Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.519.2023.1.MF

Dotyczy ustalenia: - czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych limit 150 000 zł dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych - części kapitałowej), natomiast nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego; - w jaki sposób należy rozumieć pojęcie ubezpieczenie dla potrzeb stosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT i pkt 51 ustawy o CIT. Czy limit 150 tys. dotyczy tylko ubezpieczenia AC i GAP.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych limit 150 000 zł dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych - części kapitałowej), natomiast nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego;

- w jaki sposób należy rozumieć pojęcie ubezpieczenie dla potrzeb stosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT i pkt 51 ustawy o CIT. Czy limit 150 tys. dotyczy tylko ubezpieczenia AC i GAP.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

M Spółka z o.o. to spółka prawa handlowego, działająca na rynku od 1989 r. Głównym przedmiotem jej działalności jest produkcja oprogramowania. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła w sierpniu 2023 r. umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy (…), o wartości 171 544,72 zł netto, 211 000 zł brutto wraz z opłatą końcową.

Samochód osobowy, o którym mowa w złożonym wniosku spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na powyższą wartość samochodu składać się będą:

 1) opłaty związane z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego, w tym opłata wstępna oraz raty leasingowe (część kapitałowa) w łącznej wysokości 129 017,02 zł netto + podatek VAT 23%, łącznie 158 690,93 zł;

 2) opłata końcowa związana z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego w wysokości 42 886,18 netto + podatek 23 VAT, łącznie 52 750 zł.

Leasingobiorca musi wykupić przedmiot umowy leasingu na własność. Wnioskodawca będzie korzystał z leasingowanego samochodu osobowego w sposób mieszany czyli na cele prowadzonej działalności gospodarczej oraz na cele własne, niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego w połowie wysokości. W związku z tym druga połowa podatku VAT zostanie zakwalifikowana do kosztów podatkowych. Na grancie art. 86a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka nie będzie prowadziła ewidencji przebiegu pojazdu dla celów odliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ samochód będzie wykorzystywany do celów mieszanych.

Umowa leasingu, o której mowa we wniosku, będzie spełniać warunki określone art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

- umowa leasingu zostanie zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodu,

- suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie odpowiadała co najmniej wartości początkowej samochodu.

Pytania

 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych limit 150 000 zł dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych - części kapitałowej), natomiast nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego?

 2. W jaki sposób należy rozumieć pojęcie ubezpieczenie dla potrzeb stosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT i pkt 51 ustawy o CIT? Czy limit 150 tys. dotyczy tylko ubezpieczenia AC i GAP?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Spółki, w sprawie punktu 1 prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT limit 150 000 zł dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych - części kapitałowej), natomiast nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Spółka wskazuje, że wykup samochodu z leasingu, na podstawie przepisów u.p.d.o.p., jest transakcją podatkowo odrębną od samego leasingu. Zasady opodatkowania stron umowy leasingu operacyjnego zostały uregulowane w rozdziale 17b u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. przez umowę leasingu należy rozumieć:

(...) umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Na podstawie art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p.: (...) Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Z kolei, na podstawie art. 17c pkt 2 u.p.d.o.p.:

Jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy, kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.

Mając powyższe na uwadze, transakcje związane z używaniem samochodu osobowego w ramach tzw. umowy leasingu operacyjnego, w tym opłata wstępna i opłaty związane z ratami leasingowymi, stanowią odrębną dla celów podatkowych transakcję od transakcji wykupu samochodu osobowego z leasingu, dlatego limit 150 000 zł wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT powinien być naliczany wyłącznie dla transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego.

W związku z powyższym Spółka uważa , że może ująć w całości kwotę 129 017,02 zł netto + 50% VAT na którą składa się opłata wstępna i raty kapitałowe plus połowa nieodliczonego podatku VAT, w kosztach uzyskania przychodów.

Spółka podkreśla, że stanowisko Spółki, iż limit 150 000 zł uregulowany w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT dotyczy wyłącznie transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego, w tym czynszu inicjalnego i rat leasingowych, natomiast nie dotyczy transakcji wykupu, zostało wielokrotnie potwierdzone w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych na podstawie analogicznego stanu faktycznego.

Ad. 2

Spółka uważa, że jeżeli samochód osobowy jest zaliczony do środków trwałych przedsiębiorstwa lub też jest wykorzystywany w działalności na podstawie umowy leasingu, najmu bądź umowy podobnej, wydatek poniesiony na opłacenie składki z tytułu OC i NNW w całości stanowić będzie koszt uzyskania przychodów. Wysokość obowiązkowego ubezpieczenia OC i NNW nie podlega limitowaniu, nie jest bowiem zależna od wartości samochodu. Ubezpieczenie OC zabezpiecza poszkodowanego w wyniku zdarzenia drogowego, a NNW jest ubezpieczeniem osobowym, obejmującym ochronę życia i zdrowia kierowcy i pasażerów.

