Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.494.2023.1.ANK

1. Czy usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym, będą podlegać na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: CIT)? 2. Czy Wnioskodawca dokonując płatności za usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła)? 3. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT? 

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym, będą podlegać na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

- Wnioskodawca dokonując płatności za usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła);

- Wnioskodawca będzie zobowiązany do pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT. 

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 15 listopada 2023 r. (data wpływu 16 listopada 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(Wnioskodawca lub Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem, modyfikowaniem, udostępnianiem oprogramowania komputerowego oraz w zakresie technologii świadczenia usług informatycznych.

Wnioskodawca podlega opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej od wszystkich dochodów bez względu na źródła ich uzyskania.

Wnioskodawca nie jest producentem żadnych towarów, ani nie bierze udziału w procesie produkcji towarów.

Wnioskodawca swoje usługi informatyczne i swoje oprogramowania (utwory) zbywa lub udostępnia na zasadach licencji zarówno do klientów z kraju jak i oferuje je klientom poza granicami kraju.

Dlatego Wnioskodawca jest zainteresowany udziałem w targach i wystawach, gdzie może zaprezentować swoje produkty (programy komputerowe i aplikacje) i swoje usługi informatyczne. Targi organizowane są często poza granicami kraju.

W celu uzyskania możliwości uczestniczenia w targach Wnioskodawca na rzecz organizatora targów z siedzibą w Belgii będzie ponosić opłaty tytułem:

- opłaty za udział w targach. W ramach wniesionej opłaty, poza możliwością uczestnictwa w targach, Organizator zapewnia przepustki dla określonej ilości osób od Wnioskodawcy, zapewnia zamieszczenie reklamy w katalogu wystawy, umieszczenie profilu firmy lub eksponatów firmy w katalogu wystawy oraz na stronie Organizatora targów wraz z linkiem do strony wystawców. Wnioskodawca na czas targów wysyła własny personel, który prezentuje Wnioskodawcę i jego firmę i produkty w czasie targów. Organizator targów nie prezentuje Wnioskodawcy;

- udostępnienia powierzchni wystawowej;

- wynajmu stoiska wraz z wyposażeniem, tj. ścianki działowe, meble (krzesła, stół), tablicę z nazwą firmy, oświetlenie, gniazdko, montaż i demontaż stoiska. Stoisko ma być urządzone, wyposażone i oznaczone zgodnie z wymaganiami Wnioskodawcy;

- wynajmu urządzenia, na przykład monitora lub wyświetlacza, na których Wnioskodawca będzie się prezentował.

W uzupełnieniu wniosku z 15 listopada 2023 r wskazali Państwo że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.

Pytania

1.Czy usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym, będą podlegać na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: CIT)?

2.Czy Wnioskodawca dokonując płatności za usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła)?

3.Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT? 

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym, nie będą podlegać na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym Wnioskodawca dokonując płatności za usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła) i nie będzie zobowiązany do pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT.

W opisanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy jest samodzielne zaprezentowanie własnej firmy i jej usług na targach lub wystawach branżowych. Wnioskodawca płaci organizatorom za taką możliwość. Żeby Wnioskodawca mógł się zaprezentować, potrzebuje uzyskać zgodę organizatora na uczestnictwo, miejsce w hali gdzie odbywa się wydarzenie, wyposażone stanowisko, które będzie postawione w tym miejscu, takim wyposażeniem jakie Wnioskodawca wskaże/zamówi jako niezbędne dla prezentacji, czyli z oznaczeniami graficznymi i stylizacją wybraną przez Wnioskodawcę i monitorami do wyświetlania materiałów Wnioskodawcy. Istotne jest, że na stoisku prezentują Wnioskodawcę przedstawiciele samego Wnioskodawcy, a nie Organizator. Organizator jedynie to umożliwia.

