ewentualne prawo do odliczenia VAT naliczonego zapłaconego na rzecz Zbywcy jako część ceny.

Stąd, każda ze Stron ma interes prawny w tym, aby wystąpić z wnioskiem wspólnym o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, dotyczącej opisanego we wniosku stanu faktycznego. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawców nie budzi wątpliwości, że będą oni uczestniczyli w tym samym zdarzeniu jako strony tej samej transakcji.

Stanowisko do zadanych pytań

W opinii Wnioskodawców, w świetle przedstawionego powyżej opisu planowanej transakcji dotyczącej sprzedaży Fabryki:

1. opisana transakcja sprzedaży Fabryki nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani ZCP, o których mowa w art. 6 ustawy o VAT, a w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako tzw. zbycie poszczególnych aktywów.

2. planowana transakcja sprzedaży Fabryki będzie podlegać opodatkowaniu VAT po stronie Zbywcy na zasadach ogólnych, a podstawą opodatkowania VAT będzie całkowite należne Zbywcy wynagrodzenie, które obejmować będzie w szczególności wynagrodzenie za sprzedaż poszczególnych składników majątkowych oraz ewentualnie oraz ewentualnie także (o ile wystąpi) wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (exit payment).

3. w przypadku nabycia Fabryki Nabywca będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury (lub faktur) wystawionej przez Zbywcę (w zakresie w jakim nabywane składniki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT) - na zasadach ogólnych przewidzianych dla odliczenia w ustawie o VAT.

Ad 1

Uwagi wstępne

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m. in. „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”.

Zgodnie z art. 6 pkt. 1 ustawy o VAT „przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Powyższy przepis wskazuje, iż w każdym przypadku, gdy mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, czynność taka nie podlega regulacjom ustawy o VAT.

Wnioskodawcy pragną wskazać, iż polski ustawodawca w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT posłużył się pojęciem „zbycia”, które nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. Niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawców pojęcie to powinno być odczytywane w sposób analogiczny do terminu „dostawa towarów” zdefiniowanego w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Mając powyższe na uwadze, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, które prowadzą do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W szczególności termin „zbycie” obejmuje: sprzedaż, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) czy zamianę.

W świetle powyższego, przepisów ustawy o VAT nie stosujemy w przypadku zbycia, w tym dostawy, przedsiębiorstwa oraz ZCP. W związku z tym, przy ustalaniu zastosowania przepisów ustawy o VAT, istotne znaczenie ma określenie, czy przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub ZCP.

Przesłanki do zaklasyfikowania transakcji jako zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. 2022, poz. 1360 z późn. zm.; dalej: Kodeks cywilny). W myśl przedmiotowej regulacji, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jednocześnie z art. 55² k.c. wynika, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z kolei, zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria, których łączne spełnienie pozwala uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

- musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

- zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie.

Ponadto, wyodrębniony zespół składników powinien spełniać również dodatkowe kryteria, mianowicie:

- składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

- zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Przedsiębiorstwo lub ZCP jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Dla określenia danego zbioru składników majątkowych jako przedsiębiorstwo lub ZCP nie wystarczy, że stanowią one zebraną masę majątkową, ale masa ta musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Aby można było mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym przenoszonych składników, musiałyby one pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należałoby je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół umożliwiający kontynuację dotychczasowych zadań oraz samodzielne funkcjonowanie na rynku.

Jednocześnie w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. o sygn. C-444/10 w sprawie Christel Schriever, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wskazał na cel regulacji wyłączających z opodatkowania VAT transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części i idący za tym funkcjonalny, a nie tylko literalny, charakter tego wyłączenia. Zgodnie z tezą wyroku, wyłączenie z opodatkowania VAT transakcji zbycia przedsiębiorstwa bądź ZCP „ma za zadanie umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw, poprzez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on następnie poprzez odliczenie naliczonego podatku VAT” oraz „(…) stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej”.

