Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. III SA/Wa 1424/19

Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia del. SO Agnieszka Baran, sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz, Protokolant referent Agnieszka Dominiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi O. P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 kwietnia 2019 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.58.2019.1.BG w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 15 lutego 2019 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ("Dyrektor", "Organ") wpłynął wniosek O. sp. z o.o. w W. ("Skarżąca", "Strona", "Spółka", "Wnioskodawca") o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych. Wniosek dotyczył kwestii ustalenia, czy ujęte w cenie nabywanych przez Wnioskodawcę towarów wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się głównie dystrybucją kosmetyków. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Podmiotem, od którego Wnioskodawca nabywa towary w celu ich dalszej odprzedaży, jest znajdujący się w Szwajcarii stały zakład spółki mającej siedzibę w Luksemburgu ("Zakład X" - jako szwajcarski zakład spółki luksemburskiej, "Y"- jako spółka luksemburska). W umowie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą, a Zakładem X, ("Umowa"), regulującej zasady współpracy pomiędzy tymi podmiotami, znajduje się zapis, zgodnie z którym 3% ceny nabywanych przez Wnioskodawcę towarów stanowi wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę (tj. Spółkę) ze znaków towarowych ("Znaki Towarowe") dla celów promocji, reklamy i sprzedaży tych towarów. Brzmienie tych postanowień jest następujące (w tłumaczeniu na język polski): "Strony postanawiają, iż 3% ceny Produktów, ustalonej zgodnie z cennikiem, stanowi wynagrodzenie za prawo do korzystania ze znaków towarowych, zgodnie z paragrafem 5 niniejszej Umowy.". Jednocześnie na fakturach wystawianych przez Zakład X z tytułu sprzedaży przedmiotowych towarów kwota wynagrodzenia za prawo do korzystania ze Znaków Towarowych nie jest wykazywana jako odrębna pozycja, faktury wskazują tylko cenę nabywanych towarów (zawierającą w sobie, zgodnie z Umową, wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę ze Znaków Towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży towarów). Pomiędzy Wnioskodawcą, a Y, nie zachodzą powiązania, które pozwalałyby na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania należności licencyjnych, przewidzianego w art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej "ustawa" lub "updop").