Wszystkie cztery wymienione w zdarzeniu przyszłym elementy składowe usługi - umożliwienia prezentowania się na wydarzeniu Wnioskodawca uznaje za nierozłączne, w tym sensie, że żadna z nich bez pozostałych nie miałaby sensu. Przy czym za usługę główną uważamy - dopuszczenie do czynnego uczestnictwa w targach - „wystawienie się”. W związku z tym usługę należy traktować kompleksowo, jako usługę organizacji targów. Wskazane na fakturach poszczególne cztery świadczenia nie zostałyby przez Spółkę nabyte, gdyby nie udział w targach. W opinii Wnioskodawcy całość wskazanych na fakturze świadczeń wchodzi w skład usługi targowej. Nie ma przy tym znaczenia, czy na otrzymanej od kontrahenta fakturze wskazana jest tylko jedna pozycja odnosząca się do usługi targowej, czy też na fakturze wyszczególnione są cztery pozycje, na poszczególne świadczenia, wchodzące w skład tej usługi kompleksowej.

Przedmiotem zainteresowania przepisów art. 21 ust. 1 ustawy CIT są w szczególności przychody z:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

W przypadku usługi związanych z uczestnictwem Wnioskodawcy w targach i wynikających z tego opłat targowych, opłat za montaż i demontaż stoiska i za wynajem wyświetlacza, przychodów z tytułu ich świadczenia nie da się zakwalifikować do żadnych ze źródeł wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy - cytowanego powyżej.

Pomijając źródła w sposób oczywisty nie przystające do tej usługi, pochylić się można nad analizą przychodów:

1.usług reklamowych, w odniesieniu do niektórych czynności jakie Wnioskodawca otrzymuje w ramach opłaty targowej;

2.za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego - w odniesieniu do wynagrodzenia za najem monitora.

Na wstępie należy zaznaczyć, że dochodzić będzie do nabycia od Organizatorów kompleksowej usługi organizacji uczestnictwa targów. Kompleksowa usługa organizacji targów nie jest usługą reklamową, ani usługą o podobnym charakterze do usługi reklamowej, ani tym bardziej opłatą za najem urządzeń przemysłowych czy handlowych. Wnioskodawca, sam siebie wystawia na targach i sam siebie reklamuje. Płaci za to, żeby móc się zaprezentować, do czego potrzebuje miejsca, zmontowanego stoiska i urządzeń wyświetlających. Pomimo tego, że w zamian za ogólną opłatę targową Organizator zobowiązuje się do dokonania kompleksu czynności w tym miedzy innymi także do zamieszczenia reklamy w katalogu wystawy, umieszczenia profilu firmy lub eksponatów firmy w katalogu wystawy oraz na stronie Organizatora targów wraz z linkiem do strony wystawców, to jednak te czynności nie są odrębnie wycenione w ramach opłaty. Nie są też przedmiotem umowy, są tylko towarzyszącym elementem uczestnictwa w organizowanych targach. Jeśli Organizator chce uzyskać zainteresowanie targami, musi ogłosić kto się będzie wystawiał i z jakimi produktami.

Usługa organizacji uczestnictwa w targach nie została wymieniona w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Należy mieć na uwadze, że dochodzi tu do transakcji kompleksowych, niepodzielnych, aczkolwiek składających się z kilku elementów składowych. Na usługę organizacji uczestnictwa w targach składać się będą usługa wstępu na targi jako uczestnik (rejestracja, uwzględnienie uczestnika w harmonogramie targów oraz materiałach informacyjnych), a także usługa udostępnienia powierzchni wystawowej oraz odpowiedniej infrastruktury (tj. konstrukcji stoiska), usługa wynajmu wyposażenia stoiska.