Przy czym co istotne, Trybunał wskazał w tym wyroku, iż „kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”. Dla przykładu TSUE podkreślił, iż „jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia, przekazanie aktywów w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy może mieć miejsce również bez przekazania prawa własności nieruchomości”. W rezultacie „w celu ustalenia, czy transakcja mieści się w pojęciu przekazania aktywów w rozumieniu szóstej dyrektywy, należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje. W ramach tej oceny szczególne znaczenie będzie mieć charakter działalności gospodarczej, o którą chodzi”.

Podobne wnioski wysuwane są również przez polskie sądy administracyjne. Przykładowo w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r. o sygn. I FSK 1586/11 NSA podkreślił, iż przedmiotem oceny organu nie powinny być te elementy ZCP, które zostały wyłączone z przedmiotu transakcji (w rozpatrywanej w wyroku sytuacji - wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do nowopowstałego podmiotu w formie aportu), ale te składniki, które są przedmiotem zbycia - „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Pogląd, że jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega VAT, znalazł potwierdzenie swojej słuszności w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego np.: z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10, z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1589/10, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11, z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11. Poglądy przedstawione w tych orzeczeniach Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę podziela w pełni”.

Na koniec warto również zwrócić uwagę, iż aby mówić o przedsiębiorstwie lub ZCP wynikające z definicji warunki muszą być spełnione łącznie. Jak wyjaśniono np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 stycznia 2019 r. o sygnaturze 0114-KDIP1-3.4012.657.2018.2.SM: „Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy”.

Klasyfikacja transakcji sprzedaży Fabryki – okoliczności wpływające na brak możliwości uznania transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP.

Celem prawidłowej kwalifikacji transakcji sprzedaży Fabryki na gruncie ustawy o VAT konieczna jest analiza, czy w przypadku tej konkretnej transakcji spełnione są wszystkie ww. przesłanki / okoliczności niezbędne dla uznania jej za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP.

W ocenie Wnioskodawców, nawet jeżeli przedmiot transakcji sprzedaży Fabryki będzie uznany za zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, pozostających ze sobą w związku funkcjonalnym i wydzielony organizacyjnie, to jego zbycie nie będzie mogło zostać uznane za zbycie przedsiębiorstwa czy też ZCP z uwagi na brak spełnienia pozostałych elementów wynikających z definicji przedsiębiorstwa czy też ZCP:

- brak transferu do Nabywcy istotnych zobowiązań i należności związanych z transferowanymi składnikami majątku;

- brak transferu do Nabywcy określonych funkcji i systemów uniemożliwiający dalsze działanie Fabryki bez wsparcia Zbywcy, tj. uniemożliwiający jej działanie jako samodzielne przedsiębiorstwo realizujące wszystkie zadania gospodarcze związane z funkcjonowaniem Fabryki;

- brak finansowego wyodrębnienia Fabryki w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy.

Jak wskazano w opisie transakcji, w ramach transakcji sprzedaży Fabryki dojdzie zasadniczo do transferu:

- aktywów materialnych (w tym zapasy i materiały) oraz wartości niematerialnych (w tym oprogramowanie związane z wyposażeniem, np. oprogramowanie do wtryskarek) wykorzystywanych przez Fabrykę,

- pracowników Fabryki (dedykowani do pracy wyłącznie w Fabryce, w tym Dyrektora Produkcji), którzy zostaną przeniesieni na podstawie art. 23[1] ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy;

- części umów związanych wyłącznie z działalnością Fabryki takich jak: umowa dzierżawy nieruchomości i umowy dotyczące utrzymania nieruchomości, w której mieści się Fabryka, umowy na dostawy mediów do Fabryki (w tym dotyczące świadczenia usług telefonicznych), umowa na usługi BHP, umowy na serwis maszyn znajdujących się w Fabryce, umowy dotyczące wsparcia w kwestiach środowiskowych.

