Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.676.2023.1.MST

Kwalifikacja przychodów z najmu garaży do odpowiedniego źródła oraz możliwość wspólnego ich rozliczenia z małżonkiem.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 17 września br., który dotyczykwalifikacji przychodów z najmu garaży do odpowiedniego źródła i możliwości wspólnego rozliczenia z małżonkiem. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyła nieruchomość zabudowaną kilkukondygnacyjnym podpiwniczonym budynkiem („Budynek”) oraz budynkami garaży („Garaże”). Nieruchomość jest objęta jedną księgą wieczystą i obejmuje jedną działkę ewidencyjną. Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego, a w małżeństwie panuje ustrój wspólności majątkowej.

Wnioskodawczyni wykorzystuje Budynek na potrzeby działalności gospodarczej, tj. został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawczyni dokonuje odpisów amortyzacyjnych od Budynku, ponieważ został on zaklasyfikowany do rodzaju 103 KŚT – Budynki niemieszkalne handlowo-usługowe (taka klasyfikacja została potwierdzona w interpretacji statystycznej Głównego Urzędu Statystycznego, zaś prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych interpretacją podatkową 16 lutego 2023 r. o sygn.: (...).

Wnioskodawczyni prowadzi własną kancelarię adwokacką oraz rozszerzyła PKD o kod PKD 68.20.Z – Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi w związku z wynajmem pomieszczeń w Budynku. Wnioskodawczyni prowadzi w Budynku własną działalność gospodarczą, a także wynajmuje pomieszczenia na potrzeby mieszkalne (I piętro Budynku) oraz inne lokale na parterze i I piętrze na potrzeby podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W Budynku nie wyodrębniono odrębnej własności lokali.

Obok Budynku, na działce będącej przedmiotem współwłasności małżeńskiej znajdują się budynki Garaży. Przedmiotowych Budynków Wnioskodawczyni nie wykorzystuje, ani nie planuje wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. nie wprowadziła, ani nie planuje ich wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Garaże te są wynajmowane przez męża Wnioskodawczyni na rzecz innych podmiotów (aktualnie osób fizycznych). Stroną umowy z nabywcami jest i byłby również w przyszłości mąż Wnioskodawczyni – dysponuje on zgodą do zawarcia umowy dotyczącej majątku wspólnego. Jednocześnie mąż zajmuje się rozliczeniami z najemcami w odniesieniu do przedmiotowych Garaży oraz kwestiami koniecznymi z wynajmem na ich rzecz (takimi jak kontakty z najemcami, pobieranie opłat, organizacja ewentualnych napraw lub konserwacji Garaży). Mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, że:

•mąż Wnioskodawczyni i Wnioskodawczyni nie złożyli oświadczenia o opodatkowaniu całości przychodów z najmu prywatnego Garaży przez siebie samego,

•Wnioskodawczyni oraz jej mąż mają nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

•Wnioskodawczyni opodatkowuje przychody z działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku, na zasadach ogólnych, tj. według tzw. skali podatkowej,

•Wnioskodawczyni i jej mąż osiągają aktualnie następujące przychody opodatkowane według skali, inne niż wskazane we wniosku:

‒Mąż Wnioskodawczyni – przychody z tytułu umowy o pracę,

‒Wnioskodawczyni – przychody z działalności gospodarczej, może osiągać przychody z tytułu umów zlecenia (jednostkowe, np. w razie przeprowadzenia wykładu lub szkolenia).

•Wnioskodawczyni ani jej mąż nie stosują przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawy o PIT”), ani nie rozliczają się na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy – rozliczenie najmu prywatnego Garaży), ani też nie podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

•Wnioskodawczyni chce się rozliczyć wspólnie z mężem za rok podatkowy 2023, a także w przyszłości za kolejne lata podatkowe. Wnioskodawczyni może osiągać stratę z działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy przychody z wynajmu Garaży przez męża Wnioskodawczyni nie będą zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?

2.Czy Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczyć się wspólnie z mężem na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1.