W przypadku dobrowolnego ubezpieczenia samochodu podstawą obliczenia składki jest wartość samochodu, do której odwołuje się ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. W związku z tym, że składka na ubezpieczenie AC jest uzależniona od wartości pojazdu, Spółka uważa, że ustawowe ograniczenie (limitowanie) możliwości zaliczenia wydatków na ubezpieczenie, o którym mowa we wskazanym przepisie, dotyczy właśnie ubezpieczenia AC. Co za tym idzie, w przypadku gdy wartość pojazdu przyjęta na polisie ubezpieczeniowej AC mieści się w limicie 150 tys. zł, to całą składkę należy w liczyć w koszty uzyskania przychodów, a jeśli przekracza tę kwotę, to składkę należy zaliczyć proporcjonalnie. Aby obliczyć kwotę, którą można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w przypadku ubezpieczenia AC, trzeba ustawowy limit 150 tys. zł podzielić przez wartość ubezpieczanego samochodu, w przypadku Spółki wartość netto plus 50% VAT czyli 191 272,36 zł, a następnie uzyskany wynik pomnożyć przez wartość ubezpieczenia AC. Uzyskaną kwotę można zaliczyć jako koszt uzyskania przychodów.

Analogiczne rozwiązanie dotyczy ubezpieczenie GAP. Jest ono dobrowolne i z tego względu, jeśli wartość samochodu osobowego nie przekracza kwoty 150 tys. zł, składka na to ubezpieczenie może zostać w całości ujęta w kosztach uzyskania przychodów. Jeżeli natomiast wartość samochodu jest wyższa niż 150 tys. zł, składkę należy zaliczyć do kosztów proporcjonalnie, zgodnie z wyliczeniem dotyczącym ubezpieczenia AC.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…).

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Stosownie do art. 16 ust. 5a ustawy o CIT:

poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT:

w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Z treści art. 16 ust. 5d ustawy o CIT:

w przypadku gdy umowa najmu, dzierżawy lub inna umowa o podobnym charakterze została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy, przez wartość samochodu, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, rozumie się wartość przyjętą dla celów ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT:

ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei art. 17a pkt 2 ustawy o CIT stanowi, że:

ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Stosownie do treści art. 17b ust. 1 ustawy o CIT:

opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

 1) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

 2) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

 3) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 17b ust. 2 ustawy o CIT:

jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1) art. 6,

2) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

W związku z powyższym, co do zasady jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT, warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatki związane ze spłatą rat leasingowych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła w sierpniu 2023 r. umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy (…), o wartości 171 544,72 zł netto, 211 000 zł brutto wraz z opłatą końcową.

Samochód osobowy, o których mowa w złożonym wniosku spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na powyższą wartość samochodu składać się będą:

 1) opłaty związane z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego, w tym opłata wstępna oraz raty leasingowe (część kapitałowa) w łącznej wysokości 129 017,02 zł netto + podatek VAT 23%, łącznie 158 690,93 zł;

 2) opłata końcowa związana z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego w wysokości 42 886,18 netto + podatek 23 VAT, łącznie 52 750 zł.

Leasingobiorca musi wykupić przedmiot umowy leasingu na własność.

Wnioskodawca będzie korzystał z leasingowanego samochodu osobowego w sposób mieszany czyli na cele prowadzonej działalności gospodarczej oraz na cele własne, niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego w połowie wysokości. W związku z tym druga połowa podatku VAT zostanie zakwalifikowana do kosztów podatkowych. Na grancie art. 86a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka nie będzie prowadziła ewidencji przebiegu pojazdu dla celów odliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ samochód będzie wykorzystywany do celów mieszanych.

Umowa leasingu, o której mowa we wniosku, będzie spełniać warunki określone art. 17b ust. 1:

- umowa leasingu zostanie zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodu,

- suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie odpowiadała co najmniej wartości początkowej samochodu.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia:

- czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych limit 150 000 zł dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych - części kapitałowej), natomiast nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego;

- w jaki sposób należy rozumieć pojęcie ubezpieczenie dla potrzeb stosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT i pkt 51 ustawy o CIT oraz czy limit 150 tys. dotyczy tylko ubezpieczenia AC i GAP.