W skład transakcji sprzedaży Fabryki nie wejdą natomiast następujące elementy, które uniemożliwiają w ocenie Wnioskodawców jej funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące wszystkie zadania gospodarcze związane z funkcjonowaniem Fabryki, tj.:

- zobowiązania związane z nabyciem towarów i usług oraz należności związane ze sprzedażą produktów przez Fabrykę nie będą przenoszone na Nabywcę - obowiązek zapłaty za faktury związane z działalnością Fabryki wynikające z transakcji dokonanych przed datą planowanej transakcji pozostaną u Zbywcy; Zbywca będzie upoważniony do otrzymania płatności za wszelkie faktury wynikające z działalności Fabryki, które zostały wystawione przed dokonaniem sprzedaży Fabryki lub dotyczą transakcji zrealizowanych przed jej sprzedażą, a w odniesieniu do których odpowiednie faktury zostaną wystawione po transakcji; Nabywca będzie generował zobowiązania i należności związane z działalnością Fabryki dopiero począwszy od realizacji zamówień, które zostały złożone przed transakcją i nie zostały zrealizowane przez Zbywcę i które zostaną już zrealizowane (produkty zostaną dostarczone) przez Nabywcę po dokonaniu transakcji;

- przedmiotem transferu nie będą funkcje inne niż produkcyjna, które również są kluczowe dla dalszego, samodzielnego funkcjonowania Fabryki, takie jak np. marketing, sprzedaż, zakupy – po sprzedaży Nabywca będzie wymagał wsparcia Zbywcy w zakresie działań związanych z Fabryką, wykonywanych przez działy pozostające u Zbywcy, np. wsparcie procesu szacowania i zakupu surowców niezbędnych w procesie produkcyjnym, wsparcie procesu dystrybucji wyprodukowanych form, wsparcie procesu ustalania/kalkulacji cen sprzedawanych produktów (form), wsparcie w obszarze dalszego rozwoju produkcji; w powyższym zakresie konieczne będzie wystąpienie między Zbywcą a Nabywcą dodatkowych świadczeń o charakterze usługowym; długość okresu przejściowego, w którym Zbywca będzie dostarczał część usług Nabywcy nie jest określona na moment składania niniejszego wniosku;

- wybrane istotne licencje wykorzystywane wewnętrznie przez Zbywcę nie będą przenoszone na Nabywcę, w tym przede wszystkim system (...) wykorzystywany przez Zbywcę, który jest niezbędny dla kontynuacji działalności produkcyjnej - systemy (...) Zbywcy i Nabywcy różnią się, ponieważ są oparte odpowiednio na rozwiązaniach (...) i (...); brak dostępu do systemu (...) Zbywcy uniemożliwia Fabryce prowadzenie samodzielnej działalności, np. Fabryka nie jest w stanie zaplanować procesu produkcyjnego; w początkowym okresie po dokonaniu sprzedaży Zbywca będzie dostarczał niezbędnego wsparcia związanego z działalnością Fabryki dla Nabywcy (wsparcie procesu produkcyjnego, prowadzenie zapisów księgowych dotyczących działalności Fabryki, itp.); dzięki takim działaniom po sprzedaży Fabryki nie nastąpią przerwy w procesach produkcyjnych, ale działalność produkcyjna będzie kontynuowana przez Nabywcę wyłącznie dzięki wsparciu Zbywcy.

Również pewne funkcje pośrednio związane z działalnością Fabryki pozostaną początkowo u Zbywcy. Tym samym Nabywca który będzie w tym zakresie potrzebować wsparcia Zbywcy (wsparcie na bazie umów o współpracy dotyczących dostarczenia przez Zbywcę ww. usług).

Jeżeli chodzi natomiast o kwestię spełnienia warunku dotyczącego wyodrębnienia finansowego, Strony zaznaczają, że zgodnie z ugruntowaną praktyką interpretacyjną wyodrębnienie finansowe oznacza stan, w którym poprzez odpowiednią ewidencję rachunkową zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie zarówno aktywów i pasywów (w tym należności i zobowiązań), jak i przychodów i kosztów do danego obszaru działalności i zespołu majątku stanowiącego ZCP. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów ZCP od pozostałej części prowadzonego przedsiębiorstwa. ZCP powinna być w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. W kontekście powyższego ważne jest również, aby należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować finansowo do wyodrębnionego majątku (w taki sposób, aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Jednocześnie, zgodnie z obecną praktyką organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Takie stanowisko zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przykładowo w interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 30 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.634.2018.1.JF;

- z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.90.2017.1.KC;

- z dnia 13 kwietnia 2018 r., 0112-KDIL1-1.4012.72.2018.2.RW.

