Miejsce pracy w umowie o pracę – jak je uregulować

Koniecznym elementem każdej umowy o pracę jest wskazanie miejsca pracy. W zależności od specyfiki zadań wykonywanych przez pracownika może być ono określone w różny sposób. Po zmianie przepisów Kodeksu pracy od 26 kwietnia 2023 r. należy podać każde z miejsc świadczenia pracy przez pracownika. Dopuszczalne jest też wskazanie określonego obszaru, na którym te zadania są wykonywane.

Przepisy Kodeksu pracy nie definiują pojęcia „miejsce pracy”. Nie regulują również sposobu, w jaki miejsce to powinno zostać wskazane w umowie, dając stronom stosunku pracy dużą swobodę w tym zakresie. Takie podejście stwarza wiele wątpliwości. W szczególności w przypadku pracowników, których charakter pracy wiąże się z wykonywaniem obowiązków na rozległych obszarach lub z cykliczną zmianą miejsca świadczenia pracy.

1. Definicja miejsca pracy

W sprawie definicji i określenia miejsca pracy wielokrotnie wypowiadał się Sąd Najwyższy, wskazując m.in. w wyroku z 9 lutego 2010 r. (I PK 157/09), że:

SN

(…) stałe miejsce pracy oznacza punktowo lub terytorialnie oznaczony obszar, na którym pracownik stale (zwykle) wykonuje obowiązki pracownicze w granicach obowiązujących go norm czasu pracy. Za nieskuteczne – co do zasady – należy uznać uzgodnienie jako stałego miejsca pracy obszaru całych państw lub nawet kontynentów, skoro racjonalnie niemożliwe jest stałe świadczenie pracy na tak rozległych terenach (miejscach pracy). Jako wyjątek od tej zasady i tylko wówczas, gdy z natury lub właściwości konkretnego stosunku pracy wynika obowiązek stałego wykonywania obowiązków pracowniczych na całym krajowym lub międzynarodowym obszarze (miejscu) pracy, umownie uzgodnionym jako miejsce wykonywania pracy, istnieje możliwość przyjęcia, że pracownik nie znajduje się w podróży służbowej w czasie wykonywania obowiązków pracowniczych.