Przychody z wynajmu Garaży przez męża Wnioskodawczyni nie będą zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni powinna opodatkować te przychody ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, proporcjonalnie do posiadanego prawa do współwłasności nieruchomości.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o ryczałcie ewidencjonowanym, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadku osiągania przychodów w ramachwspólnej własności, a zasada ta ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a tej ustawy, chyba że złożą sporządzone na piśmie oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

Art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne stanowi, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

W art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT wymienia się przychody z tzw. najmu prywatnego jako źródło przychodów, tj. przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Przepis ten stanowi zatem, że traktowanie najmu prywatnego jako odrębnego źródła przychodów jest możliwe, jeżeli nie stanowią one majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W analizowanej sytuacji budynki Garaży co prawda pozostają we współwłasności osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jednak nie oznacza to automatycznie, że są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. O związku z prowadzoną działalnością gospodarczą określonych składników majątkowych decyduje sam podatnik, a tego zewnętrznym odzwierciedleniem jest wprowadzenie składnika majątku do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (zwrócił na to uwagę Trybunał Konstytucyjny w wyroku wydanym na gruncie podatku od nieruchomości z 24 lutego 2021 r., sygn. SK 39/19 stwierdzając, że przepisy mówiące, iż o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą są niezgodne z Konstytucją).

Budynki Garaży nie będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorcy. Na powyższy wniosek nie ma wpływu fakt, że budynki Garaży położone są na tej samej działce ewidencyjnej, na której znajduje się Budynek wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (Garaże są bowiem odrębnym składnikiem majątku od Budynku, a to podatnik decyduje, które składniki wprowadza do ewidencji środków trwałych i traktuje jako wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej).

W związku z faktem, że:

•Garaże stanowią składniki majątku znajdujące się we współwłasności majątkowej małżeńskiej,

•Nie są one wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni i zaliczane do składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

•Mąż nie złożył oświadczenia o opodatkowaniu przychodów z wynajmu tych Garaży w całości przez siebie samego,

Wnioskodawczyni powinna opodatkować przychody osiągane z tytułu najmu Garaży na zasadach przewidzianych dla tzw. najmu prywatnego, tj. zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Wnioskodawczyni powinna opodatkować te przychody ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, proporcjonalnie do posiadanego prawa do współwłasności nieruchomości, zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ad 2.

Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczyć się wspólnie z mężem na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o PIT, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pozostający w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:

1)przez cały rok podatkowy albo

2)od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego – w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego

– mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot pomniejszających dochód; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Jednocześnie, w art. 6 ust. 3 ustawy o PIT (powinno być: w art. 6 ust. 8 tej ustawy – przyp. organu) wskazano sytuacje, w których łączne opodatkowanie pomiędzy małżonkami nie znajdzie zastosowania, tj. sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

– w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.

Art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym odwołuje się zatem do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, tj. o przychodach z wynajmu, podnajmu, dzierżawy.

Innymi słowy, przepisy ustawy o PIT zabraniają wspólnego rozliczenia małżonków w sytuacji, w której jeden z nich rozlicza się na zasadach przewidzianych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, za wyjątkiem sytuacji, kiedy dotyczy to rozliczenia na zasadach art. 6 ust. 1a tej ustawy, tj. zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z tzw. najmu prywatnego. Innymi słowy, w tej sytuacji następuje powrót do reguły ogólnej, zgodnie z którą dopuszczalne jest skorzystanie z instytucji wspólnego opodatkowania małżonków przewidzianej w art. 6 ust. 2 ustawy o PIT.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że osiągane przychody z najmu prywatnego Garaży będą opodatkowane na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wybór ryczałtu nie pozbawia jednak Wnioskodawczyni i męża prawa do wspólnego rozliczenia ze względu na brzmienie przepisów.

Ponadto, nawet w przypadku osiągnięcia straty podatkowej z działalności gospodarczej, okoliczność ta nie wyklucza skorzystania z instytucji wspólnego opodatkowania pomiędzy małżonkami. Z art. 6 ust. 3 ustawy o PIT wynika bowiem, że zasady dotyczące wspólnego opodatkowania małżonków stosuje się również w sytuacji, w której jeden z małżonków nie osiągnął przychodów lub osiągnął je w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Ponadto, przesłanki wykluczające prawo wspólnego opodatkowania małżonków są enumeratywnie wymienione w art. 6 ust. 8 ustawy o PIT. Wśród wymienionych tam sytuacji brak jest osiągnięcia przez jednego ze współmałżonków straty podatkowej. Oczywiście, brak jest możliwości rozliczenia straty podatkowej jednego małżonka z dochodami drugiego z nich, jednak fakt ten nie wyklucza możliwości skorzystania z instytucji wspólnego rozliczenia z małżonkiem. W takiej sytuacji dochód Wnioskodawczyni przyjęty do wyliczenia stawki podatkowej będzie wynosił po prostu „0” (tj. strata Wnioskodawczyni nie będzie obniżała dochodu męża Wnioskodawczyni, a będzie mogła zostać rozliczona jedynie z dochodami Wnioskodawczyni z działalności gospodarczej w kolejnych latach).