Wskazując na powyższe, Wnioskodawcy informują, że prowadzona przez Zbywcę ewidencja finansowo-księgowa dla potrzeb zarówno rachunkowości finansowej jak i rachunkowości zarządczej nie jest na tyle szczegółowa, żeby pozwalała na łatwe (automatyczne) wyodrębnienie strumieni przychodowych i kosztowych, a także aktywów i pasywów (m.in. należności i zobowiązań) związanych z działalnością Fabryki, jak i tymi obszarami, które po transakcji w dalszym ciągu realizowane będą przez Zbywcę (tj. działalność prowadzona w centrali w A.). Jak wskazano w opisie transakcji, przychody i koszty zakładu Zbywcy w A. i Fabryki są księgowane na tych samych kontach księgowych, co w praktyce oznacza, że obecnie nie jest możliwe automatyczne przypisanie wygenerowanych strumieni przychodów i poniesionych kosztów w ramach poszczególnych rodzajów działalności i rozdzielenie ich pomiędzy Fabrykę a zakład w A. Działanie to wyłącznie w teorii mogłoby być możliwe, ale w praktyce byłoby ono bardzo pracochłonne i wymagałoby bardzo detalicznej analizy pojedynczych zapisów księgowych i ich alokacji do odpowiedniego obszaru działalności (niejako ponownej weryfikacji pojedynczych zapisów). W związku z tym, Strony wyjaśniają, że podział taki nie został dokonany w X. i Strony nie planują, aby został on wykonany także do planowanego dnia przeniesienia Fabryki tj. na dzień planowanej transakcji w księgach rachunkowych Zbywcy nie będą tworzone odrębne rachunki analityczne dla Fabryki i nie będzie możliwe stworzenie odrębnego bilansu oraz rachunku zysków i strat dla działalności Fabryki i pozostałej działalności Zbywcy. W momencie transakcji Zbywca będzie w stanie jedynie oszacować przybliżony wynik finansowy Fabryki, jednak nie będzie w stanie sporządzić uproszczonego bilansu. W przeszłości X. nie sporządzał odrębnego rachunku zysków i strat ani odrębnego bilansu dla Fabryki. Dla Fabryki nie był również prowadzony oddzielny rachunek bankowy.

Podsumowując mimo, iż Zbywca jest w stanie alokować aktywa pomiędzy zakładem w A. a Fabryką i pasywa na podstawie przyjętego klucza alokacji, w związku z tym, że precyzyjna alokacja przychodów i kosztów związanych z Fabryką nie jest możliwa i nie będzie możliwa na moment transakcji sprzedaży Fabryki warunek wyodrębnienia finansowego Fabryki nie będzie w ocenie Stron spełniony.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawców, skoro transakcja dotycząca sprzedaży Fabryki nie będzie obejmować wszystkich wymaganych elementów wynikających z definicji przedsiębiorstwa i ZCP, przedmiotowa transakcja nie powinna być traktowana jak sprzedaż przedsiębiorstwa lub ZCP, o których mowa w art. 6 ustawy o VAT. Jak wyjaśniono szczegółowo powyżej na traktowanie to wpływ ma przede wszystkim to, że:

- transferem nie będą objęte kluczowe składniki oraz funkcje mające istotne znaczenie dla samodzielnego prowadzenia działalności produkcyjnej w ramach Fabryki (system (...), funkcje bezpośrednio związane z procesem produkcji, takie jak np. wsparcie procesu zakupów surowców do produkcji, jak również funkcje związane z marketingiem czy sprzedażą wyprodukowanych towarów (form), zobowiązania i należności związane z działalnością Fabryki),