Ze względu na fakt umożliwienia Wnioskodawcy prezentacji swoich wyrobów podczas targów należy uznać, że usługa zawierać będzie również pewien element marketingowy. Jednakże, żadne ze świadczeń częściowych nie będzie miało znaczenia gospodarczego po wyłączeniu go z całości usługi, i tym samym świadczenia częściowe nie będą mogły zostać uznane za świadczenia odrębne. Wspomniany element marketingowy, polegający na prezentacji wyrobów Wnioskodawcy, choć będzie nieodzownym elementem świadczonych przez Organizatorów usług, nie będzie przesądzać o kwalifikacji usługi kompleksowej jako usługi mieszczącej się w katalogu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. usługi reklamowej lub usługi o podobnym charakterze do usługi reklamowej. Należy wskazać, że chociaż prezentacja wyrobów mieści się w usługach świadczonych przez Organizatorów, to jednak ma ona charakter pochodny w stosunku do samego uczestniczenia w targach. Tym samym, element promocji wyrobów Wnioskodawcy nie jest usługą świadczoną przez Organizatora samą w sobie. Zdaniem Wnioskodawcy, istota usług nabywanych przez Wnioskodawcę od Organizatorów nie polega na świadczeniu usług reklamowych, lecz na zapewnieniu Wnioskodawcy możliwości wzięcia udziału w określonym wydarzeniu (targach), dzięki któremu to Wnioskodawca, jako jego uczestnik może zaprezentować swoje wyroby. Tym samym wspomniany element marketingowy, stanowiący element usług świadczonych przez Organizatorów, należy wiązać nie ze świadczeniem usług reklamowych (czy też usług o podobnym charakterze), lecz z informowaniem o fakcie uczestnictwa Wnioskodawcy w targach.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęcia. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. Reklama zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN to - https://sjp.pwn.pl/ to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi. Natomiast pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego" pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z dnia 12 czerwca 1997 r. I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30). Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński i M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom.

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Natomiast „Mały słownik języka polskiego” definiuje marketing jako działalność gospodarczą polegającą na badaniu rynku, tworzeniu i utrzymywaniu popytu, ustalaniu cen, form sprzedaży, reklamie, itp. (Mały słownik języka polskiego, (red.) E. Sobol, Warszawa 1997, s. 420). Z przedstawionej definicji jednoznacznie wynika, że działania marketingowe obejmują bardzo szerokie spektrum działań począwszy od badań rynku, a skończywszy na reklamie. Potwierdzenie tego stanowiska można znaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2010 r. (sygn. akt VIII SA/Wa 204/10) stwierdził, że usługi marketingowe rozumieć należy szeroko, jako działania związane ze sprzedażą, dystrybucją, reklamą czy badaniem rynku. Marketing określa i kształtuje produkt z punktu widzenia potrzeb nabywców dla utrzymywania popytu.

W pierwszej kolejności odnosząc powołane przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że usługi o których mowa we wniosku, tj. usługi, których istota sprowadza się do zapewnienia możliwości udziału Wnioskodawcy w targach, nie stanowią usług reklamowych, ani usług o podobnym charakterze. Innymi słowy, istota usług nabywanych przez Wnioskodawcę od zagranicznych kontrahentów, nie polega na świadczeniu usług reklamowych, lecz na zapewnieniu Wnioskodawcy możliwości wzięcia udziału w określonym wydarzeniu (targach), dzięki któremu to Wnioskodawca, jako jego uczestnik może reklamować świadczone przez siebie usługi.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 15 maja 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.81.2020.2.ŚS; z dnia 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.433.2019.2.AT a także z 21 września 2021 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.285.2021.2.AK.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT opodatkowaniu podatkiem u źródła podlegają także m.in. należności za użytkowanie urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub naukowego. Również w tym przypadku, niezależnie od tego, czy element usług świadczonych przez Organizatorów, w postaci udostępnienia powierzchni wystawowej oraz odpowiedniej infrastruktury (tj. konstrukcji stoiska) oraz jego wyposażenia itd. może zostać uznany za przychód Organizatorów z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego czy naukowego w świetle ww. artykułu. Po pierwsze monitory nie są urządzeniem naukowych, ani przemysłowym, nie służą do handlu. Po drugie, czynność najmu monitora nie stanowi istoty usługi nabywanej przez Wnioskodawcę. Podobnie jak to ma miejsce w przypadku wcześniej wspomnianego elementu marketingowego, ww. świadczenie będzie elementem składowym usługi, której celem będzie zapewnienie Wnioskodawcy możliwości udziału w targach.

Nie można powiedzieć, że opłata za najem odpowiedniej infrastruktury (wyświetlacz, monitor) czy wynajem wyposażenia stoiska są przychodami z tytułu użytkowania urządzenia handlowego/przemysłowego/naukowego.

