Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.840.2023.1.BM

Skutki podatkowe sprzedaży niezabudowaną działkę rolną.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 września 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 28 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży niezabudowanej działki rolnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 23 kwietnia 1999 r. aktem notarialnym (...) zakupiła Pani z mężem D. S., niezabudowaną działkę rolną położoną we wsi (...), gminie (...), w województwie (...), do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską. Dla nieruchomości tej prowadzona jest księga wieczysta Nr (...).

W dniu 19 marca 2015 r. aktem notarialnym (...) zawarła Pani z mężem umowę majątkową małżeńską. Mocą tej umowy przyjęliście, że od tego dnia obowiązywać Państwa będzie ustrój rozdzielności majątkowej polegający na tym, że każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem tej umowy, jak i majątek nabyty później oraz zarządza całym swoim majątkiem samodzielnie (zgodnie z art. 51 i 51¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Przyjęty przez Państwa ustrój majątkowy, wyłączający przewidzianą prawem wspólność ustawową, nie uchybia prawom i obowiązkom wynikającym z zasad obowiązujących w stosunkach rodzinnych, a w szczególności obowiązkom wspólnego rozstrzygania o istotnych sprawach rodziny, wzajemnej pomocy i współdziałania dla jej dobra. Nadmienia Pani, że do chwili obecnej nadal pozostajecie Państwo w związku małżeńskim.

W dniu 19 marca 2015 r. zawarliście Państwo aktem notarialnym (...) umowę o częściowym podziale majątku, mocą której dokonaliście bez spłat i dopłat częściowego podziału swego małżeńskiego majątku wspólnego.

Podział majątku wspólnego nie obejmował niezabudowanej nieruchomości gruntowej, którą nabyliście Państwo w dniu 23 kwietnia 1999 r. aktem notarialnym (...). Wymieniona działka do 21 czerwca 2022 r. stanowiła Państwa wspólną własność.

Pani mąż od wielu lat prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu 20 lutego 2019 r. Pani mąż zawarł z Bankiem S.A umowę nr (...) na kredyt obrotowy dla swojej firmy (...). Kredyt ten został zabezpieczony hipoteką na nieruchomości uregulowanej w księdze wieczystej (...). W związku ze spadkiem dochodów firmy Pani męża w okresie pandemii, bank zmienił warunki kredytu z obrotowego na ratalny plus odsetki, co spowodowało znaczne pogorszenie sytuacji finansowej firmy. W roku 2022 Pani mąż wystąpił do banku z prośbą o zmianę warunków umowy.

W dniu 20 czerwca 2022 r. Pani mąż otrzymał informacje, iż w celu rozpoczęcia procesu kredytowego, mającego na celu zamianę produktów kredytowych, wymagane będzie przeniesienie własności opisanej nieruchomości na Panią, co też uczyniliście Państwo 21 czerwca 2022 r. umową darowizny sporządzoną aktem notarialnym (...).

Od tego dnia stała się Pani jedynym właścicielem działki. Pomimo podpisania tego aktu, warunki kredytowe nie zostały jednak przez bank zmienione. Z powodu pogarszającej się kondycji finansowej firmy Pani męża i braku możliwości spłacania tak wysokich rat kredytowych z odsetkami, w dniu 15 lutego 2023 r. aktem notarialnym (...) zawarła Pani przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości.

Następnie w dniu 10 marca 2023 r. aktem notarialnym (...) sprzedała Pani działkę o numerze księgi wieczystej (...).

Sprzedaż nie nastąpiła w celu osiągnięcia zysków, ale po to, by uzyskać dodatkowe środki finansowe w celu spłaty kredytu.

Sprzedaż powyższej nieruchomości objętej księgą wieczystą Nr (...) nie została dokonana przez Panią w ramach działalności gospodarczej.

Do dnia sprzedaży działka nie była zabudowana.

Pytania

1.Czy sprzedaż przez Panią nieruchomości w marcu 2023 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Czy od przychodu uzyskanego z tej sprzedaży będzie Pani musiała zapłacić podatek dochodowy?

2.W jaki sposób ma Pani określić datę, od której należy liczyć 5 lat w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

Sprzedaż nieruchomości, którą dokonała Pani aktem notarialnym (...) w dniu 10 marca 2023 r., dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), nie będzie dla Pani stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie podlegała opodatkowaniu.

W związku z tym nie będzie Pani musiała zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego z tej sprzedaży.

