Interpretacja indywidualna z dnia 21 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.531.2023.2.KF

Dotyczy skutków podatkowych planowanej sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 20 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych planowanej sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 listopada 2023 r. (wpływ 17 listopada 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1) Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan A. C.

2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan M. C.

Opis stanu faktycznego

4 kwietnia 2016 r. rodzice darowali Panu oraz Pana bratu na współwłasność grunt o powierzchni 0,9600 ha. Nieruchomość objęta księgą wieczystą nr (…), położona w (…) gmina (…).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obowiązującego na terenie Gminy (…) uchwalonego 27 marca 2014 r. grunt ten oznaczony jest jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej.

Dodatkowo na części działki, dokładnie 5 metrów od jej dłuższego boku zaplanowana została droga gminna klasy dojazdowej. 6 czerwca 2022 r. Urząd Miejski w (…) zwrócił się do Państwa z pismem, w którym wyraził zainteresowanie przejęciem terenu pod wydzielenie ww. drogi.

Po porozumieniu z Urzędem Miejskim musieli Państwo dokonać podziału nieruchomości w celu wydzielenia ww. drogi. Wówczas postanowili Państwo, że dokonają podziału całości nieruchomości na mniejsze działki w celu ich sprzedaży.

Środki ze sprzedaży nieruchomości mają Państwo zamiar przeznaczyć na spłatę kredytów hipotecznych zaciągniętych na budowę oraz kupno i remont własnych domów.

3 marca 2023 r. wydana została decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości. W wyniku podziału wydzielono 11 działek z czego 1 została przejęta przez gminę jako droga. Od daty dokonania podziału nie dokonywali i nie mają Państwo zamiaru dokonywać żadnych ulepszeń wydzielonych działek, nie zamierzają Państwo doprowadzać do ich granic jakichkolwiek mediów czy tez zagospodarowywać zieleni lub posadawiać ogrodzeń.

Prowadzicie Państwo prace zarobkowe na podstawie umów o pracę (etat) stanowiące Państwa źródło utrzymania.

Nie jesteście Państwo profesjonalistami w zakresie sprzedaży bezpośredniej i nie planujecie Państwo powierzenia sprzedaży ww. działek profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Numery działek objętych wnioskiem: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, położone w miejscowości (…).

Działki były wykorzystywane jako grunt rolny. Przed podziałem była to jedna działka gruntu ornego. Na działce tej, kuzyn Pana żony prowadził działalność rolniczą. Zostało mu to udostępnione nieodpłatnie bez sporządzania jakichkolwiek umów.

Ww. działki nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Nie udzielali i nie udzielą Państwo kupującemu żadnych pełnomocnictw lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Państwa imieniu.

Nie zostały zawarte i nie planują Państwo zawierać umów przedwstępnych sprzedaży nieruchomości.

Nabywców działek pozyskali Państwo poprzez znajomych i rodzinę, którzy to przekazywali innym wiadomości, że taką sprzedaż chcą Państwo wykonać.

Nie występowali Państwo o wydanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ponieważ w dniu darowania Państwu nieruchomości przez rodziców, nieruchomość już była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

1 lipca 2014 r. nabył Pan wspólnie z żoną od wujka Pana żony niezabudowaną nieruchomość rolną nr 12 obręb (…) o pow. 0,9700 ha stanowiącą łąki trwałe i grunty i orne. Wujek Pana żony zaproponował Państwu kupno, ponieważ rezygnował z prowadzenia gospodarstwa i chciał aby jego ziemia trafiła do rodziny. Nieruchomość została nabyta z zamiarem wykorzystywania w celach rolnych. 10 października 2016 r. nabył Pan wraz z żoną stary dom do remontu wraz z działką. Wcześniej mieszkali Państwo u Pana rodziców. Dom nabyli Państwo za zaciągnięty kredyt hipoteczny. Niestety dom wymagał gruntownego remontu dlatego postanowili Państwo sprzedać nabytą nieruchomość rolną. 10 sierpnia 2017 r. sprzedali Państwo ww. nieruchomość rolnikowi na powiększenie gospodarstwa rolnego. Całą kwotę ze sprzedaży przeznaczyli Państwo na remont nabytego domu, który do dnia dzisiejszego jeszcze nie został całkowicie zakończony. Na całość uzyskanej kwoty ze sprzedaży posiadają Państwo faktury zakupu materiałów do remontu domu. Od momentu zakupu do momentu sprzedaży nieruchomość ta wykorzystywana była jako pole rolne. Poza tym nie dokonywali Państwo sprzedaży innych nieruchomości (nieobjętych przedmiotowym wnioskiem).