- po nabyciu Fabryki Nabywca nie będzie w stanie działać samodzielnie i będzie wymagał wsparcia Zbywcy w zakresie działań związanych z Fabryką, wykonywanych przez działy pozostające u Zbywcy, np. wsparcie procesu szacowania i zakupu surowców niezbędnych w procesie produkcyjnym, wsparcie procesu dystrybucji wyprodukowanych form, wsparcie procesu ustalania/kalkulacji cen sprzedawanych produktów (form), wsparcie w obszarze dalszego rozwoju produkcji;

- sposób dotychczasowego funkcjonowania Fabryki w ramach przedsiębiorstwa Zbywcy powoduje, że na moment transakcji nie będzie spełniony warunek jej finansowego wyodrębnienia.

W konsekwencji transakcja sprzedaży Fabryki będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako zbycie poszczególnych aktywów.

Ad 2

W przypadku potwierdzenia przez Organ stanowiska Wnioskodawców, że sprzedaż Fabryki nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa/ZCP, wówczas transakcja ta powinna zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu VAT według zasad charakterystycznych dla poszczególnych składników (jako dostawa towarów lub świadczenie usług), zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do definicji zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym przez pojęcie towarów w rozumieniu ustawy o VAT (art. 2 pkt 6) należy uznawać rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W związku z powyższym, w ocenie Stron transakcja sprzedaży Fabryki będzie podlegać opodatkowaniu VAT po stronie Zbywcy na zasadach ogólnych, a podstawą opodatkowania VAT będzie całkowite należne Zbywcy wynagrodzenie, które obejmować będzie w szczególności wynagrodzenie za sprzedaż poszczególnych aktywów (składników majątkowych) oraz ewentualnie także (o ile wystąpi) wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (Exit payment).

Jeżeli chodzi o aspekt ewentualnego świadczenia (o ile wystąpi) za odstąpienie biznesu (Exit payment), Strony wyjaśniają, iż w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez świadczenie usług należy także rozumieć zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Zauważyć zatem należy, że świadczenie usług może polegać nie tylko na zachowaniu aktywnym (np. uczynienie czegoś, wykonanie), ale także zachowaniu biernym (np. powstrzymywanie się od wykonania czegoś).

Należy jednak podkreślić, że także przy zachowaniu biernym stanowiącym świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT konieczne jest istnienie stosunku zobowiązaniowego – innymi słowy nie świadczy usługi podatnik, który bez uprzedniego zobowiązania do takiego zachowania powstrzymuje się od dokonywania pewnych czynności. Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 czerwca 2016 r. (sygn. akt III SA/GI 95/16): „Nie jest możliwe świadome wykonywanie usługi tolerowania czynności lub sytuacji w stanie przeszłym, w przypadku, gdy świadczący w ogóle nie wie, że taką usługę wykonuje lub, że już ją wykonał, a jej odbiorca nie wie, że ktokolwiek cokolwiek mu świadczy oraz, że oczekuje za to wynagrodzenia”.

W związku z powyższym, w ocenie Stron, aby powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji mogło zostać uznane za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, zobowiązanie to winno być odpłatne, wynikać ze stosunku zobowiązaniowego, ponadto musi istnieć podmiot będący beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

W związku z tym, iż w wyniku planowanej transakcją Zbywca wygasi swoją działalność w obszarze produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych, a dalszą działalności w tym zakresie przejmie Nabywca (działając w początkowym okresie przy wsparciu Zbywcy), możliwe jest, że cena sprzedaży obejmie również wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (Exit payment). Z sytuacją taką będziemy mieć miejsce, jeżeli ustalona przez Strony wartość wynagrodzenia należnego Zbywcy będzie wyższa od wartości rynkowej składników majątkowych objętych planowaną transakcją i dotyczących działalności Fabryki. Wtedy wynagrodzenie należne Zbywcy poza aspektem sprzedaży poszczególnych składników majątkowych dotyczących działalności w obszarze produkcyjnym obejmie również wynagrodzenie za przejęcie przez Nabywcę potencjału zysku związanego z transferowaną działalnością (forma wynagrodzenia za transfer funkcji oraz zaniechanie działań Zbywcy w wykonywaniu tych funkcji, a w konsekwencji utratę źródła przychodów). Powyższy element wynagrodzenia (Exit payment) w ocenie Stron również podlegać będzie opodatkowaniu VAT jako świadczenie usługi przez Zbywcę na rzecz Nabywcy.