Ad. 2

Pięcioletni okres w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od momentu, w którym sprzedaną przez Panią nieruchomość nabyła Pani z mężem do Państwa majątku wspólnego, czyli od końca roku, w którym był zawarty akt notarialny (...) w dniu 23 kwietnia 1999 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest: odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z powyższym przepisem odpłatne zbycie całości, części lub udziału w nieruchomości, jeśli nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej, a od momentu nabycia tej nieruchomości nie upłynęło jeszcze 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło to nabycie, stanowi ono źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. W takim przypadku u zbywcy powstaje obowiązek podatkowy i zobowiązanie do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, to takie zbycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Oznacza to, że sprzedaż nieruchomości po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w zacytowanym przepisie, nie wywołuje skutku w postaci obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W związku z powyższym decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości ma moment i sposób jej nabycia. Jeżeli nieruchomość, część lub udział w nieruchomości nabywają małżonkowie, to istotne jest, czy nabywają ją do majątku wspólnego, czy osobistego.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Według art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać, ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności. To tzw. współwłasność łączna, bezudziałowa. W czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe, czy wierzytelności. Współwłasność łączna, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu powyższego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego małżonków i to, że tego wydatku, w momencie jego poniesienia, nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Kwestia określenia momentu nabycia przez małżonków zbywanej nieruchomości, częściowo została rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwałą z 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17. W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 47 § 1 przewiduje, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Natomiast art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. Stąd dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się, że w przypadku ustania wspólności majątkowej małżeńskiej nie następuje nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez małżonka, któremu przypadła ta nieruchomość, jeżeli nieruchomość objęta była wspólnością majątkową.

Jeżeli zbycie nieruchomości nastąpiło po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, a nieruchomość nabyta została do majątku objętego ustawową wspólnością majątkową, to pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. Wynika to ze szczególnego charakteru wspólności majątkowej małżeńskiej, polegającej na tym, że małżonkowie mają prawo do całej nieruchomości objętej wspólnością majątkową i nie można określić przypadających na każdego z małżonków udziałów w tej wspólności w czasie jej trwania.

Jeżeli małżonkowie zawarli przed notariuszem umowę o rozdzielności majątkowej, a następnie jeden z małżonków sprzedał nieruchomość, którą małżonkowie nabyli wiele lat wcześniej do majątku objętego ustawową wspólnością majątkową, to dla celów określenia momentu nabycia tej nieruchomości istotny jest pierwotny moment jej nabycia.

Jeżeli nabycie do majątku wspólnego nastąpiło ponad 5 lat przed jej zbyciem, to u małżonka, który sprzedał nieruchomość nie powstanie obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych . W związku z powyższym małżonek ten nie będzie musiał zapłacić podatku z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Polskie ustawodawstwo przewiduje, że w trakcie trwania małżeństwa, małżonkowie mogą sobie przekazywać składniki swojego majątku za pomocą darowizny. Dla zawarcia takiej umowy między małżonkami konieczne jest obustronne oświadczenie woli o wyrażeniu zgody na dokonanie darowizny. Na skutek darowizny dochodzi do przesunięcia majątkowego pomiędzy małżonkami. W czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka. Dlatego małżonkowie mogą przesuwać składniki majątkowe z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z nich.

Z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli nieruchomość wspólnie w całości. Z tego względu nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od daty włączenia nieruchomości do majątku wspólnego na podstawie umowy majątkowej.

Innymi słowy, w przypadku nabycia nieruchomości (praw majątkowych) przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tego względu przesunięcie składnika majątkowego z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z małżonków nie będzie powodowało u niego powstania dodatkowego przysporzenia majątkowego.

Dlatego małżonek, który w drodze darowizny od współmałżonka stanie się jedynym właścicielem nieruchomości, nie będzie musiał płacić podatku dochodowego, jeśli sprzeda tę nieruchomość. Oczywiście w takim przypadku musi być spełniony warunek, że małżonkowie nabyli nieruchomość do majątku objętego wspólnością majątkową w okresie przekraczającym 5 lat, a w zasadzie prawie 6 lat przed zbyciem tej nieruchomości.

W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości, którą dokonała Pani w marcu 2023 r. nie spowoduje dla Pani obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż do sprzedaży doszło w następującym stanie faktycznym.

W dniu 23 kwietnia 1999 r. aktem notarialnym (...) zakupiła Pani z mężem D. S., niezabudowaną działkę rolną położoną we wsi (...), gminie (...), w województwie (...) do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską. Dla nieruchomości tej prowadzona jest księga wieczysta Nr (...).

