Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 stycznia 2022 r., sygn. VII SA/Wa 1640/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Antas, sędzia WSA Bogusław Cieśla, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 4 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi S.P. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] II. zasądza od Gminy [...] na rzecz S.P. kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Pismem datowanym na 22 czerwca 2021 r. skarżący S.P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę z [...] kwietnia 2018 r. nr [...] Rady Gminy W. w przedmiocie zmiany uchwały nr [...] r. z [...] kwietnia 2015 r. oraz na uchwałę z [...]kwietnia 2021 r. nr [...] Rady Gminy W. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi K., gm. W., twierdząc, że te uchwały "naruszają ważny interes prawny i faktyczny skarżącego poprzez wyłączenie działki ew. nr [...] z obszaru miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi K.". Skarżący obie uchwały zaskarżył w całości, wnosząc o:

1. stwierdzenie nieważności wymienionej uchwały w całości;

2. uwzględnienie w prowadzonym postępowaniu, w myśl art 190 ppsa, wykładni prawa, dokonanej w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 03.12.2019 r. Sygn. akt II OSK 2593/19;

3. zasądzenie zwrotu przez Stronę przeciwną kosztów postępowania w tym ewentualnych kosztów zastępstwa procesowego;

4. rozpoznanie Skargi bez rozprawy".

Skarżący wyjaśnił, że obie ww. uchwały "w ten sam sposób rażąco naruszają mój indywidualny, niezwykle istotny interes prawny i faktyczny". Zdaniem skarżącego naruszony został "art, 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny i art. 4 ustawy z dnia 17 lipca 1994 r. Prawo budowlane - poprzez pozbawienie skarżącego w drodze nadużycia władztwa planistycznego, znaczącej części uprawnień właścicielskich, a w szczególności - prawa do zabudowy swojego gruntu zgodnie z zapisami uchwalonego Studium uwarunkowań". Ponadto uchwały naruszały art. 5 ustawy Kodeks Cywilny - przez przekroczenie przez gminę granic prawa podmiotowego - władztwa planistycznego" i "art. 20 ust. 1, w zw. z art. 17 pkt. 14 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (...) przez przekroczenie w podjętej uchwale zakresu rozstrzygnięcia, wyznaczonego wskazanymi przepisami",