Ad 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, „kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwoty podatku wynikająca z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług”.

Art. 88 ustawy o VAT wskazuje jednocześnie sytuacje, w jakich podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia VAT. Przykładowo, art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że „nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku”.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym mechanizmem zapewniającym neutralność podatkową rozliczeń w VAT dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Jak wskazuje się w doktrynie, „Prawo to jest jednym z podstawowych elementów konstrukcji tego podatku od wartości dodanej. […] Prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych jest istotą podatku od towarów i usług.” [W. Modzelewski, Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług. Komentarz., Wyd. 22, Warszawa 2022, dostęp: Legalis].

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w przypadku łącznego spełnienia następujących przesłanek:

(i) odliczenia dokonuje podmiot prowadzący działalność gospodarczą (podatnik), który nabył towary/usługi,

(ii) towary i usługi, na nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych,

(iii) nie wystąpiła żadna z przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Jak zostało wskazane w opisie planowanej transakcji sprzedaży Fabryki, Nabywca jest czynnym podatnikiem VAT. Co więcej, intencją Nabywcy jest kontynuowanie (w początkowym okresie przy wsparciu Zbywcy) działalności produkcyjnej w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych w Fabryce i dokonywanie transakcji opodatkowanych VAT związanych z działalnością Fabryki. W związku z tym składniki majątku związane z działalnością Fabryki nabyte przez Nabywcę będą bezpośrednio lub pośrednio związane z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych VAT.

Jednocześnie nie wystąpią przesłanki wymienione w art. 88 ustawy o VAT (w tym m.in. w zakresie elementów planowanej transakcji dotyczących Fabryki i jej działalności, nie będą one podlegały zwolnieniu z opodatkowania VAT ani nie będą wyłączone z opodatkowania VAT).

Reasumując, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że w przypadku uznania, że transakcja sprzedaży Fabryki nie stanowi ZCP i w rezultacie sprzedaż Fabryki powinna być opodatkowana VAT po stronie Zbywcy, Nabywca będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury (lub faktur) wystawionej przez Zbywcę (w zakresie w jakim nabywane składniki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT) - na zasadach ogólnych przewidzianych dla odliczenia w ustawie o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1570) dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1610; dalej jako: „Kodeks cywilny”).

Jak stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5) koncesje, licencje i zezwolenia;

6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8) tajemnice przedsiębiorstwa;

9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że:

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem dostawy, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”.

Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C‑444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to również z treści przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, który stanowi, że:

W przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Aksjomat racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 6 ustawy, mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć, jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy planowana Transakcja sprzedaży Fabryki nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa a w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako tzw. zbycie poszczególnych aktywów.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej Transakcji sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Zbywcy.

To że Fabryka nie jest przedsiębiorstwem w ww. rozumieniu potwierdza również fakt, że w ramach Transakcji Nabywca nie nabędzie m.in. praw i obowiązków z umów, związanych z funkcjonowanie całego X. (w tym fabryki), licencje dotyczące systemu (...) – które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Fabryki jako przedsiębiorstwa.