Odnośnie znaczenia pojęcia użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, brak jest definicji ustawowej „urządzenia przemysłowego”. W tej sytuacji należy sięgnąć do słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją słownikową poprzez „urządzenie” należy rozumieć: «mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności» lub «wyposażenie jakiegoś pomieszczenia» (https://sjp.pwn.pl). Z kolei przymiotnik „przemysłowy” należy rozumieć jako związany z przemysłem (https://www.wsjp.pl). Termin „przemysł” oznacza natomiast m.in. «produkcję materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych)) (https://sjp.pwn.pl). W świetle powyżej przytoczonych znaczeń, „urządzeniem przemysłowym” będzie takie urządzenie, które przeznaczone jest do wykorzystania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się ściśle z tą dziedziną, a zatem z produkcją materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych.

Dodatkowo wskazać należy, że w utrwalonej linii orzecznictwa NSA wykładnia pojęcia „urządzenie przemysłowe” uwzględnia rozumienie przewidziane w art. 12 ust. 2 Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do tej Konwencji oraz wyjaśnień Technicznej Grupy Doradczej OECD.

W szczególności Techniczna Grupa Doradcza OECD wskazała, że słowo „urządzenie” stosuje się do majątku, który ma być uzupełniający do przemysłowego, naukowego i handlowego procesu. Na tej m.in. podstawie NSA w wyroku z 18 maja 2017 r., sygn. II FSK 1180/15 NSA zaznaczył, że: „pojęcie urządzenie przemysłowe, należy rozumieć jako składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego, jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów”. Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przykładowo w wyroku WSA w Warszawie z 22 czerwca 2020 r. (III SA/Wa 1456/19).

W ustawie podatkowej brak jest też definicji legalnej słowa „urządzenie handlowe”. Niezbędnym jest zatem w tym zakresie odwołanie do języka potocznego albowiem regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których (...) przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba, że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 99). Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „handlowe” należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Otóż, wyraz „urządzenie” występuje w znaczeniu: „przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 749); „mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl). Przymiotnik „handlowy” oznacza natomiast „odnoszący się do handlu jako obrotu towarami, podlegający na kupnie -sprzedaży „Mały Słownik Języka Polskiego” (PWN Warszawa 1994 r. str. 247).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane od Wnioskodawcy przez podmioty zagraniczne przychody z tytułu uczestnictwa w targach branżowych obejmujące należności za przykładowo wynajem odpowiedniej infrastruktury, wynajem wyposażenia stoiska, wynajem powierzchni magazynowej - nie są przychodami z tytułu użytkowania urządzenia handlowego. Zauważyć bowiem należy, że niezależnie od tego czy składniki majątku udostępniane Wnioskodawcy mogą zostać uznane za urządzenie przemysłowe udostępnianie wskazanego we wniosku wyposażenia związanego z uczestnictwem Wnioskodawcy w targach, nie stanowi istoty umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami organizującymi targi, lecz stanowi cześć/element składowy usługi związanej z zapewnieniem Wnioskodawcy możliwości udziału w targach.

Tak jak wskazaliśmy w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie uczestniczy w żadnym procesie przemysłowym i niczego nie produkuje. Nie można powiedzieć, że wyświetlacz uczestniczy w procesie produkcyjnym czy handlowym. Wyświetlacz w sposób oczywisty – co nie wymaga głębszej analizy - nie jest urządzeniem naukowym.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w dotychczas wydanych interpretacjach indywidualnych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 15 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.81.2020.2.ŚS; z 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2- 1.4010.433.2019.2.AT; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 lutego 2014 r., sygn. ILPB4/423-434/13-6/MC. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 lutego 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1395/14/BG; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 sierpnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-662/14/BG oraz z 18 lutego 2015 r. sygn. IBPBI/2/423-1395/14/BG).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym, nie będą podlegać na terytorium Polski opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji Wnioskodawca, dokonując płatności za usługi wymienione w zdarzeniu przyszłym zobowiązany nie będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła) i nie będzie zobowiązany do pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 3 ust. 3  pkt 5 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski.

Wątpliwości Państwa wiążą się z ustaleniem, czy opłaty za udział w targach będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT a Wnioskodawca dokonując płatności za usługi wymienione we wniosku zobowiązany będzie do poboru podatku u źródła oraz pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT.