Odnosząc się do pierwszej z Państwa wątpliwości wskazać należy, że z cyt. art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, jednoznacznie wynika, że aby określona umowa leasingu mogła być uznana za podatkową umowę leasingu operacyjnego, to suma ustalonych w tej umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W tym też zakresie zauważyć trzeba, że wyłączenie wskazanej we wniosku ceny wykupu przedmiotu leasingu z opłat wynikających z umowy leasingu, spowodowałoby, że suma netto określonych w niej wartości byłaby niższa niż wartość początkowa przedmiotu leasingu, co tym samym wykluczałoby możliwość uznania wskazanej we wniosku umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego i zaliczenia wynikających z niej należności do kosztów podatkowych.

Jak wskazano we wniosku, opłata końcowa uwzględniona została w wartości samochodu, wynikającej z zawartej umowy leasingu.

W konsekwencji wskazana we wniosku „opłata końcowa” stanowi „opłatę wynikającą z umowy leasingu” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, co zarazem oznacza, że na gruncie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, opłata ta powinna być uwzględniana przy obliczeniu proporcji o jakiej mowa w tym przepisie. Zatem do ustalenia ww. proporcji należy brać pod uwagę całą wartość samochodu wynikającego z umowy leasingu. W niniejszej sprawie będzie to opłata wstępna, raty leasingowe (część kapitałowa) oraz opłata końcowa. Wartość ta przekroczy 150 000 zł., zatem będziecie Państwo zobowiązani ustalić stosowną proporcję. Natomiast odnośnie opłat wynikających z umowy leasingu podlegających limitowaniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT objęte będą tylko opłata wstępna i raty leasingu (część kapitałowa), jednak przy uwzględnieniu odpowiedniej proporcji.

Zatem zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż transakcje związane z używaniem samochodu osobowego w ramach tzw. umowy leasingu operacyjnego, w tym opłata wstępna i opłaty związane z ratami leasingowymi, stanowią odrębną dla celów podatkowych transakcję od transakcji wykupu samochodu osobowego z leasingu, dlatego limit 150 000 zł wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT powinien być naliczany wyłącznie dla transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego.

W tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Natomiast nie można zgodzić się Wnioskodawcą, iż Spółka może ująć w całości kwotę 129 017,02 zł netto + 50% VAT na którą składa się opłata wstępna i raty kapitałowe plus połowa nieodliczonego podatku VAT, w kosztach uzyskania przychodów, bowiem jak wskazano wyżej Wnioskodawca przy wyliczaniu kosztów podatkowych w tym zakresie powinien zastosować odpowiednią proporcję.

Zatem w tym zakresie Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do drugiej Państwa wątpliwości, tj. w jaki sposób należy rozumieć pojęcie ubezpieczenie dla potrzeb stosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT i pkt 51 ustawy o CIT oraz czy limit 150 tys. dotyczy tylko ubezpieczenia AC i GAP wskazać należy, że z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, tylko w przypadku ubezpieczeń dobrowolnych tj. AC i GAP podstawą ubezpieczenia jest wartość samochodu, do której odwołuje się Ustawodawca w niniejszym artykule. Tym samym, jeżeli wartość samochodu osobowego, przyjęta na polisie AC i GAP mieści się w limicie 150 000 zł, to całą składkę należy wliczyć w koszty, a jeśli przekracza tę kwotę, to zaliczamy ją proporcjonalnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT.

Zauważyć również należy, że ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), jest ubezpieczeniem osobowym regulowanym przez przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.) – art. 829 i następne, przedmiotem tego ubezpieczenia są określone dobra osobiste człowieka. W związku z powyższym, postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie znajdą zastosowania w odniesieniu do składek na ubezpieczenie NNW. Również, ubezpieczenie obowiązkowe OC może być zaliczone w koszty w całości niezależnie od wartości samochodu, gdyż nie jest ono zależne od wartości samochodu.

Odnosząc się natomiast do ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT wskazać należy, że dotyczy ono wydatków związanych z użytkowaniem samochodu osobowego i nie odnosi się do składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, tym samym przepis ten nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli wartość samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku przyjęta na polisie AC i GAP mieści się w limicie 150 000 zł, to Wnioskodawca może ująć całą składkę AC i GAP w kosztach uzyskania przychodów, a jeśli przekroczy tę kwotę, to powinien ją zaliczyć do kosztów z zastosowaniem proporcji, o której mowa art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT.

Natomiast jak wskazano powyżej, skoro przepisy art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie znajdują zastosowania do składek na ubezpieczenie OC i NNW, to Wnioskodawca będzie mógł ująć wydatki poniesione na te składki w kosztach uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383).