Planowana sprzedaży Fabryki nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przedstawione przez Państwa okoliczności wskazują, że Fabryka nie jest wyodrębniona finansowo w przedsiębiorstwie X. Jak wynika z wniosku przychody i koszty zakładu X. w A. i Fabryki są księgowane na tych samych kontach księgowych, co w praktyce oznacza, że obecnie nie jest możliwe automatyczne przypisanie wygenerowanych strumieni przychodów i poniesionych kosztów w ramach poszczególnych rodzajów działalności i rozdzielenie ich pomiędzy Fabrykę a zakład X. w A. Nie ma możliwości stworzenia odrębnego bilansu oraz rachunku zysków i strat dla działalności Fabryki. W momencie transakcji X. będzie w stanie jedynie oszacować przybliżony wynik finansowy Fabryki, jednak nie będzie w stanie sporządzić uproszczonego bilansu reprezentatywnego. W przeszłości X. nie sporządzał odrębnego rachunku zysków i strat ani odrębnego bilansu dla Fabryki. Dla Fabryki nie był również prowadzony oddzielny rachunek bankowy.

Jednocześnie zbywana Fabryka nie będzie posiadała zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych.

Przedmiotem zbycia będzie Fabryka wykonująca działalność produkcyjną (produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych). Inne funkcje bezpośrednio związane z produkcją, jak również funkcje związane z marketingiem czy sprzedażą nie będą podlegały przeniesieniu, w związku z czym działalność Fabryki będzie wymagała wsparcia wykonywanego przez działy pozostające u Zbywcy. Ponadto wskazali Państwo, że w oparciu o będący przedmiotem planowanej sprzedaży zespół składników majątkowych i niemajątkowych, nie będzie możliwe (choćby potencjalnie) samodzielne prowadzenie działalności produkcyjnej przez Nabywcę.

Tym samym zbywana Fabryka nie będzie posiadała dolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. Jako kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo w praktyce wskazuje się bowiem możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Powyższe potwierdza zatem jednoznacznie, że Fabryka, będąca przedmiotem planowanej transakcji, nie może zostać uznana za przedsiębiorstwo ani zorganizowaną część przedsiębiorstwa Zbywcy.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, opisana transakcja sprzedaży Fabryki nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Transakcja ta będzie w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako tzw. zbycie poszczególnych aktywów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości wyrażonych w pytaniu nr 2 jest ustalenie czy podstawą opodatkowania VAT będzie całkowite należne Zbywcy wynagrodzenie, które obejmować będzie w szczególności wynagrodzenie za sprzedaż poszczególnych aktywów (składników majątkowych) oraz ewentualnie także (o ile wystąpi) wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (Exit payment).

Jak wynika z wniosku na sprzedaż Fabryki, składa się zbycie środków trwałych, innych niż środki trwałe aktywa rzeczowe, prawo do dzierżawionej nieruchomości (przedmiotem zbycia będzie transfer praw i obowiązków związanych z tymi nieruchomościami), wartości niematerialne i prawne, obejmujące przede wszystkim licencje na korzystanie z programów komputerowych wykorzystywanych do prowadzenia działalności produkcyjnej. Na skutek transakcji dojdzie również do Przeniesienie pracowników Fabryki.

W sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem zbycie aktywów rzeczowych wschodzących skład Fabryki należy traktować jako zbycie towarów, które będzie opodatkowane podatkiem VAT.

Odnośnie zaś zbycia innych (nie rzeczowych) składników majątkowych należy mieć na uwadze art. 8 ust. 1 ustawy z którego wynika, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy.

Na gruncie ustawy o VAT, świadczenie usług podlega opodatkowaniu wyłącznie wówczas, gdy jedna ze stron transakcji, może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usług (tj. konsument, który ze świadczenia otrzymuje korzyść majątkową, chociażby była korzyścią potencjalną). Ponadto, aby uznać dane świadczenie (usługę) za odpłatne, za tę usługę musi zostać wypłacone wynagrodzenie (usługa i wynagrodzenie muszą istnieć w bezpośrednim związku tj. musi zaistnieć wzajemność świadczeń). Innymi słowy, musi być możliwa do zidentyfikowania bezpośrednia korzyść usługodawcy. Tylko takie dotacje, które związane są konkretną usługą (w sposób bezpośredni) zwiększają podstawę opodatkowania. Jeżeli zaś taki bezpośredni związek nie zachodzi - dotacja nie zwiększy podstawy opodatkowania, ani nie będzie opodatkowaniu podlegała. Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 497/18; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 1/19; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 251/18 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl - dalej: CBOSA), jak i piśmiennictwie (M. Stelmach, Dotacja bezpośrednio związana z ceną. Warunki opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwoty przyznanego dofinansowania, Doradztwo Podatkowe 2018 r., nr 1, str. 38-41).