Pytanie

Czy zbycie 11 działek wydzielonych z jednej nieruchomości stanowiącej Państwa majątek prywatny będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Państwa zdaniem, zbycie 11 działek wydzielonych z jednej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest to sprzedaż okazjonalna i tym samym powinna być traktowana wyłącznie jako sprzedaż majątku prywatnego.

Z treści przytoczonej w zapytaniu ustawy wynika, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa i w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według Państwa należy wykluczyć osoby fizyczne z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, lub wykonania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Państwa zdaniem nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko wyzbywa się majątku osobistego.

W Państwa przypadku nie będą miały miejsca żadne czynności, które miałyby charakter profesjonalnej sprzedaży tj. nie nabyliście Państwo działki w celu jej sprzedaży, nie uzbrajaliście ww. działek, nie podejmowaliście działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, nie występowaliście o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy czy o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadzicie Państwo żadnej działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Podział działki na kilka mniejszych działek, a w wyniku tego sprzedaż kilkukrotna też nie może być przesłanką do tego aby uznać te czynności za prowadzenie działalności gospodarczej. Potwierdza to orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 wrzenia 2011 r. w sprawach połączonych Jarosława Saby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuś i Halina Jeziorska Kuś przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Wynika z niego, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie - zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Zdaniem Trybunału za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W Państwa przypadku żadne tego typu działania nie mają miejsca.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „2006/112/WE”:

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (w tym udział), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek gruntu, istotne jest czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży tych gruntów Sprzedający podjęli lub podejmą aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Sprzedających za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 4 kwietnia 2016 r. rodzice darowali Panu oraz Pana bratu na współwłasność grunt oznaczony jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej. Postanowili Państwo, że dokonają podziału całości nieruchomości na mniejsze działki w celu ich sprzedaży. Dokonali Państwo podziału nieruchomości na 11 działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11. Od daty dokonania podziału nie dokonywali i nie mają Państwo zamiaru dokonywać żadnych ulepszeń wydzielonych działek, nie zamierzają Państwo doprowadzać do ich granic jakichkolwiek mediów czy też zagospodarowywać zieleni lub posadawiać ogrodzeń. Ww. działki nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Nie udzielali i nie udzielą Państwo kupującemu żadnych pełnomocnictw lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Państwa imieniu. Nie zostały zawarte i nie planują Państwo zawierać umów przedwstępnych sprzedaży nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy sprzedaż 11 działek będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analizując okoliczności przedstawione we wniosku na tle przywołanych przepisów prawa i orzeczeń TSUE, należy zwrócić uwagę na czynności, których Państwo dokonali po podjęciu decyzji o przeznaczeniu do sprzedaży ww. działek.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Państwa zaangażowania, w odniesieniu do sprzedaży 11 działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Państwa w przedmiocie sprzedaży ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Państwa ww. działek wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Dokonali Państwo podziału nieruchomości na 11 działek. Jednakże wskazana pojedyncza czynność nie może przesądzać o działaniu Państwa jako „handlowców”. Nie będą Państwo korzystać z pośrednictwa wyspecjalizowanych podmiotów trudniących się obrotem nieruchomości, nie będą Państwo również zawierać umów przedwstępnych z nabywcami oraz udzielać pełnomocnictwa do podejmowania w imieniu Państwa jakichkolwiek czynności. Sprzedający nie będą również podejmować żadnych kroków w zakresie uzbrojenia wydzielonych działek.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku nie podjęli Państwo aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podjęte przez Państwa należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym, analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Państwa sprzedaż 11 działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Państwa za podatników tego podatku.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego, dokonując omawianej transakcji, będą Państwo korzystać z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Państwa cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a opisaną dostawę - cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, ww. sprzedaż nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A. C. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).