Wnioskodawczyni wskazuje przy tym, że jej mąż otrzymał już interpretację podatkową na gruncie analogicznego stanu faktycznego (interpretacja z 28 września 2022 r., sygn.: 0114- KDIP3-2.4011.690.2022.2.MT) dotyczącą analizowanego zagadnienia (tj. że będzie mógł rozliczyć się wspólnie z żoną w sytuacji opodatkowania Garaży zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach najmu prywatnego), jednak w ww. wniosku o wydanie interpretacji wskazano, że planowane jest złożenie oświadczenia, zgodnie z którym całość przychodów z tytułu najmu Garaży będzie opodatkowana przez męża Wnioskodawczyni. W analizowanym roku podatkowym (2023) uchybiliśmy jednak terminowi do złożenia oświadczenia, więc przychody z tytułu najmu Garaży są opodatkowane przez obojga małżonków proporcjonalnie do udziałów w prawie własności. Okoliczność ta, zdaniem Wnioskodawczyni, nie wpływa jednak na możliwość wspólnego rozliczenia małżonków – jak wyżej wskazano, opodatkowanie najmu prywatnego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych nie stoi w sprzeczności ze wspólnym rozliczeniem z małżonkiem. W związku z tym zasadne jest wydanie analogicznej interpretacji potwierdzającej prawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni.

Podsumowując, Wnioskodawczyni będzie mogła rozliczyć się wspólnie z mężem na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł.

Według przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3);

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Art. 5a pkt 6 ustawy zawiera definicję pojęcia działalności gospodarczej. Stosownie do treści tego przepisu, za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Do grupy przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,

• ciągłości,

• zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków służących uzyskaniu dochodu. Na takie zorganizowanie w odniesieniu do najmu mogą wskazywać (chociaż nie są decydujące) zwłaszcza niektóre okoliczności – takie jak dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy.

W tym miejscu wskazać należy też na Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, w której czytamy:

To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W świetle art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):

Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 6 ust. 1a powołanej ustawy:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a i b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu:

‒przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a,

‒przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ww. ustawy:

Przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą sporządzone na piśmie oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

W zaprezentowanych we wniosku okolicznościach Pani małżonek wynajmuje garaże objęte obowiązującą pomiędzy Państwem wspólnością majątkową w ramach najmu prywatnego. Żadne z Państwa nie złożyło oświadczenia o opodatkowaniu przez siebie całości przychodu z tego tytułu. Przedmiotowych garaży nie wykorzystuje, ani nie planuje Pani wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. nie wprowadziła, ani nie planuje ich Pani wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec powyższego najem garaży stanowi dla Pani źródło przychodów,o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskane ze wskazanego źródła podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W związku z najmem garaży stanowiących majątek wspólny małżonków, przychody te określa się według proporcji wynikającej z art. 12 ust. 5 ww. ustawy. Pani stanowisko w zakresie pierwszego pytania jest więc prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Pani wątpliwości dotyczących możliwości wspólnego rozliczenia się z małżonkiem z dochodów osiąganych przez Panią w roku 2023 i latach następnych, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

W myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy:

Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pozostający w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:

1)przez cały rok podatkowy albo

2)od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego – w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego

‒mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot pomniejszających dochód; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 3 ustawy:

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Jak wynika z kolei z art. 6 ust. 8 tej ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

-w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wobec powyższego, w świetle ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

• są polskimi rezydentami podatkowymi,

• pozostają w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:

‒przez cały rok podatkowy albo

‒od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego (w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego),

• nie stosują przepisów o 19% podatku liniowym lub przepisów ustawy o ryczałcie(z wyjątkiem najmu prywatnego) w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,

• nie podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o podatku tonażowym lub ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Jak wynika ze wskazanych we wniosku okoliczności, spełnia Pani warunki dla wspólnego opodatkowania dochodów małżonków. Rozliczanie przez Państwa przychodów z najmu prywatnego garaży na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego oraz możliwość osiągnięcia przez Panią straty z działalności gospodarczej nie wykluczają prawa do opodatkowania dochodów (w Pani przypadku dochodów z działalności gospodarczej, ew. umów zlecenia) w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

– stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

– zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowe wskazanie przez Panią – w stanowisku do pytania nr 2 – że będzie Pani mogła rozliczyć się wspólnie z mężem na zasadach przewidzianych w „art. 6 ust. 1 ustawy o PIT” uznano za oczywistą omyłkę pisarską i na podstawie całokształtu wniosku, w tym treści Pani pytania drugiego przyjęto, że miała Pani na myśli art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i musi się Pani zastosować do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).