Zgodnie z powyższym aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ponadto stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego zbycie składników majątkowych, które nie stanowią dostawy towarów, należy traktować jako świadczenie usług, które będzie opodatkowane podatkiem VAT.

Jako świadczenie usługi należy również potraktować ewentualny transfer funkcji oraz zaniechanie działań Zbywcy w wykonywaniu tych funkcji, a w konsekwencji utratę źródła przychodów, w związku ze zbyciem Fabryki

Jak wynika z wniosku Strony nie wykluczają, że planowana sprzedaż będzie stanowiła restrukturyzację przez co cena sprzedaży Fabryki obejmie również wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (Exit payment). Wtedy wynagrodzenie należne Zbywcy poza aspektem sprzedaży poszczególnych składników majątkowych obejmie również wynagrodzenie za przejęcie przez Nabywcę potencjału zysku związanego z transferowaną działalnością.

Słusznie Państwo wywiedli, że Exit payment powinno być kwalifikowane jako wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Zbywcy. Zbywca zaniecha określonych działań, za co otrzyma wynagrodzenie, natomiast Nabywca będzie beneficjentem tej czynności - bezpośrednim odbiorcą świadczenia uzyskującym możliwość osiągania przychodów z kontynuowanej działalności produkcyjnej w Fabryce, wykorzystując składniki majątku (obejmujące aktywa materialne oraz wartości niematerialne) do działalności opodatkowanej.

Reasumując należy stwierdzić, że odstąpienie biznesu w zamian za wynagrodzenie należne Zbywcy od Nabywcy (Exit payment) stanowi odpłatne świadczenie usług, opodatkowane podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawę opodatkowania VAT tworzy wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usług otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, które mają wpływ na cenę towarów. Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności.

W związku z powyższym, podstawą opodatkowania VAT będzie całkowite należne Zbywcy wynagrodzenie, które obejmować będzie w szczególności wynagrodzenie za sprzedaż poszczególnych aktywów (składników majątkowych) oraz ewentualnie także (o ile wystąpi) wynagrodzenie za odstąpienie biznesu (Exit payment).

Tym samym Państwa stanowisko (oceniane całościowo) w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu nr 3 jest przysługiwanie Nabywcy prawa do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury (lub faktur) wystawionej przez Zbywcę w zakresie w jakim nabywane składniki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi:

1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że intencją Nabywcy jest kontynuowanie działalności produkcyjnej w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych w Fabryce i dokonywanie transakcji opodatkowanych VAT związanych z działalnością Fabryki (wynikających z tej działalności). W związku z tym składniki majątku związane z działalnością Fabryki nabyte przez Nabywcę (obejmujące aktywa materialne oraz wartości niematerialne) będą bezpośrednio lub pośrednio wykorzystywane w celu wykonywania przez niego czynności opodatkowanych VAT. Nabywca będzie wykorzystywał nabyte w transakcji aktywa materialne oraz wartości niematerialne do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Tym samym co do zasady spełnione będą – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Należy zatem zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym Nabywca będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktury (lub faktur) wystawionej przez Zbywcę (w zakresie w jakim nabywane składniki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT).

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (w zakresie pytania nr 4) oraz podatku dochodowego od osób prawnych (w zakresie pytań nr 5, 6, 7, 8, 9, 10) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W szczególności przyjęto w ślad za Państwa wskazaniem że „naniesienia opisane we wniosku jako stanowiące przedmiot dostawy, znajdujące się na działkach będących przedmiotem dostawy, stanowią budowle”. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

X. (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Praktyczny leksykon VAT 2024. Wszystko o zmianach w rozliczeniach VAT

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.390.2023.4.PJ