Przechodząc do oceny stanowiska Spółki w tym zakresie należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 22b ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz spełnieniem innych przesłanek, o których mowa we wskazanym niżej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że:

Z powyższego wynika zatem, że gdy określony podmiot nie dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust 1 ustawy o CIT, to nie ma obowiązku wypełniania formularza IFT-2/IFT-2R. Obowiązek taki natomiast istnieje gdy płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, a na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie jest obowiązany do poboru podatku. W takim przypadku pomimo niepobrania podatku jest on zobowiązany do wystawienia informacji IFT-2/IFT-2R, którą należy wysłać do odpowiedniego urzędu dla nierezydentów oraz do podatnika.

W odniesieniu do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie o CIT. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że: Wszystkie cztery wymienione w zdarzeniu przyszłym elementy składowe usługi - umożliwienia prezentowania się na wydarzeniu Wnioskodawca uznaje za nierozłączne, w tym sensie, że żadna z nich bez pozostałych nie miałaby sensu. Przy czym za usługę główną uważamy - dopuszczenie do czynnego uczestnictwa w targach - „wystawienie się”. W związku z tym usługę należy traktować kompleksowo, jako usługę organizacji targów. Wskazane na fakturach poszczególne cztery świadczenia nie zostałyby przez Spółkę nabyte, gdyby nie udział w targach. W opinii Wnioskodawcy całość wskazanych na fakturze świadczeń wchodzi w skład usługi targowej. Nie ma przy tym znaczenia, czy na otrzymanej od kontrahenta fakturze wskazana jest tylko jedna pozycja odnosząca się do usługi targowej, czy też na fakturze wyszczególnione są cztery pozycje, na poszczególne świadczenia, wchodzące w skład tej usługi kompleksowej.

Jak wskazano w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 stycznia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1424/19 : Ani Komentarz do art. 12 modelowej Konwencji OECD, ani orzecznictwo sądowe, ani krajowa i międzynarodowa literatura z zakresu prawa podatkowego, nie podają ścisłych kryteriów ustalenia, kiedy w danej transakcji należy wyróżniać jedno zasadnicze świadczenie główne, któremu podporządkowane są inne elementy transakcji dzielące losy tego świadczenia głównego, a kiedy poszczególne elementy traktować podatkowo odrębnie i oddzielać je od siebie. Wskazuje się tylko generalnie, że istotne jest poszukiwanie pozycji głównej kontraktu oraz elementów pobocznych o znikomym znaczeniu, ale takie poszukiwania powinny zawsze respektować zasadę unikania sztuczności w dokonywanym podziale. Takie określenia, jak „uboczny”, „pomocniczy”, „sztuczny”, „znikomy”, nie dostarczają jednoznacznych wskazówek co do rozróżnienia transakcji mieszanych (z jednym elementem dominującym, któremu podporządkować należy elementy nieistotne) od sytuacji, kiedy mamy do czynienia po prostu z wieloma (co najmniej dwoma) transakcjami odrębnymi. Sąd zauważa jednak, że Komentarz do Konwencji Modelowej, na który powołały się obydwie Strony, rekomenduje takie podejście metodologiczne do omawianego zagadnienia, które przyjmuje odrębność podatkową poszczególnych transakcji. Taka odrębność jest regułą, zaś wyjątkiem jest jednolitość transakcji. Wskazuje się tam przecież, że co do zasady należy dokonać rozbicia całej kwoty wynagrodzenia na oddzielne elementy i do każdego z nich zastosować odrębne zasady opodatkowania. Uznanie jedności transakcji jest możliwe tylko wtedy, gdy można wyróżnić „pozycję główną” oraz „elementy uboczne” lub o „znikomym znaczeniu”.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

Pomimo że Wnioskodawca wskazał że usługę należy traktować kompleksowo, jako usługę organizacji targów - to jednak po przeanalizowaniu zakresu usług charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń/usług za które wypłacane jest wynagrodzenie prowadzi do wniosku, że jednak część tych usług będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem u źródła.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest więc wyjaśnienie znaczenia pojęcia  „usług reklamowych”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiują ww. pojęć. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej.

Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z dnia 12 czerwca 1997 r. sygn. akt I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Nie znaczy to jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy.

