Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.364.2023.2.JSU

Zwolnienie z opodatkowania, na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, najmu gruntu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pani wniosek z 25 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, najmu gruntu wpłynął 28 września 2023 r. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 listopada 2023 r. (wpływ 8 listopada 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W (...) roku po powodzi w świetle Porozumienia zawartego między Urzędem Gminy i Panią na działce, na której Pani mieszka zainstalowano rurę spustową odprowadzającą nadmiar wód gruntowych z sąsiednich działek i pól. Z tego tytułu Urząd umarzał Pani należności podatkowe w całości (podatek rolny). Od (...) r. zaprzestano umarzanie podatku zrywając jednocześnie Porozumienie zawarte w (...) r.

Na Pani wniosek po wielu trudnościach ze strony Gminy postanowiono, że zostanie podpisana Umowa najmu gruntu z terminem 10 letnim.

Niestety Gmina w Umowie najmu w paragrafie 5 pkt 1 wskazuje zapis pobrania z kwoty czynszu podatek VAT w wysokości PLN (...) pomniejszając jednocześnie kwotę należności do wypłaty.

Cyt:

Najemca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Wynajmującego jednorazowego czynszu w kwocie (...) złotych brutto (słownie: ...), w tym podatek VAT w kwocie (...) zł, czyli netto (...). Czynsz będzie płatny do 30 dni od dnia zawarcia niniejszej umowy.

Gmina twierdzi, że jest podatnikiem podatku VAT i z tego tytuły musi pobrać należność.

To Pani jestem usługodawcą, a nie Gmina.

Uważa Pani, że Gmina nie ma prawa pobrać podatku VAT, gdyż Pani jest osobą fizyczną, nie jest Pani podatnikiem podatku VAT.

Nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej.

Również dodatkowo zapis Ustawy o VAT art. 113 ust. 1 i 9 zwalnia Panią z pobrania podatku VAT.

Pismem z 21 grudnia 2023 r. doprecyzowała Pani opis stanu faktycznego przez wskazanie, że:

- Umowa najmu gruntu nie została zawarta. Nie jest Pani w stanie określić daty podpisania Umowy, gdyż cały czas Gmina nie wykazuje zainteresowania zakończenia negocjacji. Wobec tego, że rok (...) jest na ukończeniu, na pewno nie zostanie podpisana Umowa najmu w tym roku. Jeśli negocjacje będą dla Pani korzystne to Umowa dojdzie do skutku w roku (...) (dokładny termin nie do określenia).

- Nie otrzymała Pani żadnej kwoty najmu w związku z niepodpisaną Umową.

Nadmienia Pani, że w tym roku podatkowym jak i wcześniej nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej. Podlega Pani rozliczeniu PIT jako osoba fizyczna.

Umowa najmu zostanie podpisana z Pani strony - jako osobą fizyczną.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 5 listopada 2023 r.)

- Czy Pani, będąc osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej jest obowiązana zapłacić VAT od Umowy Najmu gruntu?

- Czy zapis Dz.U. z 2022 poz. 931 ze zm. art. 113 ust. 1 i 9 zwalnia Panią z płacenia podatku VAT od tej czynności?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 5 listopada 2023 r.)

Uważa Pani, że przytoczony przepis Ustawy Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm. art. 113 ust. 1 i 9 zwalnia Panią z zapłaty podatku VAT od czynności cywilno-prawnej. Jest Pani osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy :

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610, ze zm.):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Jak wynika z opisu sprawy na Pani działce – na mocy zawartego w (...) roku z Urzędem Gminy Porozumienia – zainstalowano rurę spustową odprowadzającą nadmiar wód gruntowych z sąsiednich działek i pól. Z tego tytułu Urząd umarzał Pani należności podatkowe w całości (podatek rolny). Natomiast od (...) r. zaprzestano umarzania podatku zrywając jednocześnie Porozumienie, w konsekwencji czego na Pani wniosek postanowiono, że zostanie podpisana Umowa najmu gruntu z terminem 10 letnim.

W umowie najmu zawarto zapis, w którym Najemca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Wynajmującego jednorazowego czynszu w kwocie (...) złotych brutto, w tym podatek VAT w kwocie (...) zł, czyli netto (...).

Wskazała Pani, że zdaniem Gminy jest ona podatnikiem podatku VAT i z tego tytuły musi pobrać należność.

Natomiast Pani uważa, że to Pani jest usługodawcą, a nie Gmina, jest Pani osobą fizyczną, nie jest Pani podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej, dlatego Gmina nie ma prawa pobrać podatku VAT.

Pani zdaniem również art. 113 ust. 1 i 9 zwalnia Panią z pobrania podatku VAT.

Jak wynika z wniosku, Pani wątpliwości dotyczą ustalenia czy będąc osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej jest Pani obowiązana zapłacić VAT od Umowy Najmu gruntu oraz czy zapis art. 113 ust. 1 i 9 zwalnia Panią z płacenia podatku VAT od tej czynności.

W kontekście wyżej przedstawionego opisu sprawy oraz przywołanych przepisów należy stwierdzić, że najem nieruchomości (gruntu) wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy przedmiotowy najem stanowi najem prywatnej nieruchomości. W konsekwencji najem nieruchomości (gruntu) stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a świadcząc ww. usługę najmu działa Pani jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem – przeciwnie do Pani twierdzenia, że nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej – Umowa najmu gruntu spełnia przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami art. 113 ust. 1-10 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. W myśl tego przepisu:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

 1) dokonujących dostaw:

 a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

 b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

- wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. E, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

 c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. A i b,

 d) terenów budowlanych,

 e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

 g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do :

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2) świadczących usługi:

 a) prawnicze,

 b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

 c) jubilerskie,

 d) ściągania długów, w tym factoringu;

3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Jak już zostało wyjaśnione wcześniej, najem nieruchomości (gruntu) stanowi – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - odpłatne świadczenie usług w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina postanowiła zawrzeć z Panią umowę najmu gruntu, na którym zainstalowano rurę spustową odprowadzającą nadmiar wód gruntowych z sąsiednich działek i pól. Na podstawie umowy, Najemca - Gmina zobowiązuje się do zapłaty na Pani rzecz jednorazowego czynszu, który będzie płatny do 30 dni od dnia zawarcia umowy.

Informacje te wskazują jednoznacznie, że wykonywana przez Panią usługa w zakresie najmu gruntu stanowi transakcję związaną z nieruchomościami i stanowi podstawowy przedmiot Pani działalności gospodarczej.

Wskazała Pani we wniosku, że Gmina zobowiązała się do zapłaty na Pani rzecz jednorazowego czynszu w kwocie (...) złotych brutto, ponadto z przedstawionego opisu sprawy nie wynika aby prowadziła Pani inną działalność gospodarczą.

W konsekwencji, skoro nie wykonuje Pani czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość sprzedaży opisanej we wniosku usługi najmu gruntu nie przekracza w roku podatkowym 200.000 zł oraz przewidywana wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym nie przekroczy kwoty 200 000 zł to może Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT do opisanej usługi najmu gruntu.

Zatem należy zgodzić się z Panią, że stosownie do art. 113 ust. 1 i 9 może Pani korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do usługi najmu gruntu i tym samym nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku VAT.

Końcowo należy wskazać, że pomimo częściowo odmiennej argumentacji Organu, wywiodła Pani prawidłowy skutek prawnopodatkowy, dlatego Pani stanowisko oceniono prawidłowo.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.).