W dniu 19 marca 2015 r. aktem notarialnym (...) zawarła Pani z mężem umowę majątkową małżeńską. Mocą tej umowy przyjęliście Państwo, że od tego dnia obowiązywać Państwa będzie ustrój rozdzielności majątkowej polegający na tym, że każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem tej umowy, jak i majątek nabyty później oraz zarządza całym swoim majątkiem samodzielnie (zgodnie z art. 51 i 511 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Przyjęty przez Państwa ustrój majątkowy, wyłączający przewidzianą prawem wspólność ustawową, nie uchybia prawom i obowiązkom wynikającym z zasad obowiązujących w stosunkach rodzinnych, a w szczególności obowiązkom wspólnego rozstrzygania o istotnych sprawach rodziny, wzajemnej pomocy i współdziałania dla jej dobra.

W dniu 19 marca 2015 r. zawarliście Państwo aktem notarialnym (...) umowę o częściowym podziale majątku, mocą której dokonaliście Państwo bez spłat i dopłat częściowego podziału swego małżeńskiego majątku wspólnego.

Podział majątku wspólnego nie obejmował niezabudowanej nieruchomości gruntowej, którą nabyliście Państwo w dniu 23 kwietnia 1999 r. aktem notarialnym (...).

Wymieniona działka do 21 czerwca 2022 r. stanowiła Państwa wspólną własność.

W dniu 21 czerwca 2022 r. umową darowizny sporządzoną aktem notarialnym (...) Pani mąż przeniósł na Panią własność nieruchomości położonej we wsi (...), gminie (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta Nr (...).

Od tego dnia stała się Pani jedynym właścicielem tej niezabudowanej działki rolnej. Umowę darowizny zawarliście Państwo po uzyskaniu z banku informacji, iż w celu rozpoczęcia procesu kredytowego, mającego na celu zamianę produktów kredytowych dla firmy Pani męża, wymagane będzie przeniesienie własności opisanej nieruchomości na Panią. Następnie w dniu 10 marca 2023 r. aktem notarialnym (...) sprzedała Pani działkę o numerze księgi wieczystej (...). Sprzedaż nie nastąpiła w celu osiągnięcia zysków, ale po to, by uzyskać dodatkowe środki finansowe w celu spłaty kredytu.

Pani mąż od wielu lat prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. Pani nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Sprzedaż powyższej nieruchomości objętej księgą wieczystą Nr (...) nie została dokonana przeze Panią w ramach działalności gospodarczej.

Niezabudowaną działkę rolną położoną we wsi (...), gminie (...), w 2023 r. sprzedała Pani odpłatnie, ale nie w wykonaniu działalności gospodarczej, z uwagi na to, że od jej nabycia do majątku wspólnego objętego ustawowa wspólnością majątkową upłynęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości, sprzedaż ta nie będzie stanowić dla Pani źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Źródła przychodów

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Przy czym, jak wynika z art. 10 ust. 6 ww. ustawy:

Aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią niezabudowanej działki rolnej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Z opisu sprawy wynika, że nabyła Pani Nieruchomość wraz ze swoim mężem do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską dnia 23 kwietnia 1999 roku. W dniu 19 marca 2015 roku zawarła Pani umowę majątkową małżeńską, mocą której doszło do ustania wspólności ustawowej małżeńskiej. Następnie dnia 21 czerwca 2022 roku zawarła Pani ze swoim mężem umowę darowizny, mocą której stała się Pani jedynym właścicielem całej Nieruchomości – Pani mąż przeniósł swój udział w Nieruchomości na Pani własność. W dniu 15 lutego 2023 roku zawarła Pani przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości. Natomiast 10 marca 2023 roku dokonała Pani sprzedaży Nieruchomości.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami

Wskazała Pani, że Nieruchomość nabyła Pani wraz z mężem do wspólności ustawowej. Zatem należy odnieść się do kwestii stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami, które zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Stosownie natomiast do art. 47 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu powyższych przepisów są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy ‒ Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a–c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej. W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy ‒ Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż niezabudowanej działki rolnej

Warto zwrócić uwagę na obecną konstrukcję art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wobec tego w analizowanej sprawie datą nabycia przez Panią Nieruchomości jest data nabycia tego lokalu do majątku wspólnego, tj. 23 kwietnia 1999 r.

Okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już minął, bowiem – jak wynika z treści wniosku – od końca roku, w którym nabyła Pani wraz z mężem do majątku wspólnego małżonków ww. Nieruchomość do czasu jej sprzedaży w 2023 r., upłynęło ponad 5 lat.

Sprzedaż przez Panią ww. Nieruchomości nie będzie stanowiła dla Pani źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego Pani stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r.

Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).