Wyrok SN z dnia 20 września 2023 r., sygn. III USKP 11/23

Sporadyczne doradztwo w kwestiach związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego przez osobę, która z uwagi na stan zdrowia nie jest zdolna do wykonywania prac fizycznych, nie stanowi podstawy do uznania jej za osobę faktycznie prowadzącą działalność rolniczą w kontekście prawa do świadczeń rentowych.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Sobutka (przewodniczący)

‎SSN Romuald Dalewski

‎SSN Renata Żywicka (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania R. Z.
‎od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
‎o wypłatę części uzupełniającej świadczenia i zwrot nienależnie pobranego świadczenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 września 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
‎z dnia 1 lutego 2022 r., sygn. akt III AUa 961/21,

uchyla zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 1 lutego 2022 r. i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego temu Sądowi.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 lutego 2022 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie oddalił apelację R. Z. od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 5 października 2021 r., VIII U 1209/21 w sprawie z odwołania w/w przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o wypłatę części uzupełniającej świadczenia i zwrot nienależnie pobranego świadczenia.

Podstawą rozstrzygnięcia Sądu drugiej instancji były następujące ustalenia taktyczne i rozważania prawne.

Decyzją z 19 marca 2021 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wstrzymał od dnia 1 marca 2021 r. wypłatę części uzupełniającej renty rolniczej R. Z.. Decyzją z dnia 29 marca 2021 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego ustalił nadpłatę 100% części uzupełniającej renty rolniczej od 1 marca 2021 r. do 31 marca 2021 r. z powodu wyłączenia z ubezpieczenia emerytalno-rentowego małżonka. Organ rentowy podkreślił, że w okresie od dnia 1 marca 2021 r. do dnia 31 marca 2021 r. R. Z. pobrał nienależne świadczenie w kwocie 974,79 zł mimo pouczenia o okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń. Stosownie więc do art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników i art. 138 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS organ rentowy zobowiązał go do zwrotu kwoty 974,79 zł.