Tym samym, pod pojęciem usług reklamowych rozumie się zatem wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca na rzecz organizatora targów z siedzibą w Belgii będzie ponosić opłaty tytułem opłaty za udział w targach. W ramach wniesionej opłaty, poza możliwością uczestnictwa w targach, Organizator zapewnia m.in. zamieszczenie reklamy w katalogu wystawy, umieszczenie profilu firmy lub eksponatów firmy w katalogu wystawy oraz na stronie Organizatora targów wraz z linkiem do strony wystawców.

Działania te podejmowane przez podmiot belgijski mają związek z działalnością promocyjną, jak wskazuje Wnioskodawca jest zainteresowany udziałem w targach i wystawach, gdzie może zaprezentować swoje produkty (programy komputerowe i aplikacje) i swoje usługi informatyczne. Trudno wyobrazić sobie świadczenie ww. usług bez jednoczesnego promowania produktu, jego reklamowania, przekazywania informacji o nim, jego zaletach, wartości, miejscach i możliwościach jego nabycia, zachęcania do nabycia produktu od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego.

W tym zakresie opisane usługi jako literalnie wymienione w art. 21 ust. 2a ustawy o CIT jako usługi reklamowe stanowią świadczenia podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła a Wnioskodawca jako płatnik na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT ma obowiązek poboru podatku.

Natomiast pozyskanie certyfikatu rezydencji od podmiotu któremu wypłacane będą należności z tytułu zamieszczenia reklamy w katalogu wystawy, umieszczenia profilu firmy lub eksponatów firmy w katalogu wystawy oraz na stronie Organizatora targów wraz z linkiem do strony wystawców, będzie uprawniało Wnioskodawcę do zastosowania przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z tytułu tych usług Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania podatku u źródła od odbiorcy należności oraz zobowiązany będzie dopełnić obowiązków informacyjnych związanych ze złożeniem właściwych informacji IFT-2/IFT-2R.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1-3 należy uznać za nieprawidłowe.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji ani urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego.

Według słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) słowo „urządzenie” oznacza „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności”.

Podobnie według Słownika Języka Polskiego (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) pojęcie „naukowy” to: 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień; też: dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» 2. «zespół poglądów stanowiących usystematyzowaną całość i wchodzących w skład określonej dyscypliny badawczej» 3. «uczenie się lub uczenie kogoś» 4. «pouczenie, wskazówka».

Zatem wynajem monitora lub wyświetlacza, na których Wnioskodawca będzie się prezentował (i w tej kwestii zgodzić należy się z Wnioskodawcą) nie jest użytkowaniem lub prawem do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Pozostałe usługi - polegające na zapewnieniu przepustki dla określonej ilości osób od Wnioskodawcy; udostępnieniu powierzchni wystawowej; wynajmu stoiska wraz z wyposażeniem, tj. ścianki działowe, meble (krzesła, stół), tablicę z nazwą firmy, oświetlenie, gniazdko, montaż i demontaż stoiska zgodnie z wymaganiami Wnioskodawcy – nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze płatnika podatku u źródła wobec ww. płatności.

Usługi te nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W odniesieniu do tych usług nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, skoro obowiązek pobrania przez płatnika podatku u źródła dotyczy wypłat z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji Wnioskodawca, dokonując płatności za te usługi nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła) i nie będzie zobowiązany do pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1-3 należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy opłaty za udział w targach będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT a Wnioskodawca dokonując płatności za usługi wymienione we wniosku zobowiązany będzie do poboru podatku u źródła oraz pozyskania certyfikatu rezydencji Organizatora targów i sporządzenia informacji IFT (pytania 1-3), dotyczące:

- zamieszczenia reklamy w katalogu wystawy, umieszczenie profilu firmy lub eksponatów firmy w katalogu wystawy oraz na stronie Organizatora targów wraz z linkiem do strony wystawców - jest nieprawidłowe.

- udostępnienia powierzchni wystawowej; wynajmu stoiska wraz z wyposażeniem, wynajmu urządzenia, na przykład monitora lub wyświetlacza, na których Wnioskodawca będzie się prezentował – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).